حالا کودک ممکنه فکر کنه پدر و مادر دوستش ندارند اما حقیقت چیز دیگری است که در حد فهم کودک نیست

بی تعارف ما هم در خیلی مسائل درکمان به اندازه همان کودک است

سوال 👇 آخه فرمودید اگر شما فعالیتهای خودتان را انجام دادید و دعای لازم را هم‌کردید، یقین بدانید دعایتان احابت شده و حاجتتان پشت در است. این حرف با جوابی که دادید جور در نمیاد

سوال مخاطب بزرگوار👆👆👆

اگر همه موانعی که رفع آن از طرف ما باید انجام بشه انجام شد و باز به اجابت نرسیدیم اون وقت به یک خداشناسی بالاتری می رسیم

مثلا یک طبیب طب اسلامی اگر درسهاشو خوب خونده باشه دقت و تبحر و تجربه لازم را بکار بگیرد و تمام جوانب را رعایت کند و با توکل به خدا و توسل به معصومین علیهم السلام کار طبابت خودش را در مورد بیماری انجام دهد و آن بیمار بعد از گذشت زمان لازم و عمل به نسخه بهبود پیدا نکرد، آنجا می تواند بگوید که ممکنه خدا الان صلاح ندیده شفا دهد.

اما اگر در یک مورد کوتاهی کرد نباید بگوید خدا صلاح ندید باید بگوید من کوتاهی کردم

در دعا هم همینطور است

کوتاهی از ماست که هنر قشنگ دعا کردن را بلد نیستیم از جانب خدا منعی نیست

در آیه شریفه «ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَکُمْ»؛ بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را منظور از کلمه «ادعونی» در اینجا خواندن خداست. چه بسا ذاکر صد بار یا الله بگوید، اما دل و قلب و روحش با خدا نباشد

پس میشه گفت مشکل از فاعلیت فاعل نیست از قابلیت قابل است...

گاهی هم شکرگزار نعمت‌های قبل نبودیم یا کم شکر کردیم نعمت جدید بطور کامل به ما نمی رسد