درسته که به قول مولانا "یاد ها رفتند و ما هم میرویم از یاد ها" ولی تو فراموشم نکن، یادت نره آبی رو دوست داشتم، یادت نره داریوش گوش میدادم، یادت نره من رو.
عبارتِ "چه ها کشید علی از این جماعت سر به سجود به ظاهر متدین" این روزا بیشتر داره حقش رو ادا میکنه.
کسانی هستند که به جای خدا چرتکه میندازن و لعن و نفرین قدر میکنن، سینهشون رو سپر میکنن و ایدئولوژیشون رو با احتمالِ نفرت غسل میدن.
دنیای بزرگسالی اونقدر مهربون نیست که عدالت داخلش جایی داشته باشه، اینجا کنکور عادلانه نیست، حقوق بشر عادلانه نیست، معیار زشتی و زیبایی عادلانه نیست و از همه سختتر، فاصله بینِ من و توئه که نه عادلانهست و نه منصفانه.
