🌾 خدایا مرا به خاطر گناهانی ڪه در طول روز با هزاران قدرت عقل توجیهشان می‌ڪنم ببخش! 🌷 شهید دڪتر مصطفی چمران @lahzaei_da_sh 🌹 #یادشهداباصلوات 🕊🕊🕊

☘☘☘☘☘☘☘☘

🍀صبح تان منوربه ذکرصلوات برمحمدوآل محمد(ص)❤️ به رسم ادب هرصبح: السلام علی رسول الله وآل رسول الله💖 السلام علیک یابقیة الله(عج)💖 السلام علیک یااباعبدالله الحسین(ع)💖 جمیعاورحمت الله💞

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا یا سیدنا و مولانا💞 ما را هم در شمار زائران عزیزت قبول کن🌺 و حاجات همه ی ما را برآورده نما✅ بفاطمه بفاطمه بفاطمه💖 سلام اللّه علیها💓

❁﷽❁ #شهدا 🌷 🕊🔻 عشــــــــــق یعنی: جوان باشــے خوش سیما باشـے و شهوتت در اوج خودش باشد ولــــــــــی... فقط بخاطر رضایت خـــــدا و امام زمانت 👈گناه نکنی👉

🌷عید غدیر نزدیک است، 📣مبلغ غدیر باشیم 🌸غدیر را تبلیغ نکردند،که عاشورا به وجود آمد 💙بالا رفتن دست علی؏ راتبلیغ نکردند که سر حسین ؏ بربالای نیزه‌ها رفت 🌴به پیشواز غدیر برویم🌴

✧✦•﷽‌ ✧✦• بہ ما خورده نگیرید؛ ڪہ چرا اینقدر از #حجاب میگوییم... بہ ازاے هر زینب؛ ما #عباس_ها داده ایم... در جبهہ ها!!! @lahzaei_da_sh

دو برادر شهیدی که هیچ‌گاه مادر و پدری زائر مزارشان نبوده است! @lahzaei_da_sh

🌺 از شیرخوارگاه تا آسمان 🌺 ثابت و ثاقب شهابی نشاط. نوجوان‌هایی که سال ۶۱ امدادگران خستگی‌ناپذیر گردان سلمان بودند. عملیات مسلم ابن عقیل در منطقه سومار اولین‌باری بود که آنها پا به جبهه گذاشته بودند. همرزمان این دو شهید می‌گویند وقتی نامه‌ به خط مقدم می‌آمد، معمولاً ثابت و ثاقب غیبشان می‌زد! یک‌بار یکی از رزمندگان متوجه شد وقتی همه گرم نامه خواندن هستند و خبر سلامتی خانواده و عکس‌هایشان را با وجد نگاه می‌کنند، دوقولوها دست در گردن هم در کنج سنگر، گریه می‌کنند. بعدها که موضوع را جویا شدم، فهمیدم آنها بی‌سرپرست هستند و هر بار دل‌شان می‌شکند که کسی آنسوی جبهه چشم انتظارشان نیست. عکس‌های کودکی و زنبیل قرمزی که در آن سر راه گذاشته شده‌اند را بغل کرده گریه می‌کنند. چندی بعد ثاقب در مجتمع نگهداری خودش به دلیل مجروحیت دعوت حق را لبیک گفته و ثابت نیز بعد از چند سال تحمل مجروحیت از استنشاق گازهای شیمیایی به نزد برادر می‌شتابد و او نیز شهد شهادت را می‌نوشد. روزی شخصی ثاقب و ثابت را پشت به یکدیگر داخل آن زنبیل کوچک قرمز رنگ گذاشته بود و زیر شرشر باران کنار درب ورودی بهزیستی رهای‌شان کرده بود. حال درد نان بود یا درد جان،کسی نمی‌دانست. از آن پس بود که آن زنبیل کوچک شد تنها یادگاری از مادر ندیده‌شان. ثاقب و ثابت سالها از کرمانشاه و غرب کشور گرفته تا اهواز و خرمشهر، به هر کجا که اعزام می‌شدند، در درون ساکشان اعلامیه‌هایی را به همراه داشتند که عکسی از دوران کودکی‌شان به همراه دست نوشته‌ای بود که به در ودیوار شهرها می‌چسبانیدند: "مادر، پدر! از آن روز که ما را تنها در کنار خیابان رها کردید و رفتید سالها می‌گذرد. حال امروز دیگر ما برای خودمان مردی شده‌ایم ولی همچنان مشتاق و محتاج دیدار شماییم..." اما هیچگاه روزی فرا نرسید که قاب عکسی باشد و عکسی از ثاقب و ثابت وخانواده‌شان در کنار یکدیگر. آنچه که امروز از ثاقب و ثابت شهابی نشاط باقی است، ۲ قبر مشکی رنگ شبیه به هم و در کنار هم در قطعه ۵۰ گلزار شهدای بهشت زهرا(س) است. اگر چنانچه گذارمان به گلزار شهدای بهشت زهرا افتاد، جایی ما بین قبور قطعه ۵۰، ردیف ۶۷، شماره ۱۹ وردیف ۶۶ شماره ۱۹، دو برادر شهیدی آرام کنار یکدیگر خفته اند که شب‌های جمعه، هیچ‌گاه مادر و پدری زائر مزارشان نبوده است!

پنجشنبه ها بهانه ای ست تاازکسانی که بینمان نیستند یادی بشود لذا امروز را برای دوشهیدی که دراین دنیای خاکی کسی را ندارند،ویادی ازهمه پدران،مادران،شهدا،علماوهمه کسانیکه دستشان ازاین عالم کوتاه شده و منتظر حمدوقل هوالله من و شما هستند به روحشان می فرستیم الفاتحه مع الصلوات باشد تا چند گذر دیگری یاد ماهم بکنن