✳️ آیا می‌شود برای رسیدن به یک امر به ظاهر حق و به ظاهر خیر عظیمی هم دارد، اندکی از باطل بهره ببریم و اندکی ستم نماییم؟ 💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ✅ قَدِمَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ علیه السلام عَنِ الْبَصْرَهًِْ إِلَی الْکُوفَهًِْ لِاثْنَتَیْ عَشْرَهًَْ لَیْلَهًًْ خَلَتْ مِنْ رَجَبٍ فَأَقْبَلَ حَتَّی صَعِدَ الْمِنْبَرَ فَحَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَی عَلَیْهِ ثُمَّ قَال... أَمَّا بَعْدُ فَالْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی نَصَرَ وَلِیَّهُ وَ خَذَلَ عَدُوَّهُ وَ أَعَزَّ ألصّادق الْمُحِقَّ وَ أَذَلَّ الْکَاذِبَ الْمُبْطِلَ عَلَیْکُمْ... إِنَّهُ قَدْ قَعَدَ عَنْ نُصْرَتِي رِجَالٌ مِنْكُمْ فَأَنَا عَلَيْهِمْ عَاتِبٌ زَارٍ فَاهْجُرُوهُمْ وَ أَسْمِعُوهُمْ مَا يَكْرَهُونَ حَتَّى يُعْتِبُوا أَوْ نَرَى مِنْهُمْ مَا نَرْضَى فَقَامَ إِلَيْهِ مَالِكُ بْنُ حَبِيبٍ اَلتَّمِيمِيُّ اَلْيَرْبُوعِيُّ وَ كَانَ صَاحِبَ شُرْطَتِهِ فَقَالَ: وَ اَللَّهِ إِنِّي لَأَرَى اَلْهَجْرَ وَ إِسْمَاعَ اَلْمَكْرُوهِ لَهُمْ قَلِيلاً وَ اَللَّهِ لَئِنْ أَمَرْتَنَا لَنَقْتُلَنَّهُمْ فَقَالَ لَهُ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: يَا مَالِک جُزْتَ اَلْمَدَى وَ عَدَوْتَ اَلْحَدَّ وَ أَغْرَقْتَ فِي اَلنَّزْعِ فَقَالَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ: لَبَعْضُ اَلْغَشْمِ أَبْلَغُ فِي أُمُورٍ - تَنُوبُكَ مِنْ مُهَادَنَةِ اَلْأَعَادِي فَقَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: لَيْسَ هَكَذَا قَضَى اَللَّهُ يَا مَالِک، قَالَ اَللَّهُ تَعَالَى «اَلنَّفْسَ بِالنَّفْسِ» فَمَا بَالُ بَعْضِ اَلْغَشْمِ وَ قَالَ اَللَّهُ سُبْحَانَهُ «وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنٰا لِوَلِيِّهِ سُلْطٰاناً فَلاٰ يُسْرِفْ فِي اَلْقَتْلِ إِنَّهُ كٰانَ مَنْصُوراً» ⬅️ بعد از جنگ جمل، امیرالمؤمنین علیّ‌بن‌ابیطالب (علیه السلام) از بصره وارد کوفه شد. حضرت (علیه السلام) پیش آمد تا بر فراز منبر قرار گرفت، حمد و ثنای الهی به‌جای آورد سپس فرمود: «امّا بعد، سپاس خدایی راست که دوست خود را یاری داد و دشمن خویش را خوار و رها ساخت و راستگوی حقّ به جانب را عزّت بخشید و دروغگوی باطل‌گرا را ذلیل نمود». ...همانا مردانی چند از شما دست از یاری من برداشتند که من این کار زشت را بر آنان خرده می‌گیرم و آنان را مورد ملامت و سرزنش قرار می‌دهم، شما نیز از آن دوری کنید و به آنان بد بگوئید، و سخنان زننده‌ای به گوششان برسانید تا به جلب رضایت ما تن در دهند یا کاری که مورد خشنودی ماست از آنان مشاهده کنیم. مالک بن حبیب تمیمی یربوعی که یکی از افراد حافظ نظم بود گفت: به خدا سوگند من خود بد گفتن و سخن ناپسند و زننده گفتن به آنان را اندک می‌دانم، به خدا قسم اگر فرمان دهی همه‌ی آنان را بکشیم. امیر المؤمنین علیه السلام فرمود: ای مالک از اندازه گذشتی و پا از حد فراتر نهادی، و کمان کینه را تا آخر کشیدی! مالک گفت: ای امیر مؤمنان اندکی ستم در پاره‌ای از امور که به شما رسیده از کوتاه آمدن و مصالحت با دشمنان کارسازتر است. امیر المؤمنین علیه السلام در پاسخش فرمود: ای مالک! خداوند چنین فرمانی نداده و فرمان او چنین نیست، خدای متعال فرموده: «النَّفْسَ بِالنَّفْس (مائده:۴۵)» [یک تن را به‌جای یک تن باید کشت] با این فرمان دیگر چه جای اندکی ستم؟ و خدای سبحان فرموده: «وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً فَلا یُسْرِفْ فِی الْقَتْلِ إِنَّهُ کانَ مَنْصُورا (اسراء:۳۳)» [هر کس مظلوم کشته شود ما برای صاحب دم سلطه‌ای قرار داده‌ایم (که قصاص کند) پس نباید در کشتن اسراف کند همانا که او یاری شده است] 📚 امالی (شیخ مفید): ص۱۲۸ @justhadis110

✳️ شدّت اهمیت رعایت تقوا و انصاف در انتقاد حتی نسبت به دشمنان خدا و اولیای خدا! 💠 حضرت امام محمد باقر علیه السلام: ✅ أَنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ لَمَّا دَنَا إِلَی الْکُوفَهِ مُقْبِلًا مِنَ الْبَصْرَهِ خَرَجَ النَّاسُ مَعَ قَرَظَهَ بْنِ کَعْبٍ یَتَلَقَّوْنَهُ فَلَقُوهُ دُونَ نَهَرِ النَّضْرِ بْنِ زِیَادٍ فَدَنَوْا مِنْهُ یُهَنِّئُونَهُ بِالْفَتْحِ وَ إِنَّهُ لَیَمْسَحُ الْعَرَقَ عَنْ جَبْهَتِهِ فَقَالَ لَهُ قَرَظَهُ بْنُ کَعْبٍ: الْحَمْدُ لِلَّهِ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ الَّذِی أَعَزَّ وَلِیَّکَ وَ أَذَلَّ عَدُوَّکَ وَ نَصَرَکَ عَلَی الْقَوْمِ الْبَاغِینَ الطَّاغِینَ الظَّالِمِینَ. فَقَالَ لَهُ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ وَهْبٍ الرَّاسِبِیُّ: إِی وَ اللَّهِ إِنَّهُمُ الْبَاغُونَ الظَّالِمُونَ الْکَافِرُونَ الْمُشْرِکُونَ. فَقَالَ لَهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ: ثَکِلَتْکَ أُمُّکَ مَا أَقْوَاکَ بِالْبَاطِلِ وَ أَجْرَأَکَ عَلَی أَنْ تَقُولَ مَا لَمْ تَعْلَمْ أَبْطَلْتَ یَا ابْنَ السَّوْدَاءِ لَیْسَ الْقَوْمُ کَمَا تَقُولُ لَوْ کَانُوا مُشْرِکِینَ سَبَیْنَا وَ غَنِمْنَا أَمْوَالَهُمْ وَ مَا نَاکَحْنَاهُمْ وَ لَا وَارَثْنَاهُمْ. ⬅️ زمانی که امیرالمومنین علیه السلام بعد از جنگ جمل از بصره به کوفه نزدیک می­‌شد، مردم به همراه قرظه بن کعب برای دیدار با وی از کوفه خارج شدند و در مقابل رودِ نضر بن زیاد با وی ملاقات کردند. مردم به امام به خاطر پیروزی تبریک گفتند. امام عرق از جبین پاک کرد. قرظه بن کعب گفت: ای امیرالمؤمنین، سپاس خدا را که دوست­دار تو را عزیز و دشمنت را ذلیل کرد و تو را بر قومی ستمگر، طغیانگر و ظالم پیروز گرداند. عبدالله بن وهب راسبی گفت: آری به خدا قسم که آنان ستمگر، ظالم، کافر و مشرکند. امیرالمؤمنین به وی فرمود: مادرت به عزایت بنشیند، بر باطل چه استواری! و چه با جرأت چیزی را که نمی­‌دانی بر زبان جاری می­‌سازی! ای فرزند زن سیاه­پوست، سخن باطل گفتی. این قوم، آن­‌گونه که می­‌گویی نیستند. اگر مشرک بودند آنان را به اسارت می­‌گرفتیم و اموالشان را به غنیمت می­‌بردیم و با آنان ازدواج نمی­‌کردیم و از آنان ارث نمی­‌بریدم. 📚 الکافئة (شیخ مفید): ج۱، ص۳۱ @justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام در وصف علمای حقیقی و ویژگی مجالس ایشان چنین بیان می‌دارند: ✅ وَ اِعْلَمُوا أَنَّ عِبَادَ اَللَّهِ اَلْمُسْتَحْفَظِينَ عِلْمَهُ يَصُونُونَ مَصُونَهُ وَ يُفَجِّرُونَ عُيُونَهُ يَتَوَاصَلُونَ بِالْوِلاَيَةِ وَ يَتَلاَقَوْنَ بِالْمَحَبَّةِ وَ يَتَسَاقَوْنَ بِكَأْسٍ رَوِيَّةٍ وَ يَصْدُرُونَ بِرِيَّةٍ لاَ تَشُوبُهُمُ اَلرِّيبَةُ وَ لاَ تُسْرِعُ فِيهِمُ اَلْغِيبَةُ عَلَى ذَلِكَ عَقَدَ خَلْقَهُمْ وَ أَخْلاَقَهُمْ فَعَلَيْهِ يَتَحَابُّونَ وَ بِهِ يَتَوَاصَلُونَ. ⬅ بدانيد كه خداوند تبارك و تعالى بندگانى دارد كه حافظان علم اويند و نگهدارى علم الهى از ايشان خواسته شده و چشمه‌هاى آن را مى‌گشايند، با ولايت و دوستى بين خود ارتباط‍‌ برقرار مى‌كنند و با محبت و همدلى با يكديگر ملاقات مى‌نمايند و جام سيراب كنندۀ محبت و معرفت را به همديگر عطا مى‌كنند و سيراب از محبت و معرفت از نزد يكديگر بيرون مى‌آيند شك و ترديد در عقايدشان رخنه نمى‌كند، پشت سر همديگر غيبت نمى‌نمايند و بر اين اساس خلق و خويشان پايه‌ريزى شده و بدين روش به یکدیگر محبّت می‌ورزند و با یکدیگر متصّل و متّحد هستند و پیوند دارند. 📚 نهج البلاغه (سید رضی):‌ فرازی از خطبه ۲۱۴ 🔹 مرحوم شهید مطهری رحمت الله علیه در توضیح این فقرات چنین بیان داشته‌اند: ⬅ امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام چنین می‌فرماید: «و اعلموا ان عباد الله المستحفظین علمه‌ یصونون مصونة»، بدانید آن بندگانی که خداوند آنها را نگهبان علم خود قرار داده است، راز خدا را حفظ می‌کنند «و یفجرون عیونه» و چشمه‌های‌ خدا را جاری می‌کنند، (بعد راجع به خود آنها بیاناتی دارد که برای شما ترجمه‌ می‌کنم) «یتواصلون بالولایة و یتلاقون بالمحبة» (در این دو جمله‌ روابطشان را با یکدیگر توضیح می‌دهد) یعنی آنهایی که به حقیقت، عالم‌ِ اسلامی هستند، به حقیقت، خدا به آنها اجازه می‌دهد مجتهد و عامل باشند، اولین خاصیتی که در آنها هست اینست‌ که با یکدیگر دادِ محبت دارند و میان آنها تواصل است، باهم مرتبط و متصل‌ هستند، از هم جدا نیستند، روابطشان با یکدیگر قطع نیست. «یتواصلون‌ بالولایة». اگر مقصود از ولایت محبت باشد، یعنی محبت، آنها را به هم‌ مربوط کرده است، و اگر مقصود ولایت الهی باشد، یعنی ولایت الهی آنها را به یکدیگر پیوند می‌دهد. «یتلاقون بالمحبة» وقتی که یکدیگر را ملاقات‌ می‌کنند، مثل دو عاشق و معشوق هستند، یکدیگر را جذب می‌کنند، از ملاقات‌ یکدیگر دلکن نمی‌شوند، نه اینکه سر جلو رفتن و عقب رفتن با یکدیگر دعوا کنند. (غرور بینشان نیست، یک‌رنگی و صفا و تواضع هست!) «و یتساقون بکأس رویة». [( تساقی )] از ماده [( سقی )] به‌ معنی سیراب شده است. [( تساقی )] یعنی جام‌ها را رد و بدل کردن. از جام‌های یکدیگر سیراب می‌شوند، این به آن می‌گوید من فلان حقیقت را کشف‌ کرده‌ام به تو بگویم، آن به این می‌گوید من فلان حقیقت را کشف کرده‌ام به‌ تو بگویم، این از نور علم آن استفاده می‌کند و آن از نور علم این بهره‌ می‌برد‌، این به او می‌تابد و او به این می‌تابد، این از جامی که تهیه کرده است به او می‌نوشاند و او از جامی‌ که تهیه کرده است به این می‌نوشاند، سیراب می‌کنند یکدیگر را. «و یصدرون بریة»، بیرون می‌آیند در حالی که سیراب و اشباع شده‌اند «لا تشوبهم الریبة»، ریبه و شک و تردید در وجود آنها راه پیدا نمی‌کند، «و لا تسرع فیهم الغیبة»، در میان آن‌ها غیبت نفوذ پیدا نمی‌کند، از یکدیگر غیبت و بدگوئی نمی‌کنند، «علی ذلک عقد خلقهم و اخلاقهم» خداوند خلقت و خوی آنها را این‌چنین بسته است، «فعلیه یتحابون و به یتواصلون‌» پس محبت الهی است که این‌ها را گرد یکدیگر جمع کرده است، و اساس‌ کارشان خداست، خداست که این‌ها را به هم مربوط و متصل ساخته است. 📚 خاتمیت (شهید مرتضی مطهری - نشر صدرا): ص۱۵۴ @justhadis110

💠 حضرت امام حسین علیه السلام خطاب به کسی که مشغول غیبت کردن بود: ✅ قَالَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ لِرَجُلٍ اِغْتَابَ عِنْدَهُ رَجُلاً يَا هَذَا كُفَّ عَنِ اَلْغِيبَةِ فَإِنَّهَا إِدَامُ كِلاَبِ اَلنَّارِ. ⬅️ ای فلانی! دست از غیبت کردن بردار! چرا که غیبت خوراک روزانه‌ی سگ‌های دوزخ است!!! 📚 تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص۲۴۵ @justhadis110

💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام: ✅ عَنْ شُعَيْبٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام أَنَّهُ دَخَلَ عَلَيْهِ وَاحِدٌ فَقَالَ: أَصْلَحَكَ اَللَّهُ إِنِّي رَجُلٌ مُنْقَطِعٌ إِلَيْكُمْ بِمَوَدَّتِي وَ قَدْ أَصَابَتْنِي حَاجَةٌ شَدِيدَةٌ وَ قَدْ تَقَرَّبْتُ بِذَلِكَ إِلَى أَهْلِ بَيْتِي وَ قَوْمِي فَلَمْ يَزِدْنِي بِذَلِكَ مِنْهُمْ إِلاَّ بُعْداً قَالَ: فَمَا آتَاكَ اَللَّهُ خَيْرٌ مِمَّا أَخَذَ مِنْكَ قَالَ: جُعِلْتُ فِدَاكَ اُدْعُ اَللَّهَ لِي أَنْ يُغْنِيَنِي عَنْ خَلْقِهِ قَالَ: إِنَّ اَللَّهَ قَسَّمَ رِزْقَ مَنْ شَاءَ عَلَى يَدَيْ مَنْ شَاءَ وَ لَكِنْ سَلِ اَللَّهَ أَنْ يُغْنِيَكَ عَنِ اَلْحَاجَةِ اَلَّتِي تَضْطَرُّكَ إِلَى لِئَامِ خَلْقِهِ. ⬅️ شخصى خدمت امام صادق عليه السّلام آمد و عرض‌كرد: اصلحك اللّٰه؛ من مردى هستم كه دوستى خود را تنها به شما متوجه ساخته و از ديگران بريده‌ام، و اكنون احتياج سختى برايم پيش آمده كه به واسطه آن به فاميل و قومم نزديك شدم (كه شايد گرفتاريم را برطرف كنند) ولى جز دورى از آنها برايم نيافزود (به من پاسخ رد دادند كه مجبور شدم از آنها كناره گيرم) امام علیه السلام فرمود: آنچه خدا به تو داده (كه ولايت اهل بيت عليهم السلام باشد) از آنچه از تو گرفته (كه مال دنيا باشد) بهتر است، عرض‌كرد: قربانت گردم، از خدا بخواه كه مرا از خلقش بى‌نياز كند، حضرت فرمود: خدا روزى هر كه را خواسته به دست هر كس كه خواسته قرار داده و تقسيم نموده (پس مردم در امر رزق و روزی به یكديگر محتاجند)، ليكن از خدا بخواه كه تو را بى‌نياز كند از احتياجى كه به مخلوق پست و لئيمش ناچار شوى. 📚 الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج۲، ص۲۶۶ @justhadis110

💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام خطاب به یکی از نزدیک‌ترین اصحابشان به نام زرارة بن اعین: ✅ إِنَّ لِلْغُلاَمِ غَيْبَةً قَبْلَ أَنْ يَقُومَ قَالَ قُلْتُ وَ لِمَ قَالَ يَخَافُ وَ أَوْمَأَ بِيَدِهِ إِلَى بَطْنِهِ ثُمَّ قَالَ يَا زُرَارَةُ وَ هُوَ اَلْمُنْتَظَرُ وَ هُوَ اَلَّذِي يُشَكُّ فِي وِلاَدَتِهِ مِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ مَاتَ أَبُوهُ بِلاَ خَلَفٍ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ حَمْلٌ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ إِنَّهُ وُلِدَ قَبْلَ مَوْتِ أَبِيهِ بِسَنَتَيْنِ وَ هُوَ اَلْمُنْتَظَرُ غَيْرَ أَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يُحِبُّ أَنْ يَمْتَحِنَ اَلشِّيعَةَ فَعِنْدَ ذَلِكَ يَرْتَابُ اَلْمُبْطِلُونَ يَا زُرَارَةُ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنْ أَدْرَكْتُ ذَلِكَ اَلزَّمَانَ أَيَّ شَيْءٍ أَعْمَلُ قَالَ يَا زُرَارَةُ إِذَا أَدْرَكْتَ هَذَا اَلزَّمَانَ فَادْعُ بِهَذَا اَلدُّعَاءِ: ((اَللَّهُمَّ عَرِّفْنِي نَفْسَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي نَفْسَكَ لَمْ أَعْرِفْ نَبِيَّكَ اَللَّهُمَّ عَرِّفْنِي رَسُولَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي رَسُولَكَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَكَ اَللَّهُمَّ عَرِّفْنِي حُجَّتَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي حُجَّتَكَ ضَلَلْتُ عَنْ دِينِي.)) ⬅️ براى آن جوان (یعنی حضرت مهدی عج‌الله‌فرجه الشریف) قیل از آنكه قيام كند، غيبتى است. عرض‌كردم: چرا؟ فرمود: می‌ترسد - و با دست اشاره به شكم خود كرد. سپس فرمود: اى زراره! اوست كه چشم به راهش باشند، و اوست كه در ولادتش ترديد شود: برخى گويند: پدرش بدون فرزند مرد، و برخى گويند: در شكم مادر بود (كه پدرش وفات يافت) و برخى گويند: دو سال پيش از وفات پدرش متولد شد و اوست كه در انتظارش باشند ولى خداى عز و جل دوست دارد شيعه را بيازمايد! اى زراره در زمان غیبت، اهل باطل شك می‌كنند، زراره گويد: من عرض‌كردم، قربانت، اگر من به آن زمان رسيدم چه كنم‌؟ حضرت فرمود: اى زراره: اگر به آن زمان رسيدى، با اين دعا از خدا بخواه: ((اَللَّهُمَّ عَرِّفْنِي نَفْسَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي نَفْسَكَ لَمْ أَعْرِفْ نَبِيَّكَ اَللَّهُمَّ عَرِّفْنِي رَسُولَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي رَسُولَكَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَكَ اَللَّهُمَّ عَرِّفْنِي حُجَّتَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي حُجَّتَكَ ضَلَلْتُ عَنْ دِينِي.)) ((خدايا خودت را به من بشناسان، زيرا اگر تو خودت را به من نشناسانى، من رسولت را نمی‌شناسم خدايا تو پيغمبرت را به من بشناسان، زيرا اگر تو پيغمبرت را به من نشناسانى، من حجت تو را نشناسم خدايا حجت خود را بخ من بشناسان، زيرا اگر تو حجتت را به من نشناسانى، از طريق دينم گمراه می‌شوم.)) 📚 الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج۱، ص۳۳۷ 🔷 این دعا از ادعیه‌ی مورد توصیه‌ی عالم ربّانی آیت الله سید حسینی یعقوبی قائنی رضوان الله علیه بود برای تعقیبات مشترک بعد از هر نماز واجب که در کتاب شریف و نفیس انیس الصادقین (توصیه‌هایی از ایشان در زمینه‌ی ادعیه و اذکار) در فصل مربوط به تعقیبات مشترک نماز‌های واجب به عنوان سومین مورد ذکر شده است. @justhadis110

❇️ وَ آتِ ذَا الْقُرْبی حَقَّهُ (اسراء:۲۶) و حق ذی القربا را به ایشان عطا کن ❇️ 💠 حضرت امام رضا علیه السلام: ⬅️ مأمون به امام رضا علیه السلام گفت: «آیا خداوند، عترت پیامبر را بر سایر مردم فضیلت بخشیده است»؟ فرمود: «خداوند برتری عترت را در کتاب خود آشکارا بیان‌کرده است». علمای حاضر در جلسه گفتند: «آیا خداوند در قرآن اصطفاء و برگزیدن را تفسیر نموده است»؟ فرمود: «خداوند برگزیدن و برتر بودن عترت پیامبرش را در دوازده مورد از قرآن آشکارا تفسیر نموده، غیر از آن مواردی که در باطن قرآن است؛ ...پنجمین آیه: (وَ آتِ ذَا الْقُرْبی حَقَّهُ؛ و به ذا القربی حقشان را عطا کن) این فضیلتی است که خدا مخصوص آن‌ها کرده است و آن‌ها را از میان امّت برگزیده؛ چون این آیه بر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نازل شد، فرمود: «فاطمه (سلام الله علیها) را نزد من بخوانید»، فاطمه (سلام الله علیها) را دعوت کردند، فرمود: «ای فاطمه (سلام الله علیها)»! عرض کرد: «لبّیک ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله)»! فرمود: «این فدک است که با قوّه‌ی قشون اسب سوار و شترسوار فتح نشده و مخصوص من است و به مسلمانان ربطی ندارد، به دستور خدا من آن را به تو دادم، آن را برای خود و فرزندانت بگیر». ✅ فَقَالَ الْمَأْمُونُ هَلْ فَضَّلَ اللَّهُ الْعِتْرَهًَْ عَلَی سَائِرِ النَّاسِ؟ فَقَالَ أَبُوالْحَسَنِ علیه السلام: إِنَّ اللَّهَ عزّوجلّ أَبَانَ فَضْلَ الْعِتْرَهًِْ عَلَی سَائِرِ النَّاسِ فِی مُحْکَم... قَالَتِ الْعُلَمَاءُ فَأَخْبِرْنَا هَلْ فَسَّرَ اللَّهُ تَعَالَی الِاصْطِفَاءَ فِی الْکِتَابِ. فَقَالَ الرِّضَا علیه السلام فَسَّرَ الِاصْطِفَاءَ فِی الظَّاهِرِ سِوَی الْبَاطِنِ فِی اثْنَیْ عَشَرَ مَوْطِناً وَ مَوْضِعاً... وَ الْآیَهًُْ الْخَامِسَهًُْ قَوْلُ اللَّهِ عزّوجلّ: (وَ آتِ ذَا الْقُرْبی حَقَّهُ) خُصُوصِیَّهًٌْ خَصَّهُمُ اللَّهُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ بِهَا وَ اصْطَفَاهُمْ عَلَی الْأُمَّهًِْ فَلَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ عَلَی رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله قَالَ: ادْعُوا لِی فَاطِمَهًَْ سلام الله علیها فَدُعِیَتْ لَهُ فَقَالَ: یَا فَاطِمَهًُْ قَالَتْ: لَبَّیْکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ صلی الله علیه و آله: هَذِهِ فَدَکُ هِیَ مِمَّا لَمْ یُوجَفْ عَلَیْهِ بِخَیْلٍ وَ لَا رِکَابٍ وَ هِیَ لِی خَاصَّهًًْ دُونَ الْمُسْلِمِینَ وَ قَدْ جَعَلْتُهَا لَکِ لِمَا أَمَرَنِیَ اللَّهُ بِهِ فَخُذِیْهَا لَکِ وَ لِوُلْدِکِ فَهَذِهِ الْخَامِسَهًْ. 📚 عیون أخبارالرضا (شیخ صدوق): ج۱، ص۲۳۱ @justhadis110

💠 حضرت امام سجاد علیه السلام: ✅ (۱) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ صَيِّرْنَا إِلَى مَحْبُوبِكَ مِنَ التَّوْبَةِ، و أَزِلْنَا عَنْ مَكْرُوهِكَ مِنَ الْإِصْرَارِ. ⬅️ (۱) خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست و راه ما را به سوی توبه که محبوب توست تغییر ده و وجودمان را از زیاده‌روی بر گناه که مورد نفرت توست، دور ساز. 📚 صحیفه سجادیه: بند نخست از دعای نهم (وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الْاِشْتِيَاقِ إِلَي طَلَبِ الْمَغْفِرَةِ مِنْ اللهِ جَلَّ جَلَالُهُ - دعای آن حضرت است در شوق به درخواست آمرزش از خدای بزرگ ) @justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ✅ إِنَّمَا اَلنَّاسُ مَعَ اَلْمُلُوكِ وَ اَلدُّنْيَا إِلاَّ مَنْ عَصَمَ اَللَّهُ. ⬅️ به راستی که مردم آنجا روند كه ملوک و صاحبان قدرت و دنياداران مى‌روند، مگر آن عده كه خداوند تبارك و تعالى آنها را حفظ‍‌ فرمايد. 📚 نهج البلاغه (سید رضی): فرازی از خطبه ۲۱۰ @justhadis110

✳ ارسال ویژه! 💠 حضرت امام موسی کاظم علیه السلام: ✅ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ إِنِّى لَمْ أُغْنِ الْغَنِيَّ لِكَرَامَةٍ بِهِ عَلَيَّ وَ لَمْ أُفْقِرِ الْفَقِيرَ لِهَوَانٍ بِهِ عَلَيَّ وَ هُوَ مِمَّا ابْتَلَيْتُ بِهِ الْأَغْنِيَاءَ بِالْفُقَرَاءِ وَ لَوْ لَا الْفُقَرَاءُ لَمْ يَسْتَوْجِبِ الْأَغْنِيَاءُ الْجَنَّةَ. ⬅ خداى عزوجل می‌فرماید: من توانگر را براى شرافتش نزد خود توانگر نساختم و فقير را براى خواريش در نظرم فقير نكردم، بلكه با اين تفاوت توانگران را به وسيله‌ی فقرا آزمودم و اگر فقرا نبودند، توانگران سزاوار بهشت نمى‌شدند!! 📚 الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج۲، ص۲۶۵ 💠 چنانچه مولی امير المؤمنين على علیه السلام در سخنی مرتبط با همین مضمون می‌فرمایند: ✅ إِنَّكُمْ إِلَى إِجْرَاءِ مَا أَعْطَيْتُمْ أَشَدُّ حَاجَة مِنَ اَلسَّائِلِ إِلَى مَا أَخَذَ مِنْكُم. ⬅️ به راستی که شما نیازمندترید به عطا کردن [و کمک کردن] از آن نیازمندی که [کمک و] عطای شما را دریافت می‌کند. 📚 غرر الحکم (تمیمی آمدی): ج۱، ص۴۹۴ پ.ن: توجه به این حدیث باعث می‌شود هیچ کمک‌کننده و عطاکننده‌ای نسب به کسی که کمکش کرده یا عطایی به او کرده نگاه طلب‌کارانه و از بالا به پایین نداشته باشد، بلکه گویی در حقیقت آن نیازمند هست که بر شخص عطاکننده منت دارد! 💠 چنانچه حضرت امیر صلوات الله علیه، در فرازی از نامه بی‌نظیرشان خطاب به حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام می‌فرمایند: ✅ إِذَا وَجَدْتَ مِنْ أَهْلِ الْفَاقَةِ مَنْ یَحْمِلُ لَکَ زَادَکَ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ فَیُوَافِیکَ بِهِ غَداً حَیْثُ تَحْتَاجُ إِلَیْهِ فَاغْتَنِمْهُ وَ حَمِّلْهُ إِیَّاهُ. ⬅️ فرزندم... اگر مستمندى را دیدى که توشه‏‌ات را تا قیامت مى‏‌برد، و فردا که به آن نیاز دارى به تو باز مى‏‌گرداند، کمک او را غنیمت بشمار، و زاد و توشه را بر دوش او بگذار. 📚 نهج البلاغه (سید رضی): فرازی از نامه ۳۱ 💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام: ✅ إِنَّ اَللَّهَ جَلَّ ثَنَاؤُهُ لَيَعْتَذِرُ إِلَى عَبْدِهِ اَلْمُؤْمِنِ اَلْمُحْوِجِ فِي اَلدُّنْيَا كَمَا يَعْتَذِرُ اَلْأَخُ إِلَى أَخِيهِ فَيَقُولُ: وَ عِزَّتِي وَ جَلاَلِي مَا أَحْوَجْتُكَ فِي اَلدُّنْيَا مِنْ هَوَانٍ كَانَ بِكَ عَلَيَّ فَارْفَعْ هَذَا اَلسَّجْفَ فَانْظُرْ إِلَى مَا عَوَّضْتُكَ مِنَ اَلدُّنْيَا قَالَ: فَيَرْفَعُ فَيَقُولُ مَا ضَرَّنِي مَا مَنَعْتَنِي مَعَ مَا عَوَّضْتَنِي. ⬅ به راستی که در روز قیامت، خدای متعال از بنده‌ی مؤمنش که در دنیا محتاج بوده عذرخواهی می‌کند، چنان‌كه برادرى از برادرش پوزش مى‌خواهد و مى‌فرمايد: به عزت و جلالم سوگند كه تو را در دنيا براى خواريت در نظرم محتاج نكردم، اين رو‌پوش را بردار و به بين به جاى دنيا به تو چه داده‌ام، او بردارد و گويد: با اين عوض كه عطا فرمودى، زيانى به من ندارد آنچه از دنيا از من به باز گرفتى. 📚 الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج۲، ص۲۶۴ پ.ن: برخی دچار فقر هستند، کفر یا گناه‌کاری خود را به گردن فقر می‌اندازند و می‌گویند اگر پول‌دار بودیم خیلی اوضاع عملکرد و ایمانمان بهتر بود! اما باید دانست که اگر کسی در امتحان فقر مردود شود، قطعاً اگر ثروت به او می‌رسید نیز نامه‌ی عملش بدتر از این می‌شد! 💠 چناچه حضرت امام موسی کاظم علیه السلام می‌فرمایند: ✅ مَن وَلَهَهُ الفَقرُ أبطَرَهُ الغِنى. ⬅ آن که نادارى حیرانش کند، توانگرى سرمستش سازد. 📚 الدرة الباهرة (شهید اول): ج۱، ص۳۴ 💠 و حضرت امام جعفر صادق علیه السلام نیز می‌فرمایند: ✅ مَا بَلاَ اَللَّهُ اَلْعِبَادَ بِشَیْءٍ أَشَدَّ عَلَیْهِمْ مِنْ إِخْرَاجِ اَلدِّرْهَمِ. ⬅ خداوند بندگان را به چیزی سخت‌تر از خرج کردن پول [در راه صحیح] امتحان نکرده است. 📚 الخصال (شیخ صدوق): ج۱، ص۸ 🔹 این روایات و امثال آن نشان می‌دهد، امتحان به ثروت به مراتب از امتحان به فقر سخت‌تر است و 👈 کسی که در امتحان فقر موفق نبوده، اگر ثروت به او می‌دادند نیز موفق نمی‌شده و عملکرد بدتری در نامه‌ی عملش رقم می‌خورده! در ضمن بسیار این جمله که مطلقاً حدیث نیست! به گوش می‌خورد که می‌گویند: فقر که از یک در خانه وارد بشه، دین و ایمان از یه در دیگه خارج می‌شه. در این لینک به طور مفصل توضیح داده شده است که نه تنها این جمله حدیث نیست! و چنین حدیثی وجود ندارد، بلکه محتوای باطلی دارد و هیچ التزام و جبری میان فقر و کفر وجود ندارد! @justhadis110

✳️ در قبر از چه چیزها پرسش خواهند کرد، و در چه صورت می‌توانیم پاسخ این پرسش‌ها را بدهیم؟! 💠 حضرت امام سجاد علیه السلام: ⬅️ آن‌گاه كه عمرت به پايان رسد و فرشتۀ مرگ جانت را ستانَد، و به تنهائى روانۀ گورت شدى، آن‌گاه ...دو فرشته «منكر» و «نكير» براى بازپرسى و آزمونى سخت به تو روى آورند. همانا كه آن دو ابتدا از پروردگارى كه او را مى‌پرستيدى سؤال كنند، و نيز از پيامبرى كه به سويت فرستاده شد، و از دينت كه بدان پايبند بودى، و كتابى كه تلاوت مى‌كردى، و از امامت كه طرفداريش مى‌نمودى، و از عمرت پرسند كه در چه سپرى ساختى، و از مالت كه از كجا آوردى و در چه راهى خرج كردى، پس (تا زنده‌اى) تمام توجه‌ خود را جمع كن، و براى خود فكرى كن، و پيش از آزمون و بازپرسى، پاسخ را آماده كن، چنانچه تو به دینت معرفت داشتی و پيرو راستگويان بودی، و ولایت اولیای خدا را داشتید، در اين صورت 👈👈 خداوند پاسخ صحيح را در فكر تو اندازد و زبانت را به حقّ‌ گويا سازد، و به خوبى جواب گوئى، و حجّت و برهانت را در انديشه‌ات جارى خواهد نمود و به بهشت و رضوان الهى بشارت يابى و فرشتگان با روئى گشاده و عطرى دل‌انگيز با شما روبرو مى‌شوند... ✅ ...فَإِنْ تَكُ مُؤْمِناً عَارِفاً بِدِينِكَ مُتَّبِعاً لِلصَّادِقِينَ مُوَالِياً لِأَوْلِيَاءِ اَللَّهِ 👈 لَقَّاكَ اَللَّهُ حُجَّتَكَ وَ أَنْطَقَ لِسَانَكَ... 📚 تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص۲۴۹ 🔷 در خصوص این بخش از حدیث شریف که از مهمترین شروط لازم برای اینکه انسان بتواند جواب نکیر و منکر را به درستی بدهد فرمودند: مُتَّبِعاً لِلصَّادِقِينَ پیروی کردن از صادقین. باید دید این صادقین چه کسانی هستند: يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللهَ‌ وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقينَ[1] اى كسانى ‌كه ايمان آورده‌ايد! از تقوای الهی پیشه کنید و با صادقان باشيد. این آیه از مبنایی‌ترین آیاتی است که مؤید شاکله‌ی اعتقادات تشیع است. بر طبق این آیه شریفه، خداوند پس از دستور به رعایت تقوا خطاب به اهل ایمان، دستور می‌دهد بی‌قید و شرط و در همه‌ی زمان‌ها در معیت و همراهی با صادقان باشند! اینکه آیه نفرموده (کونوا من الصادقین - یعنی از صادقان باشید) بلکه فرموده: (كُونُوا مَعَ الصَّادِقينَ - یعنی همراه با صادقانه باشید) یعنی این صادقان در مرتبه‌ای از صدق قرار دارند که باقی مؤمنان، هر قدر هم که تقوا پیشه کنند، باز از زمره‌ی ایشان نمی‌توانند قرار بگیرند، چرا که اگر امکان نائل شدن به آن مرتبه از صدق وجود داشت، آیه می‌فرمود (کونوا من الصادقین - از صادقین باشید) همچنین بی‌قید و شرط بودن امر به معیت و همراهی با این صادقان نیز گواه معصوم بودن این صادقان است، چرا که امر مطلق و بی‌قید خداوند به معیت و همراهی با کسی که معصوم نیست محال است‌‌. همچنین مطلق بودن امر به معیت با این صادقان از حیث زمان نیز مؤید این حقیقت است که در هر زمان، حداقل یکی از این صادقان باید باشد که مؤمنین ضمن رعایت تقوا، مأمور هستند به همراهی مطلق و بی‌چون و چرا با این صادقان! اما روایات تفسیری ذیل این آیه‌ی شریفه: قندوزی عالم حنفی مذهب اهل سنت در ینابیع المودة، حدیث ذیل را به نقل از امیر مؤمنان در خصوص تفسیر این آیه ذکر کرده که حضرت فرمود: آیا شما نمی‌دانید که هنگامی که این آیه نازل گشت: سلمان از رسول خدا صلی الله علیه و آله پرسید: ای رسول خدا! این آیه عام است یا خاص؟ و حضرت در پاسخ فرمود: به عموم مؤمنان امر شده که با صادقان منظور نظر آیه باشند و از این حیث آیه مصداق عام دارد. اما در خصوص صادقین، پس خاص هست و مصداقش مختص برادرم علی که اوصیای بعد از او از فرزندانش است، 👈👈 تا روز قیامت و از این حیث آیه مصداق خاص دارد.[2] در روایت دیگری نیز منقول از رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله در خصوص شأن نزول این آیه چنین آمده است: حسین سعید با سندی از ابوسعید روایت کرده که گفت: هنگامی‌که آیه: اتَّقُوا اللهَ وَ کُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ، نازل شد، رسول خدا (صلی‌الله علیه‌و‌آله) رو به صحابه کرده و فرمود: «آیا می‌دانید این آیه درباره‌ی چه کسی نازل شد»؟ ...ابودجانه گفت: «ای رسول خدا (صلی‌الله علیه‌و‌آله) ما همه از صادقین هستیم که به تو ایمان آورده و تصدیقتان کردیم». حضرت فرمود: «ای ابودجانه! چنین نیست؛ این آیه اختصاصاً در شأن پسر عموی من علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه‌السلام) نازل شده است، و او از راستگویان است».[3] و در کتاب کافی شریف نیز چندین روایت در خصوص این آیه ذکر شده از جمله حدیث ذیل منقول از امام رضا علیه‌السلام: مقصود از صادقان در این آیه، همان امامان علیهم‌السلام هستند که در طاعتشان صدّیق هستند.[4] پ.ن: [1] توبه:۱۱۹ [2] ینابیع المودة (قندوزی): ج۱، ص۳۴۴ [3] تفسیر فرات کوفی: ص۱۷۴ [4] کافی: ج۱، ص۲۰۸ متن کامل عربی احادیث در این لینک در دسترس است. @justhadis110

❇️ وَ قَضى رَبُّكَ أَلّا تَعْبُدُوا إِلّا إِيّاهُ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً إِمّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُما أَوْ كِلاهُما فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ وَ لاتَنْهَرْهُما وَ قُلْ لَهُما قَوْلاً كَرِيماً (اسراء:۲۳) و پروردگارت فرمان داده؛ جز او را نپرستيد و به پدر و مادر نيكى ‌كنيد. هرگاه يكى از آن دو يا هر دو، نزد تو به سنّ پيرى رسند، كمترين اهانتى به آن‌ها روا مدار و بر آن‌ها فرياد مزن و گفتار [لطيف و سنجيده و] بزرگوارانه به آن‌ها بگو. ❇️ 💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام: ✅ أَدْنَی الْعُقُوقِ أُفٍ وَ لَوْ عَلِمَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ شَیْئاً أَهْوَنَ مِنْهُ لَنَهَی عَنْهُ. ⬅️ کمترین عقوق و آزردن والدین، أُفٍّ است و اگر خدای عزّوجلّ چیز سبک‌تر از آن می‌دانست از آن نهی می‌کرد. 📚 الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج۲، ص۳۴۸ 💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام: ✅ ثَلَاثٌ لَمْ یَجْعَلِ اللَّهُ لِأَحَدٍ مِنَ النَّاسِ فِیهِنَّ رُخْصَهًًْ بِرُّ الْوَالِدَیْنِ بَرَّیْنِ کَانَا أَوْ فَاجِرَیْنِ وَ وَفَاءٌ بِالْعَهْدِ بِالْبَرِّ وَ الْفَاجِرِ وَ أَدَاءُ الْأَمَانَهًِْ إِلَی الْبَرِّ وَ الْفَاجِرِ. ⬅️ خداوند در سه‌چیز به هیچ‌کس رخصت و اجازه نداده است: ۱ نیکی نمودن به پدر و مادر، چه خوب باشند و چه بد ۲ وفا نمودن به عهد، چه برای نیکوکار و چه برای تبهکار ۳ پس دادن امانت به صاحبش، چه خوب باشد و چه بد. 📚 تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص۳۶۷ 💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام: ✅ بِرُّ الْوَالِدَیْنِ مِنْ حُسْنِ مَعْرِفَهًِْ الْعَبْدِ بِاللَّهِ إِذْ لَا عِبَادَهًَْ أَسْرَعُ بُلُوغاً بِصَاحِبِهَا إِلَی رِضَی اللَّهِ مِنْ بِرِّ الْوَالِدَیْنِ الْمُسْلِمَیْنِ لِوَجْهِ اللَّهِ لِأَنَّ حَقَّ الْوَالِدَیْنِ مُشْتَقٌّ مِنْ حَقِّ اللَّهِ إِذَا کَانَا عَلَی مِنْهَاجِ الدِّینِ وَ السُّنَّهًِْ وَ لَا یَکُونَانِ یَمْنَعَانِ الْوَلَدَ مِنْ طَاعَهًِْ اللَّهِ إِلَی مَعْصِیَتِهِ وَ مِنَ الْیَقِینِ إِلَی الشَّکِّ وَ مِنَ الزُّهْدِ إِلَی الدُّنْیَا وَ لَا یَدْعُوَانِهِ إِلَی خِلَافِ ذَلِکَ فَإِذَا کَانَا کَذَلِکَ فَمَعْصِیَتُهُمَا طَاعَهًٌْ وَ طَاعَتُهُمَا مَعْصِیَهًٌْ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی: وَ إِنْ جاهَداکَ عَلی أَنْ تُشْرِکَ بِی ما لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما وَ صاحِبْهُما فِی الدُّنْیا مَعْرُوفاً وَ اتَّبِعْ سَبِیلَ مَنْ أَنابَ إِلَیَّ ثُمَّ إِلَیَّ مَرْجِعُکُمْ (لقمان:۱۵) وَ أَمَّا فِی الْعِشْرَهًِْ، فَدَارِهِمَا وَ ارْفُقْ بِهِمَا وَ احْتَمِلْ أَذَاهُمَا بِحَقِّ مَا احْتَمَلَا عَنْکَ فِی حَالِ صِغَرِکَ {وَ لَا تُضَیِّقْ عَلَیْهِمَا} فِیمَا قَدْ وَسَّعَ اللَّهُ عَلَیْکَ مِنَ الْمَأْکُولِ وَ الْمَلْبُوسِ وَ لَا تُحَوِّلْ وَجْهَکَ عَنْهُمَا وَ لَا تَرْفَعْ صَوْتَکَ فَوْقَ {صَوْتِهِمَا فَإِنَّهُ مِنَ التَّعْظِیمِ لِأَمْرِ} اللَّهِ وَ قُلْ لَهُمَا أَحْسَنَ الْقَوْلِ {وَ الْطُفْ بِهِمَا} فَإِنَّ اللهَ لا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِین. (هود:۱۵) ⬅️ نیکی به والدین از شناخت درست بنده نسبت به خدا نشئت می‌گیرد؛ زیرا هیچ عبادتی زودتر از احترام به پدر و مادر مسلمان به رضای خدا نمی‌رسد؛ زیرا حقّ والدین از حقّ خدای تعالی مشتق شده است، اگر در راه دین و سنّت باشند و جلوی فرزند را نگیرند و او را از طاعت خدا به معصیت او و از یقین به شک و از زهد به دنیاپرستی و به طور کلی برخلاف دین و سنّت فرا نخوانند، که اگر چنین باشند نافرمانی ایشان اطاعت خداست و اطاعتشان گناه است، خدای عزّوجلّ فرموده است: و هر گاه آن دو، تلاش کنند که تو چیزی را همتای من قرار دهی، که از آن آگاهی نداری (بلکه می‌دانی باطل است)، از ایشان اطاعت مکن، ولی با آن دو، در دنیا به طرز شایسته‌ای رفتار کن و از راه کسانی پیروی کن که توبه‌کنان به سوی من آمده‌اند سپس بازگشت همه شما به سوی من است و من شما را از آنچه عمل می‌کردید آگاه می‌کنم (لقمان:۱۵) و امّا در معاشرت با آن‌ها مدارا کن؛ آزارشان را به عوض زحمتی که در خردسالی برای تو کشیدهاند، تحمل کن؛ خوراک و جامه‌ای را که خدا برایت فراهم کرده، از آن‌ها دریغ مکن؛ روی از آن‌ها برنگردان؛ صدایت را بالای صدای ایشان نیاور، که این احترام به فرمان خدا است؛ با خوشترین وجه و هر چه لطیف‌تر با آن‌ها سخن بگو؛ که خداوند پاداش نیکوکاران را ضایع نخواهد کرد! (هود:۱۱۵) 📚 مستدرک الوسائل (میرزا حسین نوری): ج۱۵، ص۱۹۸ @justhadis110