•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_اول #عطرِ_مریم . ■ نهم تیر ماہ سال ۱۳۵۷/۲۵۳۷■ مثل تمام روزهاے گرم و آفتابے تیر ماہ،بانوے آسمان روے سر حیاط سایہ انداختہ بود. چشم بہ عقب گرداندم و خوب اطراف را دید زدم! خبرے از مامان فهیمہ و ریحانہ نبود اما براے اطمینان خاطر،پاورچین پاورچین بدون دمپایے روے موزاییڪ هاے داغ قدم برمیداشتم. از ترس این ڪہ نڪند یڪهو حاج بابا هوس ڪند وسط ظهر بہ خانہ جلوس ڪند،روسرے حریرم را مرتب ڪردم. هرچند موهاے بافتہ شدہ ام روے ڪمر افتادہ بود! زبان دور لب هایم گرداندم،تنم تب داشت و گلویم عطش! احساس میڪردم قرار است بزرگترین خبط دنیا را مرتڪب شوم! قلبم بے تاب و بے قرار بہ سینہ ام مے ڪوبید،آهستہ نفسم را آزاد ڪردم و بہ راهم ادامہ دادم. باید ملتفت مے شدم آن پایین چہ خبر است،هرچند چیزهایے حدس میزدم! چند قدم ماندہ بہ پلہ هاے آجرے انبار صداے در حیاط بلند شد. از ترس لب گزیدم اما سریع بہ خودم آمدم. عادے روے برگرداندم ڪہ دیدم حاج بابا دارد در را مے بندد. آب دهانم را قورت دادم و نفس تازہ ڪردم. بیخود بہ دلم بد نیوفتادہ بود! خواست راہ خانہ را پیش بگیرد ڪہ چشمان میشے رنگش شڪارم ڪردند. مهلتش ندادم و زبان چربم را چرخاندم:سلام حاج بابا! خداقوت! خوش اومدین! و در همان حین با نازے دخترانہ بہ سمتش خرامیدم! ابرو بالا ڪشید و جواب داد:علیڪ سلام! این چہ وضعشہ؟! سپس با نگاهش پاهایم را نشانہ گرفت. پشت سرش ایستادم و ڪمڪ ڪردم ڪت قهوہ اے رنگس را از تن خارج ڪند. _منظورتون پاهاے برهنمہ؟! _بعلہ! گلو صاف ڪردم و رو بہ رویش ایستادم:اصلا حواسم نبود! مامان فهیم سرش درد میڪرد از بس گف سر و صدا نڪنین پا برهنہ تو حیاط دورہ افتادم! آهانے گفت ڪہ بوے طعنہ میداد. اخمے تحویلم داد و گفت:صد مرتبہ گفتم این گیسا رو ڪامل بپوشون! نسیہ عمل میڪنے؟! با دست بہ پشت بام همسایہ ها اشارہ ڪرد و ادامہ داد:دور و ور این حیاط صد جفت چِش هس! خوش ندارم همہ ے اهل محل بشینن از موهاے ڪمند دختر حاج خلیل حرف بزنن! سر بہ زیر انداختم و زمزمہ ڪردم:شرمندہ حاج بابا! آخہ... تحڪم در صدایش موج زد! _آخہ و ولے و اما و شعر و قصہ ندارہ رایحہ! دیگر ڪلامے بہ زبان نیاوردم،چند قدم دور شد و پا روے پلہ ے ورودے پذیرایے گذاشت! _هنوز واسادے ڪہ! مامان فهیمت یادت ندادہ چطور باید از مرد خونہ استقبال ڪنے؟! سر بلند ڪردم و لبخند زدم:الان بساط هندونہ و شربت خاڪ شیرتونو آمادہ میڪنم. با عجلہ بہ سمتش دویدم،ڪنارش ڪہ رسیدم ڪتش را بہ سمتم گرفت و گفت:اینو ببر داخل. میخوام بشینم حیاط. سرے تڪان دادم و ڪتش را گرفتم. بہ سمت حیاط عقب گرد ڪرد و ڪنار حوض نشست. دستش را داخل حوض برد و مشتے آب برداشت. از چهار پلہ ے ورودے ڪہ گذشتم صدایم زد:رایحہ! سر برگرداندم:بلہ حاج بابا؟! نگاهش بہ گلدان شمعدانے روے حوض بود. با یڪ دست ساقہ ے گل شمعدانے را نوازش میڪرد و با دست دیگر ریش هاے تقریبا پر پشت سیاهش را. _راجع بہ انبارے ام نسیہ عمل نڪن! اینم صد مرتبہ گفتہ بودم! دیگہ نبینم دور و ور انبار مے پلڪے! پس دستم را خواندہ بود! بہ چشم گفتنے اڪتفا ڪردم،شڪست خوردہ و رنجیدہ وارد خانہ شدم. از حرص پا روے زمین ڪوبیدم و بہ خودم نهیب زدم:خاڪ بر سر بے عرضہ ت! نتونستے یہ انباریو دید بزنے و بفهمے چہ خبره! با حرص ڪت حاج بابا را روے رخت آویز چوبے آویزان ڪردم و بہ سمت آشپزخانہ رفتم. باید یڪ سر بہ خانہ ے عمو باقر مے رفتم و سر و گوشے آب میدادم. از حاج بابا و مامان فهیم چیزے دستگیرم نمے شد. سر منشاء همان جا بود و ساڪنِ منفور خانہ! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے ۹۸/۷/۱۲ . پ‌ن:سلام مهربونا و همراہ هاے همیشگے❤ دوتا نڪتہ راجع بہ داستان رایحہ ے محراب. نڪتہ ے اول:رایحہ ے محراب داستان تقریبا بلندہ و رمان نیست. جمع و جور،ڪوتاہ و با فاصلہ هاے زمانے متفاوتہ صرف این ڪہ با عطر خوشش مدتے مهمون چشم و دلتون باشہ. نڪتہ ے دوم:پست هاے مربوط بہ داستان فقط دو روز در هفتہ،روز هاے دوشنبہ و پنجشنبہ توے پیج و ڪانال قرار میگیرہ. این قسمت اول علی الحساب خدمتتون☺ انرژے و حس خوبتون رو برسونید ڪہ من و رایحہ شدیدا منتظرشیم😍❤️ از یہ جاهایے بہ بعد مثل من،دلتون براش میرہ. دوستانتون رو براے خوندن یہ داستان خوش عطر بہ ڪانال دعوت ڪنید. Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻کپی و نشر ممنوع👉🏻

{♡} |برای خالقِ لبخندهاے علے (ع)| . آرام ولے با دلے شڪستہ،خاڪ را مے ڪَند.آرام ولے با دیدگانے تار. بہ حتم ابوتراب،با فرزند خود درد و دل مے ڪرد! داشت دردانہ اش را بہ خاڪ مے سپرد. قلبِ خاڪ را براے قلبش مے شڪافد و دانہ هاے اشڪش در آن حفرہ ے غم،جا مے گرفت. ڪاش ڪسے میگفت مولاے من!تمام ڪن این اشڪ ها را! این قبرے ڪہ براے جانت ڪندہ اے از اشڪ لبریز شد... خاڪ را ڪنار مے زد و نغمہ هاے عاشقانہ اش دل خاڪ را آب مے ڪرد! _اے خاڪ! امشب دردانہ ے خاتم الانبیا مهمان توست. اے خاڪ! بهار جهان و محبوب خداوند مهمان توست. میان ڪلمات،قطرہ ے اشڪے بہ خاڪ آمیختہ میشد و آن را مے سوزاند. _اے خاڪ! عزیزترینِ علے را برایت آوردم! با عزیزِ علے مهربان باش ڪہ مردم این شهر نبودند. اے خاڪ! بانوے من خستہ و استخوان شڪستہ بہ دیدارت آمده،بر او سخت نگیر. تمام مے شود شڪافتن قلب خاڪ. _اے خاڪ! مراقب جانِ علے باش! چشم های تنهایش بہ سمت تابوت رفت،نااستوار و بے رمق قدم بر مے داشت خیبرشڪن! زهرایش را روے دو دست بلند ڪرد براے وداع و فراق. آهستہ آهستہ بہ سمت حفرہ ے غم نزدیڪ مے شد،زیر لب مے خواند:مِنها خَلَقناڪُم...شما را از زمین آفریدیم. چند قدم نزدیڪ شد:وَ فیها نُعیدُڪُم...و بہ آن باز مے گردانیم. بالاے سر خانہ یِ جدید یارِ جوانش رسید. _وَ مِنها نُخرِجُڪُم تارَةً أخرَے...و بار دیگر از آن بیرونتان مے آوریم! قصد ڪرد براے پا گذاشتن بہ خانہ ے جدید فاطمہ (س) ڪہ ناگهان دست هایے آشنا از داخل قبر بیرون آمدند و زهرا (س) را طلب ڪردند! شرمگین شد چشم هاے علے (ع)،سر خم ڪرد و با هزار پریشانے خالقِ لبخندهایش را بہ دست هایے ڪہ منتظر و دلتنگ امانتشان بودند سپرد! و ڪوثر در دلِ خاڪِ مدینہ جارے شد... زهرا (س) ڪہ در خاڪ آرمید،روشنایے از جهان علے (ع) ڪوچ ڪرد. زانو زد و سرش را داخل قبر برد تا خوب بشنود شریڪِ مهربانِ غربتش،شهیدِ حقانیتش. _مِنها خَلَقناڪُم وَ فیها نُعیدُڪُم وَ مِنها نُخرِجُڪُم تارَةً أخرَے زهرای من. شما را از زمین آفریدیم و بہ آن باز مے گردانیم و بار دیگر از آن بیرونتان مے آوریم. لبخند زد بہ روے نیلیِ جهانش. محزون و دلربا! از آن لبخندهایے ڪہ فقط حوالہ ے نگاہ فاطمہ (س) مے ڪرد. _آسودہ بخواب همدم و بهارم! ما دوبارہ بہ هم بر مے گردیم حیاتِ علے... . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے . •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○•

#حفے . اسماء آب مے ریخت و دست هاے علے (ع) بہ سستے روے پیڪرِ نحیفِ طاهرہ اش بہ بهانہ ے غسل،عدوات را جستجو مے ڪرد... ڪاشانہ اش چون چشمانش ڪم نور بود و بے فروغ. خون،اشڪ مے شد و از گوشہ ے چشمانِ اطهرش چِڪہ... ّبغض ها،اشڪ ها،فریادها و عشق ها حبس شدہ بود در سینہ اش. اسما مے دید ڪہ چشمانِ دلتنگ حیدر آیات قرآن را تلاوت مے ڪنند! _يَآ أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلَّآ أَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ... اے ڪسانے ڪہ ایمان دارید،بہ خانہ ے پیامبر وارد نشوید،مگر این ڪہ بہ شما اذن دادہ شود... و نفس هاے بہ شمارہ افتادہ ے علے (ع) از چشمانِ بستہ ے فاطمہ (س) مے پرسیدند:روشنایے و رونق بیتِ علے! جانِ علے! ایمان نداشتند یا پارہ ے تن رسول اللہ را بہ دخترے اش قبول؟! یا تو اذن دادے ڪہ بہ رسمشان وارد ڪاشانہ ے ما بشوند؟! ڪدام طایفہ و ڪدام مردمان رسم دارند براے عرض ادب،بہ درب شڪستن و هتڪ حرمت بہ محضر صاحبِ بیت؟! نازنینِ من! تو ڪہ تنها صاحبِ بیت علے (ع) و جانش نیستے،تو بعد از خداے عزوجل مالڪ زمین و آسمان هایے،مالڪِ عرش اعلا و جنات! ڪجا رسم دارند ڪہ دستِ سنگین مرد در برابر صورتِ نحیف زن باشد؟! گفتہ بودم مردان عرب سنگین دست هستند؟! نہ نگفتہ بودم... گفتہ بودم ڪہ دست هاے مردان جنگے عرب سنگین تر...؟! نہ نگفتہ بودم... تو هم بہ من نگفتے عزیزدلم! بغض نفسش را گرفت،سرش را روے دست زهرایش گذاشت و گریست. مثل این روزهاے حسن (ع) ڪہ شانہ مے لرزاند و همراهش حالِ عرشیان را! _علے را ببخش ڪہ عهدے با خدا و رسولش داشت! تو از علے عطوفت دیدہ اے و مهربانے اما آوازہ ے اخم ابروها و بر باد رفتن سرها را شنیدہ اے... علے معذور بود،علے باید از جانش دست مے ڪشید فاطمہ ے من! وگرنہ مقدر مے شد ڪہ من بہ پاے تو و تو بہ پاے من پیر بشوے،ڪہ زینب را عروس ڪنیم و حسنین را داماد... ڪہ علیِ حسین را ببینے،پدرت را دوبارہ در آغوش بکشے و رفع دلتنگے ڪنے... "یاعلی" در گوشش لالایے ڪنے و دوبارہ براے پدرت مادرے! مقدر مے شد اگر مے گذاشتند... اسما ڪہ ڪفن را آورد،سر بلند ڪرد و آہ ڪشید. آہ علے (ع) بہ جانِ مدینہ نشست و ارض نشینش ڪرد...سوا ڪرد مدینہ را از هفت آسمان ها... بندهاے ڪفن را مے بست و با خود زمزمہ مے ڪرد:ڪاش علے را همراہ خود ببرے... تا تو بودے علے غریب نبود،حالا ڪہ مے روے غربت علے را در آغوش مے گیرد و همدمش مے شود! تو راضے اے بہ غربت علے؟! بہ تنهایے اش؟! بہ بے ڪس و ڪارے اش؟! بندهاے ڪفن را ڪہ بست غم در صدایش لانہ ڪرد و خجل فرمود:یا زینب! یا ام ڪلثوم! یا حسن و یا حسین! بیاید و با مادرتان وداع ڪنید! چرا ڪہ دیگر او را نخواهید دید... حسن (ع) شتاب ڪرد و جلوتر دوید،محتاط سر روے سینہ ے مادر گذاشت و رعشہ ے شانہ هایش طلوع ڪرد. دست ڪوچڪش را روے صورت مادر گذاشت و نالہ سر داد:مادر! با من سخن بگو! و هق هق ڪودڪانہ اش جارے شد در تار و پود خانہ. علے (ع) دید طفل تاب ندارد،خواست در آغوشش بڪشد ڪہ دید ڪودڪے مهربان،با تنے لرزان صورت بہ پاهاے مادر چسباندہ و اشڪ مے ریزد! او حفے بود! حسین (ع)! مهربان ترین و دوست ترینِ خاندان علے (ع)! رسول اللہ ڪہ از جهان دیدہ بست و رفت،همہ دل نگران احوالش بودند ڪہ مبادا قلب ڪوچڪش از تپش بایستد و بہ دیدار رحمة للعالمین بشتابد! جسم ڪوچڪش مے لرزید و اشڪ هایش زمینِ خانہ را دریا مے ڪرد. صورت از پاے مادر بر نمے داشت... _مادر! من حسینم! با من سخن بگو! با حسینت! دست هاے ضرب دیدہ ے مادر،از بند ڪفن آزاد شدند و حسنین را طلب ڪردند ڪہ مبادا حفے از دست برود! ندا آمد از عرش ڪه:یا علے! فرزندان را از روے پیڪر مادر بردار. بہ خدا سوگند ڪہ ملائڪ تاب ندارند! حفے دل بستہ ترینِ خانوادہ بود...دلسوزترین...وابستہ ترین.... ♡ ‌و بہ حتم آن روز،میان آن خیل دشمن در صحراے عاشورا ڪہ خندہ ها بر صداے طبل و شمشیرها چیرہ شدہ بود،حفے صورت روے صورت علے (ع) گذاشتہ و از او جان طلب مے ڪرد ڪه:علیِ من! میوہ ے دلم! من حسینم! با من سخن بگو! ڪہ شانہ مے لرزاند و تن پارہ پارہ را در خود حل مے ڪرد ڪہ شاید قلبش آرام بگیرد! ڪہ روح داشت از دست مے رفت،از عرش بہ زینب (س) ندا دادند ڪہ شتاب ڪن! روح از ڪالبد حسین در راہ عروج است... مے دانستند ڪہ "حفی" چقدر مهربان است،ڪہ قلبش رئوف است و مملو از دل بستگے! ڪہ آمدہ بودند قلبِ حفے را از پاے درآورند... . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے @Ayeh_Hayeh_Jonon

|✨ ڪودڪان شهر بہ سمتش ڪلوخ هاے خاردار پرت مے ڪردند. ايستاد،بچہ ها را صدا زد. ڪلوخ‌ ها را بہ آرامے در دامانش جمع ڪرد و گفت: اگر خواستيد باز هم بزنيد،همين ها را بزنيد. مبادا دستتان دوبارہ زخمے شود... 🌺عید رحمت،عید مبعث مبارڪ🍃 @Ayeh_Hayeh_Jonon