🔻ساختار فرهنگی جمهوری اسلامی در بسیاری از مواقع از جانب نخبگان و متخصصان با این انتقاد مواجه بوده است که بدون دانش و پژوهش در مسائل فرهنگی وارد شده و دست به سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی و اجرا می‌زند. از طرف دیگر نخبگان و متخصصان فرهنگ نیز به‌خاطر انتزاعی‌بودن و کلی بودن حرف‌هایشان متعدد مورد نقد مدیران و فعالین میدان قرار گرفته‌اند. این دو رویکرد موجب شکاف جدی میان نیروهای فکری و پژوهشی انقلاب اسلامی و فعالین میدانی این عرصه شده و عده‌ای را به این فکر انداخته که شاید راه پیش رو ترکیب این دو سطح حداقل در لایۀ مدیریت باشد. قالب سنتی اینگونه بوده که مدیر خودش از جنس فعالین و تجربه‌گران باشد و در کنار خود از بازوهای علمی نیز بهره ببرد و در نهایت انتخاب کند که چه میزان از پژوهش‌ها استفاده کند. اما رویکرد دیگری می‌گوید به جای این دوگانه می‌توان خود پژوهشگر و دانشمند فرهنگی را در جایگاه مدیریت قرار داد. پرسش این است که این الگو تا چه حد می‌تواند کارآمد باشد؟ مخاطرات این تصمیم چیست و چه امکاناتی را برای عرصۀ فرهنگ فراهم میکند؟ *دوشنبه ساعت ۲۱/۳۰* *گفتگوی زنده در صفحه هاتف* https://instagram.com/hatefmag?utm_medium=copy_link #اصلاح_ساختار_فرهنگی #آقای_دکترسینا_کلهر #آقای_دکترسیدمهدی_ناظمی #مرکز_بررسی_مسائل_فرهنگی #معاونت_راهبردی_سازمان_تبلیغات_اسلامی 🆔https://ble.ir/1400_3_9 «محفل زمانه شناسی»