داستان عبرت آموز از بی وفای دنیا روز سى‌ام محرم سنۀ ١٨٩، جعفر بن يحيى برمكى به امر هارون رشيد به قتل رسيد و به قتل او، دولت برامكه زائل شد و رشيد، يحيى بن خالد و فضل بن يحيى را در حبس كرد و پيوسته در حبس بودند تا هلاك شدند. و مدت دولت برامكه در زمان رشيد هفده سال و هفت ماه و پانزده روز بوده و در اين مدت امر وزارت و امور مملكت و رعيت و سياست تمام با ايشان بود و رياست ايشان به مرتبه‌اى بود كه در حقّ‌ ايشان گفتند: «إنّ‌ أيّامهم عَروس و سُرور دائم لايَزول». حكايات عطايا و بخشش‌هاى ايشان و اشعار شعرا در مدحشان معروف و مشهور است و ابن خلّكان برمكى به برخى از حال ايشان اشاره كرده٤ و كيفيت بدبختى ايشان و نكبت روزگار با ايشان طويل است و من در اينجا اكتفا مى‌كنم به ذكر يك حكايت مشهور كه در آن پند و عبرتى است براى دانايان غير مغرور. از محمد بن عبدالرحمانِ‌ هاشمى منقول است كه گفت: روز عيدِ قربانى بود كه داخل شدم بر مادرم. ديدم زنى با جامه‌هاى بسيار كهنه نزد او است و تكلّم مى‌كند. مادرم به من گفت: اين زن را مى‌شناسى‌؟ گفتم: نه. گفت: اين عباده مادر جعفرِ برمكى است. پس من رو به جانب عباده كردم و با او مقدارى تكلّم نمودم و پيوسته از حال او تعجب مى‌نمودم تا آنكه از او پرسيدم كه اى مادر! از اعاجيب دنيا چه ديدى‌؟ گفت: اى پسر جان! روز عيدى مثلِ‌ چنين روز بر من گذشت در حالى كه چهار صد كنيز به خدمت من ايستاده بودند و من مى‌گفتم: پسرم جعفر حقّ‌ مرا ادا نكرده و بايد كنيزان و خدمتكاران من بيشتر از اينها باشد. و امروز هم يك عيد است بر من مى‌گذرد كه منتهاى آرزوى من دو پوست گوسفند است كه يكى را فرش خود كنم و ديگرى را لحاف خود نمايم. محمد گفت: من پانصد درهم به او دادم، چنان خوشحال شد كه نزديك بود قالب تهى كند و گاه گاهى عباده نزد ما مى‌آمد تا از دنيا برفت. بس است از براى عاقل دانا، همين يك حكايت در بى‌وفايىِ‌ دنيا. قمی ، فیض العلام صص۲۶۱ و ۲۶ https://eitaa.com/MohammadGelayeri

اَللهمَّ کُن لولیَّک الحُجةِ بنِ الحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیهِ وَ عَلی ابائهِ فی هذهِ السّاعةِ، وَ فی کُلّ ساعَة وَلیّا وَ حافظاً وقائِداً وَ ناصِراً وَ دَلیلاً وَ عَیناً حَتّی تُسکِنَهُ اَرضَکَ طَوعاً وَ تُمَتّعَهُ فیها طَویلاً @jorenab

#نماز_در_بیان_امیرالمومنین ۱.« تَعَاهَدُوا أَمْرَ الصَّلَاةِ» (به نماز تعهد داشته باشید.) یعنی به گونه ای به نماز عمل کنید که وقتی با کسی عهدی می بندید، سعی می کنید بدان وفاداربمانید. پس می بایست انسان عهدی با نماز ببندد و تمام تلاش خود را انجام دهد، تا پیمان خویش را نشکند. 2.« وَحَافِظُوا عَلَيْهَا» « آن را محافظت نمایید» محافظت برنماز بدان معناست که وقت کارها را به گونه ای برنامه ریزی کند که با وقت نماز تداخل نداشته باشد و کار را بر نماز ترجیح ندهد. 3. « وَاسْتَكْثِرُوا مِنْهَا» « فراوان نماز بخوانید.» ازآنجا که نماز واجب محدود و مشخص است. ظاهراً مراد نماز های مستحب است که حدی برای آن نیست؛ ولی معروف آن همان نافله های نماز یومیه و نماز شب می باشد 4. «وَ تَقَرَّبُوا بِهَا» «بوسیله آن به خداتقرب جویید.» طبق این بیان نورانی یکی از راههای مطمئن و حتمی که انسان را به خداوند متعال نزدیک می کند نماز است. پس می توان با مواظبت برآن و مداومت برآن به خداوند نزدیک گردید. 5.«وَ إِنَّهَا لَتَحُتُّ الذُّنُوبَ حَتَّ الْوَرَق‏» « نماز گناهان را فرومی ریزد، آن گونه که باد برگهارا می ریزد.» با توجه به آنکه گناهان موجب وابستگی انسان به عالم مادی می شود و همین وابستگی مانند زنجیر مانع رفتن انسان می گردد نماز نقش تعیین کننده ای در رهائی از گناهان دارد. 6. « وَ تُطْلِقُهَا إِطْلَاقَ الرِّبَقِ » « گناهان را از گناهکار باز می کند، آن گونه که ریسمان های گره زده باز می شود.» 7- « وَ شَبَّهَهَا رَسُولُ اللَّهِ ص بِالْحَمَّةِ تَكُونُ عَلَى بَابِ الرَّجُلِ- فَهُوَ يَغْتَسِلُ مِنْهَا فِي الْيَوْمِ وَ اللَّيْلَةِ خَمْسَ مَرَّاتٍ- فَمَا عَسَى أَنْ يَبْقَى عَلَيْهِ مِنَ الدَّرَنِ» (نهج البلاغه خطبه ۱۹۹) و رسول خدا نماز پنج وقت خواندن رابمنزله نهر آب گرمی تشبیه کرده است که جلوی خانه انسان باشد وانسان روزی پنج بار درون آن برود خود را شستشو دهد، چنین انسانی پاکیزه خواهد شد و انسانی که پنج وقت نماز بجا می آورد نیز چنین حالتی دارد. بنابراین نگاه به نماز از منظر اهل بیت عصمت و طهارت: : الف: نگاه پیشگیرانه است؛ یعنی انجام نماز می تواند باعث دوری انسان از گناه و وابسته شدن به دنیا گردد. ب: و نگاه درمانگرانه است؛ یعنی اگرکسی دچار غفلت و اشتباه شده می تواند، با برپائی نماز خود را از شر پیامدهای سوء آن رها نماید. اما روشن است نمازی می تواند، این گونه اثرگزار باشد که دارای روح باشد؛ یعنی فرد نمازگزار با تمام وجود و با توجه آن را به جا آورد. درغیر این صورت شاید شکل و قالب نماز را داشته باشد؛ اما هرگز دارای اثر نخواهد بود و نمازی که درآن تمرکز و حضور قلب باشد، می تواند مثمر ثمر باشد @jorenab