هر کنکوری ای هر جایی هست یک قدم از فضای مجازی فاصله بگیره.

آقای عطار، امیدوارم "خود راه بگویدم‌ که چون باید رفت" چون من واقعا هیچ برنامه‌ای برای راهِ زندگیم ندارم.

https://eitaa.com/justforme لیلی، زنی سراسر انرژی زنانه. چنلش‌رو در اسرع وقت چک میکنم و جزو پوشه‌ی " علاقه‌مندی‌ها " ست. از آدم‌هایی که از هر چیزی اندک اطلاعاتی دارن خوشم میاد، ممکن نیست تو سوالی از اون‌ها بپرسی و جوابی دریافت نکنی. ارتباطِ حتی دور با این آدم‌ها، دانشِ تورو افزایش میده و به‌رشدت کمک میکنه. و نکته‌ی مهم‌تر اینکه باتوجه به‌هجمه‌هایی که دریافت میکنه، عقایدش رو مخفی نمیکنه، اون‌هارو فریاد میزنه!

هر چای که دم میشود‌ مُمِد حیات است.

به کیف پولِ نفر جلویی توی صف نگاه کن، به دستبند دخترِ بغلیت توی مترو نگاه کن، به حرکت انگشتایِ نوازنده خیابونی نگاه کن، به خطوط کنار چشم آدما موقع لبخند زدن نگاه کن، به شکل بستن بند کفشِ همکلاسی‌ت نگاه کن. نگاه کن تا ببینی آدما با همین جزئیات منحصر به فردشون شناخته میشن و در یاد میمونن، نه مقدار پول داخل کیف پولشون، قیمت دستبندشون، رنگ چشمشون و قیمت کفششون.

برای شب‌هایی که غم، دوره‌ت میکنه.

میری کیلو کیلو پول خرج عطر و بادی اسپلش میکنی آخرش میشینی کنار یه آدم تو تاکسی در دمای ۴۰ درجه باید دوبرابر پول عطرت رو خرج تراپی کنی اون بویِ لعنتی‌ رو یادت بره

بند بند وجودم از دلتنگی در حال گسستنه.

وجودم نخ به نخ شده و هر نخی رو گره زدم به یه خاطره.

متواری میگفت "مکان‌ها به اعتبار وجود آدم‌ها تغییر ماهیت میدهند" درسته، مثلا قلب من چون تو داخلشی، شده آلتِ قتاله، شده اشکِ دم مشک، شده بغض گوشهٔ گلو، شده بالشتِ خیس، شده نوشته‌های پراکنده، شده تو. تو.

این روزا حالم یه چیزی تو مایه‌هایِ "مشت بر دیوار و سر بر سنگ و دندان بر جگر" ئه.