ورود ۶۰ هواپیمای جدید به کشور 🔹رئیس سازمان هواپیمایی: در طول ۲۰ ماه گذشته ۶۰ هواپیما وارد شده که ۳۰ فروند تاکنون عملیاتی شده. تعداد ناوگان هوایی تا پایان سال به ۲۵۰ فروند هواپیما می‌رسد. #اخبار_خوب #ایران_قوی #ما_می_توانیم @mabavi

یک روز خوب با برو‌بچه های فعال تشکیلاتی استان سیستان و بلوچستان. #سواد_رسانه #جهاد_تبیین #سیستان_و_بلوچستان @mabavi

به قله‌ها نزدیک شده‌ایم یک تصویر چند بعدی - ۱ "به قلّه‌ ها نزدیک شده ‌ایم، نباید خسته بشویم". فهم هر کدام ما از این بیان رهبر انقلاب چیست؟ چه دریافتی از "قله ها" و میزان دوری و نزدیکی به آنها داریم؟ و برای پویش ملی در این مسیر، کدام نقش را ایفا می کنیم؟ ۱) شاید کسانی در نگاه اول، انبوه مشکلات و چالش ها را ببینند و بنابراین، نزدیک شدن به قله ها را دور از تصور بشمارند. در مسیر صعود به قله ها (آرمان ها/ مطلوب ها) نباید توقع حرکت در یک بزرگراهِ هموار و خلوت را داشت. به تعبیر رهبر انقلاب در تاریخ ۱۱ مرداد ۱۳۹۵: «هیچ جادّه‌ آسفالته ‌ای در مقابل هیچ ملّتی نیست؛ باید راه را با همّت خودشان هموار کنند. ملّت ‌هایی که به اوج معنویّت و مدنیّت و رفاه و سعادت رسیدند، این‌ جوری حرکت کردند». ایشان همچنین، ۲۵ فروردین ۱۳۷۸ در دیدار فرماندهان ارتش، با انتقاد از سهل ‌اندیشی فرموده بودند: «هر حقیقتی دشمنانی دارد. آن کسی که انتظار دارد در جاده آسفالته زندگی، بدون هیچ دست ‌انداز و بدون هیچ معارض و خطر حرکت کند، انسان ساده‌ لوحی است که بالاخره هم با سر خواهد غلتید و از پا درخواهد آمد. جاده زندگی، جاده پُر پیچ و خمی است. با هر قدم نزدیکتر شدن به اهداف والا، مشکلات و خطر های تازه ؛ بعضی بزرگتر از مشکلات قبل وجود دارد. لذا راه زندگی، راه بی ‌درد سری نیست؛ توقّع بی ‌درد سری نباید داشت... کسی که در میدان جنگ دچار هزیمت می ‌شود، قبلا در درون خود دچار هزیمت شده است. اگر در درون خود دچار هزیمت نشویم، در بیرون هیچ دشمنی نمی‌ تواند ما را منهزم کند». ۲) هیچ ملتی از مسیر بزرگراهیِ بی زحمت، به پیشرفت نائل نشده است. ملت هایی که به برخی از ابعاد پیشرفت رسیده اند، دهه ها سختی و زحمت کشیده اند تا مسیر را هموار کنند؛ هر چند که در کشورهای مصطلح پیشرفته هم، چالش و بعضا بحران های بزرگ، کم نیست. حتی کشورهایی که با جنگ و اشغالگری و غارت دیگران سعی کردند به قله های ثروت و سرمایه در دنیا برسند، ده ها سال گرفتار چالش ها و تبعات آن بوده اند. مانند آمریکا و شوروی و آلمان و ژاپن. ۳) در تعریف "قله ها/ آرمان ها" ممکن است تفاوت فهم و نگاه های "حداقلی/ حداکثری" وجود داشته باشد. به عنوان مثال، آیا پیشرفت، صرفا با "توسعه (Development)" معنا می شود، یا معانی فراتری دارد؟ زمانی تئوریسین های ناتوی فرهنگی مثل والت ویتمن روستو، مراحل رشد و توسعه را چنان ترسیم می کردند که نهایتا در قله، به مدل "کاپیتالیستی/ لیبرالیستی/ دموکراتیک" برسد. اما آیا واقعا قله، جایی است که اکنون آمریکا ایستاده است؟ آمریکا همین حالا به عنوان تنها ابرقدرت مصطلح، با بالاترین میزان بدهی در دنیا (۳۲ هزار میلیارد دلار)، گرسنگی ۵۰ میلیون شهروند نیازمند کوپن غذایی، بالا ترین میزان جنایت و خشونت مسلحانه میان شهروندان، حجم بالای بزهکاری و زندانیان، و مشکلاتی از این نوع، دست به گریبان است. «محمد ایمانی» 💢 ادامه دارد ... #نزدیک_قله_ایم #ایران_قوی #تمدن_نوین_اسلامی @mabavi

به قله‌ها نزدیک شده‌ایم یک تصویر چند بعدی - ۲ ۴) ما نمی خواهیم در نهایت توسعه و پیشرفت، تبدیل به آمریکای فرسوده یا کشورهای مشابه آن شویم. تمدن مطلوب ما جایی است که در آن، نه کسی نسبت به "دیگر شهروندان/ دیگر ملت ها"، ظلم و تعدی کند و نه ستم دیگران را بپذیرد. آرمانشهر ما، جمع آوری و انباشت ثروت ها و در عین حال، مانور نا برابری و تجمل -چنان که در زندگی مدرن ماتریالیستی  در نوع کشورهای به اصطلاح پیشرفته دیده می شود- نیست. آرمانشهر ما کار و زحمت و تلاش برای همه، و پیشرفت و برخورداری برای همه است. و در کنار این تمهید عدالت، باید به چنان رشدی از فضائل رسید که از زیست صرفا حیوانی فرا تر رود و به مراتب عالی انسانیت صعود کند. ۵) فهم افراد در جوامع بشری، از نهایت صعود به قله ها و همچنین میزان همت شان متفاوت است. بعضی ها در مسیر صعود به قله ها، همان ایستگاه اول و دوم صعود -اولین تپه ها- را مقصد می پندارند؛ یا در اثر خستگی و بی حوصلگی متوقف می شوند. و حال آن که فتح قله ها، غیر از رسیدن به تپه ها است. در عین حال، فارغ از این که کدام موقعیت ها را تپه (ایستگاه/ منزل) و کدام را قله بدانیم، در این که پیشرفت های اقتصادی و قدرتمندی نظامی و نفوذ منطقه ای را موفقیت در صعود بدانیم اتفاق نظر وجود دارد. بنابراین، مهم است که عنایت کنیم چه کسانی رنج و زحمت به جان می خرند و هزینه می دهند تا منابع قدرت ملی و پیشرفت فراهم شود؛ و چه کسانی، در مسیر استهلاک یا واگذاری منابع اقتدار به دشمنان قدم بر می دارند. ۶) مسئله دشمنان فقط این نیست که مثلا نرخ رشد علمی ایران در برخی سال ها، به ۱۱ برابرِ میانگین نرخ جهانی رسیده است. حتی فقط این هم نیست که ایران پنجمین کشور دنیا در حوزه نانو، یازدهمین کشور در پرتاب ماهواره، جزو ۱۳ کشور دارنده چرخه کامل سوخت هسته ‌ای، جزو پنج کشور اول حوزه سلول‌های بنیادین، پنجمین کشور دارای فناوری های پیشرفته موشکی و پهپادی، و رتبه نخست هوافضا در غرب آسیا است. اینها همه فرع بر یک رویداد مهم تر است و آن این که ملت ایران توانسته، اعتماد به نفس و اراده مستقل پیداکند و از استیلای روانی قدرت ها خارج شود. این، همان رویداد مهمی است که "تامیر هیمن، مدیر موسسه تحقیقات امنیت ملی اسرائیل" درباره اش گفت: "امروز هیچ چیزی جز اراده خود ایرانی‌ ها نمی ‌تواند آنها را محدود کند. آنها بدون سلاح هسته ‌ای به بازدارندگی رسیده ‌اند و این یعنی همان وضعیت عالی از نگاه رهبر ایران در برابر غرب". اظهارات هیمن، ادامه سخنان «هرتسل هالوی» (فرمانده رکن اطلاعات در ستاد کل ارتش اسرائیل) است که آبان ‌ماه ۱۳۹۴ خطاب به مدیران مجموعه خود گفت: «از ابتدای انقلاب ۱۹۷۹، ما ۳ برابر رشد علمی داشته ‌ایم، اما رشد ایران ۲۰ برابر شده. آنها به برتری فنی نزدیک می ‌‌شوند. جنگ واقعی در آینده نیست؛ همین حالا جریان دارد. برداشته شدن فاصله ۳۰ سال پیش، برای ما بسیار پرهزینه خواهد بود. جنگ امروز، جنگ ذهن‌ هاست و تبلیغات طرف مقابل می ‌‌تواند روحیه اسرائیلی ‌ها را درهم بشکند». ۷) بی تردید، نمی توان حساب جریان فراگیری را که برای تولید منابع قدرت ملی، شب و روز نمی شناسد و حتی از جان عزیز هزینه می کند، با جریانی که ادبیات دشمن را در بی ارزش شمردن منابع اقتدار تکرار می کند، یکی پنداشت. مهم است که دقت کنیم چه کسانی، به مانع زدایی در مسیر پیشرفت کمک می کنند و چه کسانی در کنار جریان خارجی معارضه و مزاحمت، نقش می آفرینند؟ جان گذاشتن بر سر پیشرفت برنامه هسته ای و استفاده از مزایای آن در تولید انرژی، اصلاح ژنتیک، صنعت و کشاورزی، محیط زیست، پزشکی، تولید دارو، و شیرین سازی آب کجا؛ و بی مقدار نمایی و تعطیلی این سرمایه راهبردی کجا؟ تولید قدرت بازدارنده نظامی و امنیتی و دیپلماتیک کجا؛ و تهدید وانمود کردن این اقتدار برای توسعه اقتصادی کجا؟! گسترش نفوذ منطقه ای و عمق راهبردی کشور به عنوان تکیه گاه سیاست خارجی کجا؛ و اقتدار میدان را مزاحم دیپلماسی پندااشتن کجا؟ به جان خریدن زحمات برای خودکفایی در تولیدات راهبردی مانند گندم و بنزین و برق کجا؛ و خودکفایی در تولید گندم را مسخره خواندن، پالایشگاه سازی را کثافت کاری نامیدن، نیروگاه سازی را زیر سوال بردن، و تبعیت از دیکته های غرب کجا؟ «محمد ایمانی» 💢 ادامه دارد ... @mabavi

علت این همه هیاهوی غربگراها و ضدانقلاب این است که دانشگاه را ملک طلق خود می دانند، اما دورانی که انقلابی ها موقع جنگ و زلزله و سیل وسط میدان باشند تا روشنفکرها با آرامش در دانشگاه روایت های غلط و تحریف شده شان را درس بدهند گذشته است. با قدرت این مسیر را ادامه خواهیم داد و به لطف خدا این ابتدای کار ماست... #اساتید_انقلابی #دانشگاه_انقلابی @mabavi