در بیستم #محرم سال 1356 وقتی #شاه و #فرح و #کارتر و #روزالین، چهارتایی گیلاس های #مشروب شان را به هم میزدند و به سلامتی #نوکری شاه برای #آمریکا مستانه سر میکشیدند، خبر نداشتند که بی حرمتی به روح بلند #سیدالشهدا (ع) و دهن کجی به #اعتقادات یک ملت، کاری خواهد کرد که به سال نکشیده، در این جزیره ثبات ، آتشفشانی فوران کند که نه تنها این جزیره و اطرافش، بلکه کاخ سفید را هم به لرزه خواهد انداخت و حتی فرصت دوباره رئیس جمهور شدن را از او خواهد گرفت. اینقدر این سفر برای کارتر مهم بود که در تعطیلات کریسمس آمد به تهران! بعید است آمریکایی ها با وجود آن همه مستشار و جاسوس و نوکر در #ایران و آن #سفارتخانه عریض و طویل ، بی خبر بوده باشند از نارضایتی مردم از شاه، کارتر میدانست که شاه دارد در لجن فرو میرود و میخواست هرجور شده دستش را بگیرد و از باتلاق بیرون بکشد. کارتر داشت به شاه دلگرمی میداد تا محکم در برابر مخالفانش بایستد. از این رو طی دوماه، دوبار شاه را ملاقات کرده بود و اینهمه هندوانه زیر بغلش گذاشته بود؟! شاید همین تشجیع و تشویق های کارتر باعث شد که شاه چند روز بعد از سفر کارتر، دستور چاپ مقاله توهین آمیز به #امام در #روزنامه_اطلاعات را صادر کند و مردم قم به خیابانها بریزند، شهید شوند، برایشان چهلم بگیرند و در چهلم ها باز شهید شوند و دوباره چهلم و اینقدر خون ریخته شود تا سیل شود و کاخ های سلطنت چند هزار ساله را خراب کند.