می‌نوازم با دلم سنتور؛ باور می‌کنی؟ دستگاه دلکش ماهور؛ باور می‌کنی؟ پشت ابر تیرگی‌ها نور پنهان کرده‌اند چهره‌ام در سایه‌ها مستور، باور می‌کنی؟ عشق یک پرده کشید و دیدگانم کور شد پیر کنعانم؛ دو چشمم کور، باور می‌کنی؟ همچو موسی می‌کنی اعجاز و من بی‌اختیار گم شدن در غارهای طور؛ باور می‌کنی؟ مستم اما لب نیالایم به هر پیمانه‌ای چون دلم شد خوشه‌ی انگور؛ باور می‌کنی؟ نام شیرینت برای من تداعی می‌کند طعم داغ اشکهای شور؛ باور می‌کنی؟ برج و باروی دژ مهر تو یعنی قبله‌گاه در وجودت می‌شوم محصور؛ باور می‌کنی؟ لحظه‌ای از حس تکریم تو غافل نیستم می‌شوم با بندگی مغرور؛ باور می‌کنی؟ گر بگویم قصد دارم تا بگیرم من ز عشق خلعت سرداری منصور؛ باور می‌کنی؟ بودنت مثل نفس، حس قشنگ زندگی‌ست در دل تاریکی این گور، باور می‌کنی؟ @jomlatzibaa

اگه ازش خبری نداری اینو بفرست براش👇👇

از خود انسانیت به یادگار بگذارید نه انسان تولید مثل را ، هر جانوری بلد است @jomlatzibaa

💚🍃@jomlatzibaa 🎼 عماد 🎧 سلامتی عشقووم ‌‌ ‌‌‎‌‎‎‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @jomlatzibaa

دارو و دوست ! هر دو دردها را تسکین می‌دهند... با این تفاوت كه «دوست»... نه قیمت دارد؛ نه نياز به بيمهٔ حمايتی ؛ چون خودش حمايت است...! نه مقدار دارد ؛ نه تاريخ انقضا ، بلكه هر چه قديمی‌تر باشد ، اثرش عميق‌تر و شفابخش‌تر است...! هر دارو برای دردی مؤثر است ، و برای يک درد ديگر مُضِر...؛ اما دوست ، بر هر دردی دواست...! درود بر همه ی دوستان خوب کانالمون @jomlatzibaa

کم  ‌ بکن  ﺑﺎ   ﻣﻬﺮﺑﺎنی  ها   ﻣﺮﺍ دلبسته ﺗﺮ تا نگردد شعر من از عشق ِ تو  ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺗﺮ گوشه چشمی ﺑﭽﺮﺧﺎﻧﯽ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﮐﺎﻓﯽ ﺍﺳﺖ ﺭﺍﺯ ِ  ﻣﺎ  ﺑﺎﯾﺪ ‌ ﺑﻤﺎﻧﺪ‌  سال ها   ﺳﺮﺑﺴﺘﻪ ﺗﺮ مِثل ِ رنگ ِ  آسمان آبی تر  از  آبی  بپوش صبح ِ  آزادی  ندیدم  از  کبوتر  خسته تر موج گیسویت که میریزد به رویﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎ در تـب  و تاب ِ کمندت عارفان ﻭﺍﺭﺳﺘﻪ ﺗﺮ همچنان وقتی قلم‌ را روی ابرو می کشی امتــداد خـط نسخم می شود بشکسته تر گفته بودی نشکنی گاهی سکوت لحظه را می کنی آهنگ ِ رفتن را  ولی  پیوسته تر در‌  میان ِ  دلربایان  شاخصی  بانو  عسل از تو در شهرم نباشد شهره ای برجسته ﺗﺮ @jomlatzibaa