روزهای جنگی- ۲۳ خبر آمد زدند! ۲۴مهر از صبح دل درد دارم و اسهال شدید. کم‌ می‌خوابم. تا ۳-۴صبح باید یادداشت‌های روزانه را مرتب کنم. نماز صبح را لگدخورده بلند می‌شوم. نیمه‌دوم بازی ایران-قطر را دیدم؛ ۴ بر یک‌. شیخ‌ظاهر با خوشحالی عکس‌های ۳۵تن کمک‌های اماراتی را نشان داد. در فرودگاه بیروت. امروز به انتخاب حزب، یک ماشین کرایه کردیم به سمت بعلبک. ۲۰۰دلار! شیخ ظاهر اصرار کرد که نرویم: «دیشب بلبعک را حسابی بمباران کردند.» در طول مسیر ۱۰-۱۵ خانه موشک خورده دیدیم. با خاک یکسان و حفر چاله‌های عمیق. بخش‌های شیعه کاملا خالی از سکنه شده‌. بخش‌های اهل سنت و مسیحی زندگی در جریان. کم‌کم همه شیعه لبنانی، دارد آواره می‌شود. از شمال تا جنوب. بعلبک مرکز اصلی پیدایش حزب‌الله است. اولین پادگان آموزشی سپاه در سال۱۳۶۱ هم اینجا بود؛ جِنِتا. در شهر پر است از تصاویر شهدا. گویی آمدی بهشت‌زهرای تهران. ابوحسین (رابط حزب‌الله) ما را در زحله تحویل گرفت برای بردن به بازدید کمپ‌ها. وضعیت خیلی بدتر از بیروت است‌. چند صدنفر و فقط چند حمام و دستشویی. غذاها همه آبکی. دو نظامی ارتش جلوی هر کمپ ایستادند. ۹۰هزار ارتشی نقش پلیس دارد! بعد رزمنده‌های حزب در جنگ اسراییل در جبهه جنوب! سال‌ها قبل اندیشمندی می‌گفت اعتماد عمومی و قوای نظامی دو اصل حیاتی یک ملت‌اند. وای به روزی که از بین برود. هرچه اصرار کردم ابوحسین نگذاشت ناهار را حساب کنم. در حد گلاویز. جیبشان خالیست و آواره اما دلشان دریا. رفتیم به حرم خوله، دختر امام‌حسین. نقل است ایشان در راه بردن کاروان اسرا به شام، در بعلبک جان می‌سپرد. امام سجاد او را دفن و کنارش درختی می‌کارد تا مزار گم نشود. هنوز درخت پابرجاست‌. بعد ۱۴۰۰سال. کسی در حرم نیست. خلوت و سوت‌وکور. یاد روزهای اول جنگ سوریه و خالی بودن حرم زینب(س) افتادم. مسلحین تا چند صدمتری حرم را محاصره کرده بودند. مدافعین اما نگذاشتند حرم سقوط کند. دلم گرفت. گویی قصه همان قصه ۱۴۰۰سال پیش است؛ لبنان همان کربلا. و غربت شیعه همان غربت. خبر آمد: زدند! کاروان کامیون‌های اماراتی را. با پرچم و نیروهای صلیب از فرودگاه به سمت بقاع بوده که اسراییلی‌ها زدند. خدایا این شیعیان جز تو کسی را ندارند... مراجع اجازه مصرف خمس در راه مقاومت را داده‌اند‌. یاعلی بگویید و نگذارید پرچم حزب در شهرها پایین بیافتد‌: بانک شهر جواد موگویی شبا:  IR ۲۵۰۶ ۱۰۰۰ ۰۰۰۷  ۰۰۱۰ ۰۴۰۱ ۰۲۵۲ پی‌نوشت: ۱-به‌علت محدودیت‌بانکی فقط باید از شبا واریز کنید‌. ۲- هر سه ما به‌خرج شخصی خود آمده‌ایم. و کلیه کمک‌های نقدی صرف آواره‌ها خواهد شد. #جواد_موگویی @javadmogoei

روزهای جنگی-۲۴ مادربزرگ خیره به فردا ۲۴مهر: اینجا مدرسه‌ایست در بعلبک، عکس را خودم گرفتم. میز و صندلی‌ها جمع‌شده کلاس‌های درس تعطیل تخته‌ها خالی از مشقِ شب مدرسه خانه دوم نه، خانه اول شده برای کودکان. پیرزن روی صندلی آرام نشسته. نوه‌هایش پشت سرش. نمی‌دانم این بلوط پیر، چندمین جنگیست که بوی باروتش موهایش را سپید کرده! و چندمین آوارگیست که می‌کشد! جنگ نه، تجاوز به وطن. حتما مادربزرگ تجاوز اسراییل را از اول دیده! از ۱۹۷۸ تا الان. و حال نوه‌هایش اولین تجاوز را! اما محکم روی پای خود تکیه بر عصای چوبی خیره به فردا فردای آزادی این جماعت در آوارگی بدنیا می‌آیند، و در آوارگی بزرگ‌ می‌شوند‌. کودکان گاه بزرگ هم نمی‌شوند! به چه جرمی؟ برای حفظ آن نقاشی پشت سر مادربزرگ همان یک واژه در قلب نقاشی شده: وطن لِبَیروت مِن قَلبی سَلامٌ لِبَیروت #جواد_موگویی @javadmogoei