یکی از دلایل اهمیت اعمال عبادی و دستورات شرعی یا سلوکی، مثل دائم الوضو بودن سالک از کتاب شریف معرفت النفس جناب علامه:
هر چند اعمال اعراضی اند ولی همین عرضها که حرکات و سکنات و اقوال و نیات باشند چون تکرار یافت جوهری از برای نفس به نام ملکات حاصل می گردند، این ملکات اگر لطفيه باشند نفس از تمثل آنها ملتذ خواهد بود، و اگر قهریه باشند از تمثل آنها متألم خواهد بود.
✅ eitaa.com/lahootiyan_ir
تمثال مبارک عارف نامدار آقا شیخ جعفر شوشتری(ره)
در سالهای آخر عمر پربرکتش به ایران سفر کرد و در مسیر رفت و برگشت به حرم مطهر رضوی مدتی در تهران توقف داشت.
در این مدت جمعیت مردم در نماز جماعت او به بیست هزار نفر می رسید. نوشته اند:
نزدیک ظهر که میشد جای یک نفر برای ادراک نماز از فقرایی که از قبل جا گرفته بودند به یک یا دو تومان خریده میشد.
در بازگشت از این سفر بیماری گریبان گیر وی شد و در حالتی که زبانش گويا به ذکر خداوند بود رخت از جهان فانی بر بست.
در شب وفات این فقیه عارف و واعظ دلدادة حضرت سیدالشهداء تناثر نجوم عجیبی در آسمان رخ داد.
https://t.me/joinchat/AAAAAEBSGE_o8alppgp-fw
تمثال مبارک عارف واصل آقا محمد فاضل شریبانی(ره)
این عالم وارسته علاوه بر توان بالای علمی، در مکارم اخلاق، دلسوزی نسبت به بینوایان و اکرام سادات زبانزد بود.
پس از رحلت سید حسین کوه کمره ای ریاست حوزه علمیه را بر عهده گرفت اما همواره در فقر می زیست.
از علامه طباطبایی نقل شده است:
گروهی توطئه کردند و روش عرفانی و الهی و توحیدی مرحوم آخوند ملا حسینقلی همدانی را به باد انتقاد گرفته، در عریضه ای به مرحوم شربیانی نوشتند که ملا حسینقلی همدانی روش صوفیانه در پیش گرفته است.
مرحوم شربیانی نامه را مطالعه فرمود و قلم را برداشته، زیر نامه نوشت:
کاش خداوند مرا مثل آخوند صوفی قرار بدهد.
آیت الله بهجت می فرمود:
ایشان خیلی حلیم بود، اگر به کسی چیزی هم نمی داد طرف با رضایت از پیش ایشان می رفت.
زمانی می خواست از کوفه به قصد زیارت کربلا برود، طلاب محتاج دور او را گرفتند و ایشان هم هرچه داشت به آنها داد، فقط مقداری برای هزینه راه برای خود برداشت و با ملاطفت به طلاب گفت:
اگر خدا برساند باز هم میدهم!
https://t.me/joinchat/AAAAAEBSGE_o8alppgp-fw
تمثال مبارک عارف کامل، آقا محمد علی شاه آبادی(ره)
آیت الله صدر بادکوبه ای ارتباط نزدیکی با آیت الله شاه آبادی داشت و مرتب با ایشان مکاتبه می کرد اما او هیچ یک از نامه ها را نگاه نمی داشت.
از فرزند ایشان، آیت الله نورالله شاه آبادی نقل است:
فقط یک بار یکی از نامه ها را فراموش کرده بود پنهان کند و برای نماز رفته بود.
در آن نامه آیت الله صدر بادکوبه ای به مرحوم شاه آبادی اصرار کرده بود که در وقت تشرف، فلان مطلب یادتان نرود.
مرحوم والد که از نماز برگشتند با حالت اضطراب سراغ نامه رفته، آن را پاره کردند.
حضرت امام خمینی(ره) از این عارف مکتوم با عنوان شیخ عارف کامل، یاد می کرد و در ادامه نام ایشان عبارت روحی فداه می آورد.
آخرین شب جمعه ای که مشغول خواندن دعای کمیل بود، به مردم گفت:
اگر هفته آینده مرا ندیدید حلالم کنید، و همان طور هم شد. از جملات ایشان است که می فرمود:
آمده ایم تا عارف به حق شویم نه اینکه در خودپرستی بمانیم.
https://t.me/joinchat/AAAAAEBSGE_o8alppgp-fw
تمثال مبارک عارف والا مقام، آقا شیخ علی زاهد قمی(ره)
او بیشتر عمر خود را در علم و عبادت و زهد و قناعت صرف کرد.
در مسجد هندی به اقامه جماعت می پرداخت.
آیات عظام و مراجع و علمایی نظیر آقا ضیاء الدین عراقی، محمدحسین غروی اصفهانی، سیدمحسن حکیم، میرزا عبدالهادی شیرازی، سیدمحمود شاهرودی و سید ابوالقاسم خویی به او اقتدا کرده، درک جماعت وی را مغتنم می شمردند.
آیت الله مرعشی نجفی در مورد ایشان می نویسد:
وی از کسانی بود که خداوند متعال او را به عمل به تمامی آداب و مستحبات شرعی، حتی مجاورت حرمین شریفین (مکه و مدينه) موفق گردانیده بود.
شیخ حسنعلی نجابت در شرح گلشن راز می نویسد:
شیخ علی قمی از خوش پوش های نجف محسوب می شد و بهترین لباس ها را می پوشید و چون درک بالایی در دروس داشته در حوزه نجف معروف بود. روزی ملا حسینقلی همدانی در صحن حرم امیرالمؤمنین نشسته بود، در این اثنا شیخ علی قمی از در قبله وارد شد، همین که چشم مبارک آخوند به او افتاد، شیخ علی با سر تا پهلوی آقا دوید.
ملا حسینقلی یک دقیقه در گوش او صحبت کرد و کسی نفهمید که به ایشان چه فرمود. شیخ علی کمی عقب عقب برگشت و رفت، به فاصله اندکی تمام لباس هایش را عوض کرد و در جلسات درس هم گویی قفل بر دهان زده بود.
دیگر جامه های گران قیمت و صحبت و بحث در درس برایش لذت نداشت و تا پایان عمر لباسهایش از کرباس بود.
https://t.me/joinchat/AAAAAEBSGE_o8alppgp-fw
تمثال مبارک عارف وارسته، میرزا حبیب الله رشتی(ره)
از روی عمد تجاهل می ورزید و شاگردان خود را نمی شناخت به این دلیل که از او اجازه اجتهاد نخواهند و تنها پای درسش بنشینند.
سپاسگزاری او در حق پدر و مادر کم نظیر است.
نمازهای والدینش را یک بار به تقلید از مراجع آنان و دو بار به اجتهاد خودش خواند.
وی در ادب نیز ممتاز بود. آن گاه که جان به جان آفرین می سپرد، هرچه پایش را رو به قبله دراز می کردند، او پای خود را جمع می کرد و در بیان علت می فرمود:
چون وضو ندارم، پایم را رو به قبله دراز نمی کنم.
@lahootiyan_ir
تمثال مبارک عارف عظیم الشان، آیت الله آقا سیّد محمد نجفی بادکوبه ای (ره):
زندگی معنوی و روحانی و جاوید آقا همیشه در قلب عاشقان و مریدانش جا دارد و هرگز فراموش نمی شود.
روح بزرگوار و مقام معنوی وی واسطه برآوردن حاجات نیازمندان و متوسلین بسیاری در درگاه الهی بوده است.
نه تنها اهالی محترم سامانسر و غازیان و بندرانزلی و حومه بلکه از شهرها و استانهای مختلف کشور، از آقا خاطرات بسیار دارند.
راننده ای می گفت در مسیر غازیان به انزلی بودیم و اتوبوس هم پر از مسافر. آقا را دیدیم که کنار خیابان در حرکت است. مسافرین با دیدن آقا حاضر شدند پیاده شوند و آقا سوار شود، اما ایشان راضی نشدند. اما هرچه مسیر را طی می کردیم و جلوتر می رفتیم، آقا جلوتر از ما بود.
@lahootiyan_ir
تمثال مبارک عالم ربّانی، حاج آقا مقدس تهرانی(ره)
از کودکی توجهی به بازی های کودکانه نداشت.
از آنجا که مواعظ و خطابه های این مرد خدا با صدق و سوز همراه بود، بر مخاطبان تأثیر بسیار داشت.
خود نیز کثیرالبكاء بود و عشق به اهل بیت(ع) در جانش زبانه می کشید.
کرامات متعددی از ایشان نقل شده است اما لطافت روح بزرگان خود فوق هر کرامتی است.
سوز درون روحش را به لطافتی رسانده بود که کوچکترین آزار بر خلق خدا را روا نمی داشت.
اواخر عمر شریفش، قصد کرد ابتدا به مکه و سپس به عتبات مشرف شود. وقتی برای خداحافظی خدمت آیت الله العظمی سیدحسین بروجردی رسید، ایشان نگاهی به حاج مقدس انداخت و فرمود:
مقدس! دیگر از این سفر بر نمی گردی
حاج مقدس در جواب گفت:
این مطلب را میدانم.
@lahootiyan_ir