4_5841279187553354925.pdf
581.1K
🔺 جزوه خدایان رهزن. دیدگاه #امام_خامنه_ای و حضرت #امام_خمینی (ره) و #شهید_مطهری درباره #کوروش گرایی و #باستانگرایی و شامل ترجمه کتیبه کوروش
جهت مطالعه اهل تفکر
#کوروش
#هفتم_آبان
@antihalghe
@ketabkhanemana
📚کتاب #سایه_ها_و_شب_دراز
🖌 نویسنده #داوود_غفارزادگان
درباره کتاب:
کتاب سایه ها و شب دراز، یکی از داستانهای خواندنی داوود غفارزادگان است. این داستان نویس ایرانی، متولد ۹ مهر ۱۳۳۸ در شهر اردبیل است. وی فارغ‌التحصیل دانشسرای مقدماتی است و در سال ۱۳۵۹ اولین اثرش را در مطبوعات به چاپ رساند.
غفارزادگان در سه دهه فعالیت خود، جایزه ۲۰ سال ادبیات داستانی (بزرگسالان) را برای اثر “ما سه نفرهستیم” دریافت کرد و در عرصه ادبیات کودک و نوجوان نیز نشان طلایی را از جشنواره برگزیدگان ادبیات کودک ونوجوان (انجمن نویسندگان کودک ونوجوان) به عنوان یکی از بهترین داستان‌نویسان در کارنامه کاری خود دارد.
📖 #کتابهای_رایگان
@ketabkhanemana
👈سالروزرحلت شاعرمعروف قیصر امین‌پور(دزفول)
در ۲ اردیبهشت ۱۳۳۸ در گُتِوَند به دنیا آمد. پدرش مرادعلی نام داشت. دوره راهنمایی و متوسطه را در مدرسهٔ راهنمایی دکتر معین و آیت‌الله طالقانی در دزفول گذراند و در سال ۱۳۵۷ در رشتهٔ دامپزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد، ولی پس از مدّتی از تحصیل در این رشته انصراف داد.
قیصر امین‌پور، در سال ۱۳۶۳ بارِ دیگر، اما در رشته زبان و ادبیات فارسی به دانشگاه رفت و این رشته را تا مقطع دکترا گذراند و در سال ۱۳۷۶ از پایان‌نامهٔ دکترایِ خود با راهنماییِ محمدرضا شفیعی کدکنی با عنوان «سنّت و نوآوری در شعرِ معاصر» دفاع کرد. پایان‌نامهٔ وی در سال ۱۳۸۳ و از سویِ انتشارات علمی و فرهنگی منتشر شد.
او در سال ۱۳۵۸، به همراه سید حسن حسینی از جمله شاعرانی بود که در شکل‌گیری و استمرار فعالیت‌های واحدِ شعر حوزه هنری تا سال ۱۳۶۶ تأثیرگذار بود. وی طی این دوران؛ مسئولیتِ صفحهٔ شعرِ هفته‌نامهٔ سروش را بر عهده داشت. او اولین مجموعهٔ شعرِ خود را در سال ۱۳۶۳ منتشر کرد. اولین مجموعه او «در کوچه آفتاب» دفتری از رباعی و دوبیتی بود و به دنبال آن «تنفسِ صبح» تعدادی از غزل‌ها و حدود بیست شعر نیمایی را در بر می‌گرفت که البته بعضی —به اشتباه—
📚 کتاب #کلیله_و_دمنه
🖌 نویسنده #ابوالمعانی_نصرالله_منشی
درباره کتاب:
کتاب کلیله و دمنه نخستین بار توسط فیلسوفی هندی به نام بدیا و به زبان سانسکریت نوشته شد و در زمان ساسانیان توسط نصرالله منشی به فارسی میانه ترجمه شد. نصرالله منشی با روش ترجمه آزاد فقط فهوای کلام را حفظ کرده و اثری متفاوت در زبان پارسی میانه پدید آورده است. یک نسخه دیگر از این کتاب نیز هست که توسط محمدابن عبدالله بخاری ترجمه شده و مطالب کتاب اصلی را عینا به فارسی برگردانده است. کتاب شامل حکایت ها ی پند آموزی است که برای دو شغال به نام های کلیله و دمنه اتفاق می افتد. در این کتاب نویسنده همه ی آنچه به به جامعه ی انسانی تعلق دارد را به حیوانات جنگل نسبت می دهد تا از این طریق هم حکایاتی جذاب تر پدید آورد وهم بر اثر گذاری این حکایات بیفزاید. این کتاب را می توان به گونه چکیده ی حکمت پیشینیان دانست که از زبان حیوانات مختلف روایت شده است تا آیندگان از آن آداب و اصول زندگی را بیاموزند. این کتاب شامل 10 باب است که در هر کدام حکایت های پند آموز پیرامون رویداد های مختلف بیان شده است.
حکایت های پندآموز کلیله و دمنه با توجه به ترجمه ای که از متن پهلوی آن صورت گرفته است، شامل 10 باب است که در هر کدام داستان های جذاب و هیجان انگیزی حول رویدادهای مختلف پیش می آید. این ده باب عبارت اند از باب شیر و گاو- باب کبوتر طوق دار - باب بی تدبیری- باب موش و گربه- باب بوم و زاغ - باب شاه و پنزوه - باب تورگ شغال و...
📖 @ketabkhanemana
📚کتاب #تاریخ_بیهقی
🖌 نویسنده #ابوالفضل_بیهقی
📝 تصحیح #علی_اکبر_فیاض
درباره کتاب:
تاریخ بیهقی یا «تاریخ مسعودی» نام کتابی¬ست نوشته¬ی «ابوالفضل بیهقی»، که موضوع اصلی آن تاریخ پادشاهی «مسعود غزنوی» پسر سلطان «محمود غزنوی»ست. این کتاب علاوه بر تاریخ غزنویان، قسمت هایی درباره تاریخ صفاریان، سامانیان و دوره پیش از پادشاهی «محمود غزنوی» دارد. نسخه اصلی کتاب حدود ۳۰ جلد بوده، که به دستور سلطان «مسعود» بخش زیادی از آن از بین رفته است. و از این کتاب امروزه مقدار کمی (حدود پنج مجلد) بر جای مانده است. برخی این کتاب را «تاریخ ناصری» نامیده اند، از جمله: «ابن فندق بیهقی» که در سال ۴۹۰ ه. ق. در منطقه «بیهق» به دنیا آمده، و بسیاری دیگر پس از او. برای این نام گذاری دو احتمال است: نخست به اعتبار لقب «سبکتگین» (پدر محمود غزنوی)، که «ناصرالدین» است، و کتاب تاریخ خاندان و فرزندان و فرزندزادگان وی بوده، و دیگر این که لقب سلطان مسعود که «ناصرالدین الله» بوده است. به هر حال کتاب به نامهای دیگری نیز خوانده می شده، از جمله: «تاریخ آل ناصر»، «تاریخ آل سبکتگین»، «جامع التواریخ (البته جامع التواریخ رشیدالدین فضل¬الله کتابی دیگر است در چهار مجلد)»، «جامع فی تاریخ سبکتگین» و سرانجام «تاریخ بیهقی» که گویا بر اثر بی توجهی به نام اصلی آن «تاریخ ناصری» به این عنوان¬ها شهرت پیدا کرده بود.
📖@ketabkhanemana