#رمان_طوفان_پر_از_آرامش #پارت_122 تماس رو وصل کرد و گوشی رو نزدیک گوشش برد و داد زد -- چیه کثافت چرا زنگ میزنی ؟؟ مکثی کرد و ادامه داد -- من آخرش تورو میکشم به قرآن میکشمت ،، همین الان ازت شکایت کردم منتظر باش تا بیان سروقتت آقا شهراد دوباره یه مکث طولانی کرد و عصبی داد زد -- چرا چرت و پرت میگی تو ،،، قبرستون جای خودتو و جدوآبادته بعدش عصبی گوشیو قطع کرد و پرتش کرد روی داشبورد و عصبی لب زد -- خدا جوابتو بده سوالی نگاش کردم و گفتم -- چی میگه ؟؟ -- چرت و پرت های همیشگی هرلحظه سرعت ماشین بیشتر میشد با ترس نگاش کردم و گفتم -- چرا دروغ گفتی که ازش شکایت کردی ؟؟؟؟ پارمیدا شونه بالا انداخت و گفت -- نمیدونم ،،، گفتم شاید بترسه و دست از سرم برداره اما.... با تعجب گفتم -- اما چی ؟؟؟ نفسشو سنگین بیرون داد و گفت -- اما باور نکرد گفت تو اگه رفته بودی کلانتری که الان قبرستون بودی مکثی کرد و با ترس لب زد و گفت -- نمیدونم من خواستم بترسونمش ولی اون بدتر منو ترسوند -- نگران نباش هیچ غلطی نمیتونه بکنه سرعت پارمیدا هرلحظه بیشتر میشد با ترس نگاش کردم و گفتم -- پارمیداجون سرعتتو کم کن پارمیدا سری به معنی باشه تکون داد و پاشو روی ترمز گذاشت ولی هرچی منتظر موندم سرعت ماشین کم نشد ،،، با ترس نگاش کردم که پارمیدا وحشت زده لب زد -- چرا ترمز نمیگیره !!؟؟؟؟ -- یعنی چی که نمیگیره ؟؟؟ پارمیدا سرشو تند تند تکون داد و گفت -- به خدا ترمزش کار نمیکنه وای خدایا خودت رحم کن ،،، پارمیدا انقدر با ماشین ور رفت که کنترل ماشینو از دست داد ودیگه چیزی جز جیغ و ضربه های که به سر و صورت وبدنم وارد میشد نفهمیدم .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....

#رمان_طوفان_پر_از_آرامش #پارت_123 _لیلی نور آفتاب به چشام خورد و آروم پلک زدم غلتی توی تخت زدم ومتوجه نبودن فرهاد شدم از روی تخت بلند شدم و از اتاق زدم بیرون صدای آنیسا به گوشم خورد که انگار داشت با مامان فرهاد حرف میزد -- خاله جون اگه بیدار نمیشه من برم یه وقت دیگه مزاحم میشم با شنیدن صداش بی اختیار پله هارو تند تند پایین رفتم که خاله سهیلا نگاهش به من افتاد بفرما و با لبخند روکرد به آنیسا وگفت -- بفرما اومد صبح بخیر گفتم و رفتم نشستم کنار آنیسا که خاله سهیلا گفت -- عزیزم صبحانه میخوری ؟؟؟ سری تکون دادم و گفتم -- نه مرسی فعلا گرسنه نیستم خاله سهیلا باشه ای گفت و بلند شد ،،، چشمکیربه من زد و گفت -- من برم تا شما هم باهم راحت باشید آنیسا قبل از من به مامان فرهاد گفت -- نه این چه حرفیه خاله خاله سهیلا لبخندی زد و گفت -- عزیزم خودمم بالا کار دارم آنیسا با شنیدن این حرف مامان فرهاد سرشو به نشونه فهمیدن تکون داد....خاله سهیلام بدون هیچ حرف دیگه ای از پله ها بالا رفت ..... بعد از اینکه از رفتنش مطمئن شدم رو کردم به آنیسا و با لحن تندی گفتم -- برای چی انقدر اصرار میکنی بذار بره ؟؟؟ آنیسا سر تاسفی برام تکون داد وگفت -- واقعا برات متاسفم شونه ای بالا انداختم و با بی خیالی گفتم -- خب باش مشکل خودته آنیسا با اخم نگاهی بهم انداخت و گفت -- زن بیچاره با تو چطور رفتار میکنه اونوقت تو چطور جواب محبتاشو میدی کلافه لب زدم -- توروخدا ساکت ،،، اول صبحی حوصله نصیحت شنیدن رو ندارم مکثی کردم و باولحن سوالی گفتم -- راستی برا چی اومدی اینجا ؟؟؟ -- چیزایی که الناز میگه حقیقت داره ؟؟؟؟ میدونستم الناز خانم باز دهن لقی کرده ولی سوالی پرسیدم -- مثلا چی ؟؟؟ آنیسا ابرویی بالا انداخت و گفت -- مثلا اینکه میخوای این مال و منالو صاحب شی .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....

♥️امیرالمومنین حضرت امام علی علیه السلام میفرمایند : اینطور نباش که در دنیا چون زاهدان سخن گویی اما مثل دنیا پرستان عمل کنی. 📚نهج‌البلاغه حکمت 159 .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....

✍رســـول الله (ص) : در انسان پاره گوشتی است ڪه اگر آن سالم باشد دیگر اعضای بدنش هـم با آن سالـم می شوند و هـرگاه آن بیـــمار شـود دیگر اعــضای بدنش بیــــمار و فاسـد می‌گردند آن پاره گوشت #قـلب اســـت. 📚خصـال ص ۳۱ ح ۱۰۹ .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....

🌷خواهی که درپناه کرامات سرمدی ایمن شوی ز فتنه وایمن زِ هر بدی لبریز کن زِ عطر گل نور سینه را  با ذکر یک صلوات بر نبی وآل نبی🌷 🌷🌼اللّهُمَّ‌صَلِّ‌عَلي 🌷🌼مُحَمَّدوَآلِ‌مُحَمَّد 🌷🌼وَعَجِّل‌فَرَجَهُــم .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....

حدیث رسول اكرم صلى‏ الله‏ عليه ‏و ‏آله : وَ مَن شَهِدَ شَهادَةَ حَقٍّ لِيُحيِىَ بِها حَقَّ امرِى‏ءٍ مُسلِمٍ اَتى يَومَ القيامَةِ وَ لِوَجهِهِ نورٌ مَدَّ البَصَرِ تَعرِفُهُ الخَلايِقُ بِاسمِهِ وَ نَسَبِهِ ؛ كسى كه براى زنده كردن حق يك مسلمان، شهادت حقّ بدهد، روز قيامت در حالى آورده مى‏شود كه پرتو نور چهره اش، تا چشم كار مى‏كند ديده مى‏شود و خلايق او را به نام و نسب مى‏شناسند. من لا یحضره الفقیه ج3 ص 58 - الكافى(ط-الاسلامیه)، ج7، ص 381 .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....

♥️👣 👣 #رمان_خاطرات_یک_مجاهد #قسمت168 شب مرتضی با زنبیلی پر از تخم مرغ، گوشت، شیر و... برمی گردد. انگار هنردست سلین جان است. تشکر می کنم که می گوید:" یادم رفتا!" دستش را توی جیبش فرو می کند و انگشتری طلا رو به رویم می گیرد. _به سلین جان گفتم اونم گفت اینو بده به عروسم. ببخشید دیگه، سلین جانه! انگشتر را با شوق از دستانش می گیرم و با خنده جوابش را می دهم: _کاش یکم دیگه میگفتی. بعدشم چرا قبول کردی؟ بنده‌ی خدا با چه آرزویی اینو خریده! _آرزوش این بود که بفهمه نوه داره. حالا هم آرزوش براورده شده و گفته بده به تو. واقعا از این همه لطف شرمسار هستم. آن شب کلی فکر می کنم، به خودم... به بچه و به مرتضی... مرتضی برای من همسری خوبی بود و مطمئنم میتواند پدر خوبی هم باشد. غرق خیال هستم که چشمانم روی هم می روند و دیگر چیزی نمی فهمم. صبح با صدای مرتضی از خوای بلند می شوم و نماز می خوانم. آن زمان آبگرم کن مان کفاف حمام مان را بیشتر نمی داد و مجبور بودیم با آب سرد وضو بگیریم. دستانم از سرما به قرمزی می زند و انگار تیکه ای یخ می شد. بعد از آن لباس ها را توی تشت می ریزم و خوب چنگشان می زنم. مرتضی از خانه بیرون می آید و مرا می بیند. اخمی به صورتش می دهد و می گوید: _مگه نمیگم کار نکن! _عه، مرتضی! تو میگی کار سنگین نکن. لباس شستن که چیزی نیست. دستش را به طرفم می گیرد و دستور می دهد: _بده به من! _تو مگه نمیخواستی بری؟ برو دیرت میشه. _نه دیر نمیشه. اون لباسو بده به من. لباس را به دستش می دهم. آب های لباس چکه چکه کنان خود را بر روی زمین پرت می کنند. لباس ها را در دستانش می چلاند تا آبش برود. بعد تکان می دهد و روی بند پهن می کند. به ترتیب تمام لباس ها را پهن می کند. تشکر می کنم و بعد دوباره نصیحت هایش را تکرار می کند و می رود. نرجس زودتر می آید تا کمکم کند. سینی برایم می آورد و ساندویچ ها را داخلش می چینیم. جمعیت خوبی می آیند و این بار به میل خودم قرآن می خوانم. همگی به‌به و چه‌چه کنان تشویقم می کنند. با شنیدن تحسین ها حسی مرا قلقلک می دهد و آن این که تو از همه بهتر می خوانی! تو خیلی خوبی! همه باید قرآن را مثل تو بخوانند. این ندا زنگ خطری بود برایم. غرور! تکبر است که انسان را از عرش به فرش می کشاند و خوار و ذلیلش می کند. من شاید خوب باشم اما کامل نیستم! من در حد قرآن خواندن بهترم اما شاید کسی در این جمع باشد که بهتر از من به قرآن عمل کند. هیچ کس کامل نیست! تنها خدای احد واحد است که کمال‌هر چیزی است و عیبی ندارد. در دلم استغفار می کنم. ساندویچ ها را پخش می کنیم و وقتی چشمم به خانم مومنی می افتد می خواهم کمی بماند. همه می روند جز نرجس و خانم مومنی. نرجس مشغول تمیزکاری می شود و من با خانم مومنی دم در حرف می زنیم. او می گوید چند نفر دیگری هم میشناسد که میتوانند به این خط وارد شوند. تشکر می کنم و نام هایشان را برایم می گوید. تعریف بعضی ها را شنیده‌ام و بعضی ها را هم دیده‌ام. وقتی حرف هایمان طولانی می شود یاد نرجس می افتم. بیچاره حتما کارها را تمام کرده است! زود با خانم مومنی خداحافظی می کنم. به آشپزخانه می رسم و با دیدن کارهای روی زمین افتاده نفس راحتی می کشم. خیلی تشکر می کنم. ظرف ها را خشک می کنیم و در همین حال می پرسد:" خیلی با خانم مومنی دمخور شدیا!" _زیادی؟ نه بابا. بنده خدا آدم خوبیه؛ از حرف زدن باهاش لذت میبرم. ببخشید که نتونستم بیشتر کمک کنم. _نه عزیزم... انگار حرفی توی گلویش زندانی شده‌. تا میخواهد حرفی بزند دهانش را می بندد‌‌. دیگر کنجکاو شده ام و خودم می پرسم: _چیزی شده نرجس جان؟ _نه مریم‌جون! راستش خیره به گمونم. _خیر؟ چی هست حالا؟ کلید را با کنج چارقدش گره می زند. حس مبهمی در چهره اش وجود دارد و می پرسم:" خب بگو!" _هنوزم اون کتابو داری؟ _کدوم؟ _همونی که گفتی مال خمینیه! یعنی چیز‌‌.... آیت الله خمینی. نظرش را که می شنوم می خندم و می گویم: _اها. کتاب رساله رو میگی؟ _آره! دوست دارم ببینم چی میگه که این همه طرفدار داره. لج می کنم و برای اندکی حالگیری می گویم: _نمیدمش! تو دلت نمیخواد. _دلم؟ نه میخوام بدونم. لبخند می زنم و تا پشیمان نشده کتاب را به دستش می دهم. کمی نگاهش می کند، قطر کتاب زیاد است و توی دستش جا نمی شود‌. دستان لرزانش کتاب را توی کیف می گذارد. دیگر نمی دانم چه بگویم. دلم می خواهد از اولین بچه‌اش بگوید ولی نمیتوانم بپرسم. دستانم یخ می کند و لپهایم گل می اندازند. نرجس که کارها را تمام شده می بیند بلند می شود تا برود. من هم ناامیدانه منتظر فرصتی هستم که هیچ وقت به دست نمی آید.

♥️👣 👣 #رمان_خاطرات_یک_مجاهد #قسمت169 در را می بندم و همان جا می نشینم. به یاد دارم وقتی خبر بارداری لیلا را از مادر شنیدم خیلی خوشحال شدم. یک روز عصر مادر به خانه آمده و گفت چند ماهی می شود او بچع دارد. اولش باورم نمی شد اما بعد با گفته هایش باور می کنم. دلم برایش می سوخت و کلی برایش کار می کردم. خانه‌ی ما که می آمد دست به سیاه و سفید نمی زد و یک گوشه می نشست و دستور می داد. من هم دل رحم بودم و از شیر مرغ تا جان آدمیزاد را برایش می آوردم‌. وقتی مادر می آمد که همه چیز برایش رو به راه بود. آقامحسن هم کلی خوراکی برایش می آورد. فاطمه که به دنیا آمد چند وقتی خانه‌ی ما بود. من هم ذوق خاله شدن داشتم و مثل یک غلام حلقه به گوش، چشم گو اش! هنوز هیچی نشده حسودیم می شود! دلم میخواهد مادر اینجا بود و برایم ترشی و نازخاتون درست می کرد. شب به مرتضی می گویم به مسجد برویم. دلم حال و هوای خانه‌ی خدا را کرده بودم. نماز را به جماعت می خوانم و گوشه ای به ستون تکیه می دهم. غرق زیارت آل یاسین هستم که صدایی توی میکروفون می گوید. _خواهرا و برادرا توجه کنین! همه‌ی شما منو میشناسین، تا حالا از من دروغ شنیدین؟ تا حالا حرف بدی زدم؟ همه میگویند نه، از خانم بغلی ام می پرسم این صدای کیست. زن میگوید پیش نماز مسجد است و نامش مصطفی آقاجانی است. خوب به حرف هایش گوش می دهم. _دوستان شما نمیدونین، یعنی نمیخوان که بدونین که بیرون چی میگذره. برادرا و خواهرای مبارز ما که اسمشون رو خرابکار گذاشتن توی زندانهای ساواک جونشونو دارن از دست میدن. بدون حکم دادگاه اونا رو شهید میکنن! امام و رهبر ما رو از کشور و شهر خودش بیرون کردن. توی عراق هم آقا آسایشی ندارند. این حزب بعث هر اتفاقی می افته ایشون رو مواخذه می کنه. بدونین! نگذارین اخبار غلط بهتون بدن. روستاییان ما زیر سرمای همین امسال جونشونو از دست دادن. چرا؟ چون جاده ای نیست بهشون کمک بشه، حالا جاده باشه کی کمک کنه؟ جز مردم؟ کی کمک کنه؟ آیا شاه خودش رو از جنس مردم میدونه که با پول بیت المال کاخ میسازه. توی بوران امسال کی کمک کرد؟ شاه برای خودش از یک کشور به اون کشور میره! ازین سواحل به اون سواحل و دنبال خوشگذرونیه. من دیگه سکوت رو روا نمیدونم! اومدم امروز بهتون بگم اگر با امامتون بیعت کردین که هیچ‌... اگر نکردین که هیچ پیشرفت و آزادی نخواهد بود. پشه های استعمار یعنی مستشارها، هر روز از خون من و شما بزرگ و بزرگ تر میشوند و این کشور، مملکت امام زمان (عج) نخواهد شد. اگر امروز با رهبرتون همراه شدین سعادتمند هستین وگرنه مثل کسایی که علی (ع) رو تنها گذاشتن به عذاب الهی گرفتار میشین. حالا بگین کی حاضر پشت امام و رهبرش بایسته؟ هر کی حاضره تکبیر بگه. ندای الله‌اکبر از گوشه گوشه‌ی مسجد بلند می شود‌ پیر و جوان با مشت های گره کرده ندای حمایت می دهند‌. یکی با چشمان اشک آلود و دیگری با چشمان سرخ از غضب دست تکان می دهد. من هم دهان به ذکر الله‌اکبر و خمینی رهبر می گشایم. مردم دیرتر از مسجد بیرون می روند، انگار تشنه‌ی شنیدن هستند. دوست دارند ساعت ها پای این حرف ها بشینند و فریاد حمایت سر دهند. وقتی از مسجد بیرون می آییم تا خانه که حرفی نمی زنیم اما بعد نمی توانم بی تفاوت باشم. به مرتضی می گویم: _آقامصطفی چقدر شجاعه! فکر نمی کردم اینقدر صریح صحبت کنه! کاش من هم اینقدر شجاع بودم و بین خانومها به راحتی حرف میزدم‌. مرتضی بعد شنیدن حرفم ناراحت می شود. انگار شادی چند دقیقه پیش اش را می گیرم و با چشمانی که مملو از ترس و نگرانی است نگاهم می کند و لب می زند: _تو... مصطفی کار خوبی کرد اما تو نمیتونی. احتمال داره خبرش درز کنه و بگیرنش اما تو.‌‌.. حرفش را ادامه نمی دهد و از خانه بیرون می رود. هاج و واج نگاه کتش می کنم که هنوز روی زمین است. کت را روی جا لباسی می گذارم و با خودم فکر می کنم. مرتضی خیلی احساسی شده بود، هر وقت خطری را دور و برم احساس می کند برفروخته می شود و ترس دارد اما اگر خودش در بدترین شرایط باشد هیچ اضطرابی ندارد. وقتی از آمدنش نا امید می شوم روی تشک دراز می کشم و کم کم چشمانم مثل دوقطب آهن ربا روی هم می روند. با صدای کوچکی از خواب می پرم‌. مرتضی آمده و کلاهش را در می آورد؛ به چشمانش نگاه می کنم که رنگش به قرمزی لاله می زند. جم نمی خورم تا فکر کند خواب هستم. دلم نمی آید که بفهمد من چشمانش را دیده ام‌. تا دیر وقت نمی خوابم و با چشمانش باز به سقف زل می زنم. در حالی که غرق خیال هستم یک فکر به سرعت شهاب سنگ به ذهنم خطور می کند.

‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هیچ اگر سایہ پـذیرد ‌ منم آن سایہ ے هیچ...!!! #خاقانی🖋 .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....

#رمان_طوفان_پر_از_آرامش #پارت_124 با لحن عصبی جوابشو دادم -- صاحب بشم یا نشم فکر نمیکنم به شما و الناز خانم مربوط بشه آنیسا سرتاسفی برام تکون داد و گفت -- تا دیروز که تو فلاکت و لجن گیر کرده بودی اینطوری بلبل زبونی نمیکردی میگفتی تورو خدا کمکم کنید ،،، اون اشکای تمساحی رو که میریختی رو فراموش کردی خانم خوشگله ؟؟؟ عصبی تر از قبل گفتم -- دیگه داری رو مخم راه میری بهتره هر چه زودتر از این خونه گمشی بری بیرون آنیسا سری تکون داد و از سرجاش بلند شد و با لحن آرومی گفت -- میرم ولی ازاینجا مستقیم میرم شرکت و یه سر میزنم به آقای ملکی تبار از سرجام بلند شدم و مقابلص وایسادم چشامو ریز کرد و گفتم -- نفهمیدم تو داری منو تهدید میکنی ؟؟ -- نه جونم چه تهدیدی دم در آوردی منم میخوام از بیخ بچینمش بای بای با حرص لب زدم -- هر غلطی میخوای بکنی برو بکن باصدای بسته شدن در فهمیدم که رفت ،،، یهو ترسی توی وجودم افتاد -- نکنه راستی راستی همه چی رو بذاره کف دستش حالا چیکار کنم ؟؟؟؟ من احمقم که حرف دلمو به یه عده آدم بی خاصیت میزنم عصبی پله هارو بالا رفتم و خودمو به اتاقم رسوندم .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....

#رمان_طوفان_پر_از_آرامش #پارت_125 رفتم داخل اتاقمو و چندباری با حرص طول اتاقو راه رفتم تا بالاخره تصمیم گرفتم ،،، گوشیو از روی پاتختی برداشتم و شماره الناز رو گرفتم بعد از چند تا بوق جواب داد -- الو سلام عصبی لب زدم -- چه سلامی ،، چه علیکی دختره ی پلاستیکی حالا برای من خبر چین شدی الناز که از رفتارم جا خورده بود لب باز کردم و آروم گفت -- میشه یکم آروم باشی اون لحظه اصلا حالم خوب نبود و خودمم نمیفهمیدم که چی دارم میگم -- خفه شو دعا کن دستم بهت نرسه ،،،، مهران یه چیزی میدونه که مدام ازت فرار میکنه الناز با شنیدن این حرفم عصبی شد ،،، صدای نفس های عصبیشو میشنیدم با لحن عصبی و تهدیدواری گفت -- من نمیدونم مهران در مورد من چی میدونه اما مطمئنم نمیدونه که تو زنده ای سرتاسفی براش تکون دادم و گفتم -- خوبه امروز همه تون اهل تهدید و شاخ و شونه کشیدن شدید اما نگران نباش اگه من لیلیم حساب تو و اون آنیسای نمک نشناسو میرسم الناز با همون لحن عصبیش جوابمو داد -- ما نمک نشناسیم یا تو دختره ی چشم سفید الناز همینطوری یه ریز داشت حرف میزد که صدای جیغ یه زن تو کل خونه پیچید گوشیو روی تخت پرت کردم و فوری خودمو به پایین رسوندن که دیدم خاله سهیلا با چشای پر از اشک و داغون رو زمین نشسته بود .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....