به پیجر طلایی اهدایی نتانیاهو به ترامپ نگاه می کردم ... یاد موزه جمجمه های فرانسه افتادم. جمجمه الجزایری هایی که در مقابل فرانسه ایستادند و سرهایشان ۱۷۰ سال در موزه فرانسه درس عبرت تمام کسانی بود که بخواهند در مقابل اشغالگری بایستند ... ۱۷۰ سال نمایش جمجمه در مهد دموکراسی ! شنیده ام این جمجمه ها ۴ سال پیش به الجزایر برگشت. با عذر خواهی یا بدون عذرخواهی اش را نمی دانم! اصلا چه فرقی می کند. گرگی که عذر خواهی بکند حتما دندان هایش ریخته است. پیر شده است. شاید نای دویدن به دنبال طعمه چموشش را ندارد. اما هرگز از گرگ بودنش پشیمان نمی شود. شاید هم نقشه جدیدی برای یکی شبیه شنل قرمزی دارد و شاید به دنبال راهی جدید برای ورود به خانه بزبز قندی ... دستش را سفید می کند ... صدایش را عوض می کند. اما در که باز بشود همان گرگ است. داشتم به این فکر می کردم که در شرایطی که ما همیشه به دنبال تطهیر وجه خودمان در برابر گرگ های درنده هستیم گرگ ها عین خیالشان هم نمی آید که حتی بخواهندگرگ بودن خودشان را پنهان کنند ... هیچ گرگی از گرگ بودنش خجالت نمی کشد. و چقدر ساده لوح است میشی که گمان کند لبخند به گرگ درنده راهی برای زنده ماندن است ... #رقیه‌کریمی https://eitaa.com/jashh2