خطبه ۱۷۵ نهج البلاغه به یکی از سخنان برجسته و آموزنده امام علی (ع) در مورد دنیا و جایگاه آن در زندگی انسان می‌پردازد. در این خطبه، امام به دنیا و دلبستگی‌های آن اشاره کرده و به کسانی که اسیر زرق و برق دنیا شده‌اند، هشدار می‌دهند. ایشان دنیا را گذرگاهی می‌دانند که نباید آن را به عنوان هدف نهایی در نظر گرفت؛ بلکه انسان باید از آن به عنوان فرصتی برای تقرب به خدا و کسب ارزش‌های معنوی استفاده کند. حال، با توجه به این مفهوم که دنیا عرصه‌ای برای انتخاب‌ها و جهت‌گیری‌های انسان است، می‌توان گفت که زندگی صحنه‌ای است که انسان در آن می‌تواند مسیر خود را به سوی تعالی و فرشتگی پیش گیرد یا برعکس، در دام تمایلات نفسانی گرفتار شود. دنیا همچون میدانی است که در آن هر تصمیم و انتخاب، نمایانگر جهت‌گیری فرد است و نشان می‌دهد که آیا او به سمت پاکی و اخلاق گرایش دارد یا در پی ارضای خواسته‌های مادی و دنیوی است. این انتخاب‌ها و جهت‌گیری‌ها تعیین می‌کنند که انسان به کدام سو حرکت خواهد کرد. اگر فرد بتواند از دنیا به عنوان وسیله‌ای برای رشد روحانی و اخلاقی بهره ببرد، به سمت مقام انسانی و حتی فراتر از آن، یعنی به سمت فرشتگی، سوق می‌یابد. اما اگر انسان فریفته جاذبه‌های دنیوی شود و ارزش‌های معنوی و انسانی را کنار بگذارد، در نهایت به سوی صفات پست و حیوانی سقوط می‌کند. بنابراین، دنیا معرکه‌ای است که در آن انسان بین راه خیر و راه شر، بین فضیلت و رذیلت، و بین روحانیت و حیوانیت باید انتخاب کند. این انتخاب‌ها سرنوشت نهایی او را رقم می‌زند و نشان‌دهنده مقصد نهایی او در زندگی است. ارادتمند امیر مهرداد خسروی @khosravinet

🤔 دیدید یک عده میگن: اگر آمریکا به دنیا می‌اومدی، دینت مسیحیت بود و دین هر کسی رو جغرافیای زندگی اون شخص تعیین می‌کنه ؟؟ 💌 این کلیپ رو حتما ببینید، روز به روز در دنیا آنهم با وجود اینهمه جریان سازی های رسانه ای علیه اسلام ، به تعداد کسانی که با آیات قرآن چشمانشون به نور حق و حقیقت باز میشه، بیشتر میشود . این جغرافیا نیست که دین حقیقی انسانها را تعیین می کند بلکه عقل آنهاست . همچنانکه وقتی کسی دریچه فهم خود را ببندد و به زندگی از زاویه صرفا یک حیات مادی فاقد وجود خداوند نگاه کند ، اگر در یک کشور اسلامی هم باشد ، عقل را زیر پا می گذارد و با دین هم فاصله می گیرد . 💫 هدایت دست خداست و خدا هر قلبی رو که لایق بدونه قطعا هدایت می‌کنه حتی اگر در روستایی کوچک در آمریکا باشه 💌قُلْ إِنَّنِي هَدَانِي رَبِّي إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ دِينًا قِيَمًا مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۚ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ﴿١٦١﴾ 💫بگو: یقیناً پروردگارم مرا به راه راست هدایت کرد، به دینی پایدار و استوار، دین ابراهیم یکتاپرست حق گرا، و او از مشرکان نبود. 💚 سوره انعام @khosravinet

🌙سوره مبارکه #آل عمران (آیــه-۱۴۲) أَمْ حَسِبْتُمْ = آیا پنداشتید أَنْ تَدْخُلُوا = این که داخل می شوید الْجَنَّةَ = به بهشت وَلَمَّا = در حالی که هنوز يَعْلَمِ = ندانسته است ، نشناخته اللَّهُ = خداوند الَّذِينَ = کسانی را که جَاهَدُوا = مجاهده کردند مِنْكُمْ = از شما ؟ وَيَعْلَمَ = و نشناخته الصَّابِرِينَ = صابران را ؟

خطبه ۱۹۸ نهج‌البلاغه یکی از زیباترین و عمیق‌ترین خطبه‌های حضرت علی (ع) است که در آن به وصف شگفتی‌های خلقت و نشانه‌های قدرت خداوند می‌پردازد. در این خطبه، امام علی (ع) با زبانی بسیار دقیق و هنرمندانه به تحلیل نظم موجود در جهان هستی اشاره کرده و جزئیات آن را به تصویر می‌کشد. او به آفریده‌هایی اشاره می‌کند که شاید در نگاه اول کم‌اهمیت یا نادیده گرفته شوند، اما با دقت در آنها عظمت و قدرت الهی آشکار می‌شود. این خطبه به خوبی نشان می‌دهد که خداوند به تمامی پدیده‌های عالم، از کوچک‌ترین ذرات تا بزرگ‌ترین مخلوقات، احاطه کامل دارد. در این خطبه، امام (ع) به صفات خداوند از جمله علم، قدرت، و حکمت بی‌پایان او اشاره کرده و به ما یادآوری می‌کند که همه‌چیز در جهان تحت نظارت و تدبیر دقیق اوست. از دانه‌هایی که در دل زمین نهفته‌اند، تا حرکات ریز جانداران در اعماق آب‌ها، همه‌چیز نشانه‌ای از دانش و آگاهی بی‌نهایت خداوند است. امام علی (ع) در این خطبه با دقت به پدیده‌هایی اشاره می‌کند که ممکن است در نگاه ما بی‌اهمیت به نظر برسند، مانند حرکت کوچک‌ترین ذرات یا نظم خاص طبیعت. این نگاه دقیق به جهان، نشان‌دهنده احاطه خداوند به جزئی‌ترین امور است و به ما می‌آموزد که هیچ‌چیز در جهان تصادفی نیست. امام (ع) به جای ارائه تعاریف کلی، مثال‌های مشخص و مصداقی از پدیده‌های طبیعی و نظام خلقت می‌آورد، مانند باران، گیاهان، و حرکات موجودات زنده. این شیوه بیان به مخاطب کمک می‌کند تا ارتباط میان آنچه در طبیعت می‌بیند و عظمت خداوند را بهتر درک کند. در این خطبه، علاوه بر اشاره به خلقت، به مسئله اعمال و رفتار انسان‌ها نیز پرداخته شده است. امام علی (ع) به ما یادآوری می‌کند که خداوند نه‌تنها از امور کلان، بلکه از کوچک‌ترین اعمال و نیت‌های انسان نیز آگاه است. یکی از اهداف این خطبه، تقویت ایمان از طریق دعوت به تفکر در نشانه‌های الهی است. امام (ع) با ارائه تصویری دقیق از خلقت، انسان را به تدبر در عظمت خداوند وادار می‌کند و از او می‌خواهد که ایمانش را بر اساس این شواهد مستحکم کند. بنابراین، خطبه ۱۹۸ نهج‌البلاغه نه‌تنها مملو از معارف الهی است، بلکه روشی تربیتی و اخلاقی برای تعمیق ایمان و تقویت تقوا ارائه می‌دهد. ظرافت‌های موجود در این خطبه نشان‌دهنده وسعت علم و قدرت خداوند است که بر تمامی جنبه‌های آشکار و پنهان جهان هستی احاطه دارد. ارادتمند امیر مهرداد خسروی @khosravinet

🌙 تفسیرصوتی سوره مبارکه #آل_عمران ( آیه ۱۴۳-۱۴۴ ) آل عمران آیــه(۱۴۳) وَلَقَدْ = و هر آینه به تحقیق كُنْتُمْ تَمَنَّوْنَ = آرزو می کردید الْمَوْتَ = مرگ را مِنْ قَبْلِ أَنْ = پیش از این که تَلْقَوْهُ = روبرو شوید با آن فَقَدْ = پس به تحقیق رَأَيْتُمُوهُ = دیدید آن را وَأَنْتُمْ = در حالی که شما تَنْظُرُونَ = نگاه می کردید آل عمران آیــه(۱۴۴) وَمَا مُحَمَّدٌ = و نیست محمد إِلَّا رَسُولٌ = مگر فرستاده ای قَدْ خَلَتْ = به تحقیق گذشتند مِنْ قَبْلِهِ = قبل از او الرُّسُلُ = فرستادگان أَفَإِنْ مَاتَ = آیا پس اگر بمیرد أَوْ قُتِلَ = ویا کشته شود انْقَلَبْتُمْ = باز می گردید عَلَى أَعْقَابِكُمْ = بر عقب هایتان ( دوران جاهلیت)  وَمَنْ يَنْقَلِبْ = و کسی که برگردد عَلَى عَقِبَيْهِ = بر عقبش  فَلَنْ يَضُرَّ = پس هرگز ضرر نمی زند اللَّهَ = خدا را شَيْئًا = چیزی وَسَيَجْزِي = و به زودی جزا می دهد اللَّهُ = خداوند الشَّاكِرِينَ = شاکران را

سوگنامه رؤیاها آرتور شوپنهاور ( فیلسوف آلمانی ) می‌گفت که دنیا سوگنامه‌ای بی‌پایان است، صحنه‌ای که بازیگرانش همگی اسیران اراده‌ای کور و بی‌رحم‌اند. او معتقد بود رؤیاهای زیبای انسان، همانند حباب‌هایی بر سطح آب، در لحظه‌ای می‌درخشند و در لحظه‌ای دیگر می‌ترکند، بی‌آنکه به ثمر برسند. برای او، زندگی همانند سرابی بود که هر قدم نزدیک‌تر می‌شد، اما هرگز حقیقت را در خود نداشت. این نگاه، همچون زمستانی سرد، بر قلب و جان انسان سایه می‌افکند. در جهان شوپنهاور، امید چیزی جز فریبی تلخ نبود، و هر خوشبختی موقت مقدمه‌ای برای رنجی عظیم‌تر می‌شد. آیا این دنیا، همان‌طور که او می‌گفت، صرفاً سوگی است که در آن انسان‌ها با رؤیاهای خود می‌میرند؟ در مقابل، قرآن تصویری امیدبخش و پرنور از زندگی ارائه می‌دهد. خداوند در قرآن می‌فرماید: «فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا» ؛ همانا با هر سختی، آسانی است. این آیه نشان می‌دهد که زندگی تنها عرصه رنج نیست، بلکه هر دشواری سرانجام به گشایشی منتهی می‌شود. برخلاف نگاه بدبینانه شوپنهاور، در قرآن، امید نه‌تنها حقیقی، بلکه پایه و اساس زندگی مؤمنانه است. همچنین در سوره آل‌عمران (آیه 185) آمده است: «وَمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ» ؛ زندگی دنیا جز متاعی فریبنده نیست. قرآن با این نگاه، انسان را از دل‌بستگی به ظواهر زودگذر دنیا برحذر می‌دارد و او را به افقی بالاتر دعوت می‌کند؛ جایی که رؤیاهای حقیقی در بهشت ابدی محقق می‌شوند. فلسفه شوپنهاور، انسان را در تاریکی رنج محصور می‌کند، جایی که حتی نور امید نیز نمی‌تابد. اما قرآن از امیدی عمیق‌تر سخن می‌گوید، امیدی که نه‌تنها به این دنیا بلکه به جهانی فراتر از آن متصل است. اگرچه شوپنهاور زندگی را صحنه‌ای بی‌ثمر می‌بیند، قرآن آن را مزرعه‌ای برای آخرت معرفی می‌کند. در این نگاه، هر رنج و سختی، معنایی عمیق‌تر دارد و هر رؤیایی که در دنیا محقق نمی‌شود، می‌تواند در جهانی جاوید به ثمر برسد. به نظر من ، بدبینی شوپنهاور و سایر طرفدارن اینگونه نگرش به زندگی ، نگاهشان هرچند تلخ، ولی بازتابی از رنج‌های انسانی است؛ اما در برابر وعده الهی، این تلخی رنگ می‌بازد. قرآن یادآوری می‌کند که حتی در تاریک‌ترین لحظات، نور امید جاری است، نوری که انسان را به سوی مقصدی زیبا و ابدی هدایت می‌کند. این است تفاوت دو گونه از مبانی فکری و فلسفی در جهان بینی انسان معاصر . ارادتمند امیر مهرداد خسروی @khosravinet

🌙تفسیرصوتی سوره مبارکه #آل_عمران ( آیه ۱۴۵ ) وَمَا كَانَ = و نباشد لِنَفْسٍ = برای هیچ نفسی أَنْ تَمُوتَ = این که بمیرد إِلَّا بِإِذْنِ = مگر با اجازه  اللَّهِ = خداوند كِتَابًا = نوشته ای است مُؤَجَّلًا = تعیین شده وَمَنْ يُرِدْ = و کسی که بخواهد ثَوَابَ = ثواب الدُّنْيَا = دنیا را نُؤْتِهِ = می دهیم به او مِنْهَا = از آن وَمَنْ يُرِدْ = و کسی که بخواهد ثَوَابَ = ثواب الْآخِرَةِ = آخرت را نُؤْتِهِ = می دهیم به او مِنْهَا = از آن وَسَنَجْزِي = و بزودی پاداش می دهیم الشَّاكِرِينَ = شاکران را

راز وجود بشر تنها در زنده ماندن خلاصه نمی‌شود؛ بلکه در جست‌وجوی آن چیزی است که به زندگی معنا می‌بخشد. فئودور داستایفسکی با این جمله، عمق حقیقتی را بیان می‌کند که در تار و پود انسان تنیده شده است: زنده بودن کافی نیست؛ انسان نیازمند یافتن چرایی زندگی است. این "بهانه زندگی" همان نوری است که دل‌ها را از تاریکی می‌رهاند، همان شعله‌ای که سردی روزمرگی را می‌زداید. گاه این بهانه در عشق نهفته است، گاه در هنر، گاه در ایمان، و گاه در آرزوهای بزرگی که از ما فراتر می‌روند. آدمی، موجودی است که تنها با معنا می‌تواند زیست کند. آن هنگام که زنده ماندن از تلاش برای بقا فراتر می‌رود، انسان به اوج می‌رسد؛ جایی که زندگی نه تنها بودن، بلکه شدن است. بهانه‌ای که او را به سوی افق‌های تازه می‌کشاند و او را از حصار زمان و مکان رها می‌سازد. راز وجود بشر، فراتر از زنده ماندن و نفس کشیدن است. زنده ماندن، تنها چراغی است که روشن نگاه داشتنش ضروری است، اما زندگی کردن، همان نوری است که به این چراغ معنا می‌بخشد. در دنیایی پر از رنج و شادی، هر انسانی در جستجوی بهانه‌ای است که او را به زیستن دعوت کند؛ بهانه‌ای که زخم‌ها را مرهم، و خستگی‌ها را امید بخشد. ارادتمند امیر مهرداد خسروی @khosravinet

امید، خورشید جاودانی است که در تاریک‌ترین شب‌های زندگی نیز از درون می‌تابد. صدای آرام‌بخشی است که زمزمه می‌کند: "این نیز بگذرد." امید، دست مهربانی است که ما را از ژرفای ناامیدی برمی‌کشد و به ما یادآوری می‌کند که هر پایان، آغازی نوین است. در دنیایی که گاه از غبار تردید و سختی پوشیده شده، امید همچون چراغی است که راه را روشن می‌کند، حتی اگر فاصله تا مقصد، هنوز طولانی باشد. امید، نه از جنس رویاهای محال، بلکه از جنس ایمان و تلاش است. از جنس باور به این که حتی کوچک‌ترین قدم‌ها، می‌توانند مسیر زندگی را دگرگون کنند. امید همان بذر کوچکی است که در دل انسان کاشته می‌شود و با مراقبت، به درختی تنومند بدل می‌گردد، سایه‌اش را بر سر خستگان می‌گستراند و میوه‌هایش را به جویندگان تقدیم می‌کند. امید، پیامی است از فردایی روشن‌تر، از روزهایی که در آن، آفتاب زندگی دوباره در افق می‌درخشد. باشد که همیشه در گوشه‌ای از قلبمان، چراغ امید روشن باشد و ما را در مسیر زندگی، همراهی کند. ارادتمند امیر مهرداد خسروی @khosravinet

🌙 تفسیرصوتی سوره مبارکه #آل_عمران ( آیه ۱۴۶ وَكَأَيِّنْ = و چه بسیار مِنْ نَبِيٍّ = از پیامبرانی که قَاتَلَ = کارزار کردند مَعَهُ = با او (همراه او) رِبِّيُّونَ = مردان الهی كَثِيرٌ = بسیاری ، فراوانی فَمَا وَهَنُوا = پی سست نشدند لِمَا = بر آنچه أَصَابَهُمْ = رسید ايشان را فِي سَبِيلِ اللَّهِ = در راه خدا وَمَا ضَعُفُوا = و (احساس) ضعف نکردند وَمَا اسْتَكَانُوا = و تسلیم نشدند وَاللَّهُ = و خداوند يُحِبُّ = دوست می دارد الصَّابِرِينَ = صبر کنندگان را