زبان فارسی پر از پستو و پیشتوئه، دنیا در دنیا واژه‌ای داره که به هیچ زبان دیگه‌ای قابل وصف نیست، برای هر فعلی که یادت میره کلی شکست و بسط داره، نهایت فخر و دلبری و آوا رو داره هر واژه. زبان فارسی بسیار زیباست، بسیار.

آخرین اخبار حاکی از اینه که "همینه که هست"

خواهرم با دست زد توی پیشونیش و گفت "حفظ کن، کربن مثل بختت سیاهه"

میخوای رهِ پنهان بنمایی که کس آن راه نداند؟ جدی زودتر لطفا

این دست و پا زدن و سینه چاک دادن‌ها هم خوبه ولی فقط زمانی که برای خودت باشه.

مک‌دونالد پونزده میلیونی رو اشرف مخلوقات نمیخوره عزیزم، احمقِ مخلوقات میخوره، احمقِ نظام سرمایه داری، احمقِ پولدار.

کاش میتونستم برای دقایقی دنیای اطرافم رو متوقف کنم، بی صدا، آروم و بی تعلق خاطر و فقط برای خودم باشم.

سخته، تو سخت‌ترش نکن

سرو چمانِ من، به میل چمن نکردنت ادامه بده. فعلا درس دارم.

عطر جدایی نمیاره، اونی که جدایی میاره افکار خرافاتیِ سمی‌ت هست عزیزم.

ستاره‌های آسمون و گلای پیرهنم تموم شد، چرا نمیای؟

شرابی مگر؟