فاطمة بضعة منی فمن غضبها اغضبنی پیامبرفرمود: فاطمه پاره‌تن من است هر کس او را بیازارد، مرا آزرده است.. ‌

امیرالمومنین‌که‌از این‌اتفاق با خبر شدند از خانه خارج شده و آن بی‌ناموس را بر زمین کوفته و فرمودند: اگر فرمایش رسول‌ﷲ نبود، هم اینک تو را هلاک میکردم

و ذوالفقاری که آن شب در غلاف ماند تا ثابت‌کند، امیرخیبر، مطیع‌ترین‌مردم در برابر فرموده رسول خدا است.. ‌

پس شورشیان وارد خانه شدند و پس از وارد ساختن ضرباتی به اهالی خانه، امیرالمومنین‌را دستگیر کرده و با خود بردند.. اگر حضرت شمشیر می‌کشیدند، آنان حسنین را به‌شھادت می‌رساندند و ذریه‌ی حضرت که ختم می‌شد به منجی آخرالزمانی را محو می‌کردند!! یعنی امامت و در یک کلام، اسلام از بین‌میرفت، که این‌اتفاق‌به‌خاطر صبر امیرالمومنین بر قیام‌نکردن و عدم شمشیر کشیدن، نیفتاد💯

چه صبری داشتی علی جان..💔

پس دستان امیرالمومنین را بسته و با زور سرنيزه و طناب، حضرت را به‌طرف دارالخلافه می‌کشاندن

الهی بمیرم برات مادر! پیش چشمان زینبت، چادرت سوخت..

مدتی نگذشت که مادرسادات برخاست و دوان دوان به سوی معشوق و امام‌زمان‌خویش رفت فرزند ارشد آقا هم پشت سر مادر راهی شدند..

مادر مظلومم💔

حادثه تلخ تر اما، در کوچه‌های مدینه رقم خورد، آنگاه که فاطمه دامان علی را گرفته و رها نمی‌کرد.. مغیره ولدالزنا به بازوی ایشان با غلاف شمشیر میزد، آن یکی دیگر قنفذ، غلام سیاه عمر به مادر تازیانه میزد فلانی هم به مادر سیلی زد طوری که گوشواره حضرت شکست..💔 اما حضرت دامان علی را رها نکرد بلکه تکه‌ای از دامان ایشان پاره شد تا توانستند بین آن‌دو فاصله اندازند

ای که ره بستی میان‌کوچه‌ها بر فاطمه گردنت‌را میشکست‌عباس، اگر آنجا بود

امام حسن نقل میکنند که مادرم برای راه رفتن، یک دست شان بر شانه من بود دست دیگر بر دیوار ‌