اگر فرصت باتو بودنم پایان یافت،‌وراه های وصال قطع شدند،‌وگناه میان من وتو فاصله انداخت،‌دوباره بهت برمیگردم.

شب دوازدهم.

امام رضا..💔

که قلب ها خسته اند وحرف با امام بسیار.. #امام_زمان

نگذارید انتظارِ شما،انتظاری ویرانگر باشد که منجر به رخوت و سستی و دعوت به‌ عدمِ عمل شود. #امام_زمان

میگفت:به گناهکاران بشارت دهید چرا که امام زمان برای هدایتشون شب وروز دعا میکند،واگر سعی کنند قطعاً میتوانند بزرگترین گناهان رو پشت سر بگذارند. #امام_زمان

«وأنتَ تؤُمّ الملأ» آیا آن روز می‌رسد و ما را ببینی که تو را احاطه کنیم درحالیکه جامعه جهانی را پیشوا می‌شوی؟ ‌دعای ندبه

تو یه رهگذرِ غریبی که فقط روز جمعه نبودنت رو حس میکنیم. #امام_زمان

شب سیزدهم.

«یکفی ان اتخیل ابتسامتک» برام کافیه لبخندتو تصور کنم. #امام_زمان

شب چهاردهم

لم لا أراك‌،أهان فيك توجعي ..؟💔

سلام‌علیکم؛کتب درسی را جمعاً خواندیم گویا پاسخ‌گوی مرارت‌های نداشتنتان نبود. گویا هر چه می خواندیم ما را به اشتغالات ذهنی عالیه‌ای می‌رساند اما ملتفت شدن به محضرتان از عهده ی کتب خارج بود.نامه نوشتیم که اطلاع داده باشیم به محضرتان که فردا روز نگویید چرا خدمتتان سوالات خود را عارض نشده‌ایم و منتظرین ومنتظرات حواسشان به‌جای خالی تان نبود. تمام افکار ذهنی مان را ریز به ریز تشریح کردیم به‌ دنبال راه حل ِعقلی اشتغال به اسباب آمدنتان. اما دریغ از یک اجابت! اگرچه مسئله ممتنع به‌نظر می‌آمد اما لحظه‌ای از تلاش برای فهمیدن معلومات ذهنی دست نکشیدیم. از شما که پوشیده نیست،منتظرانی چون ما محکوم به نظاره کردن به‌جای خالی محبوب هستند و شمردن قرون حسرت‌ها!‌حسرت می‌خوریم که هستید اما دستمان از لمس دامن عطفتان کوتاه است.حقیقتاً دیگر به بودنتان از دور و مراقبت احوال سیئه مان از مسافت‌های نزدیک،‌قانع نیستیم.نفس در سینه‌هایمان حبس می‌شود وقتی نمی‌توانیم تاریخ انقضای نبودن تان را تخمین بزنیم. آدرس شما را در کتب علامه ها جستیم گفته‌اند قریب هستید.اما غریب ماییم که داروی تسکین اشتیاق به شما را در هیچ نسخه‌ای نیافتیم و به‌ناچار به حسب اعمال نامبارک مان محکومیم به انتظار وندیدنتان. از خیر گرمای نگاهتان نگذشته‌ایم چون آن کسی که آهنگ آمدنش همه‌جا پیچیده است بالاخره از آن‌سوی باورهایمان خودش را می‌رساند.سخن دیگری نداریم جز این‌که بیشتر از این منتظرین و منتظرات را در آتش دل‌تنگی تان نسوزانید. #امام_زمان

کنّا أمواتاً فأحیانا الخمینی.

به اندازه ی امکاناتش کار نکرد، همت و اراده داشتن، ربطی به امکانات نداره.