بخش هایی از مناجات نامه خواجه مِلک خوار صاحب مقام
الهی! جدا ماندم از مالکان، جیب من تهی و سوراخ آن عیان، شر عدویی مثل فتاح از سر ما برهان، این دولت دوازده که بود زندگانی جان، حال یافته اند در همین دولت، کروکی ملک نیاوران و شد نادیده عیان، خلق ندانند که یابنده ی ملک مستضعفان کم به شادی پردازد و فراوان به اندُهان، خداوندا! به نام من کن هر یک از دونگان، و تمام کن احسان خود بر ما که والاحسان بالاتمام.
خداوندا! سهم ما کردند زورکی ملک نیاوران، در تصاحب ملک ولنجک گشته بودم ناتوان! تا عیان شد غارت آن به دست هاله دیدگان، هرکه او را دید جان وی بخندید. حالا برای ما دُم درآورندگان.... خداوندا! هرکه وی دستش متصل به بنیاد مستضعفان، تا سر سال از اجاره خونه برهان. دست این جماعت بسی تنگ و پای ما لنگان، نم جکوزی پای ما را کرده است داغان! دلار آن چنان بالا گرفته است که نم گیر جکوزی هم گران! آفرینِ خدای بر آن گذشتگان....که چنان تیز و بز بردند و خوردند و تا عمر به سر آمد همه ماند نهان.
خداوندا به کجا بگریزم که ریختند پته ی ما بر آب روان. تو خودت واسطه شو این کلبه را از فقیر نستان.
🔺ریحانه یوسفی🔺
😅🔊
@tanzesiyasi 🔥
