دلی که عاشقه مِحَن داره تو کشور غصه وطن داره عاشق اونه که تو دلش هر شب روضه برا امام حسن داره میگن خدایِ کَرَمه آقام صاحب سفرۀ غمه آقام با اون همه مهربونی حالا بگید چرا بی حرمه آقام «حسن جانم، حسن جانم...» برای چی نباشه بارونی چشمای من با این پریشونی که قبر خاکیشم شده پُشتِ پنجره های بقیع زندونی با بی وفا ها هم وفا میکرد دردای مردم و دوا میکرد باید بپرسیم ما از اون شامی با دشمناش چه جوری تا میکرد «حسن جانم، حسن جانم...» چهل سالی از یه عده دلگیره چهل ساله که دلش یه جا گیره هر موقع یاد کوچه می افته صد دفه زنده میشه میمیره چهل ساله که زخم زبون خورده خیلی شده خاطرش آزرده هر باری که مغیره رو دیده چند روزی خنده رو لباش مرده مدینه غرق گریه زاری شد خزونِ زندگیش بهاری شد راحت شد از اون همه غم وقتی زهر جفا رو جگرش کاری شد تابوتشُ رو شونه ها بردن به سمت بی کرونه ها بردن از کوچه ای که مادرش رو دید به زیر تازیونه ها بردن چشمای قاسم خیس بارونه حال اباالفضلم دگرگونه تیرا یه کاری با حسن کردن پهلوی تابوتش پر از خونه ای کاش بی نشونه میرفتش آروم مخفیونه میرفتش بعد حسن این حرف زینب بود کاش داداشم شبونه میرفتش «حسن جانم، حسن جانم...»

▪️تو غم های بزرگی در میان کوچه ها دیدی (روضه) 🎙 بانوای : حاج میثم مطیعی 🏴 ویژه‌شهادت امام #حسن_مجتبی (ع) https://eitaa.com/joinchat/3808494021Cb3e43d17af

#شور #امام_حسن 🎤کربلایی نصرالدین حیدری https://eitaa.com/joinchat/3808494021Cb3e43d17af

یا حسن مجتبی🏴 #امام_حسن_مجتبی #غریب #استوری https://eitaa.com/joinchat/3808494021Cb3e43d17af

#امام_حسن_مجتبی_ع_شهادت معدن درد و غمم، یار اگر بگذارد سینه، این مخزن اسرار اگر بگذارد دوست دارم که در آغوش تو آرام شوم زهر، این هند جگرخوار اگر بگذارد شاد گردد دلم از شوق وصال مادر خاطرات در و دیوار اگر بگذارد بی سپاهم من و سردار غریب وطنم این‌همه یار جفاکار اگر بگذارد تن و تابوت مرا تیر به هم خواهد دوخت دست عباس علمدار اگر بگذارد.. کاش با دست تو داماد شود قاسم من کینه از حیدر کرّار اگر بگذارد می‌رود گریه کنت سوی بهشت تو حسین سر روی خاک تو یکبار اگر بگذارد ✍ #عباس_احمدی https://eitaa.com/joinchat/3808494021Cb3e43d17af

#روضه_توسل_امام_حسن #حاج_میثم_مطیعی حسین گفتم و شد سینه بی قرار حسن برای این که حسین است سوگوار حسن محرم و صفر اندوهگین غربتِ او دو چشمِ علقمه گریان و اشکبارِ حسن *شاید وقتی بی دست کربلا کنار علقمه به زمین افتاد...وقتی مادرسادات اومد استقبالش...اون وقتی که صدا می میزد:پسرم! عزیزدلم! شاید اونجا (حرف منه...نمیدونم...)حضرت عباس با خودش میگفت:حسنم چه کشیدی...؟ چه دیدی...؟* «حسن جآن....حسن جآن...» پنجره و کبوترا با من...با من... شلوغیِ کرب و بلا با تو... خلوتیِ صحن بقیع با من...با من... *آقا برات بمیرم..ای امام مظلوم...* ضریح کرب و بلا نقره داغِ تربتِ او زهیر و حر و حبیبند داغدارِ حسن اگر چه دور و برش از حبیب ها خالی است امام ها همه جمعند در کنارِ حسن «حسن جآن...حسن جآن...» مزار خاکیِ او شد ابوترابیه محض از آن به بعد نجف گشت خاکسارِ حسن عجب نباشد اگر که به روزِ رستاخیز حسین فاطمه برخیزد از جوارِ حسن برایِ غربتِ او بی قرار می گریم شبیهِ شمعِ خیالی، سرِ مزارِ حسن برای داغِ دو تا ماهپاره اش یا که برای لحظه یِ جانسوزِ احتضارِ حسن *دوتا پسر فرستاد کربلا...دوتا دسته گل فرستاد،فدایی بشن...* برای روضه یِ او با کنایه می خوانم مدینه، کوچه، فدک نامه، گوشواره، غریب اونیه که همدمِ اشک و آهه دیده که مادرش تو کوچه بی پناهه... «حسن،آقام حسن،آقام حسن،حسن جان...» کریم کاری به جز جود و کرم نداره * آقا یه کربلا به ما میدی بریم؟ گدا اومده در خونه ات....* کریم کاری به جز جود و کرم نداره آقا تو مدینه س ولی حرم نداره