لا به لای شلوغی و کارهای بیشمار پویش از جمع‌بندی داوری بگیر تا مشکلات #اردو و برف و جاده و جور کردن بلیط قطار و برنامه‌ی اختتامیه و... یک چیزی ذهنمو درگیر کرده بود، این که چطور میشه از همه‌ی همکاران و بچه‌هایی که مخلصانه اومدن پای کار و #دُر_نجف رو به اینجا رسوندن، تقدیر کرد، یک تقدیر که بمونه برامون، بمونه براشون یک تقدیر که بتونیم باهاش جای خالی کسایی که نتونستن بیان مشهد رو هم پر کنیم... تو همین فکرها بودم که به ذهنم رسید یک فوتو موزاییک طراحی کنیم، با عکس همه کسایی که تو دُر نجف امسال سهم داشتن، ولی اسم فوتوموزاییک به زبونم نمیومد، به هرکس هم که میگفتم متوجه منظورم نمی‌شد ، حتی #هوش_مصنوعی هم نمی‌فهمید چی میگم ، از من نشونه دادن از هوش مصنوعی هم نفهمیدم ، تا این که بالاخره متوجه منظورم شد، همونجا به دوست عزیزم علی منظری (که زحمت طراحی گرافیکی طرح های پویش رو می‌کشید) ، گفتم میتونی یک #فوتوموزاییک با حضور همه بچه‌ها طراحی کنی! اولش جا خورد ، گفت حاجی خیلی زیاده و تو این شلوغی ها نمی‌رسیم ، گفتم یک کاریش بکن... خوبیه تیم دُر نجف اینه که کارو مال خودشون میدونن، گاها دلشون بیشتر از من برای کار میسوزه ، چند دقیقه نگذشته بود که پیام داد، تو گروه بگو که عکس هاشونو بفرستن... و این تازه اول ماجرا بود، جمع کردن این همه عکس تو اوج برنامه یک کار سنگین و غیر منطقی بود، عکسهایی که هیچ تناسبی با هم نداشت و کیفیت بعضی هاشون هم داغون بود، ولی علی منظری با حوصله زیاد جورشون کرد و رفت تو فاز طراحی. یک هفته کامل براش وقت گذاشت ، صبح ، ظهر ، شب ، نیمه شب... تا این که اثر نهایی آماده شد، اثری که الان جلوی چشماتونه اثری که وقتی دیدم بغض کردم ، پوستری به وسعت ایران پوستری به عمق محبت أمیر المومنین پوستری پر از عشق به نجف مولا پوستری پر از دُر ، پر از یاقوت پر از الماس پوستری که تمام وقت بک‌گراند اختتامیه‌مون بود تا فراموش نکنیم، این دُر نجف که به اینجا رسیده حاصل زحمات تک تک این بچه‌ها بود، تو این پوستر هیچ عکسی از عکس دیگر بزرگتر نیست ، چون سهم هرکس در این پویش به اندازه نیتش بوده ، و ما هم از نیت بقیه بی خبریم، پس این شعار رو کار کردیم که من هم سهم دارم ، فارغ از سن ،جنسیت ،عنوان ،پست ، مقام و مسئولیت... ارادتمند شما صاحب عکسی در این پوستر ، حامد حلیمی