کودکان تا حدود پنج شش سالگی، فرقی بین جهان تصوراتشان و جهان خارج از ذهن نمی‌گذارند. درک این نکته در تربیت فرزند بسیار مهم است. توضیحی لازم است که در قالب مثال عرض می‌کنم: اگر کودک شما در خواب ببیند که شما به او قول دادید که برایش بستنی می‌خرید، شما باید برایش بستنی بخرید، این تقصیر شماست که در خواب او رفتید، می‌خواستید به خواب او نروید و حالا که رفتید لااقل قول بستنی نمی‌دادید.😂 قضیه به همین سادگی است! به همین خاطر است که می‌فرمایند فرزند تا شش سالگی امیر است. چرا؟ خیلی دقت کنید: انسان باید به جایی برسد که امیر نفس خودش باشد تا هدایت شود. یعنی نفس او در مقابل اراده او کاملا رام و مطیع باشد. در دوران کودکی، جهان خارج برای کودک، در حکم تصورات نفسانی اوست و او نمی‌تواند بپذیرد چیزی در تصوراتش خارج از اراده او اتفاق می‌افتد. همان‌طور که ما هر چه را اراده کنیم می‌توانیم تصور کنیم، کودک هم هر چه را می‌خواهد باید برایش فراهم شود. اگر این مطلب را درک نکنیم، یعنی امیر بودن کودک را جدی نگیریم، و کاری کنیم که او بپذیرد که نباید خواسته هایش را جدی بگیرد، و نسبت به خواسته پدر و مادر و دیگران تسلیم شود، او کم کم خواهد پذیرفت که ضعیف است و امیر نفسش نیست. یعنی حتی قدرت بر تصوراتش هم ندارد. و این نقطه ضعف به جایی می رسد که بعدها در بزرگسالی، در مقابل هر آنچه هوای نفسش و دیگران بخواهند، تسلیم می شود مگر اینکه کنترلی از خارج برای او وجود داشته باشد. این قضیه خیلی خیلی جدی است. البته نکته ای هم دارد که اگر بچه چیزی بخواهد که برایش ضرر دارد مثلا اگر بچه بخواهد به آتش دست بزند، چه کار کنیم؟ و این پاسخ روشنی دارد که در ادامه خواهم گفت. ان شاءالله #تربیت_فرزند #شیخ_امیر_طاهری_اراکی #خیلی_جدی سپاس از همراهیتان🪴 https://eitaa.com/kheyli_jeddi @kheyli_jeddi