بسم الله الرحمن الرحیم هروقت که دل بچه‌های دانشگاه امام حسین ( ع) می گرفت ، شبها گوشه ای از میدان صبحگاه دانشگاه می نشستند وبا خودشان خلوت می کردند. بعد از مراسم میثاق پاسداری بود. یک شب حول و خوش ساعت ۱۰ به میدان دانشگاه رفتم . وسط میدان دراز کشیدم و توی حال و هوای خودم بودم که عباس آمد بالای سرم از بوفه دانشگاه دو تا شیرو‌کیک گرفته بود و گفت « اینا رو گرفتم با خودم گفتم می رم میدون به اولین نفری که رسیدم پیشش می شینم و باهم می خوریمش ، انگار قسمت تو بود » نشست و ساعت ها حرف زدیم . بین همه حرفها چیزی گفت که هرگز آن را فراموش نمی کنم : « چقدر خوبه آدم عاشق خدا بشه و همه زندگیش بشه واسه خدا ! اونوقت خیال آدم راحت میشه ! سخت هست ولی شدنیه !» آن شب بود که فهمیدم عباس کجاها سیر می کند و ما کجاییم ! به ساعتم نگاه کردم . نزدیک اذان صبح بود . رفتیم حسینیه برای نماز جماعت..... 🍀شهدا را یاد کنید با ذکر صلوات 🌺روای :سروش مرادی ، همکار شهید ( کانون شهید عباس دانشگر شهرستان بابل)

شهدای بابل در 23 دی