#پیشی_گیران_در_خیرات کسانی که در خیرات از دیگران سبقت می گیرند دارای چهار ویژگی هستند ۱-کسانی که از خوف پروردگارشان بیمناکند، إِنَّ الَّذِینَ هُم مِّنْ خَشْیَةِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ (مومنون۵۷) ۲-آنان که به آیات پروردگارشان ایمان می آورند، وَالَّذِینَ هُم بِآیَاتِ رَبِّهِمْ یُؤْمِنُونَ (مومنون۵۸) ۳-آنها که به پروردگارشان شرک نمیورزند، وَالَّذِینَ هُم بِرَبِّهِمْ لَا یُشْرِکُونَ (مومنون۵۹) ۴-آنها که نهایت کوشش را در انجام طاعات به خرج می دهند و با این حال، از این که سرانجام به سوی پروردگارشان باز می گردند، دل هایشان ترسان است وَالَّذِینَ یُؤْتُونَ مَا آتَوا وَّقُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلَی رَبِّهِمْ رَاجِعُونَ (۶۰) نتیجه: چنین کسانی درخیرات شتاب می کنند و از دیگران پیشی می گیرند. أُولَئِکَ یُسَارِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ وَهُمْ لَهَا سَابِقُونَ (مومنون۶۱) @jorenab

روز شهادت استاد مرتضی مطهری را گرامی می داریم و روز معلم را به همه معلمان و اساتید بزرگوار تبریک عرض می کنیم @jorenab

🎥 رهبر انقلاب: باید هویت ایرانی و اسلامی و شخصیت ملی را در کودکان کشور زنده کنیم 🔹مساله زبان، ملیت و پرچم از مسائل اساسی و مهم است. دانش‌آموز باید به ایرانی‌بودن خود افتخار کند که افتخار هم دارد. @Farsna

از حضرت امیر علیه السلام: دانش را فرا گیرید ، چون یاد گرفتن آن حسنه ، مباحثه آن تسبیح و تلاش برای یافتن آن جهاد و آموزش دادن آن صدقه است عن الأصبغ بن نباتة و غيره عن أمير المؤمنين قال: تعلموا العلم فإن تعلمه لله حسنة، و مدارسته‏ تسبيح‏، و البحث عنه جهاد، و تعليمه من لا يعلمه صدقة ( بحار الانوار/1/166) یاد شهید مطهری گرامی و روز معلم مبارک https://eitaa.com/MohammadGelayeri

#زندگی_مومنانه_چهار مومن فرصت را غنیمت می شمارد و در راه خداوند انفاق می کند قبل از آنکه دیگر تسلطی بر مالش نداشته باشد یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاکُم مِّن قَبْلِ أَن یَأْتِیَ یَوْمٌ لَّا بَیْعٌ فِیهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ ۗ وَالْکَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ (۲۵۴) ای کسانی که ایمان آورده اید! از آنچه به شما روزی داده ایم، انفاق کنید. پیش از آن که روزی فرار رسد که در آن، ۱-نه خرید و فروشی هست (تا بتوانید نجات را خریداری کنید)، ۲-و نه دوستی سودی دارد، ۳-و نه شفاعتی شامل حالتان می شود و کافران، خود ستمکارند. @jorenab

#فرصت_دوباره ۱-درقران کریم آمده است کافران به هنگام مرگ می گویند: «پروردگارا! مرا باز گردانید. قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ (مومنون۹۹) شاید در برابر آنچه ترک کردم (و کوتاهی نمودم) عمل صالحی انجام دهم. » لَعَلِّی أَعْمَلُ صَالِحًا فِیمَا تَرَکْتُ (ولی به او می گویند: ) چنین نیست!( وامکان بازگشت نیست) این سخنی است که او به زبان می گوید کَلَّا ۚ إِنَّهَا کَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا (مومنون۱۰۰) ۲-در سوره زمر آمده است خداوند ارواح را به هنگام مرگ قبض می کند، و روح کسانی را که نمرده اند نیز به هنگام خواب می گیرد. سپس ارواح کسانی که فرمان مرگشان را صادر کرده نگه می دارد و ارواح دیگری را (که باید زنده بمانند) باز می گرداند تا سر آمدی معیّن. در این امر نشانه های روشنی است برای کسانی که می اندیشند. اللَّهُ یَتَوَفَّی الْأَنفُسَ حِینَ مَوْتِهَا وَالَّتِی لَمْ تَمُتْ فِی مَنَامِهَا ۖ فَیُمْسِکُ الَّتِی قَضَی عَلَیْهَا الْمَوْتَ وَیُرْسِلُ الْأُخْرَی إِلَی أَجَلٍ مُّسَمًّی ۚ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ (زمر۴۲) ۳-از برخی از بزرگان نقل شده است که هر روز صبح را فرض کنید از خداوند مهلت خواستید و خداوند متعال این فرصت را به شما داده است پس تلاش کنید در جهت رضایت الهی گام بردارید @jorenab

#خطبه_همام_درس_یازدهم_بخش_اول وَ صَبْراً فِي شِدَّةٍ وَ طَلَباً فِي حَلَالٍ وَ نَشَاطاً فِي هُدًى وَ تَحَرُّجاً عَنْ طَمَعٍ يَعْمَلُ الْأَعْمَالَ الصَّالِحَةَ وَ هُوَ عَلَى وَجَلٍ يُمْسِي وَ هَمُّهُ الشُّكْرُ وَ يُصْبِحُ وَ هَمُّهُ الذِّكْرُ ودر سختی ها شکیبا؛ بدنیال کسب حلال؛درراه رستگاری دلشاد؛پرهیز کننده ازآز و طمع؛ کارهای نیکو انجام میدهد ولی ترسان است؛ روز رابه شب می رساند با شکر گزاری وسپاس بدرگاه الهی؛شب را به صبح می رساند با یاد خداوند متعال سی وسوم-« وَ صَبْراً فِي شِدَّةٍ» درشدائد وگرفتاری های دنیا شکیبائی می کند زیرا اولا میداند آنچه در دنیاست فانی وزود گذر است وسختی های دنیا در برابر سختی های آخرت چیز کوچکی است ثانیا میداند برای تحمل سختی ها وشدائد دنیوی نزد خداوند مزد وپاداش خواهد یافت ثالثا تحمل در برابر سختی ها ومکاره دنیا پیروی از انبیاء واهل بیت علیهم السلام است رابعا امور دنیوی چون بر اساس استعداد است بدون تحمل وشکیبائی مقصود حاصل نمی شود سی وچهارم- وَ طَلَباً فِي حَلَالٍ متقین کسانی هستند که روزی را از راه حلال طلب می کنند وبه آنچه ازین راه بدست آوردند قانع هستند وبه دنبال روزی حرام نمی روند چون میدانند خداوند روزی را عطائ میکند وکسی از راه حرام بدست آورد خودرا از روزی حلال محروم کرد ضمن آنکه بخاطر آن عذاب می شود همانطور که درروایتی از امام صادق علیه السلام آمده است روزی تقسیم شده بر بندگان دو گونه است یکی آنکه به صاحبش میرسد حتی اگر طلبش نکند ودیگری بستگی به طلب او دارد آنچیزی که برای بندگان تقسیم شد به او می رسد اگرچه برای بدستآوردن آن تلاش نکند وآنچه برای او مقدر شد وباید با سعی بدست بیاورد ؛ می بایست از راهی که خداوند متعال حلال کرد بدنبالش برود نه غیرآن واگر از راه حرام بدنبالش برود وآنرا بدست بیاورد بجای روزی حلال وی حساب شده وبرای آن مؤاخذه می شود « قَالَ الصَّادِقُ ع‏ الرِّزْقُ‏ مَقْسُومٌ‏ عَلَى ضَرْبَيْنِ أَحَدُهُمَا وَاصِلٌ إِلَى صَاحِبِهِ وَ إِنْ لَمْ يَطْلُبْهُ وَ الْآخَرُ مُعَلَّقٌ بِطَلَبِهِ فَالَّذِي قُسِمَ لِلْعَبْدِ عَلَى كُلِّ حَالٍ آتِيهِ وَ إِنْ لَمْ يَسْعَ لَهُ وَ الَّذِي قُسِمَ لَهُ بِالسَّعْيِ فَيَنْبَغِي أَنْ يَلْتَمِسَهُ مِنْ وُجُوهِهِ وَ هُوَ مَا أَحَلَّهُ اللَّهُ لَهُ دُونَ غَيْرِهِ فَإِنْ طَلَبَهُ مِنْ جِهَةِ الْحَرَامِ فَوَجَدَهُ حُسِبَ عَلَيْهِ بِرِزْقِهِ وَ حُوسِبَ بِه‏»( ) سی وپنجم- وَ نَشَاطاً فِي هُدًى یعنی در عبادت سبک پاست وبه شوق وذوق به عبادت می پردازد نه اینکه با کسالت وزحمت عبادت را انجام دهد وآنچه به عنوان تکلیف بر عهده اوست در حقیقت امری فرح بخش برای اوست زیرا اورا به پروردگار نزدیک می کند برای همین نه تنها از عبادت ونماز ودعا خسته وملول نمی شود بلکه روشنی چشم خودرا درنماز می بیند ومنتظر آمدن وقت نماز است وکارهای خودرا به گونه تنظیم می کند که با اعمال عبادی او تعارض نداشته باشد وهیچ چیزی اورا از یاد خداوند غافل نمی کند « رِجالٌ لا تُلْهِيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ »( ) سی وششم- «وَ تَحَرُّجاً عَنْ طَمَعٍ » کلمه «تَحَرُّج»به معنای «تَجَنّب»است یعنی متقین کسانی هستند که از طمع اجتناب می کنند. گاهی طمع مربوط به آنچیزی است که در دست دیگران است واگر کسی برای بدست آوردن آنچه در دست دیگران است به طمع بیافتد اگر تلاش کند برای بدست آوردن خودرا به ذلت افکند واگر تلاش کرد وبه نتیجه نرسید خودرا سر افکنده می کند . وگاهی یعنی بدنبال آرزو رفتن وبه آنچه دارد قانع نبودن درین صورت نیز چنین انسانی مانند فرد تشنه ای است که آب شور بنوشد وهرچه می نوشد تشنه تر می شود وسرانجام نیز نابود خواهد شد پس در هرصورت طمع امر مذمومی است که باعث حقارت و ذلت انسان می شود انسان متقی بخاطر عزت نفسی که دارد خودرا خوار وذلیل نمی کند. @jorenab