خدا نزدیک ا‌ست:)

تکیه کردن به خود خوب است و من این را به خوبی آزموده‌ام، اما حرف من این است که آدمی بالاخره روزی خسته و به تکیه‌گاه قابل اطمینانی محتاج می‌شود. آدمی که در هر لحظه تکیه گاهش خدا نباشد ،‌سرانجامی جز سقوط ندارد..

مثلا :سقوط ِ در عمق ِ غم..

سقوط در تردید وندانم کاری ..

درجواب ِ یکی از شما : -اگر مقابله با دلتنگی برایت دشوار است، خودت را تا جای ممکن مشغول نگه دار تا ذهنت فرصت پرسه زدن در گذشته‌ها را به دست نیاورد. در هر گوشه از خاطرات گذشته، دلتنگی برای غافلگیر کردن به کمین نشسته است.

رنجِ من آن است که می دانم بیشتر اعمالم ظهور ِ شما را به تأخیر می اندازد اما بااین حال ،‌هرروز منتظر آمدنت هستم .. #‌امام_‌زمانم

رنج من آن است که می‌دانم کسی به اندازه ی تو دوستدار من نیست اما با‌ز ‌بااعمالم شکنجه‌گر ِ شما هستم #‌امام_‌زمانم

کجا دیده بودی کشوری از جنگ، خانه‌ای از سوختن و کسی از زخم و آسیب نفع برده باشد؟

که من از فاصله های ِ خودساخته..

أَرَضِيتُمْ بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا مِنَ الْآخِرَةِ؟ سوره التوبه / ۳۸

و در پس تمام سختی ها خدایی هست که در آسانی ها فراموشش کرده‌ ای : )

«وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمْ ۚ» من میدونم چی تو دلت میگذره