بارون ، صدایِ اذون غروب حرم پیش چشمامه تسکین دردامه ..

سر نخواستنِ من جنگه ارباب ..

#پریشان‌حال💔

سالای گذشته روز ۲۲ بهمن خیلی برام سخت میگذشت .

همش یه بغضی تو گلوم بود .

فکر میکردم روز شهادت آقا ابراهیم سخت ترین روز دنیاست .

اصلا یه وضعی بود حالم که نگم براتون .

بعد این همه سال رفاقت و آشنایی ، فکر میکنم امسال خیلی بزرگ شدم .

امسال حس عجیبی داشتم . غم نبود ، یه چیزی تو مایه‌ های غرور و افتخار! یه حس شیرین و لطیف ..

اصلا شما نمی‌شد شهید نشی ! حیف میشدی ! به قولِ اون آهنگ مشهور که میگه میدونستم برات غیر شهادت توی این زندگی معنا نمیده .. شهادت لباس تک سایزی بود که واقعا برازنده‌ی شما بود داداش ابراهیم .

اما امسال به این فکر ‌می‌کردم که اگه شما شهید نمیشدی و دستمو نمیگرفتی ، من الان کجای این دنیا وایساده بودم؟! توی زمین دشمن؟؟! خلاصه ممنون که شدی همه‌ی زندگیِ ما و نور چشممون .

شهادتت مبارک بزرگ مرد زندگیِ من♥. برادریِ شما در حق من گناهکار ، بزرگترین و شیرین ترین اتفاق زندگیمه .