7⃣5⃣قسمت پنجاه وهفتم: ترس از جوانی  توی تاریکی نشسته بودم روی مبل ... و غرق فکر ... نمی دونستم باید چه کار کنم ... اصلا چه کاری از دستم برمیاد ... واضح بود پایان زندگی مشترک پدر و مادرمه .. نیمه شب بود که مامان از اتاق اومد بیرون ... عین همیشه توی حال، چراغ خواب روشن بود ... توی تاریکی پذیرایی من رو دید ...  ـ چرا نخوابیدی؟ ... ـ خوابم نمی بره ...  اومد طرفم ... ـ چرا چیزی بهم نگفتی؟ ... چند لحظه توی اون تاریکی بهش خیره شدم ... و سرم رو انداختم پایین ... ـ ببخشید ... و ساکت شدم ... ـ سوال نکردم که عذرخواهیت رو بشنوم ...  ـ از دستم عصبانی هستی؟ ... می دونم حق انتخابت رو ازت گرفتم ... اما اگه می گفتم همه چیز خراب می شد ... مطمئن بودم می موندی و یه عمر با این حس زندگی می کردی که بهت خیانت شده ... زجر می کشیدی ... روی بابا هم بهت باز می شد ... حداقل اینطوری مجبور بود دست و پاش رو جمع کنه ... هر آدمی ... کم یا زیاد ... ایرادهای خودش رو داره ... اگه من رو بزاریم کنار ... شاید خوب نبود ولی زندگی بدی هم نبود؛ بود؟ ... و سکوت فضا رو پر کرد ... ـ از دست تو عصبانی نیستم ... از دست خودم عصبانیم ... از اینکه که نفهمیدم کی اینقدر بزرگ شدی ...  نمی دونستم چی بگم ... از اینکه اینطوری برخورد کرد بیشتر خجالت کشیدم ... ـ اینکه نمی خواستم بفهمی به خاطر کنکورت بود ... اما همه اش همین نبود ...  ترسیدم غیرتت با جوانیت گره بخوره ... جوانیت غلبه کنه ... توی روی پدرت بایستی ... و حرمتش رو بشکنی ... بالا بری ... پایین بیای ... پدرته ... این دعوا بین ماست ... همون طور که تا حالا دعوا و کدورت ها رو پیش شما نکشیده بودیم ... امیدوار بودم این بار هم بشه مثل قبل درستش کرد ... که نشد ...  مادرم که رفت ... من هنوز روی مبل نشسته بودم ... حس فرزند بزرگ بودن ... و حمایت از خانواده ... بعد از تموم شدن ساعت درسی ... نگذاشت برای کلاس های فوق برنامه و تست مدرسه بمونم ... و سریع برگشتم ... حدود سه و نیم، چهار بود که رسیدم خونه .. چند بار زنگ در رو زدم اما خبری از باز شدن در نبود ... خیلی تعجب کردم ... مطمئن بودم خونه خالی نیست ... از زیر در نگاه کردم ... ماشین بابا توی حیاط بود ...  ـ نه مثل اینکه جدی جدی یه خبری هست ...  سریع کیفم رو از بالای در پرت کردم توی حیاط و از در رفتم بالا... رفتم سمت ساختمون ... صدای داد و بیداد و دعوا تا وسط حیاط می رسید ...  مامان با دیدن من وسط حال جا خورد ... انگار اصلا متوجه صدای زنگ نشده بودن ... از روی نگاه مادرم، پدرم متوجه پشت سرش شد ... و با غیض چرخید سمت من ... تا چشمش بهم افتاد ... گر گرفتگی و خشمش چند برابر شد...  ـ مرتیکه واسه من زبون در آوردی؟ ... حالا دیگه پای تلفن برای عمه ات زبون درازی می کنی؟ ... و محکم خوابوند توی گوشم ... حالم خراب شده بود ... اما نه از سیلی خوردن ... از دیدن مادرم توی اون شرایط ... صورت و چشم هام گر گرفته بود ... و پدرم بی وقفه سرم فریاد می زد ...  با رفتن پدر سر و صدا هم تموم شد ... مادرم آشفته و بی حال ... الهام و سعید هم ... بی سر و صدا توی اتاق شون... و این تازه اولش بود ...  لشگر کشی ها شون شروع شد ... مثل قبیله مغول به خونه حمله ور می شدن ... مادرم رو دوره می کردن و از گفتن هیچ حرفی هم ابایی نداشتن ... خورد شدنش رو می دیدم اما اجازه نمی داد توی هیچ چیزی دخالت کنم ... یا حتی به کسی خبر بدم ... ـ این حرف ها به تو ربطی نداره مهران ... تو امسال فقط درست رو بخون ...  اما دیگه نمی تونستم ... توی مدرسه یا کتابخونه ... تمام فکرم توی خونه بود ... و توی خونه هم تقریبا روز آرومی وجود نداشت ... به حدی حال و روزم بهم پیچیده بود که ... اصلا نمی فهمیدم زمان به چه شکل می گذشت ...  فایده نداشت ... تلفن رو برداشتم و زنگ زدم به دایی ... دایی تنها کسی بود که می تونست جلوی مادرم رو بگیره ... مادرم برای دفاع از ما سپر شده بود ... و این چیزی بود که من ... طاقت دیدنش رو نداشتم ... #نسل_سوخته

خدای بزرگ انسان را به اندازه درد و رنجی که در راهِ خدا تحمل میکند، پاداش میدهد! #شهید_مصطفی_چمران • #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

امام خامنه‌ای(مدظله العالی): شهید، جانش را فروخته و در مقابل آن، بهشت و رضای الهی را گرفته است که بالاترین دستاوردهاست. به شهادت در راه خدا، از این منظر نگاه کنیم. • #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

امام جواد(ع)فرمودند: 💭سه چیز است که هر کس آن را مراعات کند، پشیمان نگردد: ۱- اجتناب از عجله ۲- مشورت کردن ۳- و توکل بر خدا در هنگام تصمیم گیرے. • #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

شهادت یعنی↶ به خیر گذشت نزدیک بود بمیرد اما به شهادت رسید♥️ • #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

🗣امام هادی (علیه السلام) : به راستی که حرام ، افزایش نمی یابد . اگر افزایش یابد ، برکتی ندارد؛و اگر انفاق شود ، پاداشی ندارد. و اگر بماند ، توشه ای به سوی آتش خواهد بود. •••🏴🖤 #شهادت_امام_هادی #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

🗣حاج حسین یڪتا می‌گفت: درعالم رویا به شهید گفتم چرا برای ما دعا نمی‌ڪنید ڪه شهید بشیم؟! میگفت: ما دعا می‌ڪنیم؛ براتون شهادت مینویسن؛ ولی گناه می‌ڪنید پاڪ میشه... •••✨🕊 #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

#عاقبت‌بخیری محمد هادی ذوالفقاری در ۱۳ بهمن سال ۱۳۶۷ به دنیا آمد.وقتی به تقویم نگاه می اندازیم او درست مصادف با شهادت امام هادی (علیه السلام ) به دنیا آمد و بر همین اساس نام او را محمدهادی مینامند. عجیب است که او عاشق و دلداده امام هادی (علیه السلام) شد و در این راه و در شهر امام هادی (علیه السلام) یعنی سامراء به شهادت رسید. •••🍃🕊 #شهید_محمدهادی_ذوالفقاری #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

استادفاطمي نيا: ماه‌رجب ، ماه #توبه است. يكي از اذكاري كه اگر به معناي آن توجه كنيم، بسيار موثر است؛ذكر " يا مُقيل العَثَرات" است. (اي خدايي كه لغزش ها را اقاله ميكند‌وناديده ميگيرد) •✨🌱 #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

‌همه‌ی علاقه‌ها‌ سرابند‌.. عمر اگر در محبت به امام صرف نشود؛ جز اندوه و حسرت باقی نخواهد گذاشت؛ همۀ علاقه‌ها و دل مشغولی‌ها سراب و خرابند.. کی می‌خواهیم بفهمیم؛ خدا می‌داند!!! | استاد پناهیان |🌱" •🍃✨ #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

دلتنگی درد عمیقی است....💔 • #استوری #امام_رضا #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

8⃣5⃣قسمت پنجاه وهشتم: کنکور حدود ساعت ۸ شب بود که صدای زنگ، بلند شد ... و جمله ی "دایی محمد اومد" ... فضای پر از تشنج رو ... به سکوت تبدیل کرد ... سکوتی که هر لحظه در شرف انفجار بود ... دایی محمد هیبت خاصی داشت ... هیبتی که همیشه نفس پدرم رو می گرفت ...  با همون هیبت و نگاهی که ازش آتش می بارید ... از در اومد تو ... پدرم از جا بلند شد ... اما قبل از اینکه کلمه ای دهانش خارج بشه ... سیلی محکمی از دایی خورد ...  ـ صبح روز مراسم عقدکنون تون ... بهت گفتم ازت خوشم نمیاد ... و وای به حالت اشک از چشم خواهرم بریزه ...  عمه سهیلا با حالت خاصی از جاش بلند شد ... و با عصبانیت به داییم نگاه کرد ... ـ به به حاج آقا ... عوض اینکه واسه اصلاح زندگی قدم جلو بزارید ... توی خونه برادرم روش دست بلند می کنید ... بعد هم می خواید از خونه خودش بندازیدش بیرون؟ ... وقاحت هم حدی داره ... دایی زیرچشمی نگاهی بهش کرد ... ـ مرد دو زنه رو میگن ... خونه این زنش ... خونه اون زنش ... دیگه نمیگن خونه خودش ... خونه اش رو به اسم زن هاش می شناسن ... حالا هم بره اون خونه ای که انتخابش اونجاست ... اصلاح رو هم همون قدر که توی این مدت، شما اصلاح و آباد کردید بسه ... اصلاحی رو هم که شما بکنید عروس یا کور میشه یا کچل ...  عمه در حالی که غر غر می کرد از در بیرون رفت ... پدر هم پشت سرش ... غر غر کردن، صفت مشترک همه شون بود... و مادرم زیر چشمی به من نگاه می کرد ... ـ اونطوری بهش نگاه نکن ... به جای مهران تو باید به من زنگ می زدی ...  از اون شب، دیگه هیچ کدوم مزاحم آرامش ظاهری ما نشدن... و خونه نسبت به قبل آرامش بیشتری پیدا کرد ... آرامشی که با شروع فرآیند دادگاه، چندان طول نکشید ...  مادر به شدت درگیر شده بود ... و پدرم که با گرفتن یه وکیل حرفه ای و کار کشته ... سعی در ضایع کردن تمام حقوق مادرم داشت ...  مادر دیگه وقت، قدرت و حوصله ای برای رسیدگی به سعید و الهام سیزده، چهارده ساله رو نداشت ... و این حداقل کاری بود که از دستم برمی اومد ...  زمانی که همه بچه ها فقط درس می خوندن ... من، بیشتر کارهای خونه ... از گردگیری و جارو کردن تا ... خرید و حتی پختن غذاهای ساده تر رو انجام می دادم ... الهام هم با وجود سنش ... گاهی کمک می کرد ...  هر چند، مادرم سعی می کرد جو خونه آرام باشه ... اما همه مون فشار عصبی شدیدی رو تحمل می کردیم ... و من ... در چنین شرایطی بود که کنکور دادم ... پدر، الهام رو از ما گرفت ... و گرفتن الهام، به شدت مادرم و سعید رو بهم ریخت ...  مادر که حس مادرانه اش و ورود الهام به خونه زنی که بویی از انسانیت نبرده بود ... و می خواستن همه جوره ... تمام حقوقش ضایع کنن ...  و سعید از اینکه پدر دست رد به سینه اش زده بود ... کسی که تمام این سال ها تشویقش می کرد و بهش پر و بال می داد ... خیلی راحت توی صورتش نگاه کرد و گفت ... ـ با این اخلاقی که تو داری ... تف سر بالا ببرم توی خونه زنم؟ ... مریم هم نمی خواد که ... سعید خورد شد ... عصبی، پرخاشگر و زودرنج شده بود ... با کوچک ترین اشاره و حرفی بهم می ریخت ...  جواب کنکور اومد ... بی سر و صدا دفترچه انتخاب رشته و برگه کدها رو برداشتم ... رفتم نشستم یه گوشه ...  با دایی قرار گذاشته بودیم، بریم مشهد ... خونه مادربزرگ ... دست نخورده مونده بود ... برای فامیل که از شهرهای مختلف میومدن مشهد ... هر چند صدای اعتراض دو تن از عروس ها بلند شد ... که این خونه ارثیه است ... و متعلق به همه ... اما با موافقت همون همه و حمایت دایی محمد... در نهایت، قرار شد بریم مشهد ...  چه مدت گذشت؟ نمی دونم ... اصلا حواسم به ساعت نبود... داشتم به تنهایی برای آینده ای تصمیم می گرفتم ... که تا چند ماه قبل، حتی فکر زیر و رو شدنش رو هم نمی کردم...  مدادم رو برداشتم ... و شروع کردم به پر کردن برگه انتخاب رشته ... گزینه های من به صد نمی رسید ... ۶ انتخاب ... همه شون هم مشهد ... نمی تونستم ازشون دور بشم ... یک نفر باید مسئولیت خانواده رو قبول می کرد ...  وسایل رو جمع کردیم ... روح از چهره مادرم رفته بود ... و چقدر جای خالی الهام حس می شد ...  با پخش شدن خبر زندگی ما ... تازه از نیش و کنایه ها و زخم زبان ها ... فهمیدم چقدر انسان های عجیبی دور ما رو پر کرده بودن ... افرادی که تا قبل برای بودن با ما سر و دست می شکستن ... حالا از دیدن این وضع، سرمست از لذت بودن ... و با همه وجود، سعی در تحقیر ما داشتن ...  هر چقدر بیشتر نیش و کنایه می زدن ... بیشتر در نظرم حقیر و بیچاره می اومدن ... انسان های بدبختی که درون شون به حدی خالی بود ... که بر ای حس لذت از زندگی شون ... از پیش کشیدن مشکلات بقیه لذت می بردن ... #نسل_سوخته

9⃣5⃣قسمت پنجاه ونهم: بزرگی خالق کسی جلودار حرف ها و حدیث ها نبود ... نقل محفل ها شده بود غیبت ما ... هر چند حرف های نیش دارشون ... جگر همه مون رو آتش می زد ... اما من به دیده حسن بهش نگاه می کردم ... غیبت کننده ها ... گناه شور نامه اعمال من بودن ... و اونهایی که تهمت رو هم قاطیش می کردن ... و اونهایی که آتش بیاری این محفل ها بودن ...  ته دلم می خندیدم و می گفتم ...  ـ بشورید ... ۱۸سال عمرم رو ... با تمام گناه ها ... اشتباه ها ... نقص ها ... کم و کاستی ها ... بشورید ... هر حقی رو که ناخواسته ضایع کردم ... هر اشتباهی رو که نفهمیده مرتکب شدم ... هر چیزی که ... حالا به لطف شما ... همه اش داره پاک میشه ...  اما اون شب ...زیر فشار عصبی خوابم نمی برد ... همه چیز مثل فیلم از جلوی چشم هام رد می شد که یهو به خودم اومدم ... ـ مهران ... به جای اینکه از فضل و رحمت خدا طلب بخشش کنی ... از گناه شوری اونها به وجد اومدی؟ ... گریه ام گرفت ... هر چند این گناه شوری ... وعده خدا به غیبت کننده بود ... اما من از خدا خجالت کشیدم ...  این همه ما در حق لطف و کرمش ناسپاسی می کنیم ... این همه ما ...  اون نماز شب ... پر از شرم و خجالت بود ... از خودم خجالت کشیده بودم ...  - خدایا ... من رو ببخش که دل سوخته ام رو نتونستم کنترل کنم ... اونها عذاب من رو می شستن ... و دل سوخته ام خودش را با این التیام می داد ...  خدایا ... به حرمت و بزرگی خودت ... به رحمت و بخشندگی خودت ... امشب، همه رو حلال کردم و به خودت بخشیدم ... تمام غیبت ها ... زخم زبون ها ... و هر کسی رو که تا امروز در حقم نامردی و ظلم کرده ... همه رو به حرمت خودت بخشیدم ...  تو خدایی هستی که رحمتت بر خشم و غضبت پیشی گرفته ... من رو به حرمت رحمت و بخشش خودت ببخش ...  و دلم رو صاف کردم ...  برای شبیه خدا شدن ... برای آینه صفات خدا شدن ... چه تمرینی بهتر از این ... هر بار که زخم زبانی ... وجودم رو تا عمقش آتش می زد ... از شر اون آتش و وسوسه شیطان... به خدا پناه می بردم ... و می گفتم ...  - خدایا ... بنده و مخلوقت رو ... به بزرگی خالقش بخشیدم... جواب قبولی ها اومده بود ... توی در بهش برخورد کردم ... با حالت خاصی بهم نگاه کرد ...  ـ به به آقا مهران ... چی قبول شدی؟ ... کجا قبول شدی؟... دیگه با اون هوش و نبوغت ... بگیم آقا دکتر یا نه؟ ...  خندیدم و سرم رو انداختم پایین ... ـ نه انسیه خانم ... حالا پزشکی که نه ... ولی خدا رو شکر، مشهد می مونم ...  جمله ام هنوز از دهنم در نیومده ... لبخند طعنه داری زد ... ـ ای بابا ... پس این همه می گفتن مهران، زرنگ و نابغه است الکی بود؟ ... تو هم که آخرش هیچی نشدی ... مازیار ما سه رقمی آورده داره میره تهران ... تو که سراسری نمی تونستی ... حداقل آزاد شرکت می کردی ... حالا یه طوری شده از بابات پولش رو می کندی ... اون که پولش از پارو بالا میره ... شاید مامانت رو ول کرده ولی بازم باباته ... هر چند مامانت هم عرضه نداشت ... نتونست چیزی ازش بکنه ... ساکت ایستادم و فقط نگاهش کردم ... حرف هاش دلم رو تا عمق سوزوند ... هر چند ... با آتش حسادتی که توی دلش بود ... و گوشه ای از شعله هاش، وجود من رو گرفته بود ... برای اون جای دلسوزی بیشتری رو وجود داشت ...  اومدم در رو باز کنم ... که مادرم بازش کرد ... پشت در ... با چشم هایی که اشک توش حلقه زده بود ...  ـ تو هم سرنوشتت پاسوز زندگی من و پدرت شد ...  دیدنش دلم رو بیشتر آتش زد ... به زور خندیدم ... ـ بیخیال بابا ... حالا هر کی بشنوه فکر می کنه چه خبره ... نمی دونی فردوسی چقدر بزرگه ... من که حسابی باهاش حال کردم ... اصلا فکر نمی کردم اینقدر ...  پشت سر هم با ذوق و انرژی زیاد حرف می زدم ... شاید دل مادرم بعد از اون حرف هایی که پشت در شنیده بود ... کمی آرام بشه ...  حالتش که عوض شد ... ساکت شدم ... خودم به حدی سوخته بودم که حس حرف زدن نداشتم ... و شیطان هم امان نمی داد و ... داغ و آتش دلم رو بیشتر باد می زد ... آرزوهای بر باد رفته ام جلوی چشمم رژه می رفت ...  دلم به حدی سوخت که بعد از آرام شدن ... فراموش کردم ... بگم ... - خدایا ... بنده ات رو به خودت بخشیدم ... #نسل_سوخته

سحرامشب رو دریابیم❤️ • • #لیله_الرغائب #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

•~•♥️ زمین‌حقیر‌بود‌برای‌داشتنت‌ آسمان‌به‌تو‌بیشتر‌می‌آمد #شهیدانه #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

منظورازرفاقــت‌بہ‌هم‌رسیدن‌نیسـت..! باهم‌بـه‌خــــــدارسیدنـهٔ👀، اینجـوریِ‌ك‌مـی‌گـن‌الـرفیـق‌ثـم‌الطـریـق🖐🏻! #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

🎬دیدن این کلیپ خالی از لطف نیست🌸 . چندروزی آسمان نزدیک است....❤️ ••• #لیله_الرغائب #ماه_رجب #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

رغائب جمع رغیبھ است؛ شبۍ کھ در آن عطاها و مواهبِـ فراوان به‌دست مۍآید. لیله الرغائبـ شبۍ است کھ میل بھ عبادت در آن بسیار است و خداوند عنایتـِ خاصۍ بھ بندگان خود دارد و خوب است بخواهیم هر آن‌چھ بندگانِ صالح بھ آن رغبت دارند بھ ما هم عنایت کنند. • • استاد فاطمـےنیا •🌿🌸• #لیله_الرغائب #ماه_رجب #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

بندگی‌قشنگ:)❤️✨ • #لیله_الرغائب #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

بزرگترین جلوه ایشان ولادت در روز لیله الرغائب سال ۶۵ و شهادت صبح لیله الرغائب سال ۱۳۹۵ است. محمد حسین به عنوان جان پناه ۴۰۰نفر از نیروهای فاطمیون و هفتاد رزمنده سمنانی در منطقه ماند تا همه از محاصره خارج شوند و سپس خود در حال خروج از منطقه در بیست و نهم فروردین ۹۵در جنوب شرق شهر حلب (خناصر) بر اثر اصابت گلوله مستقیم توپ به ناحیه گردن، دست راست و چپ و پهلوی چپ به شهادت رسید. پیکر پاکش در گلزار شهدای امامزاده یحیی(ع) شهرستان سمنان آرام گرفت. ••••🌱🕊 #شهید_محمدحسین_حمزه #لیله_الرغائب #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

شب‌آروزها🌱♥️ ••• #التماس‌دعا🤲🏻 #لیله_الرغائب #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

💌پیامبر اكرم(ص)فرمود: هر كس یك روز از ماه رجب را روزه بگیرد، مستوجب خشنودی خدا می شود و غضب الهی از او دور می گردد و دری از درهای جهنم بر روی او بسته می شود. •✨🌱• #لیله_الرغائب #ماه_رجب #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

ذُنوبُنَا بَینَ یَدَیڪَ... خدایا،تو همـه را دیده‌اے، از تو طلب آمـرزش می‌کنیم...🤲🏻 •🌸✨• #ماه_رجـب #لیله_الرغائب #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

#میرزا_اسماعیل_دولابی : بعضی مواقع خداوند متعال می‌خواهد کسی را در مراتب #بندگی زود بالا ببرد، به همیـن خاطر درهای زندگی او را مثل دیگ زودپز محکم می‌بنـدد و او را در سختی قرار می‌دهد. خود ما نمیدانیـم ڪه آیا ما در سختی ها بهتـر خداوند را بندگی می‌کنیـم یا در خوشی‌هایمان... اکثر کسانی که به مراتب بالای بندگی رسیدند، زندگی سختی داشتـه اند. •🌿🌸• #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

من کربلا ...ندیدم من بین الحرمین ...ندیدم ولی ز عراق بوی سیب می آید...💔 ••••🕊 #لیله_الرغائب #شب_زیارتی #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

ای کاش "شهادت".....🕊🌱 • #استوری #لیله_الرغائب #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

کاش امشب اینطوری دعاکنیم:) خدایا یه وقت نشه مادوباره فقط شنونده خداحافظی های سفرهای #راهیان و #کربلا باشیم....💔 •••🕊 #لیله_الرغائب #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

با صفا بودند و با اخلاص در دنیایشــان ذکر شیرین شهادت بود بر لب‌هایشــان آرزوی پر کشیدن با شهادت داشتنــد دست از دنیای ما بیچارگان برداشتنــد #لیله_الرغائب✨ #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

هرکه دارد ارزوی وصل جانان ‌می‌رسد بر ضریح استجابت دست، آسان می‌رسد در چنین بزمی که هر دل بی گمان حاجت رواست جز ظهورت حاجتی را خواستن بی‌شک خطاست •••💚🌱 #اللهـم_عجـل_لولیـک_الفـرج #کمیته_مرکزی_خادمین_شهدا @khadem_koolehbar

بازهم برای درآغوش کشیدنت آمدم... 23سال است پیدایت نکردم..! نمی دانم شایدهم من دراین  روزمرگی گم شده ام..! 23سال است چشم های ب ا ب ا ندیده ام روی هم نمی رود..! 23سال است یعقوب دلم درانتظارپیراهن است.. 23سال است که........... 23سال است که چشمان مادربه درخشک شدتاشایدخبری.......افسوس! سال های سال است که مرامی فرستدفکــــه وخودش خانه راآماده می کند برای آمدنت..! هرسال توراازمن طلب می کندوهربارجای خالی پوتین هایت را سرمه چشمانش.............. بازهم فکــــه....! همان جایی که باهرجای دیگردنیاتفاوت دارد..! خاک ندارد، تاچشم کارمی کندپراست ازرمل های داغ وسوزان! خارندارد، پراست ازسیم خاردارهای وحشی! سوغات ندارد،پراست ازپلاک های سوراخ شده حلبی برسینه وقمقمه هایی  که تاچشم کارمی کندپرازرمل است ورمل..! درد.........آه....!درددارد،غم دارد،نگاههای منتظربچه هارادارد..! پهلوی شکسته فاطمه رادارد! اینجاهمه چیزداردوندارد...! اینجافکـــــه است.....  اذن دخولش تشنگی ست وشرط ورودآن دلتنگی ست.. شرط ورودآن23سال چشم انتظاری ست...! اینجافکـــــه است.... سرزمین پدرهای دختران وپسران باباندیده امروز..! اینجافکـــــه است... سرزمین پدری مان! اینجافکـــــه است... سرزمین همسران زنان صبورامروز...! اینجافکـــــه است..! بگو...! ازفکـــه حرف بزن..! ازسرزمینی که شبیه جایی نیست! فکــــه تنهافکـــه است برای عاشقانش..! فکــــه..! بگوازدردهایی که درسینه داری! بگوازداغ هایی که بردل داری!بگوازلاله های  والفجریک! بگوازقلبی که تکه تکه شدوحرفی نزد..! فکـــه...! بیشتربگو..! @khadem_koolehbar