این ماییم که انتخاب می کنیم بهشت با امام زمان ارواحنافداه را🌳🌴🌷💐 یا جهنم با غیر امام زمان ارواحنافداه را🔥🔥🔥🔥 و ما در گرو انتخاب خود هستیم

قرآن کریم سوره بقره وَقَالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّامًا مَعْدُودَةً ۚ قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِنْدَ اللَّهِ عَهْدًا فَلَنْ يُخْلِفَ اللَّهُ عَهْدَهُ ۖ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿٨٠﴾ و گفتند: آتش [دوزخ] جز چند روزی به ما نمی رسد. بگو: آیا [بر این عقیده خود] از نزد خدا پیمانی گرفته اید؟ که هرگز خدا از آن پیمان تخلّف نخواهد کرد، یا جاهلانه چیزی را به خدا نسبت می‌دهید؟ (۸۰) بَلَىٰ مَنْ كَسَبَ سَيِّئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ فَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٨١﴾ [نه چنین است که می گویید] بلکه کسانی که مرتکب گناه شدند وآثار گناه، سراسر وجودشان را فرا گرفت، آنان اهل آتشند و در آن جاودانه اند. (۸۱) وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٨٢﴾ و کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، اهل بهشت اند و در آن جاودانه اند. (۸۲)

فقط امام زمان ارواحنافداه، حقیقت دین و احکام دین است و بس روایات بسیاری ناطق بر این مطلب است که مراد از نماز و روزه و حجّ و زکات و سایر عبادات در قرآن کریم، بر حسب بطن و تأویل، امام معصوم(علیه‌السلام) است؛ از آن جمله، این روایت است: مفضّل بن عمر نقل کرده است از امام صادق(عليه‌السلام) که در جواب مسائل او، حقایق و اسرار خفیّه‌ای مرقوم فرموده‌اند از جمله آن که: ثُمَّ اِنّي اُخْبِرُكَ اَنَّ الدّينَ وَ اَصْلُ الدّينِ هُوَ رَجُلٌ وَ ذَلِكَ الرَّجُلُ هُوَ الْيَقينُ وَ الْايمانُ وَ هُوَ اِمامُ اُمَّتِهِ وَ اَهْلِ زَمانِهِ فَمَنْ عَرَفَهُ عَرَفَ اللهَ وَ دِينَهُ وَ مَنْ اَنْكَرَهُ اَنْكَرَ اللهَ و دِينَهُ وَ مَنْ جَهِلَهُ جَهِلَ اللهَ وَ دِينَهُ وَ لا يُعْرَفُ اللهُ وَ دِينُهُ وَ حُدودُهُ وَ شَرائِعُهُ بِغَيْرِ ذلِكَ الاِمامِ فَذلِكَ مَعنی اَنَّ مَعْرِفَةَ الرِّجالِ دينُ اللهِ اِلی اَنْ قالَ عَلَیْهِ السَّلام: وَ اُخْبِرُکَ اَنِّی لَوْ قُلْتُ اَنَّ الصَّلاةَ وَ الزَّکاهًَْ وَ صَوْمَ شَهْرِ رَمَضانَ وَ الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ وَ الْمَسْجِدَ الْحَرامَ وَ الْبَیْتَ الْحَرامَ وَ الطَّهُورَ وَ الْاِغْتِسالَ مِنَ الْجَنابَةِ وَ کُلَّ فَرِیضَةٍ کانَ ذلِکَ هُوَ النَبِیُّ الَّذی جاءَ بِهِ مِنْ عِنْدِ رَبِّهِ لَصَدَقْتُ لِاَنَّ ذَلِکَ کُلَّهُ اِنَّما یُعْرَفُ بِالنَّبِیِّ وَ لَوْ لا مَعْرِفَةُ ذلِکَ النَّبِیِّ وَ الاِیمانُ بِهِ وَ التَّسْلیمُ لَهُ ما عُرِفَ ذَلِکَ فَهذا کُلُّهُ ذلِکَ النَّبِیُّ.[مقدّمه‌ی تفسیر مرآت‌الانوار، صفحه‌ی ۱۳.] سپس من تو را با خبر سازم که اصل و ریشه‌ی دین مردی است و آن مرد است که یقین و ایمان است و او همان امام امّت و امام اهل زمان خویش است. پس هر که او را بشناسد، خدا و دین خدا را شناخته است و هر که او را منکر شود، خدا و دین خدا را منکر شده است و هر که نسبت به او جاهل بماند، نسبت به خدا جاهل مانده است. خدا و دین خدا و حدود و شرایع خدا جز بوسیله‌ی امام شناخته نمی‌گردد و همین است معنای اینکه دین خدا، معرفت و شناسایی مردهاست [یعنی مراد از مردها که معرفت آنان، حقیقت دین است، امامان می‌باشند] تا این که فرمود: و خبر دهم تو را که اگر من بگویم، نماز و زکات و روزه‌ی ماه رمضان و حجّ و عمره و مسجدالحرام و بیت‌الله‌الحرام و وضو و غسل و بالاخره تمام فرائض و احکام، همان پیغمبری است که آورنده‌ی این احکام از جانب خداست، هر آینه راست گفته‌ام. چه آنکه شناختن این حدود و شرایع و احکام و فرائض، تنها راه منحصرش، شناختن پیغمبر است و اگر نباشد شناسایی پیغمبر و ایمان به او و تسلیم در برابر او، هیچ‌یک از این حقایق، در دسترس معرفت انسان نخواهد بود. پس اصل و ریشه‌ی تمام این حقایق پیغمبر است [و امام هم بعد از پیغمبر، دارای همان سمتی است که پیغمبر در زمان خود واجد بوده است؛ چنان‌که صدر روایت، ناظر به همین مطلب است].

در روایتی از رسول خدا صلی‌الله علیه وآله انسان مؤمن به درخت خرما تشبیه شده است. یکی از وجوه شباهت بین مؤمن و درخت خرما، کثیرالمنفعة بودن و برکات فراوان این دو است. همچنان که از آن حضرت نقل شده که فرمودند: «مَثَلُ الْمُؤْمِنِ مَثَلُ النَّخْلَةِ ما أَخَذْتَ منها من شَیْءٍ نَفَعَکَ»1 حکایت مؤمن مانند درخت خرما است که هر چیز از آن اخذ کنی به تو نفع می‌رساند.   همان‌طور که برکت و منفعت درخت خرما در تمام اجزاء آن اعم از خرما، هسته، چوب، لیف و اجزاء دیگرش وجود دارد و همان‌طور که درخت خرما در تمام احوالش از زمانی که خرما پدید می‌آید تا زمانی که خرما خشک می‌شود به انواع مختلف مثمر ثمر است، منفعت و برکات مؤمن نیز در جمیع احوال و برای همۀ افراد فراگیر است. پی‌نوشت: 1. المعجم الکبیر؛ ج 12؛ ص 411؛ حدیث 13514 برگرفته شده از panahzadeh.blog.ir

پس انسان مؤمن، در بین غافلان و کفار هم باید ایمانش قوی و محفوظ باشد. همانطور که سرسبزی و خرمی درخت نخل در سرما و پاییز هم محفوظ است درخت پاک طبق فرموده خداوند، درخت بسیار پرمحصولی است و محصولش هم در گرو زمان نیست که سالی یکی دو ماه ‏میوه بدهد؛ بلکه میوه ‌اش دائمی است.

چون درخت بر سه چیز پابرجاست: 1 ریشه ثابت و فرورفته در زمین؛ 2 تنه محکم و استوار؛ 3 شاخه های سر به هوا کشیده. درخت ایمان نیز بر سه چیز ثابت و پا بر جاست: 1 تصدیق به قلب؛ 2 اقرار به زبان؛ 3 عمل به ارکان. چنانکه امام علی علیه السّلام می فرماید: «اَلاْ یمانُ مَعرِفَهٌ بِالْقَلْبِ وَإِقْرارٌ بِاللِّسانِ و عَمَلٌ بِالاَْرْکانِ؛  ایمان معرفت و شناخت قلبی و اقرار به زبان، و عمل به اعضا و جوارح است».