─┅•═༅𖣔✾✾𖣔༅═•┅─ ♻️ ترجمه فیض‌الاسلام: امام عليه السّلام (در پند و اندرز) فرموده است: (۱) بخشش، نگهبان آبروها است (مردم از بخشش كننده خوشنود بوده آبروى او را حفظ‍‌ مى‌نمايند) (۲) و بردبارى، دهن بند نادان و نابردبار است (بردبارى نادان را از هرزه گوئى باز داشته و بدى را مى‌گرداند) (۳) و گذشت (از گناه) زكوة فيروزى است (هر كه بر دشمن فيروزى يابد زكوة آن، گذشت از او است) (۴) و دورى نمودن از كسيكه بيوفائى نمود عوض تو است (از دوست بيوفا دل برداشته دورى كن تا بيوفائيش را تلافى كرده باشى) (۵) و مشورت نمودن (و راه راست جستن) همان هدايت و راه يابى است. (۶) و كسيكه به رأى و انديشه‌اش (از مشورت با ديگران) بى‌نياز شد خود را در خطر و تباهى افكند. (۷) و شكيبائى سختيهاى روزگار را دور مى‌نمايد. (۸) و بيتابى از يارى كنندگان زمانه است (زيرا زمانه آمادۀ پير نمودن و نيست كردن است و بيتابى هم همين كار را انجام مى‌دهد) (۹) و بزرگترين توانگرى آرزو نداشتن است، (۱۰) و بسا عقل و خرد كه اسير و گرفتار هوا و خواهشى است كه بر او فرمانروا است (هواى نفسِ بسيارى از مردم بر عقولشان مسلّط‍‌ است) (۱۱) و از رسيدن و دست يافتن بكار نيك نگاه‌دارى تجربه و آزمايش است. (۱۲) و دوستى (با مردم) خويشاوندى است كه بهره برده شده. (۱۳) و از دلتنگ و رنجيدۀ (از خود) ايمن مباش (راز خويش با او مگو و بعهد و پيمانش دل مبند).

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.