6.49M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
يا مولانا يا حسن بن علي
فدای دل شکسته‌ات که آن سمّ هیچ بر غم و غصه‌هایت نیفزود...
و چه جانسوز شاعر قطیفی معاصر جناب استاد "معتوق عبد الله آل معتوق" سرود:
أيُّ مَسموم قَضى مِن قَبلِه
لَـم يَـزِدهُ السَّـمُّ آلاماً وَعِلَّه
📖ديوان نقش على الأحداق، ص ۱۰۴
@kashani1395
11.75M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
31.39M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
یکی از ویژگی‌های فرد متّقی این است که رفتار او به جهت رعایت حدود الهی قابل پیش بینی است. لذا همه می‌دانستند که سیاست "امام المتّقین" سیاست تقوا ، رعایت حدود الهی و جوانمردی است. حتی دشمنان او در صفّین می‌دانستند که اگر آب را به روی حضرت ببندند، زمانی که ایشان صاحب شریعه شود، چنین رفتار ناجوانمردانه‌ای با آنان نخواهد کرد.(وقعة صفين، ص ١٦٣)
مثل چنین روزهایی پس از شهادت رسول خاتم صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم، امیر مؤمنان علیه‌السلام کسی نبود که وقتی بدن مطهّر ایشان روی زمین است به کار دیگری مشغول شود . لذا دیگرانی که در پی غصب خلافت بودند، خوب می‌دانستند که آن وقت بهترین فرصت برای کودتا است، فلذا حرمت رسول خدا صلّی الله‌علیه‌وآله‌وسلّم را هتک و بدن مطهّر او را رها کرده و به مسابقه برای غصب خلافت پرداختند.
این نکته‌ایست که مرحوم شیخ محمّد حسن مظفّر ( ۱۳۷۵ هـ.ق) بدان چنین پرداخته است:
...چگونه مبادرت آنها به سمت سقیفه ادای وظیفه شرعی تلقّی می‌شود!؟ در حالی که تجهیز پیامبر و رعایت حرمت او مهمترین واجب است و به تأخیر انداختن دفن ایشان در آن مدّت بالاترین توهین به او و به اسلام است و مقدّم داشتن امور مربوط به تدفین ایشان ضرری به امامت نمی‌زند خصوصا که اهل سنّت به صحابه حسن ظنّ دارند و آنها را جملگی عادل و دارای صلابت و ایستادگی در امور دینی می‌پندارند ! پس هیچ شکّی نیست که آنها تنها برای منافسه و مسابقه در دنیا تدفین پیامبر را به تأخیر انداختند نه برای مبادرت به امر واجب بیعتِ {با امام مسلمین !} . همچنین این مبادرت و فوریت برای این بود که از فرصت مشغولیت امیر المؤمنین علیه السلام به امور تجهیز پیامبر نهایت استفاده را بکنند چون خوب می‌دانستند علی علیه‌السلام بدن پیامبر را بدون دفن رها نمی‌کند و مزاحمتی برای آنان {در این مدّت} ایجاد نمی‌کند !
" وكيف يمكن أن تكون مبادرتهم إلى السقيفة أداء للوظيفة الشرعية؟! والحال أنّ تجهيز النبيّ صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ومراعاة حرمته أهمّ الواجبات ، وتأخير دفنه تلك المدّة أكبر الوهن به وبالإسلام! ولا يضرّ تقديم تجهيزه بأمر الإمامة ، ولا سيّما بناء على حسن ظنّ القوم بالصحابة وحكمهم بعدالتهم أجمع ، وصلابتهم في الدين كما تسمع!
فلا ريب أنّهم لم يؤخّروا دفن النبيّ صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم مبادرة لواجب البيعة ، وإنّما أخّروه منافسة في الدنيا، وانتهازا لفرصة مشغولية أمير المؤمنين عليه‌السلام بالنبيّ صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم وعلمهم بأنّه لا يترك النبيّ صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم بلا دفن ويأتي لمزاحمتهم! "
📖 دلائل الصدق، ۴/۲۵۸
@kashani1395
هدایت شده از م عظیمی
14.09M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
10.63M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
هدایت شده از حامد کاشانی
تشابه میان ماجرای حضرت ابراهیم و اسماعیل علیهماالسلام با ليلة المبيت در نصوص کهن امامیه (در دو فرسته)
فرسته‌ی اول
از فضائل مهم امیر المؤمنین صلوات‌الله‌علیه که همواره شیعیان در طول تاریخ به آن احتجاج و افتخار می‌کنند، ماجرای ليلة المبیت است. در برخی نصوص نیز به مشابهت این ماجرا با امتحان عظیم حضرت ابراهیم خلیل الله و فرزندش سلام‌الله‌علیهما اشاره کرده‌اند.
به عنوان مثال امام هادی در زیارت غدیریه به امیر المؤمنین صلوات‌الله‌علیهما خطاب می‌کنند:
"وأشبَهتَ فِي البَياتِ عَلَى الفِراشِ الذَّبيحَ عليه السلام ؛ إذ أجَبتَ كَما أجابَ ، وأطَعتَ كَما أطاعَ إسماعيلُ صابِرا مُحتَسِبا ؛ إذ قالَ لَهُ : {يَـبُنَىَّ إِنِّى أَرَى فِى الْمَنَامِ أَنِّى أَذْبَحُكَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ يَـأَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِى إِن شَآءَ الله مِنَ الصَّـبِرِينَ} وكَذلِكَ أنتَ لَمّا أباتَكَ النَّبِيُّ صَلَّى اللّه ُ عَلَيكُما وأمَرَكَ أن تَضطَجِعَ في مَرقَدِهِ واقِياً لَهُ بِنَفِسَك ، أسرَعتَ إلى إجابَتِهِ مُطيعاً ، ولِنَفسِكَ عَلَى القَتلِ مُوَطِّناً ، فَشَكَرَ اللّه ُ تَعالى طاعَتَكَ ، وأبانَ عَن جَميلِ فِعلِكَ بِقَولِهِ جَلَّ ذِكرُهُ : {وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِى نَفْسَهُ ابْتِغَآءَ مَرْضَاتِ الله} "
سید مرتضی رضوان‌الله‌علیه نیز در این‌باره چنین می‌گوید:
ماجرای لیلة المبیت فضیلتی بزرگ و منقبتی عالی قدر برای امیر المؤمنین علیه السلام است و همواره شیعه این جانفشانی را برتر از تسلیم حضرت اسماعیل علیه‌السلام هنگام ذبح می‌داند.
شیعیان می‌گویند: تفاوت این دو کار بزرگ در این است که اسماعیل با یک پدر مهربان و دلسوز و مورد اعتماد مواجه بود و عادت روزگار چنین نبوده و نیست که فرزندان به دست پدران کشته شوند.
ولی امیر المؤمنین علیه السلام با دشمنان کینه‌توز و خشمگین و غیر قابل اعتماد مواجه بود. خصوصا اینکه این فداکاری او باعث شد که رسول خدا صلّی الله علیه وآله وسلّم دور شود و نقشه‌ی دشمنان بر آب شود. پس این فداکاری علی علیه السلام موجب خشمگینی بیشتر آنها شده بود و روا بود که به او آسیب برسانند.
"وهذه فضيلة عظيمة ومنقبة جليلة، ما زالت الشيعة تفضلها على استسلام إسماعيل لأبيه عليهما السلام عند أمره بذبحه.
وقالوا: إنما استسلم إسماعيل عليه السلام إلى أب حدب مشفق مأمون، وما جرت العادة بإتلاف الآباء للأبناء.
وأمير المؤمنين عليه السلام استسلم إلى أعداء حنقين مبغضين غير مأمونين، لا سيما وقد فوّتهم _بمبيتهم على الفراش_ غرضَهم وحرمهم مقصودهم، فهم على من فعل ذلك أحنق وبالإضرار به أجدر."
📜 شرح القصيدة المذهبة في مدح أمير المؤمنين عليه السلام للسيد الحميري، ص ۲۶۴
@kashani1395