شهادت می دهیم خداوندی جزاو نیست و محمد بنده و رسولش است ، او را براى اظهار امر و فرمان، و متذكر شدن وجود مقدسش بين مردم فرستاد، ۱_پیامبر نیز ، رسالت را به امانت ادا كرد، ۲_ و بر اساس رشد از دنيا گذشت ۳_ و بيرق حق را در ميان ما گذاشت، ۴_ كسى كه از اين بيرق پيشى گرفت از دين خارج شد، ۵_و هر كه از آن عقب ماند هلاك گشت، ۶_ و هر كه ملتزم آن شد به حق پيوست نَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ غَیْرُهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ أَرْسَلَهُ بِأَمْرِهِ صَادِعاً وَ بِذِکْرِهِ نَاطِقاً فَأَدَّی أَمِیناً وَ مَضَی رَشِیداً وَ خَلَّفَ فِینَا رَایَةَ الْحَقِّ مَنْ تَقَدَّمَهَا مَرَقَ وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا زَهَقَ وَ مَنْ لَزِمَهَا لَحِقَ (نهج البلاغه، خطبه ۱۰۰) @jorenab

مرغ شب‌خوان که بادلم میخواند رفت و این آشیانه خالی ماند آهوان گم شدنددرشب دشت آه از آن رفتگان بی‌برگشت #هوشنگ_ابتهاج @jorenab

یک جمله ای هست که گفته می شود( خدایا دشمن شادم نکن ) حالا جالب است بدانیم گاهی خودمان با دست خودمان و با رفتار خودمان دشمن مان را شاد می کنیم و دشمن مان را به آرزویش می رسانیم چگونه؟ خیلی راحت آنجا که خلاف فرمان الهی عمل می کنیم آنجا که با هواها و هوسهامان همراه می شویم امام جواد (علیه‌السلام) : «کسی که از هوای نفس خود اطاعت نماید با این عمل آرزوی دشمن خویش را برآورده است مَنْ أَطَاعَ هَوَاهُ أَعْطَی عَدُوَّهُ مُنَاهُ (بحار الانوار ج۶۷ص۷۸) به راستی عجیب نیست کاری که دشمن مان ممکن است نتواند با ما انجام دهد خودمان با دست خودمان انجام دهیم و خودمان را نابود کنیم اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِي كُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ خدایا هرگناهی مرتکب شدم تو به لطف و کرمت ببخش @jorenab

السلام علیک یا جواد الائمه @jorenab

#دعاي_امام_جواد_عليه_السلام_در_دفع_غم از براى فرج و رفع گرفتارى و غم نيز نافع است مواظبت بر اين ذكر كه حضرت جواد عليه السلام تعليم فرموده يَا مَنْ يَكْفِي مِنْ كُلِّ شَيْ ءٍ وَ لاَ يَكْفِي مِنْهُ شَيْ ءٌ اكْفِنِي مَا أَهَمَّنِي اى آنكه كفايت از همه چيز مى كنى و هيچ چيز از تو كفايت نمى كند مهمات امور مرا كفايت فرما. (مفاتیح الجنان) @jorenab

حضرت علی علیه السلام: انسان كينه توز، روحش در عذاب است و اندوهش دو چندان. اَ لْحَقودُ، مُعَذَّبُ النَّفْسِ، مُتَضاعَفُ الهَمِّ (غرر الحكم، ح ۱۹۶۲) @jorenab

ها علیٌّ بشرٌ کیفَ بَشَر رَبُّه فیه تَجَلّى و ظَهَر

علی آمد بشر اما چه بشر! 
بشری کوست خدا را مظهر

هو و المَبدأُ شمسٌ و ضِیاء هُوَ و الواجبُ نورٌ و قَمَر

علی و حق چو ضیاء و خورشید 
علی و حقّ به‌مثل نور و قمر

اُذُنُ اللهِ و عینُ الباري یا له صاحبُ سمعٍ و بَصَر

خود، علی گوش و علی چشم خداست 
 ای عجب حقّ بوَدش سمع و بصر

ما هو اللهُ و لکنْ مَثَلا مَعَهُ اللهُ کَنارٍ و حَجَر

مَثَل حقّ بُوَد او نیست خدا 
 لیک با اوست چو سنگ آذر

عِلّةُ الکَونِ و لولاهُ لما کانَ للعالَمِ عَینٌ و أثر

باشد او علت ایجاد دو کون 
 گر نبودی نَبُد از خلق اثر

و له اُبدِعَ ما تَعقِلُهُ مِن عُقولٍ و نُفُوسٍ و صُوَر

خلقتِ آنچه به عقلت گُنجد 
 بهر او شد ز عقول و ز صور

مَظهرُ الواجبِ! یا لَلْمُمکِن صُورةُ الجاعلِ یا لَلمَظهَر

خود چه ممکن بود او کز عظمت 
 آمده صورت حقّ را مظهر

جِنسُ الاجناس علیٌّ وَ بَنُوه نوعُ الانواعِ إلَی الحادي عشر

جنس الاجناس علی وَ ابْنائش 
 نوع الانواع یک و ده بشمر

فلکٌ في فلکٍ فیه نُجُوم صدفٌ في صدفٍ فیه دُرَر

فلکی در فلکی پُر اَنجُم 
 صدفی در صدفی پر گوهر

کلُّ مَن مات و لم یَعرِفْه مَوتُهُ موتُ حِمارٍ و بَقَر

هرکه او مُرد و علی را نشناخت 
 مردنش مردن گاو آمد و خر

هو في الکلّ امام في الکلّ مَن ابوبکر و مَن کان عُمَر

در همه دور، امامِ همه اوست 
[پس که باشند ابوبکر و عمر]

لیسَ مَن أذنبَ یوماً بإمام کیفَ مَن أشرکَ دهراً و کَفَر

هرکه روزی گنه آرد نه سزاست 
 به امامت، چه رسد کفر سِیَر

قَوسُه قوسُ نُزولٍ و عُروج سَهمُه سهمُ قضاءٍ و قَدَر

زو کمان، قوس نزول است و صعود 
 تیر او، تیر قضا هست و قدر

ما رَمىٰ رمیةً الا و کفى ما غزا غزوةً الا و ظفر

تیر نگشود مگر خصم افکند 
 جنگ ناورد مگر یافت ظفر

أغمَدَ السیفَ متى قابله کلّ مَن جَرَّدَ سَیفاً و شَهَر

کرد شمشیر به پیشش به نیام 
هر کجا بود شجاعی اشهر

حُبُّه مَبدأُ خُلدٍ و نِعَم بُغضُه مَنشأُ نارٍ و سَقَر

مهر او باعث جنّات نعیم 
 کینِ او مورث نار است و سقر

خَصمُه بَغَّضَه اللهُ و لو حَمِدَ اللهَ و أثنى و شکر

دشمن او بَرِ حقّ مبغوض است 
 گرچه حمد آرد و شکرِ داور

@jorenab