قال امیرالمومنین (علیه‌السلام): وُفُورُ الْعِرْضِ‏ بِابْتِذَالِ الْمَالِ وَ صَلَاحُ الدِّينِ بِإِفْسَادِ الدُّنْيَا آبروی شایسته با خرج کردن مال بدست می‌آید و صلاح دین در اعراض از دنیاست. تصنیف غرر/ حدیث ۵۳۹۶ دوره معارف اسلام https://eitaa.com/maarefe_islam

ابراهیم بن محمد بیهقی» از علمای قرن ۳ و ۴ در کتاب «المحاسن و المساوی» چنین نقل می‌کند: شخصی در مجلس محمد بن عائشه ـ که از محدثان بصره می باشد و ابن حبّان او را از ثقات بر می شمارد ـ از وی پرسید: چه کسانی افضل اصحاب پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم هستند؟ او در پاسخ، برخی از صحابه را نام برد. آن شخص پرسید: چرا علی بن ابی طالب علیه السلام را نام نبردی؟ محمد بن عائشه پاسخ داد: تو از اصحاب سؤال کردی یا از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم؟ گفت: منظورم اصحاب ایشان بود؛ محمد بن عائشه در پاسخ آیه مباهله را تلاوت نمود، فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ( آل عمران.۶۱) سپس گفت: چگونه اصحاب پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم با نفس ایشان برابر می‌باشد؟! برگرفته از کتاب «المحاسن و المساوی. حاکم نیشابوری» ذیل آیه مباهله روایتی نقل می‌کند که در آن می‌گوید: «وقتی رسول‌خـدا صلی الله علیه و آله و سلم خواستار آوردن پسران و زنان و نَفْس دو طرف برای مباهلـه شدنـد، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم اهل بیت علیهم السلام خود را (یعنی علی، حسن، حسین و فاطمه علیهم السلام ) به مباهله آورد و علی علیه السلام را به عنوان نَفْس خود معرفی فرمود» پ‌ن: سلفی برجسته «ذهبی» این روایت را صحیح و بلکه مطابق شروط صحت کتاب بخاری و مسلم می‌داند دوره معارف اسلام https://eitaa.com/maarefe_islam

24 ذی‌الحجه مصادف با روز مباهله است. مفسران و محدثان شیعه و سنی تصریح کرده‌‎اند که آیه مباهله (آیه 61 آل‌عمران) در حق اهل‌بیت پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نازل شده است و پیامبر کسانی را که همراه خود به میعادگاه برد، فرزندانش (حسن و حسین) و دخترش (فاطمه) و علی علیهم‌السلام بودند. بر این اساس منظور از أَبْنَاءَنَا در آیه مدنظر، حسن و حسین هستند، همان‌طور که منظور از نسائنا فاطمه، و منظور از أَنفُسَنَا علی(علیهم‌السلام) است. (تفسیر المیزان، ج3 - 4 ، ص 223). روز بیست‌وچهارم [ذی‌الحجه] روزی است که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله با نصارای نَجران مباهله کرد و پیش از مباهله عبا بر دوش مبارک گرفت و حضرت امیرالمؤمنین و فاطمه و حسن و حسین علیهم‌السلام را زیر عبا جا داد و گفت: پروردگارا هر پیامبری را اهل‌بیتی بوده که مخصوص‌ترین خلق نسبت به او بودند، خدایا اینان اهل‌بیت من هستند، از ایشان شک و گناه را برطرف کن و پاک کن ایشان را پاک کردنی کامل، پس جبرائیل نازل شد و آیه تطهیر را در شأن ایشان فرود آورد. آنگاه رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله آن چهار بزرگوار را برای مباهله به بیرون برد، چون نگاه نصاری بر ایشان افتاد و حقیقت آن حضرت و آثار نزول عذاب را مشاهده کردند، جرأت بر مباهله را از دست داده و استدعای مصالحه و قبول جزیه کردند. در این روز حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام در حال رکوع انگشتر خود را به سائل داد و آیه  «إِنَّمٰا وَلِیُّکُمُ اللّٰهُ وَ رَسُولُهُ..» در شأن آن حضرت نازل شد. در هر صورت این روز دارای شرافت بسیاری است و در آن چند عمل وارد است: اوّل:غسل. دوّم:روزه گرفتن. سوّم:خواندن دو رکعت نماز که در وقت و کیفیت و ثواب مانند «نماز روز عید غدیر» است و اینکه «آیت‌الکرسی» در نماز مباهله باید تا «هُمْ فِیهٰا خٰالِدُونَ» خوانده شود. چهارم:خواندن دعای مباهله که شبیه به دعای سحر ماه رمضان است و شیخ طوسی و سید ابن طاووس نقل کرده‌اند، اما بین روایات آن دو بزرگوار اختلاف زیادی است و من روایت شیخ طوسی را در کتاب «مصباح» برگزیده‌ام که فرموده است: دعای روز مباهله همراه با فضیلت آن، از حضرت صادق علیه‌السلام روایت شده و آن دعا این است: اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ بَهائِکَ بِأَبْهاهُ وَکُلُّ بَهائِکَ بَهِیٌّ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِبَهائِکَ کُلِّهِ. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ جَلالِکَ بِأَجَلِّهِ وَکُلُّ جَلالِکَ جَلِیلٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِجَلالِکَ کُلِّهِ. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ جَمالِکَ بِأَجْمَلِهِ وَکُلُّ جَمالِکَ جَمِیلٌ ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بَجَمالِکَ کُلِّهِ. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِى فَاسْتَجِبْ لِى کَما وَعَدْتَنِى. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ عَظَمَتِکَ بِأَعْظَمِها وَکُلُّ عَظَمَتِکَ عَظِیمَةٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِعَظَمَتِکَ کُلِّها. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ نُورِکَ بِأَ نْوَرِهِ وَکُلُّ نُورِکَ نَیِّرٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِنُورِکَ کُلِّهِ. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ رَحْمَتِکَ بِأَوسَعِها وَکُلُّ رَحْمَتِکَ واسِعَةٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِرَحْمَتِکَ کُلِّها؛ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِى فَاسْتَجِبْ لِى کَما وَعَدْتَنِى. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ کَمالِکَ بِأَکْمَلِهِ وَکُلُّ کَلِماتکَ کامِلٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِکَمالِکَ کُلِّهِ. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ کَلِماتِکَ بِأَتَمِّها وَکُلُّ کَلِماتِکَ تامَّةٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِکَلِماتِکَ کُلِّها. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ أَسْمائِکَ بِأَکْبَرِها وَکُلُّ أَسْمائِکَ کَبِیرَةٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِأَسْمائِکَ کُلِّها؛ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِى فَاسْتَجِبْ لِى کَما وَعَدْتَنِى. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ عِزَّتِکَ بِأَعَزِّها وَکُلُّ عِزَّتِکَ عَزِیزَةٌ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِعِزَّتِکَ کُلِّها. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ مَشِیئَتِکَ بِأَمْضاهَا وَکُلُّ مَشِیئَتِکَ ماضِیَةٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِمَشِیئَتِکَ کُلِّها. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِقُدْرَتِکَ الَّتِى اسْتَطَلْتَ بِها عَلَىٰ کُلِّ شَىْءٍ وَکُلُّ قُدْرَتِکَ مُسْتَطِیلَةٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِقُدْرَتِکَ کُلِّها؛ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِى فَاسْتَجِبْ لِى کَما وَعَدْتَنِى. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ عِلْمِکَ بِأَنْفَذِهِ وَکُلُّ عِلْمِکَ نافِذٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِعِلْمِکَ کُلِّهِ. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ قَوْ لِکَ بِأَرْضاهُ وَکُلُّ قَوْلِکَ رَضِیٌّ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِقَوْلِکَ کُلِّهِ.

اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ مَسائِلِکَ بِأَحَبِّها وَکُلُّها إِلَیْکَ حَبِیبَةٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِمَسائِلِکَ کُلِّها. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِى فَاسْتَجِبْ لِى کَما وَعَدْتَنِى. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ شَرَفِکَ بِأَشْرَفِهِ وَکُلُّ شَرَفِکَ شَرِیفٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِشَرَفِکَ کُلِّهِ. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ سُلْطانِکَ بِأَدْوَمِهِ وَکُلُّ سُلْطانِکَ دائِمٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِسُلْطانِکَ کُلِّهِ؛ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ مُلْکِکَ بِأَفْخَرِهِ وَکُلُّ مُلْکِکَ فاخِرٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِمُلْکِکَ کُلِّهِ. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِى فَاسْتَجِبْ لِى کَما وَعَدْتَنِى. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ عَلائِکَ بِأَعْلاهُ وَکُلُّ عَلائِکَ عالٍ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِعَلائِکَ کُلِّهِ. اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَقَنِّعْنِى بِما رَزَقْتَنِى ، وَبارِکْ لَى فِیما آتَیْتَنِى ، وَاحْفَظْنِى فِى غَیْبَتِى وَکُلِّ غائِبٍ هُوَ لِى . اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَابْعَثْنِى عَلَى الْإِیمانِ بِکَ وَالتَّصْدِیقِ بِرَسُولِکَ . اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَسْأَلُکَ خَیْرَ الْخَیْرِ رِضْوانَکَ وَالْجَنَّةَ ، وَأَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ الشَّرِّ سَخَطِکَ وَالنَّارِ . اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاحْفَظْنِى مِنْ کُلِّ مُصِیبَةٍ، وَمِنْ کُلِّ بَلِیَّةٍ، وَمِنْ کُلِّ عُقُوبَةٍ ، وَمِنْ کُلِّ فِتْنَةٍ ، وَمِنْ کُلِّ بَلاءٍ ، وَمِنْ کُلِّ شَرٍّ ، وَمِنْ کُلِّ مَکْرُوهٍ ، وَمِنْ کُلِّ مُصِیبَةٍ ، وَمِنْ کُلِّ آفَةٍ نَزَلَتْ أَو تَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ إِلَى الْأَرْضِ فِى هٰذِهِ السَّاعَةِ ، وَفِى هٰذِهِ اللَّیْلَةِ ، وَفِى هٰذَا الْیَوْمِ ، وَفِى هٰذَا الشَّهْرِ ، وَفِى هٰذِهِ السَّنَةِ؛ اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاقْسِمْ لِى مِنْ کُلِّ سُرُورٍ وَمِنْ کُلِّ بَهْجَةٍ ، وَمِنْ کُلِّ اسْتِقامَةٍ ، وَمِنْ کُلِّ فَرَجٍ ، وَمِنْ کُلِّ عافِیَةٍ ، وَمِنْ کُلِّ سَلامَةٍ ، وَمِنْ کُلِّ کَرامَةٍ ، وَمِنْ کُلِّ رِزْقٍ واسِعٍ حَلالٍ طَیِّبٍ ، وَمِنْ کُلِّ نِعْمَةٍ وَمِنْ کُلِّ سعَةٍ نَزَلَتْ أَو تَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ إِلَى الْأَرْضِ فِى هٰذِهِ السَّاعَةِ ، وَفِى هٰذِهِ اللَّیْلَةِ ، وَفِى هٰذَا الْیَوْمِ ، وَفِى هٰذَا الشَّهْرِ ، وَفِى هٰذِهِ السَّنَةِ. اللّٰهُمَّ إِنْ کانَتْ ذُنُوبِى قَدْ أَخْلَقَتْ وَجْهِى عِنْدَکَ وَحالَتْ بَیْنِى وَبَیْنَکَ وَغَیَّرَتْ حالِى عِنْدَکَ ؛ فَإِنِّى أَسْأَلُکَ بِنُورِ وَجْهِکَ الَّذِى لَایُطْفَأُ وَبِوَجْهِ مُحَمَّدٍ حَبِیبِکَ الْمُصْطَفىٰ، وَبِوَجْهِ وَلِیِّکَ عَلِیٍّ الْمُرْتَضىٰ ، وَبِحَقِّ أَولِیائِکَ الَّذِینَ انْتَجَبْتَهُمْ أَنْ تُصَلِّىَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تَغْفِرَ لِى مَا مَضىٰ مِنْ ذُنُوبِى، وَأَنْ تَعْصِمَنِى فِى مٰا بَقِىَ مِنْ عُمْرِى، وَأَعُوذُ بِکَ اللّٰهُمَّ أَنْ أَعُودَ فِى شَىْءٍ مِنْ مَعاصِیکَ أَبَداً مَا أَبْقَیْتَنِى، حَتَّىٰ تَتَوَفَّانِى وَأَنَا لَکَ مُطِیعٌ وَأَنْتَ عَنِّى راضٍ، وَأَنْ تَخْتِمَ لِى عَمَلِى بِأَحْسَنِهِ وَتَجْعَلَ لِى ثَوابَهُ الْجَنَّةَ، وَأَنْ تَفْعَلَ بِى مَا أَنْتَ أَهْلُهُ یَا أَهْلَ التَّقْوىٰ وَیَا أَهْلَ الْمَغْفِرَةِ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَارْحَمْنِى بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ آیاتِکَ بِأَعْجَبِها وَکُلُّ آیاتِکَ عَجِیبَةٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِآیاتِکَ کُلِّها. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ مَنِّکَ بِأَقْدَمِهِ وَکُلُّ مَنِّکَ قَدِیمٌ ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِمَنِّکَ کُلِّهِ؛ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِى وَعَدْتَنِى. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِما أَنْتَ فَیهِ مِنَ الشُّؤُوْنِ وَالْجَبَرُوتِ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِکُلِّ شَأْنٍ وَکُلِّ جَبَرُوتٍ. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِما تُجِیبُنِى بِهِ حِینَ أَسْأَلُکَ یَا اللّٰهُ یَا لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ أَسْأَلُکَ بِبَهاءِ لا إِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، یَا لا إِلٰهَ إِلّا أَنْتَ أَسْأَلُکَ بِجَلالِ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، یَا لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ أَسْأَلُکَ بِلا إِلٰهَ إِلّا أَنْتَ .

اللّٰهُمَّ إِنِّى أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِى فَاسْتَجِبْ لِى کَما وَعَدْتَنِى. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ رِزْقِکَ بِأَعَمِّهِ وَکُلُّ رِزْقِکَ عامٌّ ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِرِزْقِکَ کُلِّهِ . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ عَطائِکَ بِأَهْنَئِهِ وَکُلُّ عَطائِکَ هَنِىءٌ ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِعَطائِکَ کُلِّهِ؛ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ خَیْرِکَ بِأَعْجَلِهِ وَکُلُّ خَیْرِکَ عاجِلٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِخَیْرِکَ کُلِّهِ. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ فَضْلِکَ بِأَفْضَلِهِ وَکُلُّ فَضْلِکَ فاضِلٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِفَضْلِکَ کُلِّهِ. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِى فَاسْتَجِبْ لِى کَما وَعَدْتَنِى. اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَابْعَثْنِى عَلَى الْإِیمانِ بِکَ، وَالتَّصْدِیقِ برَسُولِکَ عَلَیْهِ وَآلِهِ السَّلامُ، وَالْوِلایَةِ لِعَلِیِّ بْنِ أَبِی طالِبٍ، وَالْبَراءَةِ مِنْ عَدُوِّهِ، وَالایْتِمامِ بِالْأَئِمَّةِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ، فَإِنِّى قَدْ رَضیْتُ بِذٰلِکَ یَا رَبِّ. اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَرَسُولِکَ فِى الْأَوَّلِینَ ، وَصَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ فِى الْآخِرِینَ ، وَصَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ فِى الْمَلَاَ الْأَعْلىٰ ، وَصَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ فِى الْمُرْسَلِینَ . اللّٰهُمَّ أَعْطِ مُحَمَّداً الْوَسِیلَةَ وَالشَّرَفَ وَالْفَضِیلَةَ وَالدَّرَجَةَ الْکَبِیرَةَ؛ پنجم: دعایی که شیخ طوسی و سید ابن طاووس پس از دو رکعت نماز و «هفتاد مرتبه» استغفار، روایت کرده‌اند بخواند. اول آن دعا «الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعالَمِینَ» است. در این روز دادن صدقه به تهی‌دستان به خاطر پیروی از مولای همه مردان و زنان با ایمان و زیارت آن حضرت، شایسته است و مناسب‌تر «زیارت جامعه» است. دوره معارف اسلام https://eitaa.com/maarefe_islam

نیمه‌ی دیگر عید غدیر،روز مباهله است بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمّد وآله الطاهرین لعنة الله علی اعدائهم اجمعین. آلوسی از بزرگترین دانشمندان و عالمان اهل‌ تسنن است؛ کتابی ارزشمند در تفسیر قرآن دارد به نام «روح‌ المعانی» که با تکیه بر قوانین و قواعد ادبیات عرب نگاشته شده است. زمانی برای زیارت قبر مطهر مولای متقیان امیرمؤمنان حضرت علی علیه السلام به نجف‌اشرف مسافرت کرد و در خلال آن، روزی به مجلس درس مرحوم کاشف الغطاء وارد شد. در اثنای درس، کلام ایشان را قطع کرده، گفت: جناب شیخ مسألةً! مرحوم کاشف الغطاء فرمود: بپرسید. گفت: گیریم خدا و رسول صلی الله علیه وآله امر به پیروی از علی علیه السلام کرده باشند؛ اما از پیروی غیر ایشان که نهی نکرده‌اند؛ کرده‌اند؟! کاشف الغطاء بلادرنگ پاسخ داد: ما نهی از پیروی از غیر علی علیه السلام را از آیه‌ی شریفه‌ی زیر استنباط می‌کنیم: مَا كَانَ لِأَهْلِ الْمَدِينَةِ وَمَنْ حَوْلَهُم مِّنَ الْأَعْرَابِ أَن يَتَخَلَّفُوا عَن رَّسُولِ اللهِ وَلَا يَرْغَبُوا بِأَنفُسِهِمْ عَن نّفْسِهِ. ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻫﻞ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻭ ﺑﺎﺩﻳﻪ‌ﻧﺸﻴﻨﺎنی ﻛﻪ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺁﻧﺎﻧﻨﺪ، ﺍﺯ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ صلی الله علیه وآله ﺗﺨﻠﻒ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺴﺰﺩ ﻛﻪ جان خود را از جان او عزیزتر بدارند. توبه/ ۱۲۰. ایشان چنین ادامه داد: بر اساس قوانین ادبیات عرب، وقتی در جمله‌ای، اسم شخصی برده شود، در جمله‌ی بعدی که راجع به هموست، دوباره با اسم ظاهر ازش یاد نمی‌کنند، بلکه از ضمیر استفاده می‌کنند. اینجا چون یک‌مرتبه اسم پیامبر صلی الله علیه وآله برده شده، اگر جمله‌ی بعد (... ولایرغبوا) هم راجع ایشان می‌بود، می‌بایست می‌نوشت: لایرغبوا عنه، نه لایرغبوا عن نفسه! معلوم می‌شود این نفس، غیر از شخص شریف پیامبر صلی الله علیه وآله است!!! آلوسی ساکت شد؛ چرا که قانون مذکور، جزو مسلمات قواعد ادبیات عرب است. لذا پرسید: خب نفس در این آیه، اشاره به چه کسی است؟! شیخ جعفر کاشف الغطاء فرمود: علی بن ابی‌طالب علیهما السلام. آلوسی پرسید: دلیل شما چیست؟! شیخ فرمود: دلیل ما آیه‌ی شریفه‌ی مباهله است که در جریان آن، حضرت رسول صلی الله علیه وآله، علی علیه السلام را به عنوان نفس و جان خویش با خود همراه ساخت. آیه 61 سوره آل عمران فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَة اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ دوره معارف اسلام https://eitaa.com/maarefe_islam

🎧| #کتاب_صـوتی 📚| #روح_مجرد 🎬|قسمتـــــــ 7⃣1⃣ 📜 صفحه (۳٠۷ ـ ۳۳۵) 🔹سفر چهارم حقیر به أعتاب عالیات در سنه ١٣٨٧ هجریه قمریه‌ 🔷🔸💠🔸🔷 کانال «دوره معارفـــــــ اسلام» ┄┄┅═✧❁🕌❁✧═┅┄┄ Join ➣@maarefe_islam ☜