منبرهاي مكتوب محرم استاد رفيعي👆🌹

🔸🔶《اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا اَبَاعَبْدِاللّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنَآئِكَ》🔶🔸 ✅در بین شهدای کربلا، غلامی است با نژاد ترکی که در مورد اسم او در مقاتل اختلاف است و برخی او را (اسلم) آوردند(۱) و برخی او را (واضح) ثبت کرده اند.(۲) خوارزمی درباره او می نویسد : 📋《[هُوَ] قَارِئٌ لِلْقُرْآنِ، عَارِفٌ بِالْعَرَبِیَّهِ، وَ هُوَ مِنْ مَوَالِی الْحُسَیْنِ(ع)》 ♦️او قاری قرآن و آشنا به عربی و از غلامان امام حسین (ع) بود.(۳) اسلم در روز عاشورا از امام حسین(ع) اذن گرفت و رهسپار میدان نبرد شد. مقتل می نویسد : 📋《ثُمَّ خَرَجَ غُلَامٌ تُرْکِیٌّ مُبَارِزٌ، فَجَعَلَ یُقاتِلُ فَقَتَلَ جَمَاعَةً فَتَحَاوَشُوهُ فَصَرَعُوهُ، فَجَاءَهُ الْحُسَیْنُ(ع) وَ بَکَى》 ♦️سپس غلامی ترکی به میدان نبرد پا گذاشت و به نبرد پرداخت و گروهی را کشت.(۴) او در حالى كه می جنگید، اين گونه رجز مى خواند : 📋《اَلْبَحْرُ مِنْ ضَرْبِي وَطَعْنِي يَصْطَلِي، وَالْجَوُّ مِنْ سَهْمِي وَ نَبْلي يَمْتَلِي، إذا حُسامِي في يَميني يَنْجَلِي، يَنْشَقُّ قَلْبُ الْحاسِدِ الْمُبَجَّلِي》 ♦️از ضربت شمشير و نيزه ام دريا شعله ور مى شود و فضا از نيزه ها و تيرهايم پُر مى گردد. هنگامى كه شمشيرم در دست راستم به گردش درآيد، قلب حسود پاره مى شود.(۵) سرانجام، اسلم را از هر طرف محاصره کردند و به او یورش بردند و او از شدت جراحات بر زمین افتاد. امام حسین(ع) به بالین او آمد و گریست. سپس؛ 📋《وَ وَضَعَ خَدَّهُ عَلَى خَدِّهِ》 ♦️حضرت(ع) صورت مبارک خود را بر صورت غلام گذاشت. 📋《فَفَتَحَ عَیْنَیْهِ وَ رَآهُ فَتَبَسَّمَ》 ♦️اسلم چشم خود را گشود و امام(ع) را دید. اسلم كه از اين همه محبت به وجد آمده بود، شادمان شد و فرياد زد : 📋《مَنْ مِثْلِي وَ ابْنُ رَسُولِ اللهِ واضِعٌ خَدَّهُ عَلى خَدِّي》 ♦️كيست همانند من كه پسر رسول خدا(ص) صورتش را بر صورتم قرار داده باشد؟ 📋《ثُمَّ صَارَ إِلَى رَبِّهِ》 ♦️سپس اسلم به درجه رفيع شهادت نايل آمد.(۶) {وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ} 📝شعر : اصلاً حسین جنس غمش فرق می‌کند این راه عشق، پیچ و خمش فرق می‌کند اینجا گدا همیشه طلبکار می‌شود اینجا که آمدی کرمش فرق می‌کند شاعر شدم برای سرودن برایشان این خانواده، محتشمش فرق می‌کند صد مرده زنده می‌شود از ذکر یا حسین عیسای خانواده دمش فرق می‌کند از نوع ویژگی دعا زیر قبه‌اش معلوم می‌شود حرمش فرق می‌کند تنها نه اینکه جنس غمش، جنس ماتمش حتی سیاهی علمش فرق می‌کند با پای نیزه روی زمین راه می‌رود خورشید کاروان، قدمش فرق می‌کند من از «حسینُ منّی» پیغمبر خدا فهمیده‌ام حسین همه‌اش فرق می‌کند 👤زمانیان 📚منابع : ۱)تنقیح المقال مامقانی، ج۹، ص۳۲۶ ۲)إبصار العین سماوی، ص۱۴۴- ۱۴۵ ۳_۴)مقتل الحسین(ع) خوارزمی، ج۲، ص۲۴ ۵)بحار الانوار مجلسی، ج۴۵، ص۳۰ ۶)إبصار العین سماوی، ص۵۴ @AsnadolMasaeb

🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴 0⃣4⃣ #حر_بن_یزید_ریاحی_رحمه_الله @AsnadolMasaeb

🔹🔷《السَّلَامُ عَلَيْكَ يَاحُرَّ بْنَ يَزيدَ الْرِّيَاحِى وَ رَحْمَةُ الله وَ بَرَكَاتُهُ》🔷🔹 ✅هنگامی که خبر آمدن امام حسين(ع)، در کوفه منتشر شد، حرّبن يزيد به سِمَت فرماندهی هزار نفر از سربازان، برگزيده شد و عبيدالله به او دستور داد، از ورود امام(ع) به کوفه جلوگيری و او را وادار کند که با يزيد بيعت کند. هنگامي که امام حسين(ع) به منزل ذی حِسم رسيد، دستور داد در آنجا اتراق کرده و خيمه ها را برافراشتند. ساعتی نگذشت که لشکر حرّ سر رسید و کاروان امام(ع) را محاصره کردند و مقابل حضرت(ع) ایستادند. از طرفی گرما به شدت آنان را اذیت می‌کرد. از آنجایی که امام(ع) در منزلگاه «شراف»، آب بسیار برداشته بودند، امام حسین(ع) رو به یارانش فرمودند : 📋《اسْقُوا الْقَوْمَ وَ أَرْوُوهُمْ مِنَ الْمَاءِ وَ رَشِّفُوا الْخَيْلَ تَرْشِيفاً》 ♦️این قوم را آب دهید. آنان را از آب گوارا سیراب کنید. دهان اسبانشان را نيز تَر كنيد. به این ترتیب، این دو لشکر، در این مکان توقف کردند و هنگام ظهر، نماز ظهر به امامت امام(ع) اقامه شد. امام(ع) پس از نماز، خطاب به لشکریان کوفه فرمود :  آیا شما برای من نامه ننوشتید که به شهر و دیار شما آیم و آیا شما نبودید که گفتید ما به دنبال امام و پیشوای خود هستیم؟ لشکریان کوفه سکوت کردند و حرّ گفت : ما دستور داريم كه وقتی تو را ديدار كرديم از تو جدا نشويم، تا اینکه تو را در كوفه به عبيدالله تحویل دهیم. حضرت(ع) در پاسخ به او فرمود : 《الْمَوْتُ أَدْنَى إِلَيْكَ مِنْ ذَلِكَ》 ♦️مرگ براى تو نزديك تر از اين آرزو است. سپس امام(ع) به اصحاب خود رو کرد و فرمود : 📋《قُومُوا فَارْكَبُوا》 ♦️برخیزید و حرکت کنید. همین که خواستند حرکت کنند، حرّ و لشکریانش راه را بر آنها بستند و مانع حرکت آنان شدند. امام(ع) در این هنگام خطاب به حرّ فرمود : 📋《ثَكِلَتْكَ أُمُّكَ! مَا تُرِيدُ؟》 ♦️مادرت به عزایت بنشیند! چه می خواهی؟ حرّ جواب داد : 📋《أَمَا لَوْ غَيْرُكَ مِنَ الْعَرَبِ يَقُولُهَا لِي وَ هُوَ عَلَى مِثْلِ الْحَالِ الَّتِي أَنْتَ عَلَيْهَا مَا تَرَكْتُ ذِكْرَ أُمِّهِ بِالثُّكْلِ كَائِناً مَنْ كَانَ وَ لَكِنْ وَ اللَّهِ مَا لِي إِلَى ذِكْرِ أُمِّكَ مِنْ سَبِيلٍ إِلَّا بِأَحْسَنِ مَا يُقْدَرُ عَلَيْه!》 ♦️اگر كسى از عرب جز تو در چنين حالى كه تو در آن هستى، اين سخن را به من می گفت، من نيز هر كه بود نام مادرش را به عزا گرفتن مي بردم، ولى به خدا من نمى توانم نام مادر تو را جز به بهترين راهى كه توانائى بر آن دارم، ببرم. زهیر بن قین به امام(ع) پیشنهاد جنگ با آنان را داد، اما حضرت(ع) نپذیرفت. به هر حال حرّ پیشنهاد داد، اکنون که از آمدن به کوفه خودداری می کنی، راهی غیر از راه کوفه و مدینه در پیش گیر، تا وی بتواند از ابن زیاد کسب تکلیف کند. آنها در مسیر خود به منزلگاه قصر بنی مقاتل رسیدند، و سرانجام در روز دوم محرم، کاروان امام حسین(ع) به همراه لشگر حرّ وارد کربلا شدند.(۱) 🏴روز عاشورا فرا رسید. در این روز امام حسين(ع) با صداي بلند از مردم ياري خواست و فرمود : 📋《أَ مَا مِنْ مُغِيثٍ يُغِيثُنَا لِوَجْهِ اللَّهِ؟ أَ مَا مِنْ ذَابٍّ يَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللهِ(ص)؟》 ♦️آیا دادرسی هست که به خاطر خدا، به یاری ما بشتابد؟ آیا مدافعی هست که از حرم رسول خدا(ص) دفاع کند؟ حر رياحي با شنيدن سخنان جانسوز امام(ع)، مضطرب و پريشان شد، با ناراحتي نزد عمربن سعد آمد و به او گفت : آيا مي خواهي با حسين(ع) بجنگی؟ عمربن سعد با کمال بي شرمی گفت: 📋《إِي وَ اللَّهِ قِتَالًا أَيْسَرُهُ أَنْ تَطِيرَ الرُّءُوسُ وَ تَطِيحَ الْأَيْدِي》 ♦️آری، چنان نبردی کنم که کمترين آن، بريده شدن سرها و جدا شدن دستها را به دنبال دارد. حرّ که دوست نداشت با امام روبه رو شود، به او گفت : بهتر نيست او را به حال خود واگذاری تا اهل بيت(ع) خود را از اينجا دور کند؟ عمر سعد که جيره خوار عبيدالله بود، در جواب گفت : اگر کار دست من بود، پيشنهاد تو را عملی می کردم، ولی امير اجازه نمی دهد. حرّ از عُمر گذشت، و در جايى كنار سربازان ايستاد، به طورى كه لرزه بر اندامش افتاده بود. حرّ با خود گفت : 📋《وَ اللَّهِ إِنِّي أُخَيِّرُ نَفْسِي بَيْنَ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ فَوَ اللَّهِ لَا أَخْتَارُ عَلَى الْجَنَّةِ شَيْئاً وَ لَوْ قُطِّعْتُ وَ أُحْرِقْتُ》 ♦️به خدا قسم، خود را در ميان بهشت و جهنم مي بينم، ولي چيزي را بر بهشت ترجيح نخواهم داد، اگر چه مرا بکشند و پاره پاره کرده و بسوزانند. حرّ سرانجام در صبحگاه روز عاشورا از لشکر ابن سعد دور شد و در نهایت ندامت و پشیمانی از عملکرد خویش، توبه کنان در حالی که دو دست خود را بر سر گذاشته بود و در نقلی سپر خود را واژگون کرده بود، به سوی خیمه گاه امام حسین(ع) حرکت کرد. @AsnadolMasaeb ادامه مطالب :👇

در حالی که حرّ با خود چنین زمزمه می کرد :  📋《اللَّهُمَّ إِلَيْكَ أَنَبْتُ فَتُبْ عَلَيَّ فَقَدْ أَرْعَبْتُ قُلُوبَ أَوْلِيَائِكَ وَ أَوْلَادِ بِنْتِ نَبِيِّكَ》 ♦️بار الها بسوى تو بازگشتم، توبه ام را بپذير كه من دلهاى دوستان تو و فرزندان دختر پيغمبر تو را لرزاندم. هنگامي که نزد امام(ع) رسيد با ناراحتی و پشيمانی گفت : جانم فدايت، اي فرزند رسول خدا(ص)، منم کسي که راه را بر تو بستم و سايه به سايه با تو آمده و از تو جدا نشدم و تو را در اين سرزمين پر آشوب نگه داشتم. به خدايي که هيچ معبودی جز او نيست، هرگز گمان نمی کردم اين قوم چنين رفتاری با تو داشته باشند و به حرفهايت گوش نکنند. به خدا قسم اگر می دانستم نمی پذيرند، درباره ات خطايی مرتکب نمی شدم. سپس گفت : 📋《أَنَا تَائِبٌ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى! فَهَلْ تَرَى لِي مِنْ تَوْبَةٍ؟》 ♦️حال پشيمان و توبه کنان آمده ام، آيا توبه ام پذيرفته مي شود؟ حضرت اباعبدالله(ع) فرمود : آری، توبه ی تو پذیرفته است. حرّ گفت : 📋《فَإِذَا كُنْتُ أَوَّلَ مَنْ خَرَجَ عَلَيْكَ فَأْذَنْ لِي أَنْ أَكُونَ أَوَّلَ قَتِيلٍ بَيْنَ يَدَيْكَ لَعَلِّي أَكُونُ مِمَّنْ يُصَافِحُ جَدَّكَ مُحَمَّداً(ص) غَداً فِي الْقِيَامَةِ》 ♦️از اون جایی که من نخستين كسی بودم كه سر راه بر تو گرفتم، اجازه بفرما تا اوّلين شهيد راه تو باشم، شايد فرداى قيامت از افرادى باشم كه با جدّت محمّد(ص) مصافحه مى كنند. امام(ع) به او اجازه میدان رفتن داد و پس از آنکه به ميدان آمد، شروع به رجز خواندن كرد و جانانه جنگید. لشکریان یکی پس از دیگری به او حمله ور شدند، تا اینکه درگيرى شدّت گرفت. ساعاتى به همين گونه جنگيد، تا اینکه پياده نظام دشمن بر حرّ يورش بردند و حرّ به شهادت رساندند. هنگام شهادت حرّ، امام حسین(ع) به بالین او رسید. 📋《فَجَعَلَ يَمْسَحُ التُّرَابَ عَنْ وَجْهِهِ》 ♦️با دست مبارک خود، گَرد و غبار از صورت حرّ پاك مي كرد و مي فرمود : 📋《أَنْتَ الْحُرُّ كَمَا سَمَّتْكَ أُمُّكَ حُرّاً فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ》 ♦️همچنان كه مادرت تو را ناميد واقعاً تو آزاد مردى، آزاد در دنيا و آخرت.(۲) {وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ} 📝شعر : گناهی از تمام کوه ها سنگین تر آوردم، عزیز فاطمه! بر درگه عفوت سر آوردم، من آن حُرَّم کز اول خویش را سدّ رهت کردم، تو را در این زمین بین هزاران لشکر آوردم، به جای دسته گل با دست خالی آمدم اما، دلی صد پاره تر از لاله های پرپر آوردم، نشد تا از فرات آب آورم از بهر اطفالت، ولی بر خنجر خشکیده ات چشم تر آوردم، غبارم کن، به بادم ده مرا، دور سرت گردان، فدایم کن که در میدان ایثارت سر آوردم، سرشک خجلت از چشمم چو باران بر زمین ریزد، زبان عذر خواهی بر علی اکبر آوردم، همین ساعت که بر من یک نظر از لطف افکندی، به خود بالدیم و مانند فطرس پر برآوردم، بده اذنم که خم گردم، ببوسم دست عباست، که روی عجز بر آن یادگار حیدر آوردم! 👤غلامرضا سازگار 📚منابع : ۱)الإرشاد شیخ مفید، ج۲، صص۷۸-۸۰ ۳)اللهوف ابن طاووس، صص۱۰۲-۱۰۳ @AsnadolMasaeb

🔹🔷《السَّلاَمُ عَلَیکَ یابْنَ رَسُولِ اللهِ(ص)، یَابْنَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ(ع) یَا حُسَینَ بنَ عَلِیِِّ(ع)》🔷🔹 ✅عبدالله بن عمر می گوید : 📋《إِنَّ اَلنَّبِيَّ(ص) بَيْنَمَا هُوَ يَخْطُبُ عَلَى اَلْمِنْبَرِ إِذْ خَرَجَ اَلْحُسَيْنُ(ع) فَوَطِئَ فِي ثَوْبِهِ فَسَقَطَ وَ بَكَى فَنَزَلَ اَلنَّبِيُّ عَنِ اَلْمِنْبَرِ فَضَمَّهُ إِلَيْهِ》 ♦️حضرت رسول اکرم(ص) در حالی‌ که بر فراز منبر مشغول سخنرانى بود، امام حسین(ع) [که طفلی بیش نبود] از مسجد خارج شد. دامن لباس آن‌ حضرت(ع) به پاى مبارکش پیچید و به زمین افتاد و گریان شد. در این هنگام؛ حضرت رسول اکرم(ص) سراسیمه از منبر فرود آمد و ایشان را در آغوش گرفت و فرمود : 📋《وَ اَلَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ مَا دَرَيْتُ أَنِّي نَزَلْتُ عَنْ مِنْبَرِي》 ♦️قسم به حق آن خدایى که جان من در دست قدرت او است، من متوجه نشدم که چطور از منبر فرود آمدم!(۱) یا رسول الله(ص)! زمین خوردن میوه دلت و جگر گوشه ات امام حسین(ع) را دیدی و اینطور نگران و مضطرب شدی و طاقت نیاوردی! پس چه می کردی اگر می بودی آن لحظه ای که امام حسین(ع) با گونه راستش از روی مرکب بر زمین افتاد. در مقاتل، درباره لحظات آخر حیات امام حسین(ع) در روز عاشورا آمده است که امام(ع) یکّه و تنها مشغول جنگ کردن بود که دستور تیرباران حضرت(ص) را دادند. 📋《لَمَّا أُثْخِنَ الْحُسَیْنُ(ع) بِالْجِرَاحِ وَ بَقِیَ کَالْقُنْفُذِ طَعَنَهُ صَالِحُ بْنُ وَهْبٍ الْمُرِّیُّ عَلَى خَاصِرَتِهِ طَعْنَةً فَسَقَطَ الْحُسَیْنُ(ع) عَنْ فَرَسِهِ إِلَى الْأَرْضِ عَلَى خَدِّهِ الْأَیْمَنِ》 ♦️هنگامی که بر امام حسین(ع) جراحات بسیاری وارد گردید، همانند خارپشت شد. در این هنگام؛ ملعونى به نام صالح بن وهب ضربتى سخت با نیزه بر ران مبارک امام حسین(ع) زد که امام(ع) به سبب آن ضربت، از روى اسب با گونه راست مبارک بر زمین افتاد.(۲) در این هنگام، حضرت(ع) با تکیه بر شمشیر به زحمت به پای خود ایستاد. 📋《فَبَیْنَا هُوَ وَاقِفٌ إِذْ أَتَاهُ حَجَرٌ فَوَقَعَ عَلَى جَبْهَتِهِ فَأَخَذَ الثَّوْبَ لِیَمْسَحَ الدَّمَ عَنْ جَبْهَتِهِ فَأَتَاهُ سَهْمٌ مَسْمُومٌ لَهُ ثَلَاثُ شُعَبٍ فَوَقَعَ عَلَى قَلْبِهِ》 ♦️در همان حال که ایشان ایستاده بود، سنگى از طرف دشمن آمد و به پیشانى حضرت(ع) اصابت کرد که امام(ع) پیراهن را بالا زد، تا خون پیشانى را پاک کند که تیرى سه شاخه و زهر آلود آمد و بر قلب مقدس امام(ع) نشست.(۳) {وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ} 📝شعر : روایت است که چون تنگ شد بر او میدان  فتاده از حرکت، ذوالجناح وز جولان هوا ز بادِ مخالف چو قیرگون گردید عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردید نه ذوالجناح دگر تابِ استقامت داشت نه سیدالشهداء بر جدال طاقت داشت کشید پا ز رکـاب آن خلاصه ی ایجاد به رنگ پرتو خورشید، بر زمین افتاد بلندمرتبه شاهی ز صدر ِ زین افتاد اگر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد 👤مُقبل کاشانی 📚منابع : ۱)مناقب ابن شهر آشوب، ج۴، ص۷۱ ۲)اللهوف ابن طاووس، ص۱۵۰ ۳)اللهوف ابن طاووس، ص۱۲۰ @AsnadolMasaeb

🔸🔶《اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ یَا اَبٰا عَبْدِاللهِ الحُسَین(ع)》🔶🔸 ✅طبق روايات، اهل بیت(علیهم السلام)، مصیبت وارده بر امام حسین(ع) را پیش بینی کرده اند. 1⃣حضرت رسول اکرم(ص) : نقل شده است که روزی حضرت رسول اکرم(ص) امام حسین(ع) را در دامان خود نشانده بود که در این هنگام، جبرائیل بر رسول اکرم(ص) نازل شد و عرضه داشت : 📋《یَا مُحَمَّد(ص)! اِنَّ اُمَّتَکَ تَقتُلُ اِبنَکَ هَذَا مِن بَعدِکَ!》 ♦️اى محمد(ص)! همانا امت تو فرزندت حسین(ع) را شهید خواهند کرد. 📋《فَأَومَأُ بِیَدِهِ اِلَى الحُسَینِ(ع) فَبَکَى رَسُولُ اللهِ(ص) وَ وَضَعَهُ اِلَى صَدرِهِ》 ♦️پس جبرائیل به حسین(ع) اشاره کرد و آنگاه رسول خدا(ص) گریست، سپس حسین(ع) را در آغوش گرفت و او را به سینه چسبانید.(۱) 2⃣امام على(علیه السلام) : نقل شده است که؛ امیرمؤمنان علی(ع) هنگامی که به صِفّین می رفت، در کربلا فرود آمد و به ابن عبّاس فرمود : 📋《أَ تَدرِی مَا هَذِهِ البُقعَهُ؟》 ♦️می دانی این مکانْ کجاست؟ ابن عبّاس گفت : نه! امام(ع) فرمود : 📋《لَو عَرَفتَها لَبَکَیتَ بُکَائِی! ثُمَّ بَکَی بُکَاءً شَدِیدَاً! ثُمَّ قالَ : مَا لِی وَ لِآلِ أبِی سُفیَانَ؟! ثُمَّ التَفَتَ إلَی الحُسَینِ(ع) وَ قَالَ : صَبرَاً یَا بُنَیَّ! فَقَد لَقِیَ أبُوکَ مِنهُم مِثلَ الَّذی تَلقَی بَعدَهُ!》 ♦️اگر این مکان را می شناختی، همچون من می گریستی! و آن گاه، گریه شدیدی کرد و افزود : من با آل ابوسفیان، چه کار دارم؟! آن گاه امیر مؤمنان(ع) به امام حسین(ع) رو کرد و فرمود : شکیبا باش! پسر عزیزم! پدرت هم از آنان، همانند آنچه تو پس از او خواهی دید، می بیند.(۲) 3⃣حضرت فاطمه(سلام الله علیها) : 📋《يُقْتَلُ فِي اَلْقِتَالِ بِكَرْبَلاَءَ يُقْتَلُ بِاغْتِيَالٍ لِقَاتِلِيهِ! اَلْوَيْلُ مَعْ وَبَالٍ تَهْوِي فِي اَلنَّارِ إِلَى سَفَالٍ مُصَفَّدَ اَلْيَدَيْنِ بِالْأَغْلاَلِ، كُبُولُهُ زَادَتْ عَلَ طِمَةُ إِلَى جَمِيعِ مَا فِي اَلْخِوَانِ وَ أَعْطَتْهُ وَ بَاتُوا جِيَاعاً لَمْ يَذُوقُوا إِلاَّ اَلْمَاءَ اَلْقَرَاحَ وَ أَصْبَحُوا صِيَاماً》 ♦️امام حسین(ع) در جنگ كربلا غافلگير و كشته مى‌شود. واى بر كشندۀ او و عذاب بر او باد، آتش او را در حالى كه دستانش با غل و زنجير بسته است به پست‌ترين جاى خود مى‌كشد و بندهايى بر بندهايش افزوده مى‌شود.(۳) 4⃣امام حسن(علیه السلام) : پس از مسموم شدن امام حسن مجتبی(ع) در لحظات آخر عمر شریفان، امام حسین(ع) به نزد برادرش آمد. امام حسین(ع) وقتی چشمش به امام حسن(ع) افتاد گریه کرد. امام حسن(ع) از برادرش علت گریه کردن را جویا شد. امام حسین(ع) فرمود : 📋《أَبْكِي لِمَا يُصْنَعُ بِكَ》 ♦️گریه ام برای رفتار بدی است که با تو می شود. امام حسن(ع) فرمود : 📋《إِنَّ الَّذِي يُؤْتَى إِلَيَّ سَمٌّ يُدَسُّ إِلَيَّ فَأُقْتَلُ بِهِ وَ لَكِنْ لَا يَوْمَ كَيَوْمِكَ يَا أَبَا عَبْدِالله(ع)!》 ♦️ظلم و ستمی که بر من می شود همین زهری است که به من داده می شود و به سبب آن به قتل می رسم، ولی بدان که هیچ روز و سرنوشتی مانند روز و سرنوشت تو نمی باشد ای ابا عبدالله! 📋《يَزْدَلِفُ إِلَيْكَ ثَلَاثُونَ أَلْفَ رَجُلٍ يَدَّعُونَ أَنَّهُمْ مِنْ أُمَّةِ جَدِّنَا مُحَمَّد(ص) وَ يَنْتَحِلُونَ دِينَ الْإِسْلَامِ فَيَجْتَمِعُونَ عَلَى قَتْلِكَ وَ سَفْكِ دَمِكَ وَ انْتِهَاكِ حُرْمَتِكَ وَ سَبْيِ ذَرَارِيِّكَ وَ نِسَائِكَ وَ انْتِهَابِ ثَقَلِكَ فَعِنْدَهَا تَحِلُّ بِبَنِي أُمَيَّةَ اللَّعْنَةُ وَ تُمْطِرُ السَّمَاءُ رَمَاداً وَ دَماً وَ يَبْكِي عَلَيْكَ كُلُّ شَيْ‏ءٍ حَتَّى الْوُحُوشُ فِي الْفَلَوَاتِ وَ الْحِيتَانُ فِي الْبِحَارِ》 ♦️زیرا روزی بر تو خواهد آمد که سی هزار نفر از مردمی که خود را مسلمان می دانند و مدعی هستند که از امت جد ما محمد(ص) می باشند، تو را محاصره می نمایند، و برای کشتن تو و جسارت به اهل بیت تو و اسارت خاندان تو و غارت اموال آنها اقدام می نمایند، در این هنگام است که خداوند لعن خود را بر خاندان امیه فرو فرستد واز آسمان خون و خاکستر فرو ریزد و همه مخلوقات حتی حیوانات درنده در بیابان ها و ماهیان در دریاها بر مصیبت تو گریه کنند.(۴) {وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ} 📝شعر : این اشک نیست، آب زلال و مطّهر است این چشم نیست، چشمه‌ای از حوض کوثر است   ظرفِ نزولِ رحمتِ پروردگار شد چشمی که پای مجلس این روضه‌ها، تر است   چشمی که بیش تر به خودش، گریه دیده است فردا کنار فاطمه(ص) با آبروتر است   ما خشک می‌شویم، ولی بار می‌دهیم دنیای گریه، مزرعۀ سبز محشر است بر من لباس نوکری‌ام را کفن کنید نوکر بهشت هم برود، باز نوکر است 👤لطیفیان 📚منابع : ۱)مستدرک على الصحیحین حاکم نیشابوری، ج۳، ص۱۷۶ ۲)مقتل الحسین(ع) خوارزمی، ج۱، ص۱۶۲ ۳)روضة الواعظین ابن فتّال نیشابوری، ج۱، ص۱۶۰ ۴)امالی شیخ صدوق، ص۱۱۶ @AsnadolMasaeb

🔹🔷《أَلسَّلامُ عَلَیکَ یَا قَتِیلَ فِی سَبِیلِ اللهِ》🔷🔹 ✅خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید : 📋《يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَىٰ تِجَارَةٍ تُنْجِيكُمْ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ؟》 ♦️ای کسانی که ایمان آورده‌اید! آیا شما را به تجارتی راهنمائی کنم که شما را از عذاب دردناک رهایی می‌بخشد؟!(۱) خداوند در آیه ای دیگر از این تجارت دو سر سود پرده بر می دارد. خداوند فرموده است که اهل معامله با مومنینم! 📋《إِنَّ اَللهَ اِشْتَرىٰ مِنَ اَلْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوٰالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ اَلْجَنَّةَ》 ♦️خریدار : خدا! فروشنده : مومن! مُثمن : جان و مال مومن! ثَمن : بهشت الهی!(۲) امام حسین(ع) عزیز شد به خاطر اینکه با خدا معامله کرد. از امام جعفر صادق(ع) روايت شده كه فرمود : آن شبى كه امام حسين(ع) تصميم گرفته بود، فرداى آن از مكه خارج شود، محمد بن حنفيه به حضور آن حضرت(ع) آمد. بینشان سخنانی رد و بدل شد. تا اینکه محمد حنفيه به امام(ع) پیشنهاد هجرت به جایی غیر از کوفه داد، که امام(ع) نپذیرفت. فردای آن روز مجدد محمد بن حنفیه قبل از بيرون آمدن امام(ع) از مكه، خدمت ایشان رسید و عرض کرد : پس چه باعث شد كه به اين زودى حركت كردى!؟ امام حسین(ع) فرمود : 📋《أَتَانِي رَسُولُ‏ اللَّهِ(ص) بَعْدَ مَا فَارَقْتُكَ فَقَالَ : يَا حُسَيْنُ(ع)! اخْرُجْ فَإِنَّ اللَّهَ قَدْ شَاءَ أَنْ يَرَاكَ‏ قَتِيلًا》 ♦️وقتى از تو مفارقت كردم جدم پيامبر خدا(ص) را در عالم خواب ديدم كه به من فرمود : اى حسين(ع)! حركت كن همانا خداوند خواسته كه تو را كشته شده ببيند. محمد بن حنفيه گفت : 📋《إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ》! و پرسید : پس اين زن و بچه را براى چه همراه خود مي برى، در صورتى كه با اين حال خارج مي شوى!؟ امام حسین خطاب به وی فرمود که جدم رسول اکرم(ص) نیز در این باره فرمود : 📋《إِنَّ اللَّهَ قَدْ شَاءَ أَنْ يَرَاهُنَّ سَبَايَا》 ♦️خداوند خواسته كه خاندان تو را نیز اسير ببيند.(۳) در روایتی؛ حضرت رسول اکرم(ص) پیشتر فرموده بود که : 📋《اِنَّ اَهلَ بَیتِی سَیَلقُونَ مِن بَعدِی مِن اُمَّتِی قَتلَاً وَ تَشرِیدَاً》 ♦️همانا اهل بیت من بعد از، توسط امتم، گرفتار کشتارها و آوارگی خواهند گردید.(۴) سپس امام حسین(ع) هنگامی که از مکه قصد خروج به سمت کوفه را گرفت، فرمود : 📋《أَيُّهَا النَّاسُ! فَمَنْ كانَ مِنْكُمْ يَصْبِرُ عَلَى حَدِّ السَّيْفِ وَ طَعْنِ الْاسِنَّةِ فَلْيَقُمْ مَعَنَا وَ الّا فَلْيَنْصَرِفْ عَنَّا!》 ♦️اى مردم! هر کس که بر تيزى شمشيرها و زخم نيزه‌ها بردبار است با ما باشد، و گرنه برگردد.(۵) در روایتی دیگر فرمودند : 📋《مَنْ کَانَ بَاذِلًا فِینَا مُهْجَتَهُ، وَ مُوَطِّناً عَلَى لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ، فَلْیَرْحَلْ مَعَنَا!》  ♦️هر کس می‌خواهد جان خود را در راه ما بذل کند و خود را برای ملاقات با خدا آماده کرده است، با ما کوچ کند.(۶) امام حسین(ع) به تکلیفی که بر دوش داشت عمل کرد. خداوند متعال در حدیثی قدسی می فرماید ： 📋《کُنْ لِي أکُنْ لَكَ》 ♦️تو برای من باش، تا من هم برای تو باشم.(۷) و خداوند اینگونه جبران کرد برای حسین(ع)! چون امام صادق(ع) فرمود : 📋《مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ(ع) کَمَنْ زَارَ اللَّهَ فِی عَرْشِهِ》 ♦️کسى که قبر حسین بن علی(ع) را زیارت کند، مانند کسى است که خدا را در عرش او زیارت نموده است.(۸) 👤حافظ شیرازی می گوید : بی معرفت مباش که در مَن یَزید عشق، اهل نظـــر معامـــله با آشنـــــــــا کنند! {وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ} 📝شعر : آهی کشید و تربت او را به بر گرفت از آه شه به خرمن هستی، شرر گرفت   از بس که خون گریست، جگر‌ گوشۀ رسول منزل‌‌ گه بتول، به خون جگر گرفت   زآن پس به ناله گفت که ای بانوی بهشت! خواهم ز آستان تو، راه سفر گرفت   رفته است در قضا که شوم کشتۀ جفا نتْوان به پیش، تیر قضا را سپر گرفت   از تربت بتول برآمد یکی خروش و آتش از آن خروش، به بحر و به بر گرفت   کای جان مادر! آمده‌ای تا کنی وداع آن گاه راه وادی پُر شور ‌و ‌شر گرفت   داغ برادر تو، هنوز است بر دلم باز این چه شعبده است که گردون ز سر گرفت؟   نَبْوَد مصیبتی ز غم تو، عظیم‌ تر نتْوان غم مصیبت تو، مختصر گرفت   خواهم به روز حشر ز بیداد امّتان در پای عرش، دامن «خیر البشر» گرفت   از گفت‌وگوی فاطمه، شه را جگر بسوخت آهی چنان کشید کز او، خشک و تَر بسوخت 👤سروش اصفهانی 📚منابع : ۱)سوره صف، آیه ۱۰ ۲)سوره توبه، آیه ۱۱۱ ۳)اللهوف ابن طاووس، ص۶۵ ۴)المستدرک حاکم نیشابوری، ج۴، ص۴۸۷ ۵)ینابیع المودّة قُندوزی، ص۴۰۶ ۶)اللهوف سید ابن طاووس، ص۳۸ ۷)الجواهر السَنیّة حُرّ عاملی، ج۱، ص۱۴۶ ۸)بحارالانوار مجلسی، ج۹۸، ص۷۷ @AsnadolMasaeb