جواب این سوال را از کلام خدا ببینیم

وَيَدْعُ الْإِنْسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءَهُ بِالْخَيْرِ ۖ وَكَانَ الْإِنْسَانُ عَجُولًا ﴿١١﴾ و انسان به همان صورت که نیکی ها را می طلبد [بدون توجه به عواقب امور و به سبب جهل به مصالح و مفاسد خویش، گزند و آسیب و] بدی ها را می طلبد و انسان بسیار شتاب زده و عجول است.

چون گاهی حاجتی که روی آن پافشاری می کنیم به ضرر ماست

من چون خیلی چیزها رو نمیدونم گاهی با اصرار و پافشاری دنبال خواسته‌ ای هستم که اگر به آن برسم نابود میشم

اگر برگردیم به عقب به گذشته، شاید به خواسته هایی برخورد کنیم که سالها قبل دنبالش بودیم اما خدا رو شکر که نشد اگر میشد الان وضع بدی داشتم

اگر کودکی یک اسباب بازی خطرناک بخواهد آیا پدر و مادر مهربان به او می دهند یا نه؟

حالا کودک ممکنه فکر کنه پدر و مادر دوستش ندارند اما حقیقت چیز دیگری است که در حد فهم کودک نیست

بی تعارف ما هم در خیلی مسائل درکمان به اندازه همان کودک است

سوال 👇 آخه فرمودید اگر شما فعالیتهای خودتان را انجام دادید و دعای لازم را هم‌کردید، یقین بدانید دعایتان احابت شده و حاجتتان پشت در است. این حرف با جوابی که دادید جور در نمیاد

سوال مخاطب بزرگوار👆👆👆

اگر همه موانعی که رفع آن از طرف ما باید انجام بشه انجام شد و باز به اجابت نرسیدیم اون وقت به یک خداشناسی بالاتری می رسیم

مثلا یک طبیب طب اسلامی اگر درسهاشو خوب خونده باشه دقت و تبحر و تجربه لازم را بکار بگیرد و تمام جوانب را رعایت کند و با توکل به خدا و توسل به معصومین علیهم السلام کار طبابت خودش را در مورد بیماری انجام دهد و آن بیمار بعد از گذشت زمان لازم و عمل به نسخه بهبود پیدا نکرد، آنجا می تواند بگوید که ممکنه خدا الان صلاح ندیده شفا دهد.

اما اگر در یک مورد کوتاهی کرد نباید بگوید خدا صلاح ندید باید بگوید من کوتاهی کردم

در دعا هم همینطور است

کوتاهی از ماست که هنر قشنگ دعا کردن را بلد نیستیم از جانب خدا منعی نیست

در آیه شریفه «ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَکُمْ»؛ بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را منظور از کلمه «ادعونی» در اینجا خواندن خداست. چه بسا ذاکر صد بار یا الله بگوید، اما دل و قلب و روحش با خدا نباشد

پس میشه گفت مشکل از فاعلیت فاعل نیست از قابلیت قابل است...

گاهی هم شکرگزار نعمت‌های قبل نبودیم یا کم شکر کردیم نعمت جدید بطور کامل به ما نمی رسد

خدا وعده خودش را تخلف نمی کند اما انسان به راحتی وظیفه خودش را فراموش می کند

امام علی (علیه‌السلام)، نهج البلاغه، ج۱، ص۳۳۷، حکمت ۲۴۴. فرمود: «ان لله فی کل نعمة حقا، فمن اداه حفظها، و من قصر عنه خاطر بزوال نعمته؛   برای خدا در هر نعمتی حقی است، پس هر کس ان را ادا کند نعمتش را افزون کند و هر کس کوتاهی نماید خود را در معرض خطر از دست دادن نعمت قرار داده است».

پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله: مَن تَظاهَرَت نِعَمُ اللهِ عَلَیهِ فَلیُكثِرِالشُّكرَ. كسی كه نعمت‌های خدا را برخود مستدام می‌بیند باید كه بسیار شكور و سپاسگذار باشد. (الشهاب فی‌الحِكَم و الآداب، ص ٤٩)  

مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام: اذا وَصَلَتْ اِلَیكُم اَطرافُ النِّعَمِ فلا تَنفِروا اَقصاها بِقِلَّةِ الشُّكرِ! نعمتی! كه به دست‌تان رسید، با قصور در شكرگزاری آن، نیمه‌كاره آن را از دست ندهید. (بحار، ج ٧١، ص ٥٣)

تقدیر وتشکر میکنیم استاد بزرگوار ‌که وقت میزارین برا تدریس.... اجرتون با امام زمان عج

⭕️⭕️⭕️ بزرگواران شماهم هر سوالی داشتین با ما درمیان بزارید.... چراکه در کانال مشاور وروانشناس واساتید وروحانیون فرهیخته حضور دارند ..‌.و قطعا جوابگوی سوالات شما خواهند بود...

وصایت حضرت علی (ع) در کتب اهل سنت بسم الله الرحمن الرحیم http://alsonnat.blogfa.com/post/139