هر دم از خیمه ها میرسد بوی سیب ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ دختر فاطمه میشود بی شکیب ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ دل پر از تب حسین است ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ اخرین شب حسین است ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ این الیه راجعون چیست ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ بر روی لب حسین است ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ امان از این شام هجران ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ رسد خوشی ها به پایان ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ حرم شده دل پریشان ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ غریب مادر حسین جان ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ اخرین لحظه هاست کودکان راحتند ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ بعد از این در دل اتش غارتند ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ امشب از حریم جانان ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ می رسد نوای قران ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ بعد از این رسد صدای ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ خنده های نیزه داران ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ برای طفلی که خواب است ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ دل عمویش کباب است ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ به فکر یک قطره اب است ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ غریب مادر حسین جان ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎  نیمه شب هر طرف میرود شاه دین ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ هر قدم تیغ و خار می کشد از زمین ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ وای از ان دمی که فردا ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ کودکان ال زهرا ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ میشوند از اتش و دود ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ در به در میان صحرا ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ سنان و خنجر میایند ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ همین که لشکر میایند ⁎⁎⁑☸️⁑⁎⁎ برای معجر میایند

زمزمه یا نوحه ده شب محرم سیاهپوشان سلام اي عزيز دوعالم سلام اي شهيد محرم شده دين حق از تو زنده بود اسم تو اسم اعظم تو درياي رحمت تو خون خدايي شه تشنه لب در صف كربلايي به دوش نبي جاي تو بوده اما سرجدايي شدي محروم از مهر مادر شدي پامال پاي لشگر به غارت رفت از تو انگشتر غريب مادر يا ثارالله شب اول محرم نسيم محرم وزيده قد و قامت مه خميده مرا لطف زهرا دوباره به بزم عزايت كشيده به درگاه تو آمدم ديده گريان شدم ميهمان تو اي تشنه مهمان بود حال من حال حرت كه آقا شد پشيمان بياد غمهايت ميسوزم بياد لبهايت ميسوزم بياد آوايت ميسوزم غريب مادر يا ثارالله فداي تو و بچه هايت فداي تو و خاك پايت الهي كه روزي بميرم براي تو در كربلايت شدي خسته و تشنه قرباني آقا شدي كشته با زجر طولاني آقا شده كار من روز و شب آه و روضه خواني آقا شد ازنيزه پرخون پهلويت شده شانه با نيزه مويت نشسته پنجه بر گيسويت غريب مادر يا ثارالله حضرت مسلم بن عقيل عليه السلام منم سربدار توآقا كه دركوچه افتادم ازپا بتو نامه دادم بيايي خجل هستم از روي زهرا نمانده براي تو در كوفه ياري به غير از من اينجا تو محرم نداري شده كار سردار تو از غريبي آه و زاري مياور همراهت اصغر را مياور همراهت دختر را مياور همراهت دختر را واويلا واويلا واويلا نوحه وروديه كاروان شده جسم عالم پرازتب شده سينه از غم لبالب به جاه و جلال و شكوهي پياده شد از ناقه زينب عصايش شده شانه ء ماه ليلا ركابش شده دست و زانوي سقا مي آيد بگوش دل از اين بيابان آه زهرا رسد از اين صحراي سوزان شميم اشك و آه و هجران ندارد اينجا ابر و باران واويلا واويلا واويلا در اين سو همه زار و مضطر درآن سو سياهي ه لشگر در اين سو همه در حجاب و در آن سو همه فكر معجر شده خيره چشمان زينب به يارش الهي نيفتد گره بين كارش الهي نبيند شده شمر و خولي همجوارش الهي زينب در اين صحرا نبيند غرق خون يارش را شده بازيچه زير پاها واويلا واويلا واويلا حضرت رقيه سلام الله عليها منم دختر موپريشان منم حوري ديده گريان مرا با خودت از خرابه بيا و ببر اي پدر جان پدر بعد تو سايبان سرم رفت رمق ازتن خسته و پيكرم رفت شدم مثل زهرا ببين چهره ام به مادرم رفت شدم آواره بين صحرا لباسم پاره شد اي بابا شده زخمي جسمم سرتاپا واويلا واويلا اي بابا من آن درد پر ماجرايم كه با هرچه غم آشنايم مراچكمه كرده نوازش شكسته شده دنده هايم الهي كه عمرم دگر سر بيايد نفس در گلويم به آخر بيايد چنان كنده شد موي من كه بعيد است در بيايد مراتاكه بي بابا ديدند النگوهايم را دزديدند مرا هو كردند و خنديدند واويلا واويلا اي بابا طفلان زينب سلام الله عليها برادر بميرم برايت همه زندگيم فدايت براي قبول دو طفلم گذارم سرم را بپايت زدم رو بتو رد نكن خواهرت را مران اين دو قرباني محضرت را وگرنه قسم ميدهم روي سرخ مادرت را ندارم بهتر از اين طفلان مكش از دست زينب دامان ببين مي بارم همچون باران واويلا واويلا واويلا تو راضي مشو اي برادر خجالت كشم پيش لشگر تو راضي مشو تا ببينند مرا وقت تاراج معجر رجز يادشان داده ام جان بگيري اميري حسين و نعم الاميري چگونه بمانند و من را ببينند در اسيري چگونه باشند و افسرده پسرهايم بينند آزرده رخ مادر را سيلي خورده واويلا واويلا واويلا عبدالله بن الحسن عليه السلام عموي به خون آرميده كه جان بر لبانت رسيده بميرم نوك تيرونيزه به موي تو شانه كشيده ترك خورده مثل كويري زبانت زبس رفته خون از تو رفته توانت رسيدم كه قاتل برد نيزه اش را از دهانت سپر ميسازم دستانم را دهم دستانم را چون سقا زنم از دل داد وا ما واويلا واويلا واويلا منم از تو و قوم و خويشت كه حالا رسيدم به پيشت چگونه ببينم كه قاتل زند پنجه اش را به ريشت رسيدم كه اينجا نماني تو تنها مكش ناخنت را روي خاك صحرا بميرم كه كوبيده گشته تنت از رد پاها من از جام عشقت هستم مست حلالم كن كه خون اين دست به روي ماه رويت بنشست واويلا واويلا واويلا قاسم بن الحسن عليه السلام كجايي عزيز برادر كجايي گل سرخ و احمر كجاگم شدي بين صحرا صدايم بزن بار آخر يتيم حسن در برم ميدهي جان فرو رفته جسمت به خاك بيابان تنت مثل گل واشده بسكه گفتي نيزه باران شميم خون بويت واويلا شده در هم رويت واويلا كشيده شد مويت واويلا واويلا واويلا واويلا عروس تو در خيمه مانده براي تو مرثيه خوانده چه كس سينه ات را شكسته به تو ارث زهرا رسانده تورا مي برم گرچه جاني ندارم زداغ تو دندان به هم مي فشارم بريزد به هم صورتت گر به رويت سرگذارم زداغت شد نجمه آزرده خسوف خون نورت را برده زبسكه پا بر رويت خورده واويلا واويلا واويلا علي اصغر عليه السلام قناري خاموش مادر زآغوش بابا زدي پر خداتسليت گفته داغت غم تو نيايد به

باور پريدي تو از بين گهواره اصغر ببين مادرت گشته بيچاره اصغر گلوي نحيف تو و قلب من شد پاره اصغر دلم بي سامان شد لالائي سرت آويزان شد لالائي نوايم سوزان شد لالائي لالائي لالائي لالائي ببين صبربابا سرآمد ببين لرزه بر پيكر آمد به حلقت سه شعبه نشسته سه دندان شيري درآمد شدم مات و حيران ميان بيابان زچشمم ببارم بكام تو باران نهانت كنم تا نيفتي تو گير نيزه داران بخواب آرام اي جان بابا الهي كه بعد از عاشورا نباشي روي نيزه بالا علي اكبر عليه السلام به ميدان رود ماه ليلا به لشگرزند شير صحرا الهي نيفتد به خاك و نگردد تنش اربا اربا پدر طاقت داغ او را ندارد به روي پر از زخم او سرگذارد اگر خواهرش بهر ياري نيايد جان سپارد شكسته آمد بابا سويش شكسته شد خط ابرويش درآمد لاله بر گيسويش واويلا واويلا واويلا به پيش پدر دست و پازد پدر ازغمش ناله ها زد علي را عدو مثل زهرا به يك ضربه ء بي هوا زد شبيه علي شد شبيه پيمبر سرش واشد از ضربه ء تيغ لشگر گرفته گلوي اذان گوي مارا خون حنجر به هم خورده روي زيبايش كشد بر خاك صحرا پايش شده كم سو چشم بابايش واويلا٣ حضرت عباس عليه السلام علمدار نام آور من چه خاكي شده بر سرمن پراز عطر ياسي گمانم شده زائرت مادرمن توئي افتخارم كه والا مقامي زدي در دل شط ولي تشنه كامي بميرم كه بر چشم نازت سه شعبه زد حرامي به راهم افتاده دستانت شده جانم بر لب چون جانت شده پاره پلك چشمانت واويلا٣ پراز لرزه گرديده اين تن رود تافلك ناله ء من جمال تو گرديده درهم سرت واشد از ضرب آهن شكسته كمر گشتم و قد خميده خبر از بلا بي تو بر من رسيده اگر برنخيزي عدو دخترم را موكشيده سربالينت هستم حيران كشم آهي با چشم گريان شود زينب بي تو سر گردان نوحه شب عاشورا شب آخر است و رهايي جز آهم ندارم دعايي الهي نبينم كه فردا تو خورشيد بر نيزه هايي الهي نبينم پس از ظهر فردا تن بي سرت غرق خون زيرپاها الهي نكوبي سرت بر بيابان پيش زهرا شب آخرهست و بي تابم زكابوس فردا بي خوابم غمت چون شمعي كرده آبم واويلا٣ زتو ديده را بر نگيرم به دام مصيبت اسيرم دعاكن كه قبل از تو امشب رسد بر لبم جان ، بميرم زن بي كس و خسته در شوره زارم سرم را سر زانويم مي گذارم زتو ديده هاي پر از خون خود را برندارم شود صبح فرداعاشورا سرغارت برجسمت آقا سر نعشت مي گرد بلوا واويلا٣

زمزمه یانوحه #ده شب محرم کربلایی#هادی صالحی 🥀◾️🥀🥀🥀◾️🥀◾️🥀◾️🥀◾️

نوحه زمینه سیاهپوشان محرم داره بوی ماتم میاد سیاهیه پرچم میاد خون میجوشه توی چشام تا اسم محرم میاد سیاهیه رو دیوارا حال و هوای هیئت ها داره میگه اینو هرکی کربلا میخواد بسم الله قافله سالار اومده با پرچم داره خبر میده شده محرم بغضای آسمون داره میباره حسین حسین میخونه دریا بازم وای شال عزا رو گردنم وای لباس مشکیه تنم وای غباره رو پیراهنم حسین آقام آقام آقام صدای در و دیوارا نیا کوفه یا ثارالله مهمون نوازیشون جنگه مسیرتو کج کن مولا همونا که نامه دادن فکر آشوب و بیدادن کوفه نیا اینجا مردم دشمنای مادر زادن یتیمایی که لطف علی رو دیدن حالا پشت درب کوفه صف کشیدن تو دامنا سنگو تو دستا خنجر همه اومدن برای سر بریدن وای اگه میشه آقا زود برو وای مدینه بهتر بود برو وای کوفه نداره سود برو حالا که سه سالت خوابه مشکای حرم پر آبه مسیرتو کج کن برگرد دلم براتو بیتابه حالا که زنا تو پردن مسیرتو کج کن حتما حالا که همه چی خوبه چرا میری کوفه اصلا بگو لااقل زنا برن مدینه کوفه مسلح شده ترسم اینه پرده نشینای حرم بیانو وا بشه آقا شعله های کينه وای کوفه شولوغه این شبا وای اگه میای تنها نیا وای منتظر سرن نیزه ها شلوغه دوره گهواره شش ماهه ی تو بیداره ربابه دلش آرومه میدونه که سقا داره نیا سمت این نامردا که آبو میبندن اینجا اینجا روبروی چشمات میشه اکبر اربن اربا کاش نخوره به شامیا مسیرت سنگ میزنن به خواهر اسیرت چشم کسی نبینه مثل زینب که میزنن رو نیزه سنگو تیرت وای دلم میکوبه برا حرم وای غمای دنیا ریخت رو سرم وای دلنگرون آب آورم

زمزمه سیاهپوشان ماه محرم عزادارم عزادارم عزادارِ محرمِ تو الهی شکر که جا دارم دوباره زیرِ پرچمِ تو عاشقِ ذکـرِ یاحسینم دلتنگِ بین الحرمینم اربابِ من حسینِ زهرا (۴) خوشا شالِ ... عزایم را از دستِ فاطمه بگیرم الهی این محرم با روضه یِ علقمه بمیرم نوکـرِ سلطانِ وفایم سینه زنِ کرب و بلایم اربابِ من حسینِ زهرا (۴) هلالِ نو خبر داده رسیده ماهِ ماتم و غم دو عالـَم بر تو دل داده بانیِ روضه یِ محرم آقا بخوان روضه یِ غم را سروده هایِ محتشم را اربابِ من حسینِ زهرا (۴) دوباره دل هواییِ... کوچه یِ بین الحرمین است شبِ جمعه تداعیِ ... ضریحِ شش گوشِ حسین است عمریِه اهلِ روضه هاتم دیوونه یِ کرب و بلاتم اربابِ من حسینِ زهرا (۴)

مرثیه سیاهپوشان ماه محرم سلام بر محـرّم و لباس ماتم شما سلام بر حسینیه سلام بر غم شما سلام بر سینه زنت سلام بر پیرهنت سلام بر چشم ترِ غلام و زمـزم شما سلام بر اشک و قلم سلام بر مشک و عَلَم سلام بر سیاهی خـیمه و پرچم شما سلام بر ماه عزا سلام بر کـرب و بلا سلام بر روضه یِ گودالِ پر از غم شما سلام بر اکـبر تو سلام بر اصـغر تو سلام بر حنجـر پاره شده و دَمِ شما سلام بر شَیبِ خَضیب سلام بر خَدِّ تَریب سلام بر غـریبی و سِلمِ مُسلّم شما سلام آشنای من سلام شاه بی کفن سلام بر زخم تن و گریه و مَرهم شما دوباره آمدم حسین بَدَمْ بَدم بَدم حسین با روضه ها و ندبه ها می شوم آدم شما

نوحه زمینه سیاهپوشان محرم داره بوی ماتم میاد سیاهیه پرچم میاد خون میجوشه توی چشام تا اسم محرم میاد سیاهیه رو دیوارا حال و هوای هیئت ها داره میگه اینو هرکی کربلا میخواد بسم الله قافله سالار اومده با پرچم داره خبر میده شده محرم بغضای آسمون داره میباره حسین حسین میخونه دریا بازم وای شال عزا رو گردنم وای لباس مشکیه تنم وای غباره رو پیراهنم حسین آقام آقام آقام صدای در و دیوارا نیا کوفه یا ثارالله مهمون نوازیشون جنگه مسیرتو کج کن مولا همونا که نامه دادن فکر آشوب و بیدادن کوفه نیا اینجا مردم دشمنای مادر زادن یتیمایی که لطف علی رو دیدن حالا پشت درب کوفه صف کشیدن تو دامنا سنگو تو دستا خنجر همه اومدن برای سر بریدن وای اگه میشه آقا زود برو وای مدینه بهتر بود برو وای کوفه نداره سود برو حالا که سه سالت خوابه مشکای حرم پر آبه مسیرتو کج کن برگرد دلم براتو بیتابه حالا که زنا تو پردن مسیرتو کج کن حتما حالا که همه چی خوبه چرا میری کوفه اصلا بگو لااقل زنا برن مدینه کوفه مسلح شده ترسم اینه پرده نشینای حرم بیانو وا بشه آقا شعله های کينه وای کوفه شولوغه این شبا وای اگه میای تنها نیا وای منتظر سرن نیزه ها شلوغه دوره گهواره شش ماهه ی تو بیداره ربابه دلش آرومه میدونه که سقا داره نیا سمت این نامردا که آبو میبندن اینجا اینجا روبروی چشمات میشه اکبر اربن اربا کاش نخوره به شامیا مسیرت سنگ میزنن به خواهر اسیرت چشم کسی نبینه مثل زینب که میزنن رو نیزه سنگو تیرت وای دلم میکوبه برا حرم وای غمای دنیا ریخت رو سرم وای دلنگرون آب آورم