فرا رسیدن ماه مبارک رمضان رو تبریک عرض می‌کنم😍❤️❤️ نعمت بزرگیست برای کسانی که میتونن روزه بگیرن. کاش قدر این نعمت رو بدونیم.❤️ چند ایده برای تزئین شله زرد

#پارت179 سارا تا فهمید می خواهم به خانه‌ی سوگند بروم، گفت که او هم می‌خواهد بیاید. در قطار، سارا صندلی مقابلم نشسته بودو با همان انگشتر کذاییش ور می رفت و غرق فکر بود. از اعترافاتش ناراحت شده بودم. او هم غرورش شکسته بود. ولی خب خودش هم بی تقصیر نبود. این آرشم هم که باهمه راحت بوده. وقتی رسیدیم خانه‌ی سوگند، از دیدن سارا شاخ درآورد و زیر گوشم گفت: ــ این اینجا چیکار می‌کنه؟ با تعجب گفتم: ــ خواست بیاد دیگه. سوگند پشت چرخ خیاطی‌اش نشست و مشغول شد. من هم نخ و سوزن آوردم و سراغ لباسهای کوک نشده رفتم. رفتارهای سوگند برایم عجیب بود. قبلا خیلی مهمان نوازتر بود. سارا بیکار به این طرف و آن طرف دید میزد. سوگند با لبخند مصنوعی گفت: ــ میخوای یه کاری بدم دستت حوصله ات سر نره؟ مامان بزرگش لبی به دندان گرفت. ــ مهمونه مادر، چیکارش داری؟ سوگند با کنایه گفت: ــ آخه مامان بزرگ، سارا نمی تونه بیکار بشینه، گفتم حوصلش سر نره. بعد چند لباس جلویش ریخت. – تمیزکاری این هارو انجام میدی تا من بیام عزیزم؟ سارا چشم دوخت به لباسها و بی میل گردنی کج کرد. سوگند بلند شد و همانطور که از اتاق بیرون می‌رفت به من اشاره کرد که دنبالش بروم. همین که از اتاق بیرون رفتم، در اتاق را بست و خیلی جدی پرسید: ــ اینو واسه چی دنبال خودت راه انداختی؟ ــ سارا رو میگی؟ ــ مگه به جز اون کس دیگه ام هست؟ ــ خودش خواست بیاد، منم گفتم بیا دیگه. اخم کرد. ــ چی شده؟ دوباره باهم جی جی باجی شدید؟ ــ من که مشکلی نداشتم، خودش محل نمی داد، امروزم امد حرفهایی زد تو مایه‌های حرفهای سودابه. منم گفتم بی خیال. غرید: ــ گفتی بی‌خیال؟ راحیل اون با سودابه دستشون تو یه کاسس. –رو چه حسابی میگی؟ –چون با هم دیدمشون. الانم فهمیده من متوجه‌ی ارتباطش با سودابه شدم، زودتر امده بهت اونا رو گفته. با عصبانیت حرفش را بریدم. ــ دلیل نمیشه. لطفا تهمت نزن. خودش برام توضیح داد. تو خیلی دیگه بد بینی. عاجزانه گفت: – باشه من بد بینم، اصلا کل عالم عاشق دل خسته‌ی شوهر تو شدن. فقط راحیل این آخرین دیدار و رفت و آمدت با سارا باشه‌ها، مثل قبل باهم سر سنگین باشید. بهم قول بده. می‌دانستم که سوگند اشتباه می‌کند. ــ سوگند جان، من که نمی تونم صبح تا شب ببینم کدوم دختر آرش رو دوست داشته یا بهش احساس داشته، یا ممکنه بهش احساس پیدا کنه. نمی تونم رابطم رو با همه قطع کنم چون یه زمانی با آرش رفتن چه می دونم یه قبرستونی، نمی‌تونم همه رو محاکمه کنم که، اصلا می خوای آرش رو بندازم تو قفس نزارم کسی بهش نگاه کنه؟ هر کسی خودش باید عاقل باشه. آرام تر شد. ــ راحیل از خراب شدن زندگیت می ترسم. این حرفها رو هم از نگرانی میگم. نمی خوام بلایی که سر من امد، سر توام بیاد. ــ شرایط تو با من زمین تا آسمون فرق میکنه، آرش مثل نامزد تو نیست تو چرا همه رو یه جور می بینی؟ دستش را گرفتم. ــ می دونم نگرانی عزیزم. من کلا اونقدر درگیرم که اگه بخوامم نمی تونم زیاد واسه رفیق وقت بزارم. تنها رفیقم تویی که باهات میرم و میام. بعد لبخندی زدم و ادامه دادم. –ولی باشه، سعی می کنم فقط با تو رفت و آمد کنم. چشم غره ایی رفت. ــ بیا بریم راحیل اینقدرحرصم نده... #به‌قلم‌لیلافتحی‌پور

❤اعمال شب اول ماه مبارک رمضان❤ 🌺غسل امشب یادتون نره چون روایت داریم هر کس امشب غسل انجام بده،تا سال آینده بدنش دچار خارش نمیشه.🤩 🌺امشب هر کس یکبار سوره ی فتح رو بخونه،تاسال آینده از بلا محفوظ میماند.😍 🌺کسی که امشب سه مرتبه سوره ی فتح رو بخونه،خداوند درهای رزق و روزی را تا سال اینده بر روی او بگشاید.🥰 🌺زیارت امام حسین یکی از اعمال امشبه۰😭از راه دور زیارت کنید و به نیت زیارت سه مرتبه بگید صلی الله علیک یااباعبدالله الحسین. 🌺دورکعت نماز در هررکعت حمد و سوره ی انعام خونده میشه⭐ 🌺،یه نماز راحتترم داره : چهاررکعت(دونماز دورکعتی)درهررکعت حمد و۱۵مرتبه توحید.✋

#پارت180 در مسیر برگشت سارا کنارم در قطار نشست. –راحیل جان من چندتا ایستگاه دیگه باید خط عوض کنم، کم کم برم جلوی در وایسم ، شلوغه می‌ترسم جا بمونم. تو کجا میری؟ ــ میرم خونه. ــ چطور آرش نیومد دنبالت؟ با شنیدن اسم آرش گفتم: ــ وقتی تو با منی لزومی نداره آقا آرش بیاد. بی قید گفت: –نه بابا من با آرش راحتم، خودت رو اذیت نکن. پوزخندی زدم. –میشه یه توصیه‌ی دوستانه بهت بکنم؟ صورتش را مچاله کرد. ــ ول کن راحیل بابا حوصله داریا، من گفتم یعنی اگه آرش امد منم به سعید می‌گفتم میومد باهم می رفتیم بیرون، خوش می گذروندیم. ــ سعید رو دوست داری؟ ــ ای بابا، مگه آدم با هرکس حرف میزنه دوسش داره؟ شانه‌ایی بالا انداختم. –نه، ولی تو باهاش فقط حرف نمیزنی، همش تو گشت وگذاری. ــ وا، راحیل؟ خب دوستیم دیگه. هر کسی نیاز داره به تفریح. بی مقدمه گفتم: ــ سارا باهاش ازدواج کن، یا با هر کس دیگه ایی که فکر میکنی... حرفم را برید. – میخوای برم التماسش کنم بیاد من رو بگیره؟ ــ توام جای اون بودی پیشقدم نمیشدی. ــ اونوقت چرا؟ ــ ناراحت نشیا سارا، از بس که توی دسترسی، مردها از این که بیش از حد بهشون توجه بشه در باطن خوششون نمیاد. اعتراض آمیز گفت: – توجه چیه؟ من فقط اوقات بیکاریم رو با اون یا بچه‌های دیگه میریم بیرون. ــ اوقات بیکاریت رو هزارتا کار دیگه ام می تونی انجام بدی، مگه بقیه اوقات بیکاری ندارن؟ من توی دانشکاهم می دیدم تو همیشه سر دسته‌ی هماهنگی گروه دوستهات بودی. چرا تو اینقدر واسشون وقت میزاری؟ پس خانوادت چی؟ خودت چی؟ آدم‌ها گاهی به تنهایی هم احتیاج دارن. نمی خوام بگم نباش یا نرو چون به خودت مربوطه. ولی اگه ازدواج کنی این هیجاناتت رو برای شوهرت میزاری و لذت بیشتری می بری. سارا این قانونه، هر چیزی که کمیاب و کمه برای انسا‌نها باارزش‌تره و برای بدست آوردنش تلاش بیشتری می کنن. گاهی حاضرن به خاطرش خودشون رو به هر سختی بندازن. کم باش سارا جان. آهی کشید. ــ راحیل، پسرهای الان اینطوری نیستن، تو باهاشون نبودی نمی دونی. کم باشی میرن دنبال یکی دیگه. ــ خب برن، اونی که بخواد بره اول، آخر میره، پس به زور نگهش ندار، تو کاری رو که درسته انجام بده، تا هیچ وقت نگران نباشی. مسئول رفتن یا موندن آدمها نباش. از جایش بلند شد. –باید پیاده بشم. به حرفهات فکر می کنم. جای سارا خانمی که دختر بچه‌ایی را در آغوش گرفته بود نشست. دخترک آنقدر مادرش را محکم گرفته بود که لبخند بر لبم آمد. این مدل چسبیدن به مادرش مرا یاد ریحانه انداخت. چقدر دلم برایش تنگ شده بود. خیلی دلم می خواست بروم ببینمش، دیگر طاقت نداشتم. قطار که به ایستگاه رسید به خیابان آمدم و شماره آقای معصومی را گرفتم.

دعای روز اول ماه مبارک رمضان التماس دعای فرج 🌸

🌷🌷🌷 بلوغ یعنی... متوجه بشی که خواب شب مهم تر از چت کردن تا نصف شبه! بلوغ یعنی؛ هرکسی گذشته ای داره و نمیتوانی امروز، او را به خاطر گذشته ای سرزنش کنی. بلوغ یعنی؛ جایی که راحت نیستی نروی، نه گفتن را یاد بگیری و زندگیت را آنگونه که خودت دوست داری زندگی کنی. بلوغ یعنی؛ برای نگه داشتن یک شخص خط قرمزهای مهمی که برای خودت تعیین کرده بودی رو زیر پا نگذاری! بلوغ یعنی؛ زمانی که هنوز رابطه ات قطعی نشده صندوقچه ی اسرار خودت، دوستانت و خانوده ات رو برای او باز نکنی! بلوغ یعنی؛ مسئول زندگی خودت باشی، از کسی توقعی نداشته باشی، و اینگونه دیگر سرخورده یا دلگیر نمیشوی. و در نهایت بلوغ یعنی؛ از اشتباهاتت درس بگیری تا بتوانی از چرخه ی تکرار رها شوی. .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....

#پارت181 ــ الوو... صدای بمش در گوشم پیچید. ــ سلام خانم رحمانی. "خانم رحمانی؟" ــ سلام، حال شما خوبه؟ خیلی جدی و سرد گفت: ــ ممنون، شما خوب هستید؟ خانواده خوبن؟ ــ ممنون. زنگ زدم حال ریحانه رو بپرسم،مامان می گفتن، تب داره. ــ الان بهتره خدارو شکر. به لطف زحمت های مادرتون. ــ خدارو شکر، دلم خیلی براش تنگ شده. مکثی کرد. – اونم همین طور، می‌خواهید فردا مهد نبرمش بزارمش پیش خواهرم بیایید ببینیدش؟ ــ فردا صبح فکر نکنم بتونم. ــ کی وقت دارید؟ متوجه شدم دیگر دلش نمی خواهد مثل قبل به خانه‌شان بروم. از طرفی هم دوست داشت ریحانه من را ببیند. فکری به نظرم رسید. ــ من الان وقت دارم. ــ باشه، تشریف بیارید. ــ با دختر خالم هماهنگ کنم اگه تونست بیاد و شما هم اجازه بدید بیاییم دنبال ریحانه، یه نیم ساعتی ببریمش پارک سر کوچه. ــ چرا پارک؟ تشریف بیارد منزل، زهرا هم هست. ــ نه ممنون، اینجوری راحت ترم. ــ باشه، هر جور راحتید. پس بهم خبر بدید. ــ حتما، خداحافظ. با طرز برخوردش به حرفهای سعیده در مورد کمیل ایمان آوردم. در دلم خوددار بودنش را تحسین کردم. فوری به سعیده زنگ زدم و قضیه را تعریف کردم. گفت تا نیم ساعت دیگر جایی قرار بگذارم که بیاید دنبالم. بعد از این که سعیده امد، زنگ زدم به کمیل و هماهنگ کردم. وقتی در باز شد و زهرا خانم بچه به بغل به پیشوازم امد تعجب کردم از این که حتی کمیل برای احوالپرسی هم بیرون نیامده، شایدم خانه نیست وارد حیاط شدم. ــ سلام راحیل جان. سلام، زهرا خانم، خوبین؟ ــ ممنون عزیزم. ریحانه با دیدنم ذوق کرد. وقتی دستهایم را طرفش دراز کردم فوری خودش را در آغوشم انداخت. از این که بعد از این مدت هنوز مرا یادش بود خوشحال شدم. محکم به سینه‌ام فشارش دادم و بارها و بارها بوسیدمش. با زهرا خانم هم روبوسی کردم و حال بچه ها و همسرش را پرسیدم. ــ راحیل جان دلمون برات خیلی تنگ شده بود، دیگه سر نمیزنی بهمون. ــ ببخشید، یه کم سرم شلوغ شده، نتونستم، ولی همیشه به یادتون هستم. ــ این بچه بهانه‌ی تو رو می گیره، به کمیل هم گفتم، مریضی این بچه از دوری توئه، بچ غصه می خوره، تو براش مثل مادر بودی. چند بار به کمیل گفتم زنگ بزنه و بگه تو بیای پیش ریحانه، ولی اون گفت سرت شلوغ شده و وقت نمی کنی. بعد با بغض گفت: –مبارک باشه، انشاالله خوشبخت بشی عزیزم. کمیل الان بهم گفت. سرم را پایین انداختم و تشکر کردم. با همان بغض ادامه داد: –راحیل جان شده هفته‌ایی یه بار بیا به ریحانه سر بزن تا کم کم ازت ببُره، اینجوری یهویی نتیجش میشه همین مریضی دیگه. بچه همش تب می کنه. از حرفش، از بغضش، ناراحت شدم. بیشتر از همه از خودم دلم گرفت. می خواستم بگویم هفته‌ایی یک بار می‌آیم و به پارک می‌برمش، ولی با خودم گفتم اول با مادر مشورت کنم، از آرش هم باید اجازه بگیرم. زهرا خانم کلی تعارف کرد تا به خانه‌شان بروم ولی من قبول نکردم و گفتم: – نیم ساعت ریحانه رو می برم تاب بازی و زود برش می گردونم. ــ پس چند دقیقه صبر کن. با رفتن زهرا خانم شروع به بازی با ریحانه کردم. دو دستی می گرفتمش بالا و دوباره به خودم می چسباندمش. او هم خوشش می‌آمد و با صدای بلند می خندید. چند بار که این کار را کردم چشمم افتاد به پنجره. کمیل پشتش ایستاده بود و نگاهمان می‌کرد. نگاهش آنقدر غمگین بود که از کارم دست کشیدم. او هم پرده را انداخت و رفت. پس خانه بود. زهرا خانم با یک کیف دستی کوچیک امد. ــ شربت عسلش رو ریختم توشیشه اش، اگه اذیتت کرد بده بخوره. یه سویشرت سبک هم براش توی کیف دستی گذاشتم هوا گرمه، ولی دم غروبه، می ترسم یه وقت باد بلند شه، بچه ضعیفه زود مریض میشه، بی زحمت تنش کن. ــ چشم، نگران نباشید. حواسم هست. سعیده همانطور که ریحانه را تاب می داد گفت: ــبچه چقدر لاغر شده، آخرین عکسی که ازش بهم نشون دادی تپل‌تربود. از اینجا معلومه که وقتی تو بودی کارت رو درست انجام میدادیا. ــ سعیده نگو که جیگرم کباب میشه، بچه همش مریض بوده دیگه. ــ پس چرا تو بودی مریض نمیشد؟ ــ چرا، اون موقع هم میشد، ولی زود خوب میشد. بالاخره این که بچه رسیدگی می خواد که شکی درش نیست، هیچ کس براش مادر نمیشه. سعیده بغض کرد. ــ راحیل، میگم کاش یه کاری براش بکنیم. چرا آقای معصومی زن نمی گیره؟ ــ نمی دونم، خواهرش قبلنا می گفت چندتا مورد بهش معرفی کرده ولی قبول نمی‌کنه. ریحانه را بغل کردم و به طرف سرسره ها بردمش و گفتم: –ده دقیقه بیشتر وقت نمونده، یه کم سر بخوره بریم. راستی سعیده شاید هفته ایی یه بار بیام ببرمش پارک. سعیده خوشحال شد. –خیلی کار خوبی میکنی، به نظرم بهت عادت کرده، اگه این کارو کنی حالشم بهتر میشه. #به‌قلم‌لیلافتحی‌پور

#پارت182 *آرش* هر چه به مژگان اصرار کردم که او هم به فرودگاه بیاید قبول نکرد، گفت ببرمش خانه‌ی مادرش، دلش برایشان تنگ شده. "حالا که شوهرش می خواد بیاد یاد مامانش افتاده." بعد از این که کیارش را سوار کردم، گفت که می خواهد به خانه‌ی خودشان برود. ــ داداش مگه ماشینت رو نمی خوای؟ ــ بگو فردا مژگان بیاره دیگه. با تعجب گفتم: ــ مگه نمی دونی خونه‌ی مادرشه؟ ــ نه، کی رفت؟ ــ قبل از تو اون رو بردم گذاشتمش اونجا. به خانه‌شان که رسیدیم، لباسش را عوض کرد. چمدانش را باز کرد و دو نایلون به من داد. – یکیش مال مامانه یکیشم واسه خودت، یادت نره صبح بزاری تو ماشینت ببری خونه. نگاهی به محتویات نایلونی که به من داده بود انداختم و بسته را بیرون آوردم، یک ادکلن برند بود. ــ داداش دستت درد نکنه، چرا اینقدر خودت رو انداختی به زحمت. همانطور که نایلون‌های دیگر را جابه جا می کرد گفت: – قابلی نداشت. بعد زیر لب زمزمه کرد: اینارم واسه مژگان خریدم. شب پیش کیارش ماندم. صبح که می خواستم کیارش را به شرکت برسانم، موضوع سفرشمال را گفتم. او هم گفت که این هفته خیلی کار دارد، ولی هفته‌ی دیگر می توانیم برویم. وقتی رسیدم خانه عمه گفت که می خواهد قبل از رفتنش راحیل را ببیند. به راحیل پیام دادم که ظهر میروم دنبالش. نایلون سوغاتی مادر را تحویلش دادم و گفتم: ــ مامان اگه خرید داریدبگید دارم میرم بیرون. ــ نه پسرم، فقط مژگان گفت از سرکارش میره خونه، اگه تونستی بری دنبالش که واسه شب بیاد اینجا. دوباره این حس راننده آژانس بودن به سراغم آمد، ولی وقتی یاد حامله بودن مژگان افتادم قبول کردم. نمی دانم چرا نسبت به برادر زاده‌ی به دنیا نیامده‌ام اینقدر متعصب بودم. یک سوم حقوق یک ماهم رادادم و برای راحیل ادکلن مارکی را خریدم. بوی واقعا محشری داشت. وقتی ادکلن را به راحیل دادم با احتیاط درش را باز کرد و گفت: ــ آرش ــ جونم. ــ راسته که میگن هدیه دادن عطر جدایی میاره؟ ــ خندیدم. ــ راحیل از تو بعیده، اولا که اینا همش خرافاته، دوما این رو من نخریدم و کیارش سوغاتی داده، بعد ادکلن خودم را هم نشانش دادم و گفتم: ــ ببین اینم واسه من گرفته. نگاهی به مارکش انداخت و گفت: ــ چه خوش سلیقه، هر دوش رو یه مارک خریده. بعد عطر خودش را بو کشید. ــ چقدرم خوش بوئه. کمی ادکلن را نگاه کرد و لبخندی زد. ــ این تبسم برای چیه؟ کامل به طرفم برگشت. ــ آرش پس یعنی آقا کیارش از من بدش نمیاد؟ ــ برای چی باید بدش بیاد، اون فقط یه کم غده و حرفشم نباید دوتا بشه، سر ازدواج ما حرفش دوتا شد بهش برخورد. کمی فکر کرد و بعد با ذوق گفت: ــ میخوام از دلش دربیارم، برام سخته همش با اخم نگاهم میکنه. ــ باید بهش فرصت بدی، کم‌کم خودش درست میشه. بعدشم... مِن و مِنی کردم و سکوت کردم. –چرا حرفت رو خوردی؟ بگو دیگه. ــ راستش کیارش از این که تو جلوش زیادی حجاب می گیری و معذبی ناراحت میشه، بهش بر‌می‌خوره. تعجب زده گفت: ــ زیادی؟ من مثل بقیه جاها جلوی اونم حجاب می گیرم. چرا بهش بر می خوره؟ ــ اون فکر میکنه تو با این کارت داری بهش دهن کجی می‌کنی که مثلا تو چشمت پاک نیست و چه می دونم از این حرفها دیگه. آنقدر مات و مبهوت نگاهم می‌کرد که علامت سوالهایی که در مردمک چشمش ایجاد شده بود را به وضوح می‌دیدم. سرش را به طرف پنجره چرخاند و سکوت کرد. جلوی در خانه که رسیدیم. ترمز کردم. دستش را گرفتم. ــ به چی فکر می کنی؟ هر چی هوا در ریه اش بود بیرون داد. ــ آرش. #به‌قلم‌لیلافتحی‌پور

#ماه_رمضان 🔹دعای روز دوم ماه مبارک رمضان #اللهم_عجل_لولیک_الفرج

👌نمازی که در هر شب از ماه مبارک خوانده می شود 🔰بسیار عظیم و پر اثر در سلوک معنوی ⏰ زمان خواندن : از اول اذان مغرب تا اذان صبح ✅ نمازهای مستحب که دارای زمان می باشند را اگر قضا کردیم،می توانیم به نیت رجاء (به امید ثواب) در زمان های دیگر هم بخوانیم،مثلا اگر امشب نخواندیم، می توانیم فردا یا فرداشب قضایش را بخوانیم 👌بیاییم امسال واقعا هر ۳۰ شب #ماه_رمضان این نماز مهم را بخوانیم ،حتی نشسته 👈 حتما به دیگران هم یاداوری کنیم

#پارت183 دستش را بوسیدم. ــ جون دلم. ــ ما چرا الان کمربند ایمنی بستیم؟ بعد کمربندش را باز کرد. من هم کمربندم را باز کردم. ــ خب واسه ایمنی خودمون. نگاهم کرد. ــ شاید یکی دلش ایمنی نخواد. خندیدم. – چند بار جریمه که بده همچین دلش می خواد، وقتی چهره‌ی جدی‌اش را دیدم خنده‌ام جمع شد و ادامه دادم: ــ قانونه، مگه دلبخواهیه. ــ یعنی کسی که کمربند می بنده به رانندگی دیگران شک داره؟ یا آدم ترسوئیه؟ یا فکر می کنه کار خودش از همه بهتره و عقل کله؟ ــ چه ربطی داره راحیل، کسی که کمربند می بنده اتفاقا خیلی هم بافرهنگه، ولی خب ممکنم هست کسایی هم باشن که تو رانندگی ناشی باشن و بد رانندگی کنن. همه‌ی اینا هست دیگه. با هر دو دست، دستم را با محبت فشار داد. –حجابم همینه، جرات این که پا روی قانون خدا بزارم رو ندارم، جریمه هاش سنگینه. من شک ندارم که خدا بیشتر از من میفهمه. –مبهوت استدلالش شدم. با ناراحتی دستم را رها کرد و پیاده شد. فوری ماشین را قفل کردم و دنبالش دویدم. کلید را داخل قفل انداختم و درخانه را باز کردم. همانطور که هدایتش می کردم داخل، گفتم: ــ قربونت برم من که حرفی ندارم، من فقط دلیل اخم وتَخم کیارش رو گفتم. دگمه‌ی آسانسور را زد و به طرفم برگشت. به چشم هایم نگاه کرد و دستش را روی صورتم گذاشت. –منم منظورم تو نبودی آقا. هر کس خودش باید کار درست رو انجام بده حالا این وسط ممکنه خیلیها خوششون نیاد دلیلش اصلا مهم نیست. مهم انجام دادن کار درسته. وارد آسانسور شدیم. سرش را روی سینه ام فشار دادم. ــ تو هر جور باشی من دوستت دارم. برای تغییر جو گفتم: –ببینم دیشب خوش گذشت؟ گوشیت رو چرا نگاه نکردی؟ ــ چهره اش غمگین شد. از ریحانه برایم گفت که مدت طولانیست که تب دارد و دلش می خواهد بیشتر به او سر بزند و مواظبش باشد. از دلتنگی هایش گفت، از این که دلش همیشه پیش ریحانه است. من هم گفتم، هر کاری که لازم است برایش انجام دهد. #به‌قلم‌لیلافتحی‌پور