هرگز فرصت "چشمدوختن برای آخرین بار" به آنچه که قرار است از دست دهیم را نداریم.
هربار باید طوری همدیگر را نگاه کنیم که انگار وداع آخرمان است..
تکیه کردن به خود خوب است و من این را به خوبی آزمودهام، اما حرف من این است که آدمی بالاخره روزی خسته و به تکیهگاه قابل اطمینانی محتاج میشود. آدمی که در هر لحظه تکیه گاهش خدا نباشد ،سرانجامی جز سقوط ندارد..