آقایِ دلتنگی به وقت ساعتِ هشت ، ماها که دلمون پر میکشه سمت صحن و سرایِ بهشتیت و بغض راه گلومونو میگیره و اشک چشمامونو تار میکنه هیچ پناهی جز مداحیات و یادگاری های به جا مونده ازحرمت نداریم ؛ آرامشون اینه بشینیم کنجِ اتاق و به خیالِ اینکه همون کنج حرمه مداحی بزاریم وگریه کنیم . . تسبیح و مهر تربتت و برداریم و بشینیم باهاش نماز بخونیم و ذکر بگیم بالاخره بغض تو گلومون بشکنه دقیقا زمانی که عکس گنبد طلات قاب مردمکای چشای رنگیمون میشه ، اقایِ صدای قشنگ نقاره خونا ، اقایِ فرشای پرنقشِ اطراف حیاط حرم ، اقایِ حرفای یواشکی سر نماز ، اقایِ ذوقای پنهونی تو قطار به مقصد مشهد ، آقایِ چادرای گل گلی روانه شده تو صحن ، اقایِ مهر های ترک خورده ای که شده اسباب بازی بچه ها ، اقایِ مهربونی که پناه ایرانی ، ما عادت نداریم به دوری دردت به جونم ، ما رو هم بگیر تو اغوشت : ) ) ) . - حرف های منِ مجنون حرم .

‌سن‌ و سال‌ بهانه‌ بود عـٰاشق‌ که‌ این‌ حرف‌ ها سرش نمی شود🚶🏽‍♂. . !

مشتی خاک بیشتر نیستیم رفیق ، به خودت نناز ، والسلام .

اینجا حسین قلبِ جوانان را فتح کرده است .

بچه‌ها خبری در راه است و آقا رو به ملائک غیبی دارن نصرت میکنن ! و هر چی به خیمه نزدیک می‌شیم ، امتحانا داره سخت‌تر میشه . حواس‌تون باشه‌ها ، ما از پشت دیواره‌های بصره ، به پشت دیواره‌های بیت‌المقدس رسیدیم ؛ کار تمام است ، خواهید دید کار تمام است و امروز دارن تمرین می‌گیرن از ما ولایت‌پذیری امام‌مهدی'ع رو توی آسِد علی‌آقا ؛ همون‌جوری که تمرین گرفتن از شهدا ولایت‌پذیریِ امام‌مهدی'ع رو توی آقا روح‌الله ! [ مراقب باشید باخت ندید ] - حاج‌حسین‌یکتا ؛

"شهادت؛‌عشق‌به‌وصال‌و‌معشوق‌در‌زیباترین‌شکل‌است ."

دنبال اسم رسمی؟ حاجی مگه خبر نداری فاطمه گمنام میخره؟ به خودت بیا مومن .

و تمام اجر ها در گمنامی‌ست!

از غریب‌ترین ایام زندگی‌ما ‌همین روز [ مباهله ‌] است ‌. نه رسانه‌های ‌ما از مباهله ‌تعریف ‌می‌کنند ، نه خود ما ! وقتی مأمون به وجود مبارک ‌امام‌رضا‌'ع می‌گوید : به چه ‌دلیل علی‌ابن‌‌ابی‌طالب ‌افضل است ؟ دیگر نفرمود ‌به دلیل غدیر ؛ بلکه فرمود ‌به دلیل آیه مبارکهٔ انفسنا ‌[ مباهله ] ، خدا وقتی وجود ‌مبارك امیرالمؤمنین را جانِ ‌پیغمبر می‌داند ، از این بالاتر ‌فضیلت فرض می‌شود ؟ من کنت مولاه فهذا ‌علی ‌مولاه کجا ؛ که گفته ‌خود ‌پیغمبر است ، آن‌که در آیهٔ ‌مباهله ذات‌القدس اله بفرماید : علی جان پیغمبر است ، کجا ‌. . - آیت‌الله‌جوادیِ‌آملی ؛

هروقت تونستی یك نفر، کفِش یك نفرو بیاری تو مسیر انقلاب و راه درست ، اونجا میتونی بگی من انقلابیم . . حداقل تلاشتو کنی، نتیجه مهم نیست خدمته که مهمه ؛ نه اینکه بترسی پاتو عقب بکشی بگی نه فلان . با ادب و احترام سر عقایدتون بایستید و مبلغ ِعقیده‌ی راسخ و حق‌تون، باشید . چه من و شما بریم جلو چه تن بدیم به علی برکت الله ِیك بنده خدا ؛ پیروزی از آن ِاین جبهه‌ست ! [ کجای این انقلاب ایستادی ؟ ]

نفس نفس می‌زد ، قلبش مریض بود ، ازبس توهیئت به خودش فشار آورده بود حالش بد شده بود ، تیکه تیکه با گریه می‌گفت : ارباب ! ببین منو ، دارم تموم میکنم ، حواست‌ هست کربلاتو ندیدم و دارم میمیرم ؟

‌‌رو یه تیکه کاغذی که مچاله شدهٔ اشک چشماش بود ؛ با خوش‌نویس کمرنگ و دست‌خطی که هق‌هق گریه‌هاش ، لرزونش کرد بود ، نوشته بود : آقای ِامام‌حسین ! به عشق سرت که رفت بالای نیزه‌ها ، به عشق سه‌سالهٔ شیرین زبونت ، به عشق ‌علی‌اصغرت که تشنه جون داد ، به عشق دستای بریدهٔ عموی بچه‌ها ، به عشق بغض گلوگیر رباب ، به عشق قامت خمیده‌‌ی خواهرت ، به عشق تن رعنای علی‌اکبرِ لیلا ، به عشق تن از پا افتادهٔ سجادت ، به عشق ناله‌های مادر سر پیکرت ، به عشق کمر خم شدهٔ پدرت ، به عشق وجب‌به‌وجب خاک کربلات ، به عشق اشک‌های ریخته شدهٔ تو روضه‌ها‌ت ، به عشق رسیدن محرمت ، به عشق یه ماه نوکری خالصانه ، زدم قید هرچیُ هرکی که منو از شما دور می‌کنه ؛ شماهم اربعین امسال ، تموم دلتنگی‌هامو ختمِ به طریق نجف تا کربلاء کن : )