⭕️امام علی (ع) در خطبه ۲۲۳ نهج البلاغه، چه راهکاری برای بیداری از خواب غفلت و رهایی از گناهان ارائه می دهد؟ 🔹امیرالمؤمنین (ع) در بخشی از خطبه ۲۲۳ مى فرمايد: «يَا أَيُّهَا الاِْنْسَانُ، مَا جَرَّأَكَ عَلَى ذَنْبِكَ، وَ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ، وَ مَا أَنَّسَكَ بِهَلَكَةِ نَفْسِكَ؟؛ اى انسان! چه چيز تو را بر گناهت جسور ساخته؟ و چه چيز تو را در مقابل پروردگارت مغرور كرده؟ و چه چيز تو را بر هلاكت خويش علاقه مند نموده است؟». اشاره به اينكه غريزه حبّ ذات در انسان نيرومندترين غرائز است؛ انسان به طور طبيعى خود را بيش از هر كس دوست دارد و هرگاه ببينيم كسى خنجر برداشته، بر سينه و بازو و پهلوى خود مى زند وحشت مى كنيم و با خود مى گوييم آيا گرفتار جنون شده است. مگر ممكن است انسان عاقل، علاقمند هلاكت خويش شود؟ اگر انسان كمترين علاقه اى به هلاكت خويش ندارد، پس چرا #گناه و غرورى كه مايه هلاكت اوست را پذيرا مى شود؟! در ادامه سخن مى افزايد: «آيا درد تو درمان ندارد، يا از اين خوابت بيدارى ای نيست؟ چرا آن گونه كه به ديگران رحم مى كنى به خودت رحم نمى كنى؟!». 🔹سپس با ذكر مثالى اين حقيقت را روشن تر مى سازد و مى فرمايد: «چه بسا كسى را در دل آفتاب سوزان مى بينى، و در برابر حرارت آفتاب بر او سايه مى افكنى، يا بيمارى را مشاهده مى كنى كه درد جانكاهى بدن او را سخت آزرده، و از روى ترحّم بر او مى گريى [پس چرا درباره خود بى تفاوت هستى] چه چيز تو را بر اين بيمارى‌ات شكيبا ساخته، و بر مصائب خود صبور كرده و از گريه‌ بر خويشتن باز داشته است، در حالى كه هيچ چيز براى تو عزيزتر از نفس خودت نيست». اشاره به اينكه چرا انسان هايى را مى بينيم كه گرفتار تناقض در عمل و دوگانگى در قضاوت هستند، در برابر ناراحتى ديگران و بيمارى بيماران، سخت عكس العمل نشان مى دهند، و گاه سيلاب اشكشان فرو مى ريزد، در حالى كه بيمارى خودشان سخت‌تر و مصائبشان سنگين تر است و هيچگونه عكس العملى در برابر آن نشان نمى دهند. 🔹امام علی (ع) مى خواهد اين #غافلان بی‌خبر، و اين خفتگان بى درد را با اين بيان منطقى و گويا از #خواب_غفلت بيدار كند و به سرنوشت خطرناكى كه در پيش رو دارد متوجّه سازد، شايد توبه كنند و به سوى خدا بازگردند. در ادامه سخن مى افزايد: «وَ كَيْفَ لا يُوقِظُكَ خَوْفُ بَيَاتِ نِقْمَة، وَ قَدْ تَوَرَّطْتَ بِمَعَاصِيهِ مَدَارِجَ سَطَوَاتِهِ! فَتَدَاوَ مِنْ دَاءِ الْفَتْرَةِ فِی قَلْبِكَ بِعَزِيمَة، وَ مِنْ كَرَى الْغَفْلَةِ فِي نَاظِرِكَ بِيَقَظَة؛ چگونه ترس از بلاها و عذاب هاى شبانه تو را بيدار نكرده، در حالى كه بر اثر #معاصى الهى هر روز، خود را به مرحله بالاترى از خشم خدا مى افكنى! حال كه چنين است بيمارى‌ سستى‌ دل خود را با داروى تصميم و عزم راسخ مداوا كن، و اين خواب غفلتى كه چشمت را فرو گرفته با بيدارى برطرف ساز». می‌دانيم براى نجات و رهايى از خطر دو چيز لازم است: بيدارى و هوشيارى از يكسو و تصميم و عزم راسخ از سوى ديگر؛ 🔹و امیرالمؤمنین (ع) در اين عبارت كوتاه به هر دو اشاره فرموده است، و بى خبران را هشدار مى دهد كه از خواب غفلت برخيزند و براى نجات خويش از چنگال معاصى، كه آتش خشم و غضب الهى را بر مى افروزد، تا وقت نگذشته است تصميم بگيرند. تعبير به «بَيَاتِ نِقْمَة»؛ (عذاب شبانه) براى اين است كه بلاهايى كه در شب نازل مى شود، قربانى زيادترى مى گيرد؛ زلزله ها، سيلاب ها و طوفان هايى كه در شب رخ مى دهد، هنگامى كه مردم در خوابند و هيچ گونه دفاعى از خود ندارند. قرآن مجيد مى فرمايد: «أَ فَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا بَيَاتاً وَ هُمْ نَائِمُونَ - أَوَ أَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا ضُحىً وَ هُمْ يَلْعَبُونَ؛ [اعراف، ۹۷ و ۹۸] آيا اهل شهرها و آبادی‌ها از اين ايمنند كه عذاب ما شبانه به سراغ آنها بيايد، در حالى كه در خواب باشند؟ آيا اهل شهرها و آبادی‌ها از اين ايمنند كه عذاب ما هنگامه روز به سراغشان بيايد در حالى كه سرگرم بازى هستند؟». سپس در پايان اين فقره میفرمايد: «وَ كُنْ للهِ مُطِيعاً، وَ بِذِكْرِهِ آنِساً؛ [بنابراين بيدار باش] و مطيع خداوند شو و با ياد او انس گير». 📕پيام امام اميرالمومنين، مكارم شيرازى، ناصر، ج ۸، ص۳۷۳ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم (بخش آئین رحمت) #غفلت #گناه #معصيت 💥جنگ نرم ودشمن شناسی https://eitaa.com/joinchat/1676804212C6788504d95

⭕️عوامل غفلت از حضور امام زمان (بخش اول) 🔹نخستين و مهم ترين وظيفه انسان، شناخت پروردگار و آفريننده خويش است و از نظرگاه روايات، راه معرفت خدا و اوصاف او، شناخت‌ اوليای‌ خدا و #امامان_معصوم عليهم السلام است، چون آنها مظهر اسماء و صفات الهی و آينه جمال و جلال پروردگارند. معصومين عليهم السلام انسان های کاملی هستند که خداوند آنان را خليفه و نماينده خود در زمين قرار داده، و اراده کرده است که با آنان شناخته شود و از مسير اطاعت آن ها، اطاعت شود و ثواب و عقاب را نيز بر مدار اعتقاد و اطاعت آنان قرار داده است. 🔹وقتی از امام حسين (ع) درباره معرفت خدا و چگونگی آن سوال شد، حضرت فرمود: «مَعْرِفَةُ أَهْلِ كُلِّ زَمانٍ إِمامَهُمْ اَلَّذى يَجِبُ عَلَيْهِمْ طاعَتُهُ؛ [۱] عبارتست از شناخت مردم هر زمان، امامشان را، آن امامى كه اطاعت او بر آنها واجب است». بنابراين معرفت و آگاهی به #امام_زمان (عج) لازم است، و #غفلت از آن حضرت نيز موجب خروج از جاده صحيح زندگی، و نرسيدن به سعادتی است که توسط خداوند برای انسان رقم زده می‌شود؛ و نیز باعث گمراهی و شقاوت می‌گردد و اين غفلت در اثر برخی عوامل ايجاد می‌شود که به قسمتی از آن عوامل می‌پردازیم: 💠 «هواپرستی» 🔹شيطان دشمن انسان است و کارش اغوا و گمراه سازی است. اگر شيطان همنشين و رفيق انسان گردد، يا بر او مسلط شود، او را بر #گناه و نافرمانی خدا و دوری از اولياء خدا تحريک می‌کند، و سرانجام او را از راه حق و طريق انبياء الهی و از صراط مستقيم که امام صادق (ع) فرمود: «منظور راه و شناخت امام است»، [۲] منحرف ساخته و انسان را دچار #غفلت از خداوند و دوری‌ از‌ #امام‌_زمان (عج) می‌کند. 💠 «گناه و معصيت» 🔹نفس انسان به حسب طبيعت اصليش، دارای صفا و جلاء است که حقيقت را درک می‌کند، حق و باطل، و تقوا و فجور را متمايز از هم می بيند؛ چنان که قرآن کريم می‌فرمايد: «فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَ تَقْوَاهَا؛ [شمس، ۸] سپس فجور و تقوا (شرّ و خیرش) را به او الهام کرده است»؛ اما #گناه تدريجا اين طبيعت تقوا را از بين می برد، و نفس به گونه‌ای ميشود که باطل و پليدی را زيبا می بيند، و اولياء و ائمه (ع) را حقير و کم بها می انگارد، سرمايه داران و ثروتمندان و زور مداران را بزرگ می‌شمرد، و در يک کلمه #فسق و فجور را بر تقوا و فضيلت ارجحیت می‌بخشد. چنين کسی دارای انحراف دل است و اين انحراف، حاصل‌ اعمال‌ بد و گناه و #معصيت می‌باشد. 💠 «دنيا طلبی» 🔹دنيا پديده‌ای است، آفريده‌ی خداوند، که برای استفاده و بهره وری انسانها خلق شده است، تا انسان در سايه مواهب طبيعی آن، مسير تکامل را طی نمايد. اما کوشش برای توسعه زندگی و افزايش ثروت، تا جایی مطلوب است، که عناوينی ديگر مثل راحت طلبی و تجمل پرستی، برتری طلبی و فزون خواهی بر آن صدق نکند. اگر يکی از عناوين ياد شده بر آن منطبق شد، يا انسان را از وصول به زندگی معنوی محروم ساخت، قطعا ناپسند است و باعث غفلت انسان از خداوند و ولی خدا، #امام_زمان (عج) خواهد شد. #ادامه_دارد... پی نوشت‌ها: [۱] علل الشرايع، ج۱، ص۹، ح۱ چاپ اسلاميه [۲] تفسير نور الثقلين، ج۱، ص۲۰، نقل از تفسير نمونه، ج۱، ص۲۵۱ منبع: وبسایت مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم #امام_زمان #امام_مهدی #قائم 💥جنگ نرم ودشمن شناسی https://eitaa.com/joinchat/1676804212C6788504d95

🔴 تنها چند روز پس از پیروزی انقلاب، امام (ره) این خط قرمز را مشخص کرد 🔰امام خمینی (ره) تنها چند روز پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در همان هفته های اول فرمودند: ‏« الآن وزارتخانه‌ها - این را می‌گویم که به دولت برسد، آنطوری که برای من نقل‌ می‌کنند- باز همان صورت زمان طاغوت را دارد. وزارتخانه اسلامی نباید در آن #معصیت بشود. در وزارتخانه‌های اسلامی نباید زن های لخت بیایند؛ زن ها بروند اما با حجاب باشند. مانعی ندارد بروند؛ اما کار بکنند، لکن با حجاب شرعی باشند، با حفظ جهات شرعی باشند » صحیفه امام(ره)، ج 6، ص 328 و 329 🔻در نظر بگیرید که اساساً هنوز مردم به طور رسمی به جمهوری اسلامی رأی نداده اند. 🔻مردم و کشور با انواع و اقسام بحران های #اقتصادی و غیر اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند. 🔻کشور در وضعیت خطرناکی قرار داشت و هنوز معلوم نبود چه بر سر انقلاب می آید. 👈 آنگاه امام (ره) در همان روزهای اول، به موضوع #حجاب ورود پیدا کرده است. ◀️ این اقدام امام نشان می دهد که مسأله حجاب جزو ارکان جدانشدنی حکومت برآمده از دین خداست و در همه شرایط جزو #ضروریات و #اولویت های ما بوده، هست و خواهد بود. همچنین تمرکز دشمن بر موضوع حجاب در فتنه اخیر نیز یک بار دیگر نشان داد که در موضوع حجاب، ما با یک مسأله عادی روبرو نیستیم. .💥جنگ نرم ودشمن شناسی به کانال خودتان بپیوندید 👇 https://eitaa.com/joinchat/1676804212C6788504d95

⭕️امام علی (ع) درباره ناگهانی بودن «مرگ» چه هشدارهايی داده است؟ 🔹 #امام_علی (ع) در بخشی از نامه ۳۱ «نهج البلاغه» - که به امام حسن (ع) نوشته شده و در واقع خطاب به تمام انسان هاست - مى فرمايد: «وَ أَنَّكَ طَرِيدُ الْمَوْتِ الَّذِي لَا يَنْجُو مِنْهُ هَارِبُهُ وَ لَا يَفُوتُهُ طَالِبُهُ وَ لَا بُدَّ أَنَّهُ مُدْرِكُهُ؛ و [بدان] تو رانده شده #مرگ هستى [و مرگ پيوسته در تعقيب توست و سرانجام تو را شكار خواهد كرد] همان مرگى كه هرگز فرار كننده از آن نجات نمى يابد و او هركس را كه در جستجويش باشد از دست نمى دهد و سرانجام وى را خواهد گرفت». تعبير به «طريد» يعنى شخصى كه در تعقيب او هستند يا شكارى كه صياد به دنبال او مى دود؛ تعبير بسيار جالبى است، گويى از آغاز عمر، صيادِ مرگ در تعقيب انسان است؛ گاه در كودكى گاه در جوانى و گاه در پيرى بالاخره او را شكار خواهد كرد و هيچ كس از دست اين صياد نمى تواند فرار كند؛ 🔹و همان گونه كه «قرآن مجيد» مى فرمايد:  «أَيْنَما تَكُونُوا يُدْرِكْكُمُ الْمَوْتُ وَ لَوْ كُنْتُمْ فِى بُرُوجٍ مُشَيَّدَةٍ؛ [نساء، ۷۸] هرجا باشيد #مرگ شما را در مى يابد، هر چند در برج هاى محكم باشيد». در جاى ديگر مى فرمايد: «قُلْ لَنْ يَنْفَعَكُمُ الْفِرارُ إِنْ فَرَرْتُمْ مِنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ؛ [احزاب، ۱۶] بگو: اگر از #مرگ يا كشته شدن فرار كنيد، سودى به حال شما نخواهد داشت». آرى انسان در هر چيز شك كند، در اين معنا نمى تواند ترديدى به خود راه دهد كه روزى بايد از اين جهان رخت بربندد، روزى كه نه تاريخش معلوم است و نه ساعت و دقيقه آن؛ ممكن است دور باشد و شايد بسيار نزديك؛ فردا يا امروز؟ قابل توجّه اينكه هيچ استثنايى در اين قانون نيست. زورمندان، قوى پيكران، صاحبانِ ثروت و قدرت و طبيبان حاذق و حتى انبيا و اولياء. «قرآن مجيد» خطاب به پيغمبر اكرم (ص) مى گويد: «إِنَّكَ مَيِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَيِّتُونَ؛ [زمر، ۳۰] تو مى ميرى و آنها نيز خواهند مرد». 🔹آنگاه امام (ع) به نكته مهمى اشاره مى كند، مى فرمايد: «فَكُنْ مِنْهُ عَلَى حَذَرِ أَنْ يُدْرِكَكَ وَ أَنْتَ عَلَى حَالٍ سَيِّئَةٍ، قَدْ كُنْتَ تُحَدِّثُ نَفْسَكَ مِنْهَا بِالتَّوْبَةِ، فَيَحُولَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ ذَلِكَ، فَإِذَا أَنْتَ قَدْ أَهْلَكْتَ نَفْسَك‏َ؛ بنابراين از اين بترس كه #مرگ، زمانى تو را بگيرد كه در حال بدى باشى [در حال گناه] در صورتى كه تو پيش از فرا رسيدن مرگ با خويشتن گفتگو مى كردى كه #توبه كنى؛ ولى #مرگ ميان تو و توبه حائل مى شود و اينجاست كه تو خويشتن را به هلاكت افكنده اى». حضرت در اين هشدار، فرزندش را به اين حقيقت توجّه مى دهد كه تاريخ #مرگ در هر حال مبهم و ناپيداست و گاه انسان گرفتار گناهى مى شود و تصميم مى گيرد لحظه اى بعد آن را با آب توبه از صفحه نامه اعمالش بشويد؛ ولى #مرگ ناگهان فرا مى رسد و اين فرصت را از او مى گيرد. 🔹همه ما در زندگى خود ديده يا شنيده ايم افرادى را كه تصميم به انجام كارهاى خوب يا بدى داشتند ناگهان در همان لحظه از ادامه كار و رسيدن به مقصود باز ماندند. در حديث معروف مفضّل مى خوانيم كه: «امام صادق (ع) خطاب به مفضّل فرمود: اگر سؤال كنى چرا خداوند مدت حيات انسان را مستور داشته و در هر ساعتى كه مشغول انجام گناه و ارتكاب معاصى است، ممكن است مرگش فرا رسد، در پاسخ مى گوييم: حكمت آن اين است كه با اينكه انسان تاريخ مرگ خود را نمى داند باز هم هر زمان به سراغ گناه مى رود، اگر تاريخ آن را مى دانست و اميد به طول بقاى خود داشت بيشتر پرده درى مى كرد، بنابراين انتظار مرگ در هر حال براى او از اطمينان به بقا بهتر است، و اگر اين انتظار در گروهى از مردم اثر نكند در گروه ديگر به يقين مؤثر خواهد بود؛ دست از گناه مى كشند و به سراغ اعمال صالح مى روند و از اموال نفيس خود براى انفاق به فقرا و مساكين بهره مى گيرند». [۱] پی نوشت؛ [۱] توحيد المفضل‏، مفضل بن عمر، محقق: مظفر، كاظم‏، قم‏، داورى‏، بى تا، چ سوم‏، ص ۸۲ 📕پيام امام اميرالمؤمنين (ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، چ اول‏، ج۹، ص۶۰۲ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #مرگ #گناه #معصيت #توبه .💥جنگ نرم ودشمن شناسی به کانال خودتان بپیوندید 👇 https://eitaa.com/joinchat/1676804212C6788504d95

⭕️امام حسین (علیه السلام) برای رویگردانی از گناه چه پندی دارد؟ 🔹روايت شده كه مردى خدمت امام حسين (ع) رسيده و عرض کرد: من مردی گناهكارم كه نمی توانم خود را از معصيت نگه دارم؛ مرا پند و اندرزى بده. #امام_حسین (ع) فرمودند: «افْعَلْ خَمْسَةَ أَشْيَاءَ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ: فَأَوَّلُ ذَلِكَ لَاتَأْكُلْ رِزْقَ اللهِ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ، وَ الثَّانِی اُخْرُجْ مِنْ وَلَايَةِ اللهِ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ، وَ الثَّالِثُ اُطْلُبْ مَوْضِعاً لَايَرَاكَ اللهَ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ، وَ الرَّابِعُ إِذَا جَاءَ مَلَكُ الْمَوْتِ لِيَقْبِضَ رُوحَكَ فَادْفَعْهُ عَنْ نَفْسِكَ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ، وَ الْخَامِسُ إِذَا أَدْخَلَكَ مَالِكٌ فِی النَّارِ فَلَا تَدْخُلْ فِی النَّارِ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ؛ [۱] پنج كار را انجام بده، سپس هر گناهى مايلى بكن؛ اوّل از روزى خدا نخور، هر گناهى مايلى بكن؛ دوّم از ولايت خدا خارج شو، هر گناهى می خواهى بكن؛ سوّم جايى را پيدا كن كه خدا تو را نبيند، هر چه می خواهى بكن؛ چهارم وقتى ملك الموت براى قبض روح تو آمد، او را از خود دور كن؛ سپس هر گناهى می خواهى بكن؛ پنجم وقتى مالك دوزخ تو را داخل جهنم كرد، داخل نشو، هر گناهى مايلى انجام ده». 🔹در اين حديث منطق روشنى به كار رفته است و آن اينكه #انسان در پنج موقف گرفتار است كه هر يك از آن ‏ها براى ترك گناه كافى است؛ از يك ‏سو دائماً بر سر خوان نعمت خدا نشسته و از رزق او استفاده مى‏ كند؛ آيا با اين حال وجدان انسانِ بيدار اجازه مى‏ دهد گناهى كند؟! ديگر اينكه دائماً تحت سرپرستى خداست و خدا فرشتگانى را براى حفظ او مأمور كرده است، آيا شرم‏ آور نيست كه انسان تحت اين حفاظت، به معصيت مولايش بپردازد؟! سوم اينكه تمام عالم، محضر خداست، آيا شرم‏ آور نيست كه انسان در محضر او مرتكب گناه شود؟! چهارم و پنجم اين‏ كه انسان گنهكار چه بخواهد و چه نخواهد روزى به دست ملك الموت قبض روح مى ‏شود و در عرصه محشر به حساب او مى‏ رسند و او را مجازات خواهند كرد، آيا مى‏ تواند در مقابل فرشته مرگ مقاومت كند و يا بر مالك دوزخ غلبه نمايد؟ حال كه خود را اسير دست آنها مى‏ بيند چگونه به خود اجازه می دهد آشكارا به مخالفت فرمان خدا برخيزد و آلوده انواع #گناهان شود؟! فكر كردن در اين امور براى بازداشتن انسان از گناه، به يقين كافى است؛ [۲] 🔹 #گناه و نافرمانى از مولا هميشه زشت است، ولى زشت ‏ترين حالات نافرمانى و عصيان اين است كه انسان نعمت‏ هاى او را وسيله نافرمانى وى قرار دهد. در بعضى از تواريخ آمده است «سبكتكين» كه از كاركنان عزّالدوله بختيار بود، بر ضد او خروج كرد. «صابى» نويسنده معروف از طرف عزّالدوله نامه‏ اى به او نوشت كه اى كاش مى ‏دانستم با چه وسيله‏ اى بر ضد ما قيام كرده ‏اى، در حالى كه پرچم ما بالاى سرت در اهتزاز است و بردگان ما در طرف راست و چپ تو قرار دارند و اسب‏ هاى سوارى تو علامت ما را بر خود دارند و لباس ‏هايى كه بر تن دارى به ‏وسيله ما بافته شده است، و سلاح‏ هايى كه براى دشمنانمان تهيه كرده بوديم در دست توست؟! [۳] از اين مثال تاريخى به خوبى روشن مى ‏شود كه چه اندازه زشت است كه انسان مشمول نعمتى از سوى ديگرى شود و همان نعمت را بردارد و بر ضد او اقدام كند. [۴] 🔹امام علی (ع) نیز فرمودند: «كمترين حقى كه خدا بر شما دارد، اين است كه با استمداد از نعمت ‏هايش‏، او را #معصيت نكنيد». [۵] امیرالمؤمنین (ع) در اين گفتار حكيمانه به نكته مهمى اشاره مى‏ كند و آن اينكه «انسان در برابر نعمت ‏هايى كه خداوند به وى داده كمترين وظيفه‏ اش اين است كه نعمت‏ هايش را وسيله معصيت او قرار ندهد». پيام ديگرى كه اين گفتار حكيمانه دارد اين است كه انسان هر گناهى كه مى‏ كند به يقين با استفاده از يكى از نعمت‏ هاى الهى است؛ چشم، گوش، دست، پا، فكر، قدرت و مواهب ديگر همه نعمت ‏هاى پروردگارند و انسان بدون استفاده از اين‏ ها نمى‏ تواند كار خلافى انجام دهد؛ بنابراين مفهوم كلام اين مى‏ شود كه انسان منصف نبايد هيچ گناهى كند، زيرا هر گناهى مرتكب شود با استفاده از يكى از نعمت‏ هاى خداست و اين كار بسيار شرم ‏آور است. [۶] پی نوشت‌ [۱] بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربی، چ دوم، ج‏ ۷۵، ص ۱۲۶ [۲] پيام امام امير المومنين(ع)، ناصر مكارم شيرازى‏، دار الكتب الاسلاميه، ۱۳۸۶ش، چ اول‏، ج‏ ۱۴، ص ۶۵۹ [۳] شرح نهج البلاغة، ابن أبی الحديد،‏ مكتبة آية الله المرعشی النجفی، چ اول،‏ ج ۱۹، ص ۲۴۲ [۴] پيام امام امير المومنين(ع)، همان، ص ۶۵۷ [۵] نهج البلاغة، صبحی صالح، هجرت، چ اوّل، ص ۵۳۳، [۶] پيام امام امير المومنين (ع)، ناصر مكارم شيرازى‏، دار الكتب الاسلاميه، ۱۳۸۶ش، چ اول‏، ج‏ ۱۴، ص ۶۵۸-۶۵۵ .💥جنگ نرم ودشمن شناسی به کانال خودتان بپیوندید 👇 https://eitaa.com/joinchat/1676804212C6788504d95 💥کانال ما درپیام رسان بله https://ble.ir/jangnarmvdoshmanshnasi