❣#سلام_امام_زمانم 🌱قلب بیمارمن امروز تورامیخواهد... شایدامروز نیازی به عیادت دارد... 🌱 سال هادرگذر وعمربه پایان نزدیک... صبرم انگار به ایوب شباهت دارد... #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 💎🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺💎 🌿🌷@javidan_shohada🌷🌿 💎🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺💎

🌹 #هر_روز_با_قرآن🌹 👈هر روز یک صفحه از قران کریم براے سلامتے امام زمان( عجل الله )، هدیه به روح امام و شهدا و جمیع رفتگان و آمرزش گناهان و شفاے مریضان #رعد_255 #ابراهیم_255 ‌ 💎🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺💎 🌿🌷@javidan_shohada🌷🌿 💎🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺💎

#منبر_مجازی『°•.≼🕌≽.•°』 ‌‌جُـورے باش كـه اگـر تو را نديدند، هوايت بى‌قرارشان ڪند و اگر حضورت را به دست آوردند، غنيمت بشمارند، و اگـر غايب شدى به سراغت بيايند، و اگـر مُردےو رفـتى جاى خالى تو را احساس كنند... #استاد_صفایی_حائری ٵللِّھُمَ؏َـجِّݪ‌لِوَلیڪَ‌الفَࢪج°•🌱📿•° 💎🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺💎 🌿🌷@javidan_shohada🌷🌿 💎🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺💎

🔹قـــرارروزانه 🔸‌قـرائت "‌دعای‌هـفتم‌صحیفه‌‌سجادیه" #التماس_دعا🌸 💎🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺💎 🌿🌷@javidan_shohada🌷🌿 💎🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺💎

⸾🍀✨⸾ #آیه_گرافی 《وَ لَن تَجِدَ مِن دُونِه مُلتَحَداً 》 -وهـرگزغیــراورا پناهۍنخواهۍیافــت...🤗🌿 «اےدل‌بیآکہ‌مآبھ‌ پنآه‌"خدا"رویم :) 💎🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺💎 🌿🌷@javidan_shohada🌷🌿 💎🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺💎

{•🌻🌙•} #حرفِ‌کاربردۍ(: بہ‌تجربہ‌ثابت‌شده اگربراۍعباداتت‌کم‌نذاری... کارۍکہ‌یك‌ساعت‌طول‌میکشہ توۍده‌دقیقہ‌تموم‌میشہ...!!🖇🕊✨ ‌ •آیت‌اللہ‌بھجت 💎🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺💎 🌿🌷@javidan_shohada🌷🌿 💎🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺💎

#خدا و خدا گفٺ : شب را آفریدم ڪہ از بۍقرارےهایٺ‌برایم بگویے❤️🥀 #اݪݪهم‌اجعل‌عواقب‌امورݩآ‌خیرا✨ #حآل‌دلٺون‌آروم🌱 💎🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺💎 🌿🌷@javidan_shohada🌷🌿 💎🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺💎

#شہیدانہ🌸 ✔️شهدا همیشه آنلاین هستند ڪافیه دلت رو بروزرسانے ڪنے😊 اون موقع مےبینے ڪه در تڪ تڪ⤵️ لحظات در ڪنارت بودند...«« هستند...→↓••• وخواهند بود...😇🍃»» 💎🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺💎 🌿🌷@javidan_shohada🌷🌿 💎🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺💎

📝|#خاطرات_شهدا بهش گفتم: راضی‌ام شهیـد بشے ولی الان نه تو هنــوز جوونی!😔 تو جــواب بهم گفت لذتی که علی اکبر(ع) از شهــادت برد حبیــب ابن مظاهر نبرد☺️💚 #همسر_شهید_محمد_خانی🌸 💎🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺💎 🌿🌷@javidan_shohada🌷🌿 💎🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺💎

#به_وقت_رمان😍

✍️ #تنها_میان_داعش #قسمت_بیست_و_هفتم 💠 یک نگاهم به قامت غرق #خون عباس بود، یک نگاهم به عمو که هنوز گوشه چشمانش اشک پیدا بود و دلم برای حیدر پر می‌زد که اگر اینجا بود، دست دلم را می‌گرفت و حالا داغ فراقش قاتل من شده بود. جهت مقام #امام_مجتبی (علیه‌السلام) را پیدا نمی‌کردم، نفسی برای #دعا نمانده بود و تنها با گریه به حضرت التماس می‌کردم به فریادمان برسد. 💠 می‌دانستم عمو پیش از آمدن به بقیه آرامش داده تا خبری خوش برایشان ببرد و حالا با دو پیکری که روبرویم مانده بود، با چه دلی می‌شد به خانه برگردم؟ رنج بیماری یوسف و گرگ مرگی که هر لحظه دورش می‌چرخید برای حال حلیه کافی بود و می‌ترسیدم مصیبت #شهادت عباس، نفسش را بگیرد. 💠 عباس برای زن‌عمو مثل پسر و برای زینب و زهرا برادر بود و می‌دانستم رفتن عباس و عمو با هم، تار و پود دلشان را از هم پاره می‌کند. یقین داشتم خبر حیدر جان‌شان را می‌گیرد و دل من به‌تنهایی مرد اینهمه درد نبود که بین پیکر عباس و عمو به خاک #مصیبت نشسته و در سیلاب اشک دست و پا می‌زدم. 💠 نه توانی به تنم مانده بود تا به خانه برگردم، نه دلم جرأت داشت چشمان #منتظر حلیه و نگاه نگران دخترعموها را ببیند و تأخیرم، آن‌ها را به درمانگاه آورد. قدم‌هایشان به زمین قفل شده بود، باورشان نمی‌شد چه می‌بینند و همین حیرت نگاه‌شان جانم را به آتش کشید. 💠 دیدن عباس بی‌دست، رنگ از رخ حلیه برد و پیش از آنکه از پا بیفتد، در آغوشش کشیدم. تمام تنش می‌لرزید، با هر نفس نام عباس در گلویش می‌شکست و می‌دیدم در حال جان دادن است. زن‌عمو بین بدن عباس و عمو حیران مانده و رفتن عمو باورکردنی نبود که زینب و زهرا مات پیکرش شده و نفس‌شان بند آمده بود. 💠 زن‌عمو هر دو دستش را روی سر گرفته و با لب‌هایی که به‌سختی تکان می‌خورد #حضرت_زینب (علیهاالسلام) را صدا می‌زد. حلیه بین دستانم بال و پر می‌زد، هر چه نوازشش می‌کردم نفسش برنمی‌گشت و با همان نفس بریده التماسم می‌کرد :«سه روزه ندیدمش! دلم براش تنگ شده! تورو خدا بذار ببینمش!» 💠 و همین دیدن عباس دلم را زیر و رو کرده بود و می‌دیدم از همین فاصله چه دلی از حلیه می‌شکافد که چشمانش را با شانه‌ام می‌پوشاندم تا کمتر ببیند. هر روز شهر شاهد #شهدایی بود که یا در خاکریز به خاک و خون کشیده می‌شدند یا از نبود غذا و دارو بی‌صدا جان می‌دادند، اما عمو پناه مردم بود و عباس یل #مدافعان شهر که همه گرد ما نشسته و گریه می‌کردند. 💠 می‌دانستم این روزِ روشن‌مان است و می‌ترسیدم از شب‌هایی که در گرما و تاریکی مطلق خانه باید وحشت خمپاره‌باران #داعش را بدون حضور هیچ مردی تحمل کنیم. شب که شد ما زن‌ها دور اتاق کِز کرده و دیگر #نامحرمی در میان نبود که از منتهای جان‌مان ناله می‌زدیم و گریه می‌کردیم. 💠 در سرتاسر شهر یک چراغ روشن نبود، از شدت تاریکی، شهر و آسمان شب یکی شده و ما در این تاریکی در تنگنای غم و گرما و گرسنگی با مرگ زندگی می‌کردیم. همه برای عباس و عمو عزاداری می‌کردند، اما من با اینهمه درد، از تب سرنوشت حیدر هم می‌سوختم و باز هم باید شکایت این راز سر به مهر را تنها به درگاه #خدا می‌بردم. 💠 آب آلوده چاه هم حریفم شده و بدنم دیگر استقامتش تمام شده بود که لحظه‌ای از آتش تب خیس عرق می‌شدم و لحظه‌ای دیگر در گرمای ۴۵ درجه #آمرلی طوری می‌لرزیدم که استخوان‌هایم یخ می‌زد. زن‌عمو همه را جمع می‌کرد تا دعای #توسل بخوانیم و این توسل‌ها آخرین حلقه #مقاومت ما در برابر داعش بود تا چند روز بعد که دو هلی‌کوپتر بلاخره توانستند خود را به شهر برسانند. 💠 حالا مردم بیش از غذا به دارو نیاز داشتند؛ حسابش از دستم رفته بود چند مجروح و بیمار مثل عمو #مظلومانه درد کشیدند و غریبانه جان دادند. دیگر حتی شیرخشکی که هلی‌کوپترها آورده بودند به کار یوسف نمی‌آمد و حالش طوری به هم می‌خورد که یک قطره #آب از گلوی نازکش پایین نمی‌رفت. 💠 حلیه یوسف را در آغوشش گرفته بود، دور خانه می‌چرخید و کاری از دستش برنمی‌آمد که ناامیدانه ضجه می‌زد تا فرشته نجاتش رسید. خبر آوردند فرماندهان تصمیم گرفته‌اند هلی‌کوپترها در مسیر بازگشت بیماران بدحال را به #بغداد ببرند و یوسف و حلیه می‌توانستند بروند. 💠 حلیه دیگر قدم‌هایش قوت نداشت، یوسف را در آغوش کشیدم و تب و لرز همه توانم را برده بود که تا رسیدن به هلی‌کوپتر هزار بار جان کندم. زودتر از حلیه پای هلی‌کوپتر رسیدم و شنیدم #رزمنده‌ای با خلبان بحث می‌کرد :«اگه داعش هلی‌کوپترها رو بزنه، تکلیف اینهمه زن و بچه که داری با خودت می‌بری، چی میشه؟»... #ادامه_دارد ✍️نویسنده: #فاطمه_ولی_نژاد