سوال در دعای کمیل آمده است اى خدا و سرور من، از تو خواستارم به قدرتى كه مقدّر نمودى...كه در اين شب و در اين ساعت بر من ببخشى.... هر كار زشتى كه دستور ثبت آن را به نويسندگان بزرگوار دادى. اِلهى وَ سَيِّدى فَاَسْئَلُكَ بِالْقُدْرَةِ الَّتى قَدَّرْتَها .... اَنْ تَهَبَ لى فى هذِهِ اللَّيْلَةِ وَ فى هذِهِ السّاعَةِ....كُلَّ سَيِّئَةٍ اَمَرْتَ بِاِثْباتِهَا الْكِرامَ الْكاتِبينَ (دعای کمیل) آیا این بیان حضرت بدین معناست همه گناهان ثبت نمی شود؟ جواب ۱-بنابرآنچه از آیات و روایات بدست می آید وقتی بنده مومنی گناه می کند خداوند متعال مهلتی برای اظهار پشیمانی و استعفار به بنده اش می دهد درصورتی که درین مهلت مشخص شده توبه و استغفار کند گناهان ثبت نمی شود و اگر توبه و استغفار نکند خداوند بفرشتگان دستور می دهد تا آنراثبت نمایند ۲_زمانی که بنده مؤمن گناه کند، خداوند او را هفت ساعت مهلت دهد، پس اگر از خدا آمرزش خواست چیزى بر او نوشته نمی‌شود، و اگر این ساعت‌ها گذشت و درخواست آمرزش نکرد، یک گناه بر او نوشته می‌شود  «الْعَبْدُ الْمُؤْمِنُ إِذَا أَذْنَبَ ذَنْباً أَجَّلَهُ اللَّهُ سَبْعَ سَاعَاتٍ فَإِنِ اسْتَغْفَرَ اللَّهَ لَمْ یُکْتَبْ عَلَیْهِ شَیْ‏ءٌ وَ إِنْ مَضَتِ السَّاعَاتُ وَ لَمْ یَسْتَغْفِرْ کُتِبَتْ عَلَیْهِ سَیِّئَةٌ (اصول کافی ج۲ ص۴۳۷) ۳_گناهی که پس از ارتکاب آن فرصت یافته ام که دو رکعت نماز بخوانم و از خدای بزرگ آمرزش بخواهم مرا غمگین نساخته است وَ قَالَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ: مَا أَهَمَّنِی ذَنْبٌ أُمْهِلْتُ بَعْدَهُ حَتَّی أُصَلِّیَ رَکْعَتَیْنِ وَ أَسْأَلَ اللَّهَ الْعَافِیَةَ. ( نهج البلاغه  حکمت 299 ) ۴_ممکن است آنچه در جملات دعای کمیل آمده است اشاره به این داشته باشد که بنده مومن توبه نکرده و ثبت شده باشد @jorenab

وَ أَسْأَلُكَ اللَّهُمَّ قَلْباً سَلِیماً وَ لِسَاناً صَادِقاً وَ یَقِیناً نَافِعاً وَ رِزْقاً دَارّاً هَنِیئاً وَ رَحْمَةً أَنَالُ بِهَا شَرَفَ كَرَامَتِكَ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ @jorenab

اَللهمَّ کُن لولیَّک الحُجةِ بنِ الحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیهِ وَ عَلی ابائهِ فی هذهِ السّاعةِ، وَ فی کُلّ ساعَة وَلیّا وَ حافظاً وقائِداً وَ ناصِراً وَ دَلیلاً وَ عَیناً حَتّی تُسکِنَهُ اَرضَکَ طَوعاً وَ تُمَتّعَهُ فیها طَویلاً @jorenab

#دعای_هرروز_ماه_صفر یا شَدیدَ الْقُوی‌ وَیا شَدیدَ الْمِحالِ یا عَزیزُ یا عَزیزُ یا عَزیزُ ذَلَّتْ بِعَظَمَتِکَ جَمیعُ خَلْقِکَ فَاکْفِنی‌ شَرَّ خَلْقِکَ یا مُحْسِنُ یا مُجْمِلُ یا مُنْعِمُ یا مُفْضِلُ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَکَ اِنّی‌ کُنْتُ مِنَ الظَّالِمینَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَنَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَکَذلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنینَ وَصَلَّی اللَّهُ عَلی‌ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ‌ الطَّیِّبینَ الطَّاهِرینَ! ای سخت نیرو، و ای سختگیر! ای عزیز، ای عزیز، ای عزیز! خوارند از بزرگی‌ات همه خلقت. پس کفایت کن از من شرّ خلق خودت را، ای احسان بخش! ای نیکوکار! ای نعمت بخش! ای عطا دِه! ای که معبودی جز تو نیست! منزّهی تو! به راستی من از ظالمانم. اجابت کردیم برایش و نجاتش دادیم از غمّ و همچنین نجات دهیم مؤمنان را، و رحمت کند خدا بر محمّد و آل پاک و پاکیزه‌اش @jorenab

زایران درگهت را بر در خُلد برین  می دهندآوازطِبْتُمْ فَادْخُلوهاخالِدین @jorenab

#نماز_در_بیان_امیرالمومنین ۱.« تَعَاهَدُوا أَمْرَ الصَّلَاةِ» (به نماز تعهد داشته باشید.) یعنی به گونه ای به نماز عمل کنید که وقتی با کسی عهدی می بندید، سعی می کنید بدان وفاداربمانید. پس می بایست انسان عهدی با نماز ببندد و تمام تلاش خود را انجام دهد، تا پیمان خویش را نشکند. 2.« وَحَافِظُوا عَلَيْهَا» « آن را محافظت نمایید» محافظت برنماز بدان معناست که وقت کارها را به گونه ای برنامه ریزی کند که با وقت نماز تداخل نداشته باشد و کار را بر نماز ترجیح ندهد. 3. « وَاسْتَكْثِرُوا مِنْهَا» « فراوان نماز بخوانید.» ازآنجا که نماز واجب محدود و مشخص است. ظاهراً مراد نماز های مستحب است که حدی برای آن نیست؛ ولی معروف آن همان نافله های نماز یومیه و نماز شب می باشد 4. «وَ تَقَرَّبُوا بِهَا» «بوسیله آن به خداتقرب جویید.» طبق این بیان نورانی یکی از راههای مطمئن و حتمی که انسان را به خداوند متعال نزدیک می کند نماز است. پس می توان با مواظبت برآن و مداومت برآن به خداوند نزدیک گردید. 5.«وَ إِنَّهَا لَتَحُتُّ الذُّنُوبَ حَتَّ الْوَرَق‏» « نماز گناهان را فرومی ریزد، آن گونه که باد برگهارا می ریزد.» با توجه به آنکه گناهان موجب وابستگی انسان به عالم مادی می شود و همین وابستگی مانند زنجیر مانع رفتن انسان می گردد نماز نقش تعیین کننده ای در رهائی از گناهان دارد. 6. « وَ تُطْلِقُهَا إِطْلَاقَ الرِّبَقِ » « گناهان را از گناهکار باز می کند، آن گونه که ریسمان های گره زده باز می شود.» 7- « وَ شَبَّهَهَا رَسُولُ اللَّهِ ص بِالْحَمَّةِ تَكُونُ عَلَى بَابِ الرَّجُلِ- فَهُوَ يَغْتَسِلُ مِنْهَا فِي الْيَوْمِ وَ اللَّيْلَةِ خَمْسَ مَرَّاتٍ- فَمَا عَسَى أَنْ يَبْقَى عَلَيْهِ مِنَ الدَّرَنِ» (نهج البلاغه خطبه ۱۹۹) و رسول خدا نماز پنج وقت خواندن رابمنزله نهر آب گرمی تشبیه کرده است که جلوی خانه انسان باشد وانسان روزی پنج بار درون آن برود خود را شستشو دهد، چنین انسانی پاکیزه خواهد شد و انسانی که پنج وقت نماز بجا می آورد نیز چنین حالتی دارد. بنابراین نگاه به نماز از منظر اهل بیت عصمت و طهارت: : الف: نگاه پیشگیرانه است؛ یعنی انجام نماز می تواند باعث دوری انسان از گناه و وابسته شدن به دنیا گردد. ب: و نگاه درمانگرانه است؛ یعنی اگرکسی دچار غفلت و اشتباه شده می تواند، با برپائی نماز خود را از شر پیامدهای سوء آن رها نماید. اما روشن است نمازی می تواند، این گونه اثرگزار باشد که دارای روح باشد؛ یعنی فرد نمازگزار با تمام وجود و با توجه آن را به جا آورد. درغیر این صورت شاید شکل و قالب نماز را داشته باشد؛ اما هرگز دارای اثر نخواهد بود و نمازی که درآن تمرکز و حضور قلب باشد، می تواند مثمر ثمر باشد @jorenab

پرسش: چگونه شعیان حفظ بقای هستی را به امامان خویش نسبت میدهند در حالی که این سخن اولا موجب غلو است ثانیا در دورانی که امامان نبودند پس بقای هستی چگونه بود؟ اساسا امامان مانند مردم عادی هستند که ممکن است وظیفه ای هم برایشان تعریف شده باشد پاسخ: از جمله روایتی که بدان تمسک می کنند روایت « لولاهم‏ ما خلقتك و لا خلقت الجنة و النار و لا السماء و لا الأرض » می باشد(اثبات الهدات بالنصوص والمعجزات ج 2 ص 56) این روایت (برفرض صحت اینکه از اهل بیت علیهم السلام ناز ل شده است) ناظر به چیزی است که بین خداوند متعال وحضرت آدم علیه السلام رد وبدل شده است یعنی زمانی که حضرت آدم افریده شد فرمود بخاطر اهل بیت ترا خلق کردم پس هدف وغایت خلقت هستی اهل بیت علیهم السلام هستند واین سخن بدین معنی نیست که اهل بیت هستی را آفریدند ویا خداوند العیاذ بالله هستی را آفرید وتمام امور را به اهل بیت علیهم السلام تفویض کرده است واینکه بقا زمین با اهل بیت علیهم السلام باشد توضیح آنکه الف- خداوند هستی را آفرید ب- فعلی که از حکیم صادر میشود نباید لغو وبدون هدف باشد ج- غایت وهدف در افعال برای خداوند که از هرجهت کامل است محال است به خودش بر گردد د- بنابراین هیچ استبعاد عقلی ندارد که خداوند هدف وغایت خلقت را از مخلوقین خویش قرار داده باشد ه- روایات متعددی از شیعه وسنی نقل شده است که هدف وغایت خلقت امامان معصوم علیهم السلام هستند مانند جلد چهلم تاریخ مدینه دمشق وجلد دوم معجم کبیر بنابراین لازم نیست امامان معصوم پیش از دیگران باشند بلکه چون هدف وغایت فعل خداوند متعال هستند بعداز خلقت هستی محقق میشوند نکته غایت دومعنی دارد 1- بخاطرآن فعل در خارج محقق میشود 2-فعل به آن منتهی میشود غایت به معنای اول قبل از تحقق فعل است وبه معنای دوم بعداز به وجود آمدن فعل اگر در روایاتی آمده است اول ماخلق الله نور محمد صلی الله علیه وآله وسلم مراد قسم اول است ( نفرمود وجود جسمانی حضرت درآن زمان آفریده شده است بلکه نور حضرت که جنبه روحانی وغیر جسمانی دارد) واگر گفته شد بکم ینزل الغیث (بسبب شما خداوند باران نازل میکند) مراد معنای دوم است یعنی خلقت الهی منتهی میشود به هدفی که آن هدف وغایت اهل بیت علیهم السلام هستند بنابراین اینکه گفته شود آنان مانند دیگر افراد عادی جامعه هستند معلوم میشود جایگاه اهل بیت علیهم السلام که در روایات شیعه وسنی آمده است برای مستشکل معلوم نشده است زیرا آنها افراد برگزیده الهی هستند @jorenab

خدایا! ۱- ازجانب خود مرا به ذكر خاصت‏ اختصاص ده، ۲-و چيزى از آنچه كه بوسيلة آن به تو تقرّب مى‏ جويم را درهمة اوقات شب و روز وسيلة ريا و شهرت‏خواهى‏ و هوس‏رانى و طغيانگرى قرارمده، ۳- و مرا از خاشعان درگاهت بگردان «اللَّهُمّ َخُصَّنِي مِنْكَ بِخَاصَّةِ ذِكْرِكَ وَلَاتَجْعَلْ شَيْئاًمِمَّا أَتَقَرَّبُ بِهِ فِي آنَاءِ اللَّيْلِ وَأَطْرَافِ النَّهَارِ رِيَاءً وَ لَاسُمْعَةً وَ لَاأَشَراً وَ لَابَطَراً وَاجْعَلْنِي لَكَ مِنَ الْخَاشِعِين»‏ #مفاتیح_الجنان_دعای_ابوحمزه_ثمالی @jorenab

پرسش درآیه ۴۸ سوره مبارکه هود آمده است قِیلَ یَا نُوحُ اهْبِطْ بِسَلَامٍ مِّنَّا وَبَرَکَاتٍ عَلَیْکَ وَعَلَی أُمَمٍ مِّمَّن مَّعَکَ ۚ وَأُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ یَمَسُّهُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِیمٌ (به نوح) گفته شد: «ای نوح! با سلامت و برکاتی از ناحیه ما بر توو بر امّتهایی که با توهستند، فرود آی! و امّتهایی نیز هستند که ما آنها را از نعمتها بهره مند خواهیم ساخت، سپس عذاب دردناکی از سوی ما به آنها می رسد. » پرسش این است چگونه خداوند سلام وبرکات را بر کسانی نازل می کند که گرفتار عذاب می شوند پاسخ کلمه (مِن)در (ممن ) تبعیضه است یعنی برخی از آنها دچار عذاب می شوند اما برخی دیگر اهل ایمان هستند مرحوم علامه می نویسد وَ عَلی أُمَمٍ مِمَّنْ مَعَکَ"- این جمله عطف است بر جمله" علیک"، و اگر کلمه" امم" را نکره آورد، و نفرمود: " و علی الامم"، برای این است که دلالت بر تبعیض کند، یعنی بفهماند که سلام و برکات ما شامل حال بعضی از امت‌هایی می‌شود که در کشتی با تو بودند، به دلیل اینکه دنبال جمله مورد بحث بعضی از امت‌ها را استثناء نموده و فرمود: " وَ أُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ یَمَسُّهُمْ مِنَّا عَذابٌ أَلِیمٌ". (المیزان ج۱۰ص۳۵۷) @jorenab