امام علی (ع): هرگز كسى را براى #افشاى رازم سرزنش نكردم؛ چرا كه خود [در نگهدارى آن] از او #نابردبارتر بودم. ما لُمتُ أحَدا عَلى إذاعَةِ سِرّي اِذكُنتُ بِهِ أضيَقَ مِنهُ @keyfonas امام علی(ع): برادر تو نيست آن كس كه تو را به داورى بين تو و خودش نيازمند كند (فرد سومى را به عنوان قاضى قرار دهد). 📚غررالحكم، حديث7505 @keyfonas

روزي امام مجتبي عليه السلام سواره از راهي مي گذشت. مردي شامي بر سر راه آن حضرت آمد و #ناسزا گفت. ✅وقتي كه فحش هايش تمام شد، امام عليه السلام رو به او كرده و سلامش كرد! آنگاه خنديد و گفت: اي مرد! فكر مي كنم در اين جا غريب هستي... اگر از ما چيزي بخواهي، به تو #عطا خواهيم كرد. اگر گرسنه اي سيرت مي كنيم، اگر برهنه اي مي پوشانيمت، اگر نيازي داري، بي نيازت مي كنيم، اگر از جايي رانده شده اي پناهت مي دهيم، اگر حاجتي خواسته باشي برآورده مي كنيم، هم اينك بيا و مهمان ما باش. تا وقتي كه اين جا هستي مهمان مايي... مرد #شامي كه اين همه دل جويي و محبت را از امام مشاهده كرد به گريه افتاد و گفت: «شهادت مي دهم كه تو خليفه ي خدا روي زمين هستي و خداوند بهتر مي داند كه مقام خلافت و رسالت را در كجا قرار دهد. من پيش از اين، #دشمني تو و پدرت را به سختي در دل داشتم. اما اكنون تو را محبوب ترين خلق خدا مي دانم. آن مرد، از آن پس، از #دوستان و پيروان امام عليه السلام به شمار آمد و تا هنگامي كه در مدينه بود، همچنان مهمان آن بزرگوار بود 📚ستارگان درخشان، ص 42، محمد جواد نجفي. @keyfonas

آیا جریان پایین آوردن ابوبکر و عمر از منبر ، توسط امام حسن و امام حسین (ع) صحت دارد؟ ✅رواياتي در #منابع اهل سنت با سند صحيح نقل شده است كه امام حسن عليه السلام در زمان #ابوبكر به مسجد رفت و ابوبكر را در حالي كه خطبه مي خواند از منبر پایین آورد و فرمود كه از منبر پدر من بيا پايين. همچنين #روايات ديگري نيز با سند صحيح نقل شده است كه همين داستان در زمان عمر بن الخطاب توسط امام حسين عليه السلام اتفاق افتاده است. پايين آوردن ابوبكر از منبر، توسط امام حسن عليه السلام: علامه بلاذري در كتاب انساب الأشراف مي نويسد: ✅وحدثني عبد الله بن صالح عن حماد بن سلمة عن هشام بن عروة عن عروة قال: خطب أبو بكر يوماً فجاء الحسن فقال: انزل عن منبر أبي. فقال علي: ليس هذا عن ملأ منا. ✅روزي ابوبكر خطبه مي خواند، (امام) حسن (ع) آمد و فرمود: از منبر پدر من بيا پايين. علي عليه السلام گفت: اين كار او به #دستور ما نبوده است. 📚البلاذري، أنساب الأشراف، ج 1، ص 383 آن چه اين #روايات ثابت مي كند اين است كه اهل بيت عليهم السلام مشروعيت خلافت شيخين را قبول نداشته و اين منصب را تنها شايسته خود مي دانسته اند. @keyfonas

غیبت کردن در حضور امام حسن ✅شخصي خدمت امام حسن علیه‌السلام رسيد و گفت: «از مجلسی می‌آیم که #فلاني در آن‌جا از شما بدگويي کرد» امام حسن مجتبی علیه‌السلام، چهره درهم كشيدند و به او فرمودند: «تو مرا به زحمت انداختي. زیرا به خاطر اين كه #غيبت يك مسلمان را شنيدم، بايد درباره خود استغفار كنم. و چون آن شخص با بدگويي از من، مرتكب گناه شده، بايد براي او نيز دعا كنم و #آمرزش طلبم.» 📚بحارالانوار ، ج ۴۳ ، ص۳۱۹ @keyfonas

طالع و فال بینی در اسلام مورد تایید است؟ در دین اسلام #طالع_بینی، فال دیدن و پیشگویی مذمت شده است. حضرت علی علیه السلام وقتی برای جنگی می رفت، شخصی گفت که من در #طالع شما می بینم که این جنگ شکست می‌خورد و به صلاح شما نیست که بروید. حضرت توجهی نکردند و با نام خدا شروع به حرکت کردند . امام صادق علیه السلام فرمود: هرکس اینها یعنی طالع بین ها را #تصدیق کنند خدا را تکذیب کرده است؛ هرکسی به سمت خانه آنها برود تکذیب خدا و پیامبر خداست. البته خواندن ادعیه و یا همراه داشتن دعاهایی که اهل بیت و معصومین علیهم السلام توصیه کرده اند با این #مطلب فرق دارد و اتفاقاً توصیه شده است. #استاد_رفیعی @keyfonas

🌙به بهانه شب زیارتی سیدالشهدا (ع) یادی از یارانی که عظمت عشق را به تصویر کشیدند 🌼متن زیر یکی از ارزشمندترین مطالب تاریخی است که عظمت یاران امام حسین (ع) را نشان میدهد خیلی شیرین و حزن انگیز است خواهشا مطالعه فرمایید🍁 در واقعه ي كربلا، جدای از رشادتهای مردان، زنانی نیز در كنار امام حسين علیه السلام پا به میدان جنگ گذاشتند كه در این میان ام وهب بنت عبد، شیرزنی بود كه در كنار همسرش، وهب بن عبدالله كلبی، در كربلا به شهادت رسید. در واقع كربلا سه تن از بانوان رشيد، كاروان اباعبدالله الحسين(ع) به مبارزه با يزيديان پرداختند. بحريه بنت مسعود خزرجى، همسر جناده و مـادر وهب‌بن‌عبدالله كلبى به ميدان جنگ رفتند كه با فرمان امام حسين(ع) از ميدان جنگ خارج شدند، اما ام وهب بنت عبد در ميدان مبارزه به شهادت رسيد.  «ام وهب دختر عبد» از قبيله قاسط، از زنان نادر و شجاعى بود كه ضمن وفادارى به همسر خويش عبدالله بن وهب، شيفته امام حسين(ع) و از شيعيان خالص آن حضرت نيز به شمار مى‌رفت. شخصيت‌هایى نظير اين زن، نه تنها در تاريخ جهان، بلكه در تاريخ اسلام و شيعه كه زنان فداكارى را در خود ديده، نادر و اندك است. نقل شده است، چون در روز عاشورا عبدالله به ميدان رفت، ام وهب نيز عمودى برداشت و به سوى همسر خويش رفت تا در كنار او بجنگد😭 عبدالله با مشاهده «ام وهب» در ميدان جنگ، به كنار او آمد و از او خواست تا به سوى زنان كاروان بازگردد و كار جنگ را به مردان بسپارد. ام وهب در اين حال جامه شوهر خويش را گرفت و به او گفت: «تو را رها نمى‌كنم تا آنكه در كنار تو و همراه تو بميرم.» امام حسين(ع) كه شاهد اين همه عشق و علاقه بود به همسر عبدالله خطاب كرد: «اى ام وهب، از خداوند پاداش خير به تو رسد، به سوى زنان باز گرد و در كنار آنان بنشين كه جهاد بر زنان واجب نيست.» ام وهب چون اين سخن را از امام حسين (ع) شنيد، ناگزير بازگشت...   او پس از بازگشت همچنان ناظر شجاعت و رشادت همسرش عبدالله بود🍁 بعد از شهادت شوهرش، با شتاب به كنار جنازه او رفت و خطاب به عبدالله گفت: «همسرم، بهشت بر تو گوارا باد.» 😭 چون مشاهده شجاعت و دليرى و عشق ام وهب به امام حسين (ع) و راه همسرش ممكن بود برخى از كوفيان سپاه ابن زياد را دگرگون كند، بنابراين شمر بى‌درنگ به رستم، غلام خويش دستور داد تا عمودى بر سر ام وهب بكوبد و او را به شهادت برساند....🍁 رستم چنين كرد و بدين‌سان همسر عبدالله نيز كمى پس از شهادت شوهر، به شهادت رسيد. یا مظلوم 🌸 کو خیزران که قافیه‌اش با دهان کنند آن شاعران که وصف گل ارغوان کنند از من به کاتبان کتاب خدا بگو تا مشق گریه را به نی خیزران کنند بگذار بی شمار بمیرم به پای یار در هر قدم دوباره مرا نیمه جان کنند پیداست منظری که در آن روز انتقام سرهای شمر و حرمله را بر سنان کنند یارب، سپاه نیزه، همه دست شان تهی ست بی توشه‌اند و همرهی کاروان کنند با مهر من، غریب نمانند روز مرگ آنان که خاک مهر مرا حرز جان کنند با پای سر، تمامی‌ شب، راه آمدم تنهایی‌ام  نبود، که با ماه آمدم🌙 @keyfonas

👌تاثیرات برخی از گناهان ... ◾️امام صادق عليه السلام فرمود : الذُّنوبُ التي تُغَيِّرُ النِّعَمَ البَغيُ ، و الذُّنوبُ التي تُورِثُ النَّدَمَ القَتلُ ، و التي تُنزِلُ النِّقَمَ الظُّلمُ ، و التي تَهتِكُ السُّتُورَ شُربُ الخَمرِ ، و التي تَحبِسُ الرِّزقَ الزِّنا ، و التي تُعَجِّلُ الفَناءَ قَطيعَةُ الرَّحِمِ ، و التي تَرُدُّ الدُّعاءَ و تُظلِمُ الهواءَ عُقوقُ الوالِدَينِ . 🔸امام صادق علیه السلام فرمودند : گناهى كه نعمتها را دگرگون مى كند ، زورگويى و سركشى است و گناهى كه پشيمانى به بار مى آورد، آدم كشى است و گناهى كه انتقام و كيفرها را فرود مى آورد ، ستم است و گناهى كه پرده ها را مى درد (آبرو و حيثيت ها را مى برد) شرابخوارى است و گناهى كه جلوى روزى را مى گيرد ، زناست و گناهى كه مرگ را شتاب مى بخشد ، بريدن پيوند خويشاوندى است و گناهى كه مانع استجابت دعا مى شود و فضا را تيره و تار مى كند ، آزردن پدر و مادر است . 📚بحار الأنوار ، ج۷۳ ، ص۳۷۴ ، ح۱۱ @keyfonas

👌در آخر الزمان دچار شبهه ای می شوید که از آن نجات نمی یابید مگر ... ◾️و فيه عن أبي عبد اللّه عليه السّلام : ستصيبكم شبهة فتبقون بلا علم يرى و لا إمام هدى لا ينجو منها إلاّ من دعا بدعاء الغريق،قال عليه السّلام تقول : يا اللّه يا رحمن يا رحيم يا مقلّب القلوب ثبّت قلبي على دينك. قال الراوي فقلت : يا مقلّب القلوب و الأبصار ثبّت قلبي على دينك.فقال : إنّ‌ اللّه عزّ و جلّ‌ مقلّب القلوب و الأبصار ، و لكن قل كما أقول : يا مقلّب القلوب ثبّت قلبي على دينك . 🔸عبد اللَّه بن سنان روايت کرده که گفت : حضرت ابوعبد اللَّه امام صادق عليه السلام فرمود : پس از اين ، شبهه ای شما را خواهد رسيد ، که بدون نشانه ديده شدنی و امام هدايت کننده ای خواهيد ماند و از آن نجات نمی يابد ، مگر کسی که دعای غريق را بخواند ، راوی گويد : عرضه داشتم : دعاي غريق چگونه است؟ فرمود: چنين بگويد : 🔹«يا اَللَّهُ يا رَحْمنُ يا رَحِيمُ يا مُقَلِّبَ القُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلي دِينِکَ»؛ اي خداوند! اي رحمان! اي مهربان! ای دگرگون کننده دلها! دل مرا بر دينت پايدار کن. 🔹راوی گويد : من گفتم : «يا اَللَّهُ يا رَحْمنُ يا رَحِيمُ يا مُقَلِّبَ القُلُوبِ وَالأَبْصارِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلي دِينِکَ». فرمود : البته خداوند دگرگون کننده دلها و ديدهها است، ولی همينطور که من می گويم ، تو نيز بگو : «يا مُقَلِّبَ القُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلي دِينِکَ» 📚کمال الدین صفحه ۳۵۲ 📚بحارالانوار ج ۱۲ صفحه ۲۷۷ ح ۴۹ @keyfonas

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ (1): ای کسانی که ایمان آورده‌اید خدا را اطاعت کنید و پیامبر و اولیای امر خود را [نیز] اطاعت کنید. رکن سوم مجاهدت استقرار حاکمیت الهی به‌منظور اجرای فرمان‌های الهی است؛ اگر تلاش حداکثری با نیت الهی نباشد مقام شهادت نصیب او نخواهد شد بلکه فقط نفع دنیوی برای او دارد؛ باید توجه داشت که تنها محبت و علاقه به استقرار حاکمیت الهی کافی نیست، بلکه باید اطاعت نیز باشد؛ و در این مسیر عمل گرا بود؛ در همین انقلاب اسلامی، افراد زیادی بودند که برای نظام و انقلاب شکنجه شدند، انقلاب را دوست داشتند اما اطاعت لازم را نداشتند. پی‌نوشت: 1) سوره نساء، آیه 59 2) سبک زندگی مجاهدانه، معاونت فرهنگی سازمان اوقاف، صفحه 15 @keyfonas

چه جانکاه است که انسان نزد دوستان و اقوامش هم تنها باشد و درکش نکنند. امام حسین (علیه‌السلام) نگران اسلام فراموش شده است، ولی عبدالله بن جعفر طیار، عموزاده حسین (علیه‌السلام) فقط نگران جان حسین (علیه‌السلام) هستند؛ حسین (علیه‌السلام) از اصحاب می‌خواهد با جهادشان (1) اسلام اصیل در امان باشد، ولی عبدالله بن جعفر برای او امان نامه از حاکم مکه می‌گیرد و او را دعوت به صلح بایزید می‌کنند؛ در آن زمانه تاریک، امام حسین غریب (علیه‌السلام) چه زیبا اسلام فراموش شده را به همه نشان داد؛ امام خمینی (ره) با الگو گیری از سیدالشهدا اسلام فراموش شده را به همگان نشان دادند. پی‌نوشت: 1) امام حسین (علیه‌السلام) فرمودند: مَنْ كَانَ فِينَا بَاذِلًا ... فَلْيَرْحَلْ مَعَنَا: کسی که می‌خواهد خونش را هدیه دهد، با ما بیایید؛ بحار الأنوار، جلد 44، صفحه 367، باب 37 @keyfonas

چرا در زیارت عاشورا یزید به‌عنوان پنجمین ظالم معرفی شده، در حالی که اولین ظالم در حق سیدالشهدا یزید بود؟ زیرا یزید فقط ادامه دهنده تفکرات انحرافی اعضای سقیفه بود و ظالم اول و اصلی آن‌ها بودند؛ روز وفات رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) دنیا پرستان در سقیفه به همه اعلام کردند: برای رهبری و هدایت مردم نیاز به امام و فرد باتقوا نیست و هر شخصی می‌تواند این مسئولیت را به عهده بگیرد؟ بنابراین رهبری را حق شرعی خود دانستند و علی (علیه‌السلام) را برکنار کردند؛ بعد از سقیفه بی‌احترامی به معصوم (علیه‌السلام) عادی شد (1) و برای همین، یزید اموی توانست خود را حاکم اسلامی بداند. پی‌نوشت: 1) امام رضا (علیه‌السلام) فرمودند:...دوشنبه روز نحسی است که خدا در آن روز پیامبر خود را قبض روح کرد و آل محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) دچار مشکل نشدند مگر در روز دوشنبه. پس ما آن روز را شوم می‌دانیم؛ الکافی، جلد 4، صفحه 147 @keyfonas

تاریخ هماره از نکبت وجود انسان نماهایی پر بوده که تشنه خون هستند و جز آن، چیزی دل‌های آلوده‌شان را تسکین نمی‌دهد؛ در مجلس یزید ملعون، ابن زیاد که سعی داشت دل اهل بیت را برنجاند، با خباثتی مثال زدنی، رو به زینب کبرا سلام الله علیها گفت: خدا شفا داد دل مرا از قتل برادر طاغی تو و متمردان اهل بیت تو. (نعوذبالله) چه زیبا پاسخ گفت عقیله بنی هاشم: اگر شفای تو در این بود پس شفا یافتی! (1) و این داستان هم چنان ادامه دارد... بودا با خون مسلمان روهینگیا آرام می‌گیرد و آل سعود با خون مسلمانان یمن و اسرائیل با خون مسلمان فلسطین وای که ضحاک‌های مار دوش تمام نشدنی هستند... پی‌نوشت: 1) منتهی الامال، جلد 1، صفحه 948 @keyfonas