#شب_تاسوعا #حضرت_عباس چشم تو بسته شد و چشم حرامی وا شد تو زمین خوردی دورِ حرمم غوغا شد مشک تو پاره شد و آبرویت ریخت زمین سیلِ آن خورد به خیمه همه جا دریا شد مشک تو پاره شد و خاک , به سر کرد رباب ذکر او “وای علی” جای “گُلم لالا” شد عَلَمت خورد زمین و حرمم رفت به باد دشمنم بعد تو با جرات و بی پروا شد روسری بود , که در دست حرامی ها بود خیمه ی سوخته معجر به سر زنها شد تیرباران شدی و تیرَک خیمه افتاد زینب آواره شد و دخترکم تنها شد دست تو شد قلم و خون تنت هم جوهر حکم قتل من و غارت شدنم امضا شد آن طرف خود و زره از تن تو غارت شد این طرف بر سر خلخال حرم دعوا شد بوی یاس آمده از علقمه یعنی اینکه زائر جسم زمین خورده ی تو زهرا شد غیرت اللهِ منی روضه ی تو ناموسی ست رفتی و روی همه بر روی زینب وا شد قاسمی

#شب_تاسوعا #حضرت_عباس درد ناموس استخوان سوز است فکر ناموس خانمان  سوز است اگر از اولیای حق باشی غم ناموس سخت جان سوز است آن امامی که بین دشت بلا روضه هایش همه عیان سوز است میشود گفت از نگاه آخر او ترس ناموس دودمان سوز است اگر از غصه هاش می میریم ریشه هایش درون آن سوز است غیرت الله و ترس از حرمش؟ آتشی سخت آسمان سوز است از همین رو محرم و صفرش عالمی آه و یک جهان سوز است اینکه گفتند نام اوست ملاک علتش در دل همان سوز است تو مگو شمر کشت یا که سنان داغ زینب غمی نهان سوز است گر نویسی حسین یا زینب معنی هر کدامشان سوز است   ما که یا دست یار مانع شد یا که گفتیم که نخوان! سوز است درد اربابمان همیشه مخفی ماند زخمهایی که کهکشان سوز است… هادی قهرمانی

#شب_تاسوعا #حضرت_عباس شب به شب ماه به یاد لب عطشان حسین(ع) میکشد آه به یاد لب عطشان حسین(ع) شک ندارم که دلِ عرشِ خدا می‌لرزد گاه و بیگاه به یاد لب عطشان حسین(ع) آسمان گریه کنان یکسره با هق هقِ ابر شده همراه به یاد لب عطشان حسین(ع) کاسه آبی شده خورشید و دلش می‌جوشد هر سحرگاه به یاد لب عطشان حسین(ع) مطمئنم شده تر دیده ی یوسف آری! در تهِ چاه به یاد لب عطشان حسین(ع) از خجالت شده سرگشته و می‌پیچد رود راه و بی راه به یاد لب عطشان حسین(ع) خم شده مثلِ کمانی به شکستن نزدیک کمرِ ماه به یاد لب عطشان حسین(ع) تا به "سر" می‌رسد این واقعه لب میبندم قصه کوتاه! به یاد لب عطشان حسین(ع) ... الهه سلطانی

#شب_تاسوعا #حضرت_عباس برسر نعش گل ام بنین غوغا شد همه گفتند:حسین بن علی تنها شد تاکه حیرت زده دردشت دودستت دیدم گفتم ازیوسف من یک اثری پیدا شد صوت ادرکنی تو گم شده در هلهله‌ها این چه شوریست که درلشگریان برپاشد تا که دیدم بدنت را کمرم درد گرفت خیزازجا و ببین پشت حسینت تا شد از بلندای قدت جای دو لب باقی نیست این همه تیر کجای بدن تو جا شد با چه بغضی زده این ضربه خدا می‌داند که ز فرق سر تو تا به ابرو واشد صورت تو اثر از چادر خاکی دارد گوئیا سجده تو بر قدم زهرا شد گوئیا لشگری از پیکر تو رد شده اند زیر پا خطبه ترویه تو امضا شد بین یک دشت تنت ریخته صاحب علمم صحنه قتلگهت علقمه نه دریا شد

#شب_تاسوعا #حضرت_عباس دل داده ام به نغمه ی ادرک اخای تو با من چه کرد شور برادر بیای تو ای مسجد وفا بدنت، روی خاک ها گلدسته است یا که دو تا دست های تو دست تو روی دست من و جبرییل هم آورده است بال پریدن برای تو با تو چه کرد دیدن قد دوتای من با من چه کرد دیدن فرق دوتای تو هارون من چگونه شکافد در این دیار دریای غصه های دلم بی عصای تو دیگر بس است گفتن روحی لک الفدا دیدی که مستجاب شد آخر دعای تو در پیش خیمه گفته ام" إرکب بنفسی انت" یعنی که بی مبالغه جانم فدای تو یک چشمه آب اگر که میان خیام بود صد چشمه خون نبود کنون زیر پای تو از خنده ها بلند شده های های من از گریه ام بلند شده های های تو   عطیه_سادات_حسینی

#شب_تاسوعا #حضرت_عباس عاقبت لشگری ازتیر گرفتارش کرد به زمین خوردن درعلقمه وادارش کرد اولین مرتبه اش بود نشد برخیزد تن بی دست خجالت زده از یارش کرد دستش افتادونیفتاد علم از دستش رحم الله به شیری که علمدارش کرد ترگ خشگ لبش رو نمی انداخت به آب غم چندین لب تاول زده ناچارش کرد آبرو درخطرومشک به دندانش بود تیر نامرد به یک طفل بدهکارش کرد گرچه خم شدکمرکوه ولی فایده داشت سجده برهمت دریایی ایثارش کرد سردرهم شده اش راسرنیزه بستند زخمش انگشت نمای سربازارش کرد علی_ناظمی

#شب_تاسوعا #حضرت_عباس رفتی از خیمه و پا تا به سرم میسوزد دل زینب، دل زن های حرم میسوزد گفتم عباس! فقط مشک و علم را بردار بغض کردی و از این غم سپرم میسوزد با لب تشنه، لب علقمه رفتی امّا جرعه ای آب نخوردی! جگرم میسوزد نیزه بر مشک زدند آبرویت ریخت زمین گُر گرفتی و تن شعله ورم میسوزد با غضب! تیر کجی رفته به خورد چشمت اشک می ریزم و چشمان ترم میسوزد آسمانم به زمین خورده چه بد! با صورت! سر و پیشانی قرص قمرم میسوزد غرق خون، «أدرک أخا» گفتی و بالای سرت می نشینم بدن محتضرم میسوزد بعد تو شعله می افتد به ستون خیمه چوب گهواره، لباس پسرم، میسوزد مرضیه_عاطفی

#حضرت_عباس_ع مدح شهادت دو دست تو ستون خیمه ی عرش برین باشد دو دست تو همان دست خدا در آستین باشد شفاعت قدر یک جرعه عطش نوشیده از دستت دخیل شاهپرهایت پر روح الامین باشد به روی شانه ی کعبه تو رفتی خطبه ای خواندی بخوان! نهج البلاغه از لب تو دلنشین باشد بخوان که کعبه هم دور سر معصوم می‌گردد یکی از حاجیانش آسمان هفتمین باشد بخوان در گوش حاجی ها که طوف خانه کعبه طواف بر قدمگاه امیرالمومنین باشد همانگونه که حیدر پیشمرگ مصطفی بوده فدایی حسین او یل ام البنین باشد پناه برقع مهتاب رویان حرم! برگرد تو که پرده نشین سایه ات کهف الحصین باشد پس از تو گوشواره بین خیمه اشک می‌ریزد غم‌ تو سوگ هفده تیغه های آهنین باشد ببین که چادر مادر شبستانش مهیای نزول آیه های والقمر از روی زین باشد تو که پیشانی ات ایوان آیینه است، پس باید زلال روشنایی جاری از زخم جبین باشد کجایی ماه پاره؟! تا ببینی که پس از داغت تن خورشید زیر چکمه شمر لعین باشد خداوند ادب! در پایکوبیِ چهل تا نعل نگاه رمل‌های گرم از تو شرمگین باشد حجت الاسلام محسن_حنیفی

#شب_تاسوعا #حضرت_عباس عشق مدیون مهربان ماه است هست حتی خدا به او حساس از زبان امام می گویم “رَحِمَ‏ اللّه عَمّی الْعَبَّاس” از شجاعت همین قدَر گویم اسداللّه می شود پدرش شیر، از چشمه ی ادب خورده مادر ام البنین و او پسرش مدح او را چگونه بنویسم لَنگ مانده کُمیت این کلمات من که باشم؟ حسین فرموده ای اباالفضل “جان من به فدات” شیعه و ارمنی ندارد که ما همه بر عطاش مسکینیم یاد شرمندگیش می افتیم هر کجا طفل تشنه می بینیم این طرف خیمه منتظر که عمو زود با مشک آب می آید وای اگر قامتش نظر بخورد چه به روز رباب می آید آن سوی دشت بر جبین عمو از شتاب عمود چین افتاد تیر در چشم دارد و بی دست ماه از آسمان زمین افتاد تا صدا زد اخا مرا دریاب طاقت از زانوی حسین ربود جای “یا سیدی” اخایش خواند شک ندارم که مادر آنجا بود آنکه می رفت هر کجا از دشت چشم می دید قد رعنایش چه شده که حسین می گردد تکه تکه بیابد اعضایش دید بر روی خاک خون آلود دست از تن جدای دلبر را چند گام آن طرف کنار علم غرق خون دید دست دیگر را بوسه بر دست ساقی اش می زد جان آقای خیمه بر لب بود چونکه این دست های افتاده دست های کفیل زینب بود نه عبا مانده نه بنی هاشم نیمه جان جانِ خیمه را چه کند؟ عده ای سمت خیمه ها رفتند شاه با قوم بی حیا چه کند؟ علقمه شاهد است، شاه غریب دست از “جان” کشید و راهی شد من بمیرم که گریه های حسین باعث خنده ی سپاهی شد مشک پاره به خیمه ها نرسید این خجالت برای ساقی ماند روضه ی دست و دشت را خواندم روضه ی رأس و تشت باقی ماند مرضیه_نعیم_امینی

#شب_تاسوعا #حضرت_عباس نذار که اسم از قلم بیفته منم نمیدازم علم بیفته نیمذارم تا وقتی زنده هستم چشم حرومی به حرم بیفته میرم کسی نمی‌رسه به گردم با بچه‌های تشنه وعده کردم سکینه و رقیه چش به راهن خداکنه دس خالی برنگردم به هر طرف زدم سرابو دیدم به علقمه رسیدم آبو دیدم یه لحظه بین موج آب فرات تصویر بچه ربابو دیدم آب فرات! چرا تو با ما نیستی؟ چرا مث تموم رودا نیستی؟ بچه های فاطمه تشنه موندن مگه تو مهریه زهرا نیستی؟ مشکو زدن امیدا نا امید شد از خجالت محاسنم سفید شد حسین ازت فقط یه خواهش دارم به بچه ها نگو عمو شهید شد خدا ثواب بی‌حسابم میده ساقی کوثر داره آبم میده حسین نمون میون این دشمنا طعنه‌هاشون داره عذابم میده آرش_براری

#شب_تاسوعا #حضرت_عباس آرزوی قمرت نقش بر آب است حسین بعد از این خیمه ی خورشید خراب است حسین دست عباس که افتاد حرم ریخت به هم نگرانی پس از این حفظ حجاب است حسین مشک ساقی هدف تیر و کمان ها شده است گوئیا بخت علمدار به خواب است حسین آب پاکی به روی دست ابالفضل که ریخت ناله ی اهل حرم وای رباب است حسین عرق شرم چکیده است ز پیشانی او عرق شرم چه گویم که گلاب است حسین حرف تاراج حرم در دل لشکر پیچید گوئیا غارت این خیمه ثواب است حسین عاقبت خیمه ی خورشید ستونش افتاد بعد از این ام بنین خانه خراب است حسین امیر_خرسند

#شب_تاسوعا #حضرت_عباس در علقمه صدا به صداهم نمی رسد  آخر چرا امید و پناهم  نمی رسد بیرون خیمه منتظرش مانده ام ولی باور نمی کنم به نگاهم نمی رسد اینجا به روی من همه شمشیر میکشند  وقتی به داد ناله و آهم نمی رسد دشمن به فکر حمله فتاده است تا شنید عباس من به جمع سپاهم نمی رسد گفتم به زینبم که زمان اسارت است دیگر به خیمه گاه گواهم نمی رسد کم کم غروب روز دهم میرسد ز راه اما زمان رویت ماهم نمی رسد من گریه میکنم همگی خنده میکنند در علقمه صدا به صدا هم نمی رسد محمد_حسن_بیات_لو

#شب_تاسوعا #حضرت_عباس برخیز و آبروی پدر را بخر، عمو امّید روزهای بدون پدر، عمو گویا که بوی شام رسیده، بلندشو ما را به سمت شهر مدینه بِبَر عمو باور نمیکنم که تو رفتی زِ پیش من مگذار با سکینه ی خود سربه سر عمو از درب کوفه تا در دروازه های شام بنگر چگونه من شده ام در به در عمو گل را همیشه در همه جا دست چین کنند، اینها رسیده اند چرا با تبر عمو؟ قاسم که رفت بند دلم پاره پاره شد با من چه کرده یک شبه داغ پسرعمو تا زجر زد به صورت من گفتمش چنین: ای وای بر تو گر بشود با خبر، عمو سروی بلند قامت و ماهی تمام بود ماهی که شد به علقمه شقّ القَمَر، عمو محمد_رضا_نادعلیان

#حضرت_عباس_ع شهادت رباعی صدایت را شنیدم‌ گریه کردم بسوی تو دویدم گریه کردم تمام‌ پیکرت تیر سه پر بود تنت را تا که دیدم گریه کردم * رکاب‌ انگار‌ بر‌ پای تو پیچید میان خیمه آوای تو پیچید رباب و خواهرت را هم‌ زمین زد عمودی که به موهای تو‌پیچید * به پای ناله ادرک اخایت دلم‌ لرزید از سوز صدایت نبوس این دستهایم را عزیرم خجالت میکشم از دستهایت * ببین‌ پایم دگر قوت ندارد برادر مرده جز غربت ندارد به تو سربسته میگویم اباالفضل حرم بعد از تو امنیت ندارد سیدپوریا_هاشمی

#شب_تاسوعا #حضرت_عباس آنکه از جمعِ امامان دو برادر دارد دلبَری از همه‌یِ ما دو برابر دارد طرفی اُم‌ِبنین و طرفی فاطمه است کیست در بینِ عشیره که دو مادر دارد لشکری زهره ندارد که نگاهش بکند خاصه وقتی که کنارش علی‌اکبر دارد چقدر بر رویِ پیشانیِ او می‌آید دستمالی که به سر حضرتِ حیدر دارد ایستاده به سرِ کعبه بخواند خطبه تا بدانند که این طایفه منبر دارد علمش را بزند کرببلا چیزی نیست کعبه تا کوهِ اُحُد نیز تَرَک بردارد وقتِ صفین بزن چند قدم در میدان… چشم بر تیغِ شما مالکِ‌اشتر دارد هر امامی که تو را دید دو دستت بوسید بوسه بر بازویِ تو لذّتِ دیگر دارد حق بده اینهمه اسفند برایت می‌سوخت قد و بالایِ تو در سایه دو دختر دارد مدحِ تو بود دلم از تب و تابش اُفتاد وای بر معجرِ زینب که رکابش اُفتاد علقمه موج شد عکسِ قمرش ریخت بِهَم دستش اُفتاد زمین بال و پَرَش ریخت بِهَم تا که از گیسویِ او لخته‌یِ خون ریخت به مَشک گیسویِ دخترکِ منتظرش ریخت بِهَم تیر را با سرِ زانوش کِشید از چشمش حیف از آن چشم که مژگانِ تَرَش ریخت بِهَم خواهرش خورد زمین مادرِ اصغر غَش کرد او که اُفتاد زمین دور و بَرَش ریخت بِهَم قبل از آنیکه برادر بِرِسد بالینَش پدرش از نجف آمد ، پدرش ریخت بِهَم به سَرَش بود بیاید به سَرَش اُمِ‌بنین عوضش فاطمه تا دید سرش ، ریخت بِهَم کتف‌ها را که تکان داد حسین اُفتاد و دست بگذاشت به رویِ کَمَرَش ریخت بِهَم خواست تا خیمه رساند بغلش کرد ولی.. مادرش گفت به خیمه نَبَرش ریخت بِهَم نه فقط ضَربِ عمود آمد و اَبرو وا شد خورد بر فرقِ سرش پُشتِ سرش ریخت بِهَم به سرِ نیزه زِ پهلو سرش آویزان بود آه با سنگ زدند و گذرش ریخت بِهَم لطفی

#حضرت_عباس_ع شهادت به پیکرش نه فقط تیر،بال و پر شده بود حسین از غم او دست بر کمر شده بود همین‌‌که گفت اخا خیمه را عزا برداشت نگاه ها نه فقط مات بلکه تر شده بود لب ترک ترکش متن روضه‌ی باز است که مشک‌پاره از این داغ نوحه‌گرشده بود رشید بودن او کار دست زینب داد نگاه نافذش از چشم ها نظر شده بود هر آن‌که بود کشید و بُرید و زخمی کرد قد بلند اباالفضل... مختصر شده بود دوباره فاصله ی لشکر و حرم کم شد شکاف بین دو ابروش بیشتر شده بود گرفت بین دو زانو که تیر را بکشد اگرچه زخم ِ سه شعبه عمیق‌تر شده بود کمی ز ساقه ی تیر سه شعبه بیرون بود کشیدنش چقدر سخت و دردسر شده بود زمین که خورد صدا کرد استخوان سرش پس از عمود و کمان نوبت تبر شده بود چه طعنه‌ها به من این‌ مردمان پست زدند کنار دست بریده ، چقدر دست زدند محمدحسن_بیات‌_لو

#شب_تاسوعا #حضرت_عباس تو زمین خوردی و خوردند زمین اهل حرم شانه خالی مکن از بار سفر ، همسفرم انقدر تیر به تو خورده که پاشیده شدی شده اعضای تو پاشیده شبیه جگرم حال من مثل غریبی ست برادر مرده مثل فرق تو شکسته ست برادر ، کمرم بخداوند که غارت زده ام بعد از تو سرم آماده ی ذبح است ، فتاده سپرم آسمان بر سرم آوار شده میبینی ؟ تکه تکه به زمین ریخته ای ، ای قمرم دوش تو جای رقیه ست پر از تیر شده رحم بر چشم تر او کن و بر چشم ترم با جوانان بنی هاشم علی را بردم دست‌ْتنها تن پاک تو چگونه ببرم سفت کردند خواتین گره معجر را همه دلشوره گرفتند ز طرز خبرم علیرضا_وفایی

#حضرت_عباس_ع شهادت دل بـــه دریـــا زد و دریـــای دعا پشـــت سرش یـارب او را بـــه سلامـــت برســـان از ســفرش مـــاه اگـــر رفـــت کواکـب هـــمه سـرگردان اند مـــاه رفـــت از حـــرم و اهــل حـــرم منتظرش عهد کـــرده ست و مـهم نیست اگر در مـــیدان لشـــکری عهد شـــکن صف بکشــد دور و برش چه تـــرک ها کـــه عـــیان بود به روی لـــب او چه شـــررها که نهان شــعله کشید از جــگرش آســـمان تـــیره شـــد از تـــیر بـــه آنـــی، امـــا این علمدار حسـین است، چه باک از خطرش؟ دسـت عــباس در آخـــر گـــره از کـــار گـــشود کـــه یـــدالله عــلی بـــوده و این هم پســـرش دســـت در آب فـــرو بـــرد و خـنک بـــودن آن آتــــش بـــیشـــتـری زد بـــه دل شـــعـله ورش خاک هم خاک به سر ریخــت از آهی که کشید آب هـــم آب شـــد از دیـــدن چشـــمان تـــرش آمـــد از علقمه بـا دســـت پـــر امـــا افســـوس چـــه امـــید اســـت بـــه دنـیا و قضا و قدرش رفـــت از دســـت دو دسـتش، مگر از پا افتاد؟ گـــفت ای نفــس غمی نیست به دنـدان ببرش از چه خم شد؟ به گــمانم که کمی چشمانش... ناگهان آه‌...چـه گـویم کـه چـه آمـد بـه سرش؟ حکم جان داشت در آن غائله آن مشک، چطور آن ســر و چشــم و دوتا دست نگردد سپرش؟ چـــه غـــریبانه زمـــین خورد به یاری حســین چـــه دلـــیرانه وفـــا کـــرد بــه عــهد پـــدرش آســـمان تـــاب نیـــاورد و ز غــم خـــون بارید چــون که می دید چه ها کرده زمین با قمرش آبـــرو یـــافـــت ابالفضـــل اگـــر از مــادر خود بـــر جـهـــان فخــر کــند ام بنیـن بـــا پســرش یـــا اخـــا گـــفت ولـــی بی رمـــق و آهـســـته مــی رود بـــاد بـــه خـــیمه برســـاند خـــبرش سیدجعفر_حیدری

#حضرت_عباس_ع شهادت بیشه از سیطره‌ی شیر بهم ریخته بود لشگر از غیرتِ شمشیر بهم ریخته بود چشمهای غضب آلود  نَفَس می‌گیرد دشت از ضربِ نَفَس‌گیر بهم ریخته بود مثل این بود زمین لرزه به شام اُفتاده کوفه با نعره‌ی تکبیر بهم ریخته بود یک سوار آمده بود و همه رَم می‌کردند دشمن از صاعقه‌ی تیر  بهم ریخته بود مرتضی بود حسن بود ولی لب تشنه کربلا با دو سه تصویر بهم ریخته بود آب بر دامنِ او چنگ زد و گفت بنوش آب از غصه‌ی تقدیر بهم ریخته بود دست در آب فرو برد فرات آتش شد آب از سوز لبِ آبِ حیات آتش شد ناگهان داغ ، رقم خورد بمانَد بَعدَش  به زمین ماهِ حرم خورد بماند بَعدَش داد زد حرمله از دور چه چشمی دارد تیر را تا که زدم خورد بماند بَعدَش همه سر درد گرفتند میانِ خیمه به سر او که عَلَم خورد بماند بَعدَش آبرویش همه از مَشک چکید و بر مَشک خونِ آن دستِ قلم خورد بماند بَعدَش این عموجانِ حرم بود که هِی کم می‌شد قامتش زود بهم خورد بماند بَعدَش تا که اُفتاد زمین موقعِ مشعلها شد راهِ دشمن به حرم خورد بماند بَعدَش وایِ من دادِ حرم  دادِ حرم  در آمد یک برادر به سرِ چند برادر آمد خیز از خاک بگو تا کمرم را چه‌کنم تو که راحت شده‌ای من جگرم را چه‌کنم موقعِ آمدنم حال رُبابم بد بود بعد این وضع بگو که پسرم را چه‌کنم مادرم آمده اینجا که مرا جمع کند پدرم از نجف آمد  پدرم را چه‌کنم پا مکش رویِ زمین دشت نگاهت نکند جانِ من هلهله‌ی دور و برم را چه‌کنم از رشیدیِ تو در راه کمی ریخته است بازویت را چه‌کنم چشمِ ترم را چه‌کنم مَشک اُفتاده ، زمین پُر شده ،  سر پاشیده یک نفر هستم و صد درد سرم را چه‌کنم قطعه قطعه شدی و قطعِ یقین می‌بیند از مدینه بخدا اُمِ‌بَنین می‌بیند سر کنار تو نَهَم یا به حرم سر بکشم که سرِ دخترکانم دو سه معجر بکشم قول دادی که بیایی و برایم بد شد حال شرمندگیِ مادر اصغر بکشم من بزرگ حرمم آب ندارم باید... پیشِ این قوم رَوَم منت لشگر بکشم َتا که زینب نرسیده به تماشای تنت زود باید به رویت چادر مادر بکشم به زمین دوخته‌ای مزرعه‌ی تیر شدی چند صد تیر چگونه همه از پَر بکشم وای خاصیت این  تیرِ سه‌شعبه این است باید از پشتِ سرت از طرف سر بکشم خورده‌ای تیر از اینسو و از آنسو پیداست این که بالایِ سرت تاب ندارد زهراست حسن_لطفی

#شب_تاسوعا #حضرت_عباس اهل عالم هنر ار خصلت عباس من است عشق در سایه شخصیت عباس من است منم آن یار امین حامی دین ام بنین هرچه دارم همه از دولت عباس من است همسرم شیر خدا و پسرانم همه شیر شیر مردان وله از صولت عباس من است در شب چاردهم، ماه که پرنورتر است عکسی از نیم رخ صورت عباس من است هنر آن نیست که لب تشنه بمیری به کویر هنر آن است که در طینت عباس من است تشنه لب داخل دریا شد و عطشان برگشت این همان قطره ای از همت عباس من است غیرت الله علی بی بدل است، اما گفت بدل غیرت من غیرت عباس من است نه فقط یثرب و شامات و نه ایران و عراق کرده کاری همه جا صخبت عباس من است هر کسی را نتوان باب الحوائج گفتن به حقیقت قسم این شهرت عباس من است کوهها شد متحیر به ثبات قدمش سروها در عجب از قامت عباس من است جثه اش گر چه ز شمشیر جفا کوچک شد این بزرگی است، که از عزت عباس من است قدرت آن نیست به یک حمله سپاهی بکشی قدرت لم یزلی قدرت عباس من است یا علی گفت و امان نامه ز دشمن نگرفت دین فروشی بری از ساخت عباس من است هی نگویید چرا ام بنین پیر شده سبب حالت من حالت عباس من است دستهای پسرم گشته قلم در لب آب صفحه سینه پر از محنت عباس من است این شنیدم زده فریاد، غریبم مولا غصه قلب حسین غربت عباس من است   استاد_کلامی_زنجانی

#شب_تاسوعا #حضرت_عباس یا غیاث المستغیثین کاشف الکرب الحسین با تو دارم عهد دیرین کاشف الکرب الحسین ای برایم عشق تو دین کاشف الکرب الحسین زندگی شد با تو شیرین کاشف الکرب الحسین رحمت ِ الله ، بر شیر حلال مادرم شکر حق ساعت به ساعت من ابالفضلی ترم ای مسیحای مسیحا معجزاتت محشر است هر که بر آقایی ات ایمان ندارد کافر است بین اصحاب الحسین شان تو چیزی دیگر است آب دور قبر تو از آب زمزم بهتر است آب هزار و چهارصد سال است سرگردان توست غرق دریای وفا و غیرت و ایمان توست سیدی هستم گدای روز و ماه و سال تو ماه من یک عمرم کارم گشته استهلال تو من همان هستم که مستم می کند تمثال تو گریه بر تو مال من ، من هر چه دارم مال تو گریه بر تو گریه بر داغ حسین فاطمه است روضه گودال اصلا ابتدایش علقمه است این زمانه ناگهان با کوفیان هم دست شد دست دشمن باز شد تا جسم تو بی دست شد پای کوبان لشکری ، از حال و روزت مست شد دوره ات کردند لشکر هر مفر ، بن بست شد کینه ها از مرتضی داده چه کاری دست تو آه عجب تیری نشسته بین چشم مست تو ابن ملجم با عمودی فرق حیدر را شکست بشکند دستش الهی ، بی هوا سر را شکست هلهله ها حرمت سردار لشکر را شکست این زمین خوردن دوباره قلب مادر را شکست مشک پاره پاره سیرت کرد از این زندگی بر زمین افتاد علم ، مُردی تو از شرمندگی یک طرف زهرای اطهر بر سر و سینه زنان یک طرف آقا نشسته پای جسمت قد کمان یک طرف آسوده خاطر ، حرمله، شمر و سنان یک طرف چشم انتظاری رباب نیمه جان یک طرف از ترس می پیچد به خود صاحب علم یعنی آقا زنده می ماند که برگردد حرم از حرم تا علقمه آقا تو را می زد صدا آه در آن هلهله ، زهرا تو را می زد صدا با پیمبر از نجف ، مولا تو را می زد صدا دل پریشان زینب کبری ، تو را می زد صدا آه سرلشکر بمان ، اوضاع لشکر خوب نیست حضرت باب الحوائج حال خواهر خوب نیست ذکر آقا می شود هل من معین بی تو ، نرو شاهزاده می شود ویران نشین بی تو نرو سنگ باران می شود ناموس دین بی تو نرو می خورد در کوچه ها زینب زمین بی تو نرو تو نباشی بی حیایی ها فراوان می شود با حرم برخورد مانند کنیزان می شود محمد_حسین_رحیمیان

#شب_تاسوعا #حضرت_عباس منم ماه بنی هاشم که عباس است نام من بود ام البنین مام و، علی باب کرام من من آن سرباز جانبازم که از لطف خداوندی لبالب از می حب حسینی گشته جام من من آن مرد سلحشورم که بهر کشتن دونان بود شمشیر تیز شاه مردان در نیام من من آن شیرم که چون افتد به دامم دشمن قرآن نباشد بهر او راهی که بگریزد ز دام من من آن علمدارم که اندر عرصۀ هیجا سر دو نان، چو گویی، نرم گردد زیر گام من بود این افتخارم بس، که گوید خسرو خوبان بود عباس نام آور نگهبان خیام من غلام و جان نثار و چاکر و عبدم به دربارش که اندر رتبه شاهانند در عالم غلام من ندادم تن به زیر بار ظلم و ذلت و خواری که بر ذرات عالم گشته واجب احترام من نکردم بی وفایی با حسین، آن خسرو خوبان به عالم گشت ثابت زین فداکاری مقام من نخوردم آب و، دادم تشنه جان و، در درون آب ز سوز تشنگی می سوخت بهر آب کام من نگردد خوار و زار و زیردست ظالمان هرگز نماید پیروی کردار هر کس بر مرام من رسان (ژولیدۀ ) محزون درورد گرم و بی پایان به نزد دوستان من پس از عرض سلام من استاد_ژولیده_نیشابوری

#شب_تاسوعا #حضرت_عباس برخیز جان فاطمه اینجا نمان برو بگذار روی خاک مرا نیمه جان برو هی آه می کشی و تنم لرزه می کشد قربان مهربانی ات ای مهربان برو دستم بریده و کمرت را شکسته اند برخیز ای شکسته دل قد کمان برو بیرون مکش یکی و دوتا نیست تیرها جانم فدات ناله مزن این چنان برو این هرزه چشم ها به حرم چشم بسته اند برگرد خیمه زود نمانده زمان برو خون گریه های چشم ترم نذر زینب است آقا به جان خواهر تنهایمان برو برخیز و بی کسی حرم را نظاره کن زینب کجا و صحبت نامحرمان برو از من گذشت غربت و در انتظار توست گودال خون و نیزه و سنگ و سنان برو من سر به زانوان تو دارم چه ماتم است الشمرُ جالسٌ…سر تو ناگهان…برو حسن_کردی

#شب_تاسوعا #حضرت_عباس اگر چه مادر تو، دختر پیمبر نیست کسی حسینِ علی را چنین برادر نیست حسین، پیش تو انگار در کنار علی ست کسی چنان که تو، هرگز شبیه حیدر نیست زلال علقمه، در حسرت تو می‌سوزد کنار آبی و لب‌های تفته ‌ات، تر نیست به زیر سایه ‌ی دست تو می‌نشست، حسین چه سایه‌ ای و چه دستی! شگفت‌آور نیست؟ حدیث غیرتت آری شگفت‌آور بود که گفته ‌است که دست تو، آب‌آور نیست؟ شکست، بعد تو پشت حسین فاطمه، آه! حسین مانده و مقتل، علی اکبر نیست حسین مانده و قنداقه‌ ی علی اصغر حسین مانده و شش ماهه ‌ای که دیگر نیست نمانده است به دست حسین از گل‌ها گلی پس از تو، دریغا! گلی که پرپر نیست هزار سال از آن ظهر داغ می‌گذرد هنوز روضه‌ی جانبازیَت، مکرّر نیست قسم به مادرت امّ‌ البنین! امامی تو اگر چه مادر تو، دختر پیمبر نیست استاد_مرتضی_امیری_اسفندقه

#شب_تاسوعا #حضرت_عباس هُو میکنند مرا که زمین خورده ام حسین با من بگو که آبرویت برده ام حسین ؟؟؟؟ سوگند به موی مادرمان فاطمه – نشد شرمنده ام که آب نیاورده ام حسین از ضربه ی عمود نشستم زپا – ببین مجروح تیغ گشتم و آزرده ام حسین هرکس که داشت در دل خود بغض مادرت با چکمه اش لگد زده بر گُرده ام حسین لطفی کن و مرا به سوی خیمه ها مبر خجلت زده ز غنچه ی پژمرده ام حسین این مشک پاره پاره ی من میدهد گواه این لحظه های آخری افسرده ام حسین جان میدهم به پای تو اما به هلهله هُو میکنند مرا که زمین خورده ام حسین علیرضا_خاکساری

#شب_تاسوعا #حضرت_عباس رفتی از خیمه و پا تا به سرم میسوزد دلِ زینب(س)، دلِ زن های حرم میسوزد گفتم عباس(ع)! فقط مشک و علَم را بردار بغض کردی و از این غم سپرم میسوزد با لبِ تشنه، لبِ علقمه رفتی امّا جرعه ای آب نخوردی! جگرم میسوزد تیر بر مشک زدند و دلم آشوب شده گُر گرفتی و تنِ شعله ورم میسوزد با غضب! تیرِ کجی رفته به خوردِ چشمت اشک می ریزم و چشمانِ ترم میسوزد آسمانم به زمین خورده چه بد! با صورت! سر و پیشانیِ قرص قمرم میسوزد غرقِ خون؛ «أدرک أخا» گفتی و بالای سرت- مینشینم! بدنِ محتضرم میسوزد بعدِ تو شعله می افتد به ستونِ خیمه چوبِ گهواره! لباس ِ پسرم میسوزد! عاطفی

#شب_تاسوعا #حضرت_عباس جهان عشق مرید مرام عباس است ادب همیشه در عالم به نام عباس است طبیب درد تمام مذاهب عالم کبوترانه شفا جلد بام عباس است شنیده از لب مولای خود به نفسی انت چه جمله بهتر از این در مقام عباس است قیامت از همه سرها سر است بی تردید بهشت باغچه ای زیر گام عباس است “خدا به طالع او مهر پادشاهی زد” هرآنکسی که غلام غلام عباس است قیام کرده به پایش قیامت کبری قسم به عشق قیامت قیام عباس است کسی ندیده کنار حسین بنشیند مطیع محض امامت پیام عباس است فراز کعبه بلندای خطبه اش فرمود که طوف بیت به گرد امام عباس است دوباره سائل هر ساله آمده بر در و مستمند جواب سلام عباس است حسن_کردی واتساپ 👇👇👇 https://chat.whatsapp.com/J7Vcl4TURHt3XN0jQWKBcN اینستاگرام 👇👇👇 https://www.instagram.com/p/CDMmL-nFtYa/?igshid=1ie55nfkh70ps ایتا 👇👇👇 https://eitaa.com/kanalmadahanshaerankhomeinishahr تلگرام 👇👇👇 https://t.me/kanalmadahanshaerankhomeinishahr

#تاسوعا  برادری به زمین بود و بال و پَر می‌زد برادری به سرش بود و هِی به سَر می‌زد برادری به زمین از لبش جگر میریخت برادری به سرش داد از جگر می‌زد  چقدر چین و چروک است رویِ این صورت کنار هلهله‌ها دست بر کمر می‌زد  دو دست در بغل و یادِ مادرش می‌کرد دوباره حرفِ در و چوبِ شعله‌ور می‌زد  رشید بودنِ او کار دست زینب داد گره به معجرِ طفلانِ بی خبر می‌زد  کشید تیر به زانو و چشمهایش ریخت سه‌شعبه زخمِ خودش را عمیق‌تر می‌زد کمی زِ ساقه‌یِ هر تیر از دو سو پیداست کسی که بغضِ علی داشت تا به پَر می‌زد  برای خاطرِ هشتاد و چهار خانم بود اگر حسین نشسته به روی سر می‌زد (حسن لطفی) واتساپ 👇👇👇 https://chat.whatsapp.com/J7Vcl4TURHt3XN0jQWKBcN اینستاگرام 👇👇👇 https://www.instagram.com/p/CDMmL-nFtYa/?igshid=1ie55nfkh70ps ایتا 👇👇👇 https://eitaa.com/kanalmadahanshaerankhomeinishahr تلگرام 👇👇👇 https://t.me/kanalmadahanshaerankhomeinishahr

#امام_حسین علیه‌السلام #عاشورا #غزل 🔹لا یوم کیومک اباعبدالله🔹 حمله‌های موج دیدم، لشکرت آمد به یادم کشتی صدپاره دیدم، پیکرت آمد به یادم باد تنها بود، اما خار و خس‌ها را عقب زد تاختن‌های علیِ اکبرت آمد به یادم بحث عقل و عشق شد، هر کس بیانی، داستانی من ترک‌های لب آب‌آورت آمد به یادم «لَن تَنالُوا البِرَّ حَتّی تُنفِقُوا مِمّا تُحِبُّون» لحظه‌های سرخ بعد از اصغرت آمد به یادم جویباری بر شکوه کوه مستحکم می‌افزود اشک‌های از رجز محکم‌ترت آمد به یادم گفت سعدی دیده با چشم خودش می‌رفت جانش من وداع آخرت با خواهرت آمد به یادم باغبان با طفل گفت: این سیب! دیگر شاخه نشکن! قصهٔ انگشتت و انگشترت آمد به یادم روضه‌خوان می‌گفت: یا مهدی! محبان تو هستیم از محبان آنچه آمد بر سرت آمد به یادم. علی_کریمان واتساپ 👇👇👇 https://chat.whatsapp.com/J7Vcl4TURHt3XN0jQWKBcN اینستاگرام 👇👇👇 https://www.instagram.com/p/CDMmL-nFtYa/?igshid=1ie55nfkh70ps ایتا 👇👇👇 https://eitaa.com/kanalmadahanshaerankhomeinishahr تلگرام 👇👇👇 https://t.me/kanalmadahanshaerankhomeinishahr