🌓 تفاوت سعودی ها با عراقی‌ها در میزبانی از زائران 🔹 یادداشت روز 🔸هر ساله در جهان اسلام دو موسم مهم زیارتی وجود دارد؛ یکی در عربستان و دیگری در عراق که بیان تفاوت های آنان در نوع نگاه و میزبانی زایران، حاکی از حقایق مختلفی است. 🔸در آغاز باید توجه داشت که حجاج غالبا حدود دو میلیون و زوار امام حسین بخصوص در این سالیان اخیر به بالای ۲۰ میلیون می رسند؛ غیر از اینکه عربستان کشوری است که در دنیا شرایط مالی ایده آلی دارد و عراق کشوری است که در طول حدود نیم قرن اخیر همواره درگیر جنگ های مختلف داخلی و خارجی بوده است. 🔺ضمنا این به معنای مقایسه خانه خدا با حرم امام حسین ع و کم ارزش نشان دادن آن نیست؛ بلکه تاکید بر اهمیت نوع نگاه انسانی برگرفته از عشق حسینی است که چه ها می کند! 🔸از این رو برخی رسانه ها و شبکه های عربی دیگر تفاوت اخلاقی و انسانی این دو کشور را به خوبی مورد توجه قرار داده اند؛ که آیا می دانید‌؟!🔻 1⃣ سعودی: اگر بیش از دو میلیون حاجی وارد خاکش شود اعلام نارضایتی میکند؟ عراق: اگر کمتر از 20 ملیون زائر داشته باشد ناراحت است! 2⃣ سعودی: برای اداره دو میلیون حاجی وزارت تشکیل داده است! عراق: کوچکترین موکب چای (چای ابوعلی یا همان چای امام حسین) امور هشت میلیون زائر رو میچرخونه! 3⃣ سعودی: در مقابل خدماتی که ارائه میده دلار میگيره! عراق: تمام خدماتش کاملا رایگان است! 4⃣ سعودی: حج برایش موسم بهره وری اقتصادی است! عراق: زیارت را موسم بخشش و عطا میدونه! 5⃣ سعودی: دو ميليون حاجی باعث ترافیك و مسدود شدن راهها ميشه! عراق: دو ملیون رقمی طبیعی در یک خیابان کربلاست! 6⃣ سعودی: افزون بر هزینه هنگفتی که میگيرد، بر سر حجاج منت هم میگذارد! عراق: از زائران بابت هر گونه کوتاهی عذرخواهی میکند! 7⃣ سعودی: ورود ده هزار حاجی به یک خیابان باعث خفگی و مرگ مردم شد! عراق: اگر سه ملیون زائر در خیابان باشه مسؤل موکب يه نگاه ميندازه به خیابان و میگه: خيابون خلوته پس کو زوار؟! 🔺حالا واقعا اگر این ها اعجاز حسین ع نیست که جدش رسول الله ص به آن نوید داده بود که همواره در تاریخ پر جوش و حرارت جاودان خواهد ماند؛ و مردم عاشقانه به دور شمع وجود آن خواهند چرخید؛ پس چیست ؟ 🌍 پايگاه نقد و تبیین🔻 https://eitaa.com/jtabiin •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•

🌓 نتیجه طولانی‌ترین پژوهش جهان در دانشگاه هاروارد آمریکا: پول، خوشبختی نمی‌آورد! 👈 روابط خوب، ما را شادتر و سالم‌تر نگه می‌دارد. 🔹یادداشت روز 🔸علم بهتر است یا ثروت؟ جواب قاطعی وجود ندارد؛ اما دست‌کم این را می‌شود با قطعیت گفت که «علم» ثابت کرده ثروت عامل خوشبختی نیست. 🔸رابرت ولدینگر، روانشاس، پژوهشگر و استاد دانشگاه هاروارد است. او بخاطر مدیریت پژوهش گسترده‌ای که در این دانشگاه درباره‌ی رشد انسان در دوران بزرگسالی در حال انجام است، شناخته می‌شود؛ پژوهشی که تا امروز نزدیک به ۸۵ سال از آغاز آن می‌گذرد و همچنان ادامه خواهد داشت. در این مطلب آقای ولدینگر آخرین یافته‌های این تحقیق طولانی درباره‌ی عوامل شادی، سلامتی روحی و جسمی و رضایت‌مندی از زندگی را مرور می‌کند که دست بر قضا هیچ‌کدام ربطی به ثروت و شهرت ندارند! 🔸در طول مدتی که زندگی می‌کنیم چه چیزی ما را سالم و شاد نگه می‌دارد؟ اگر الان قرار بود برای آینده‌تان به بهترین نحو ممکن سرمایه‌گذاری کنید، زمان و انرژی خود را کجا صرف می‌کردید؟ در ابتدای هزاره‌ی جدید، یک نظرسنجی از نسل جوان انجام شد و از آنها پرسیدند مهم‌ترین اهداف زندگی‌شان چیست؟ بیش از 80 درصد گفتند هدف اصلی آنها در زندگی پولدارشدن است. 50 درصد از همین جوانان هدف اصلی دیگرشان را مشهورشدن عنوان کردند. 🔸همواره به ما گفته‌اند که زیاد کار کنید و بیشتر جمع کنید! این احساس را به ما داده‌اند که برای داشتن یک زندگی خوب لازم است دنبال این چیزها برویم. 🔸 چه می‌شود اگر بتوانیم تمام مسیری که مردم از زمان نوجوانی تا سن پیری طی کرده‌اند را مطالعه کنیم تا ببینیم چه چیزی واقعاً مردم را شاد می‌کند؟ 🔸ما این کار را کردیم. پژوهش دانشگاه هاروارد در حوزه‌ی دوره‌ی رشد بزرگسالی، شاید طولانی‌ترین پژوهش درباره‌ی زندگی بزرگسالی باشد که تا کنون انجام شده است. ما 85 سال، زندگی ۷۲۴ مرد را هر سال زیر نظر گرفتیم و از آنها درباره‌ی کارشان، زندگی‌شان در خانه و سلامتی‌شان می‌پرسیدیم. 🔸پژوهش‌هایی مانند این بسیار نادر است. چنین پژوهش‌هایی اغلب در طول یک دهه از بین رفته است چرا که تعداد زیادی از آدم‌ها از جریان پژوهش خارج شده‌اند یا بودجه‌ی پروژه قطع شده یا پژوهشگران جدا شده‌ یا مرده‌اند و هیچ‌کسی ادامه‌ی کار آنان را پیگیری نکرده است. 🔸اما با ترکیبی از شانس و با مقاومت و اصرار چند نسل از پژوهشگران، این پژوهش به سرانجام رسیده است. حدود 60 نفر از 724 مرد اصلی شرکت‌کننده در این پژوهش هنوز زنده‌اند و با اینکه بیشترشان بالای 90 سال سن دارند، همچنان در این پروژه حضور دارند. حالا ما مطالعه روی بیش از 2000 نفر از بچه‌های این مردان را آغاز کرده‌ایم و من چهارمین مدیر این پژوهش هستم! 🔸ما از سال 1938 زندگی دو گروه از آدم‌ها را زیر نظر گرفته‌ایم: کار گروه اول در این پژوهش زمانی آغاز شد که آنها دانشجوی سال دوم دانشگاه هاروادر بودند و در طول جنگ جهانی دوم، دانشگاه را تمام کردند. تعداد زیادی از آنان برای خدمت به جنگ رفتند. دسته‌ی دومی که ما زیر نظر گرفتیم، گروهی از پسران از فقیرترین محله‌های بوستون بود؛ پسرانی که مخصوصاً به دلیل تعلق داشتن به خانواده‌های مشکل‌دار و محروم دهه‌ی 1930 بوستون، برای این پژوهش انتخاب شدند. بیشتر آنان مستأجر اتاق‌هایی بودند که حتی آب گرم و سرد نداشت. زمانی که آنان وارد روند پژوهش شدند، با همه‌شان مصاحبه شد و آزمایش‌های پزشکی دادند و ما به خانه‌هایشان رفتیم و با والدینشان هم مصاحبه کردیم. سپس این نوجوانان به بزرگسالی رسیدند و به عرصه‌های مختلف زندگی قدم گذاشتند. آنها کارگر کارخانه، وکیل، بنّا یا پزشک شدند. یک نفر از آنان رئیس‌جمهوری ایالات متحده شد و عده‌ای دیگر الکلی و بعضی‌ها به شیزوفرنی مبتلا شدند. عده‌ای پله‌های ترقی را طی کردند و بالا رفتند و عده‌ای راه را معکوس طی کردند. ♨️ نتیجه نهایی: روشن‌ترین پیامی که ما از این مطالعه‌ی هشتاد وپنج‌ساله گرفتیم این است: خیلی از 80 ساله های این تحقیق، در زمان جوانی تصور می کردند شغل، ثروت و شهرت چیزی است که آن ها در زندگی نیاز دارند و خوشبختی را در زندگی شان تضمین خواهد کرد اما رفته رفته و با گذشت زمان، مشخص شد افرادی که روابط اجتماعی خوبی با اعضای خانواده، دوستان و جامعه دارند، وضعیت بهتری در میان سالی خواهند داشت! 🌍 پايگاه نقد و تبیین🔻 https://eitaa.com/jtabiin •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•