آوایی در سکوت
صدایی در سکوتِ ذهن من پیچید
کلامی حکمت آمیز و صفا بخشی
هزاران نکته درناگفته ها پیداست
هزاران حرف بر لبها و لب خاموش
نگاهم در سکوتی ناب نامیراست
سلامت ، در سکوتِ حکمت آمیز است
و مشق عشق را
باید نویسم بر سکوت لب
حکیمی ، عقل کلِ حکمت آور را
میان خاموشی ها جستجو می کرد
و سعدی اینچنین میگفت :
دو چیز طیره عقل است
دم فرو بستن به وقت گفتن و
گفتن به وقت خاموشی
و عهدی بسته ام
تا کس ، نپرسد پرسشی از من
نگویم پاسخی ، تا خود ندانم راز مطلب را
و من هم مُهر کردم هر دو لبها را
که تا روزی بیابم هر چه حکمت بود .
مشهد مقدس فریدون حاجی زاده آزاد