همین رابطه بین تک تک امامان برقرار است؛ یعنی انکار یکی از امامان به منزله انکار بقیه امامان است؛ چرا که دلیل اعتقاد به هر کدام از آنها همان است که دلیل اعتقاد به بقیه است؛ زیرا همه آنها یکی پس از دیگری جانشین رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) هستند و هرکدام از امامان، امام قبلی را تصدیق و امام بعدی را معرفی کرده است. پس انکار یکی از آنها در حقیقت بازگشت به انکار دیگری می کند و از آن جا که همگی از سوی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌) تعیین شده‌اند، پس انکار آنها، انکار پیامبر است.

کسانی که بعد از شهادت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌ امام علی علیه السلام را به عنوان خليفه رسول الله قبول نکردند حقیقتا مرتد شدند و از دین برگشتند این مطلب یقینی است و شکی در آن نیست

إن الناس كلهم ارتدوا بعد رسول الله غير أربعة بعد از رسول خدا جز چهار نفر، همه مرتد شدند. ارتد الناس بعد النبي إلا ثلاثة نفر : المقداد بن الأسود ، وأبو ذر الغفاري و سلمان الفارسي، ثم إن الناس عرفوا ولحقوا بعد و روايتي كه هفت نفر را استثنا مي كند و روايتي كه خبر از ارتداد عمومي غير از تعداد معدود بعد از امام حسين مي دهد

اینها عبرتهای تاریخ است

چقدر انسانهای به ظاهر مذهبی که از دین برگشتند

دین خدا عزیز است انسان هم مورد امتحان الهی است کسی را هم با اجبار در دین نگه نمی دارند

کسانی که پیامبر را دیدند عده‌ای با حفظ ایمان در زمان رسول الله به شهادت رسیدند و به رستگاری رسیدند اما عده‌ای که تا شهادت پیامبر زنده ماندند مورد امتحان سخت واقع شدند و بجز چند نفری بقیه دین خود را باختند

چون امام زمان خود را نشناختند و امام زمان خود را تنها گذاشتند و امام زمان خود را یاری نکردند

آیا این مطلب زنگ خطر را برای دینداران به صدا در نمی آورد؟

در زمان غیبت امام زمان ارواحنافداه کسانی که بر اعتقاد به امامت حضرت صاحب الزمان ارواحنافداه باقی بمانند اجر و پاداش بزرگی خواهند داشت

اِمـٰام‌زمـٰانَـم . . مـرا با دور شدن ازخودٺ امتحان نڪن من ‌بھ ‌بهانھ ے ‌درکناࢪِتو بودن نفَس مۍڪشم! ♥️↝السلام‌علیڪ‌یابقیھ‌اللہ

اما چه کسانی در زمان غیبت بر اعتقاد صحیح باقی می مانند⁉️

در طول تاریخ افراد زیادی بودند که مدت طولانی عبادت کردند و عاقبت به خیر نشدند

مثل ابلیس با ۶۰۰۰ سال عبادت مثل برصیصای عابد مثل بلعم باور مثل طلحه و زبیر و .... از اصحاب ائمه علیهم السلام هم بودند افرادی که سالها عبادت و بندگی و خدمت بعد از سالها پایشان لغزید و عاقبت به خیر نشدند

امام صادق (علیه السلام) وَ قَالَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِدَاوُدَ بَشِّرِ اَلْمُذْنِبِينَ وَ أَنْذِرِ اَلصِّدِّيقِينَ قَالَ كَيْفَ أُبَشِّرُ اَلْمُذْنِبِينَ وَ أُنْذِرُ اَلصِّدِّيقِينَ قَالَ يَا دَاوُدُ بَشِّرِ اَلْمُذْنِبِينَ أَنِّي أَقْبَلُ اَلتَّوْبَةَ وَ أَعْفُو عَنِ اَلذَّنْبِ وَ أَنْذِرِ اَلصِّدِّيقِينَ أَلاَّ يتعجبوا يُعْجَبُوا بِأَعْمَالِهِمْ فَإِنَّهُ لَيْسَ عَبْدٌ يتعجب يُعْجَبُ بِالْحَسَنَاتِ إِلاَّ هَلَكَ. امام صادق عليه السّلام فرمود: خداوند عزّ و جلّ به داود فرمود: به گناهكاران بشارت ده، و صدّيقان را بترسان. گفت:چگونه گنهكاران را بشارت دهم و صدّيقان را بترسانم؟ فرمود:اى داود گناهكاران را بشارت ده كه من توبه پذيرم و از گناه مى گذرم،و صدّيقان را از عجب در عملهايشان بترسان،زيرا هر بنده اى كه به كارهاى نيكش عجب بورزد نابود شود.

موضوع: خودپسندی امام صادق (علیه السلام) وَ مِنْ كِتَابٍ قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بَيْنَا مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِ جَالِسٌ إِذْ أَقْبَلَ إِبْلِيسُ وَ عَلَيْهِ بُرْنُسٌ ذُو أَلْوَانٍ فَلَمَّا دَنَا مِنْ مُوسَى خَلَعَ اَلْبُرْنُسَ وَ أَقْبَلَ إِلَى مُوسَى فَسَلَّمَ عَلَيْهِ فَقَالَ لَهُ مُوسَى مَنْ أَنْتَ فَقَالَ أَنَا إِبْلِيسُ قَالَ أَنْتَ فَلاَ قَرَّبَكَ اَللَّهُ قَالَ جِئْتُ لِأُسَلِّمَ عَلَيْكَ لِمَكَانِكَ مِنَ اَللَّهِ قَالَ مُوسَى فَمَا هَذَا اَلْبُرْنُسُ قَالَ بِهِ أَخْتَطِفُ قُلُوبَ بَنِي آدَمَ قَالَ مُوسَى فَأَخْبِرْنِي بِالذَّنْبِ اَلَّذِي إِذَا أَذْنَبَهُ اِبْنُ آدَمَ اِسْتَحْوَذْتَ عَلَيْهِ قَالَ إِذَا أَعْجَبَتْهُ نَفْسُهُ وَ اِسْتَكْثَرَ عَمَلَهُ وَ صَغُرَ فِي عَيْنِهِ ذَنْبُهُ. امام صادق عليه السّلام از قول رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله فرمود:روزى موسى بن عمران صلوات اللّٰه عليه در جايى نشسته بود،در اين هنگام شيطان در حالى كه كلاهى رنگين بر سر داشت نزد او آمد،چون نزديك موسى شد كلاه را برداشت،و به طرف موسى رفت و سلام كرد، موسى گفت:كيستى؟گفت:شيطان،گفت:تويى خدا تو را به خود نزديك نكند،گفت: آمده ام به جهت مقامى كه نزد خداوند دارى به تو سلام كنم،موسى گفت:اين كلاه چيست؟گفت:به وسيلۀ آن دلهاى مردم را جلب مى كنم،موسى گفت:به من بگو آن چه گناهى است كه اگر انسان مرتكب شود بر او مسلط مى شوى؟گفت:هنگامى كه گرفتار خودپسندى شود،و اعمالش را بسيار و گناهانش را در نظرش كوچك مى شمارد.

امام کاظم (عليه‌السلام) در روایتی می فرمایند: وقتی پنجمین فرزند از فرزندان من غایب شد، در مورد دین خود بسیار مراقب باشید . مبادا کسی شما را از دین تان جدا سازد

امام صادق (عليه‌السلام) ضمن اشاره به سختی دین داری و حفظ ایمان در عصر غیبت، می فرمایند: . . . صاحب الامر دوران غیبتی در پیش دارند که در آن زمان، حفظ دین همانند شاخه پر خار درخت قتاد را با دست تراشیدن است . . . چه کسی می تواند چنین کاری را با دست خود انجام دهد؟ بنابراین، بندگان خدا باید در دوران غیبت حجت الهی تقوا را پیشه خود سازند و دین خدا را رها نسازند

در همین زمینه حضرت علی (علیه‌السلام) می فرمایند: پس از غیبت او (امام مهدی)، مردم دچار حیرت و سرگردانی بسیار سختی می شوند ; گروهی گمراه می شوند و گروهی دیگر، علی رغم تمام ناملایمات، بر هدایت باقی مانند .

ریشه همه گرفتاری های مردم در دوران غیبت، به عدم دسترسی به امام زمان (ارواحنافداه) برمی‌گردد. از این رو، مهم ترین وظیفه برای منتظران، دعا برای فرج امام زمان (ارواحنافداه) است چون با ظهور آن حضرت، مشکلات بر طرف شده و موانع موجود بر سر راه تکامل انسان ها تا حدود زیادی بر داشته خواهد شد .

امام صادق (عليه‌السلام) می فرمایند: در زمان غیبت، مردمان را می نگری که به پیروی از عقاید و بافته های ذهنی یکدیگر می پردازند و به پیروی از افراد بدکردار می پردازند . در اعمال و رفتارشان از آنان تبعیت می کنند. از این رو، راه مستقیم مسلک صحیح شریعت اسلامی بی‌رهرو می شود . بحار الانوار، ج 52، ص 259

رسول اکرم صلی الله علیه وآله در این باره می فرمایند: برای مردم زمانی فرار می رسد که هم و غم آنان فقط شکم شان و ارزش و اعتبارشان به تجملات زندگیشان و . . . دین و آیین شان ثروت و مالشان می شود . بدانید که اینان بدترین خلایق اند و در نزد خداوند برای آنان هیچ گونه ارج و منزلتی وجود ندارد . منتخب الاثر، ص 438 .

باز در توصیف این عصر، از آن حضرت روایت شده است: در آن زمان ربا شیوع پیدا می کند، کارها از طریق پرداختن رشوه انجام می گیرد و ارزش و اعتبار دین به شدت تنزل پیدا می کند . و در مقابل، دنیا در نظر مردم بسیار ارزشمند می شود .  بشارة الاسلام، ص 26 .

می فرمایند: زمانی بر امت من می آید که در آن زمان، دل های آنان پلید و آلوده شده، در مقابل ظاهرشان به طمع دینا آراسته می گردد . به آنچه در پیشگاه خداوند است دل نمی بندند، کار آنان ریا و جلوه های خوف از خدا در دل آنان راه نمی یابد . . . خداوند دعاهای آنان را مستجاب نمی کند. بحار الانوار، ج 52، ص 190 .

چه باید کرد؟

اگر اوضاع و شرایط جهان و افکار و عقاید و اخلاق توده های مردم در عصر غیبت امام (ارواحنافداه) رو به انحطاط خواهد بود، پس چه باید کرد⁉️

یاس و ناامیدی از شیطان است.

آن دسته از روایات که از سختی ها و نابسامانی ها دروان غیبت سخن به میان می آورند، با هدف ایجاد انگیزه بیشتر برای پای بندی به احکام دینی و هشدار نسبت به گرفتار آمدن به معضلات فکری، دینی، اجتماعی است .

در روایاتی که سخن از مؤمنان دوران غیبت به میان آمده است، از مؤمنان با اوصاف بسیار نیکویی یاد شده است . پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله می فرمایند: هر یک از آنان (مؤمنان واقعی دوره غیبت) اعتقاد و دین خویش را با هر سختی حفظ می کنند . چنان که گویی درختان خار مغیلان را در شب تاریک با دست پوست می کند یا آتش پر دوام را با دست نگاه می دارند. بحار الانوار، ج 52، ص 256

امام سجاد (عليه‌السلام) در توصیف مؤمنان عصر غیبت می فرمایند: مردمان زمان غیبت مهدی، که به امامت آن حضرت پای بندند و همواره در حال انتظار ظهور به سر می برند، از مردمان همه زمان ها برترند، زیر خدا چنان درک و فهم نیروی تشخیص آنان را قوت می‌بخشد که غیبت نزد آنان همانند زمان ظهور می باشد . . . آنان به حق اخلاص وزرانند . . . کمال الدین، ج 1، ص 320 .