﷽🕊🌼 #سلام_امام_زمانم 🌼🕊﷽ ⛅ «صبحم» شروع می شود آقا به نامتان 🌼 «روزی من» همه جـا «ذکـر نـامتـان» صبح علی الطلوع «سَلامٌ عَلی یابن الحسن» مـن دلخـوشـم بـه «جـواب سلامتـان» ...!!❤️ ✋ السلام علیـک یا اباصالحَ المهــدی •┈┈••✾•✨⁦⁩🌸🌺🌸✨•✾••┈┈•

❄️🍃🌹🍃❄️ 🌹طرح ختم قران کریم🌹 #صفحه_234 به نیت سلامتی وتعجیل در فرج صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف هدیه به ارواح پاک و طیبه شهدا 🌹

🍃🌸🍃 هر شهید نشانی ست از یک راه ناتمام و حالا تو مانده ای و یک شهید و یک راه ناتمام. فانوس را بردار و راه خونین شهید را ادامه بده.. با این ستاره ها می توان راه را پیداکرد @khademe_alzahra313

🌱🌈🌸 •|... ﷽... • #کلامی_از_بهشــت✨ هر موقع در مناطقِ ‌جنگی راھ گم کردید نگاھ‌ کنید آتش‌ دشمن♨️ کدام‌ سمت را مۍکوبد،✊ هَمان جبهھ‌یِ خودۍ است...❗️ #شھید_محمد_ابراهیم_همت🌹 @khademe_alzahra313

بسم‌الله‌الذّی خلق #النور مِنَ #النور 🌟 و خداوند فاطمه "س" را از نور خویش آفرید! تا او مادر من است ؛ هراس گم شدن، لطیفه‌ای کودکانه است! #مادرم_فاطمه "س" @khademe_alzahra313

#کلیپ ‌ابراهیم! من به تو قول میدم... شهید جاویدالاثر #ابراهیم_هادی @khademe_alzahra313

سی و دومین روز از 🌟💫چله مهمان سفره شهید🌷 عبدالنبی یحیایی 🌷 هستیم.

شهیدی که پیکرش ۹سال پس از دفن سالم مانده بود   عبدالنبی یحیایی (شهیدی که پیکرش ۹سال پس از دفن سالم مانده بود ) در سال ۱۳۴۲در روستای تنگ ارم شهرستان دشتستان استان بوشهر به دنیا آمد. و در نهایت به فرمان رهبرش روح الله لبیک گفت و به جبهه های جنگ حق علیه باطل اعزام شد تا دفاع از خاک و  ناموس را پیشه خود قرار دهد . عبدالنبی فردی بود که در در نوجوانی چوپانی می‌کرد و در کنار کار چوپانی دستی هم در کشاورزی داشت .و دراوج  جوانی هم تصمیم گرفت راه مولایش حسین (ع) را در پیش گیرد و  رزمندگی در راه حفظ  اسلام  را پیشه گرفت .

👇👇👇👇 پدر شهید : « وقتی که عبدالنبی ۱۲ سال داشت، من برای کار به بوشهر رفتم و او را با خودم بردم، بچه زحمتکشی بود و از همان کودکی کار می‌کرد. هرچه می‌گرفت خرج نمی‌کرد و نگه می‌داشت. وقتی که می‌خواستیم به روستایمان برگردیم، با دسترنجش که از کار در گرمای طاقت‌فرسای بوشهر تهیه کرده بود، وسایل آشپزخانه خرید و برای مادرش هدیه آورد. همسرم هنوز با برخی از این وسایل آشپزی می‌کند و آنها را مثل یادگاری نگه داشته است… عبدالنبی صدای خیلی خوبی داشت. چون مدرسه نرفته بود، شب‌ها که از بیرون می‌آمد تا دیر وقت می‌نشست زیر نور چراغ فانوس، می‌خواند و می‌نوشت. می‌گفتم بابا! خسته‌ای چرا خودت را اذیت می‌کنی‌‌؟ می‌گفت می‌خواهم خواندن و نوشتن یاد بگیرم تا روضه‌خوان امام حسین(ع)‌ بشوم. آخر هم به آرزویش رسید. محرم که می‌شد مردم را جمع می‌کرد و برایشان نوحه می‌خواند. عبدالنبی هر چه دارد از امام حسین(ع) دارد.