#مراقب_خوشبختی_هاتون_باشید با کسی ازدواج کن که آرامش بهت بده❗️ 💠 شاخصه‌ای مهم و کلیدی واسه انتخاب همسر استاد پناهیان "مامان باید شاد باشه" @madaranee96

'''[بسپࢪ‌دسٺ‌خۅدݜッ🍋💛🌻✨]''' @madaranee96☘

متن دعای هفتم صحیفه سجادیه دعا یادت نره مامان جون🤲 "مامان باید شاد باشه" @madaranee96

#قصه_های_خوب_برای_بچه_های_خوب 🐛 هزار ویک پا+ هزار و دوپا... ✍نویسنده: فرهاد حسن زاده 👇🏻👇🏻👇🏻

🎀قصه های خاله یاس 🐛#هزار_و_یک_پا_هزار_و_دو_پا ⏰3:32 دقیقه @yekiboodyekinabood "مامان باید قصه‌گو باشه "

جواب چیستان صد و هشتاد و ششم: چیستان چی بود؟ ⁉️ اون چیه که مالک از داشتن اون بی‌نصیبِ و مستاجر داره⁉️ جوابش چیه: نقطه چند تا از جوابها رو با هم بخونیم:🤣😂🤣 کرایه خونه سلام شب خوش .ان شاء الله که درست باشه😉جواب نقطه میشه؟؟🤔🤔 اسباب کشی سلام صاحب خانه؟؟ استرس "مامان باید پاسخگو باشه"

#چیست_آن ۱۸۷ مامان جون😊 هر شب یه چیستان میزاریم واستون❓❓ به یاد روزهای مدرسه...🎒 🧐چیستان شماره صد و هشتاد و هفتم: ⁉️ سفیدِ، برف نیس ریشه داره، درخت نیس⁉️ جوابت رو بفرست به 🆔: @madarane96 "مامان باید شاد باشه"

#فرنگیس قسمت بیست و ششم خاطرات دایی‌ام محمدخان، رانندۀ روستا فرمان، همان کسی که اولین بار با او به چم امام حسن رفتیم، و بقیه، یک لحظه رهایم نمی‌کرد. از یک طرف، شیون و عزاداری می‌کردیم و از طرفی باید خانه را برای مراسم آماده می‌کردیم. از طرفی هم انتظار می‌کشیدیم. پدرم اشک می‌ریخت و به من نگاه می‌کرد. مادرم حال خوبی نداشت. مثل سایه شده بود. به یک گوشه‌ خیره می‌شد، اشک می‌ریخت و زیر لب اسم برادرش محمدخان را صدا می‌زد. وسایل مراسم را آماده کردیم. چند تا از زن‌ها، توی دل تاریکی مور می‌خواندند. در وصف عزیزانمان، با صدای غمگین ناله می‌کردند و شعر می‌خواندند. آسمانِ آن شب آن‌قدر سیاه و غمگین بود که هیچ وقت آن را این‌طوری ندیده بودم. کنار چم نشستم. به آرامی شیون می‌کردم. یاد دایی‌ام محمدخان و دعوای آخرمان اذیتم می‌کرد. انگار می‌دانست قرار است کشته شود و می‌خواست من زنده بمانم. هی خالو، هی خالو... پدرم توی تاریکی دست روی شانه‌ام گذاشت و بلندم کرد. نگذاشت به حال خودم باشم. برگشتم خانه که از دور تراکتور پیدا شد و شیون و واویلا هوا رفت. کِل می‌کشیدیم و فریاد می‌زدیم. انگار می‌خواستیم به دشمن بگوییم ببینید، عزیزانمان را آوردیم. ببینید، نگذاشتیم عزیزانمان روی خاک بمانند. از پشت تراکتورها خاک بلند می‌شد. دایی‌ام حشمت از همان‌جا روی تراکتور بلند شد و گفت: «بیایید به پیشواز. عزیزانمان آمده‌اند. عزیزانمان برگشته‌اند.» حرف‌های دایی‌ام باعث شد که همه فریاد بکشند. تراکتور که ایستاد، شیون‌کنان دور آن را گرفتیم. با صدای بلند می‌گفتیم: «خوش هاتی، عزیزکم. خوش هاتی...» صورت‌ها را می‌خراشیدیم و خاک روستا را به سر می‌کردیم. صدای وِی وِی تمام روستا را گرفته بود. جنازه‌ها را یکی‌یکی روی دست می‌گرفتیم و پایین می‌آوردیم. جنازه‌های تکه‌تکه، جنازه‌های رشید و عزیزمان را: دایی‌ام محمدخان حیدرپور، الماس شاه‌ولیان، احمد شاه‌ولیان، علی مرجانی، کریم فتاحی، فرمان اعتصام‌نژاد، عبدالله علی‌خانی. هشت نفر رفته بودند، ولی هفت جنازه برگشت. درجه‌داری که اسمش یادم نیست، رفت و برنگشت.‌ توی تاریکی شب، شیون و واویلا بود. هفت جنازه به روستا آمده بود. هفت مردی که رفته بودند عزیزانمان را بیاورند، اما خودشان از این دنیا رفتند. آن شب تا صبح هیچ ‌کس نخوابید. حتی بچه‌ها هم تا صبح ناله کردند. صبح زود از خانه بیرون رفتیم. باید جنازه‌ها را خاک می‌کردیم. کنار روستا، عده‌ای از مردها شروع کردند به کندن قبر. عده‌ای هم جنازه‌ها را کنار چشمه گذاشتند تا بشویند. غسالخانه نداشتیم. هفت دلاور را روی خاک، کنار چشمه گذاشتند. مردم خودشان را روی جنازه‌ها می‌انداختند. صدای شیون مادرها و خواهرها و زن‌های ده بلند بود. منظرۀ غمگینی بود. هیچ‌ وقت نشده بود که بخواهیم هفت نفر را با هم توی خاک بگذاریم. مادرم بی‌قراری می‌کرد و دائم از حال می‌رفت. چشم‌هایش مثل کاسۀ خون شده بود. صورتش زخمی ‌بود. موهایش را کنده بود. روی جنازۀ دایی‌ام از حال می‌رفت. اشک‌هایش، مثل سوزن قلبم را سوراخ می‌کرد. سربند بزرگش را بسته بود. دست‌هایش را دور می‌چرخاند و صدای مورش، ده را پر کرده بود: «براگم، حلالم که.» کنارش روی زمین نشستم. به جنازۀ دایی‌ام محمدخان، که کنار چشمه دراز شده بود، نگاه کردم. دستم را روی جنازه‌اش گذاشتم و با صدای بلند گفتم: «خالو، تقاص خونت را می‌گیرم.» خون جلوی چشمانم را گرفته بود. زن‌ها همه سیاه پوشیده بودند و موهاشان را می‌کندند. یک‌دفعه صدای هواپیما آمد. مردم وحشت‌زده آسمان را نگاه کردند. تا آمدیم بجنبیم، بنا کردند به بمباران. خدایا، از جان ما چه می‌خواستند؟ مردها فریاد می‌زدند: «پناه بگیرید. از پیش جنازه‌ها بروید کنار... فرار کنید.» دست خواهر و برادرهایم سیما و لیلا و جبار و ستار را گرفتم و گوشۀ چشمه دراز کشیدیم. هواپیماها بی‌هدف اطراف روستا را می‌زدند. ما را که دیده بودند جمع شده‌ایم، می‌خواستند نابودمان کنند. هواپیماها که رفتند دور بزنند، فریاد کشیدم و به مادرم و بچه‌ها گفتم: «بروید کنار صخره‌ها. فرار کنید از اینجا.» هواپیماها، با هر آمدن و رفتن، کلی بمب روی سرمان می‌ریختند. چون دهاتمان سوراخ و صخره زیاد داشت، خودمان را کنار صخره‌ها پنهان کردیم تا بروند. دائم به برادرها و خواهرهایم می‌گفتم: «دست‌هاتان را روی سرتان بگذارید... دهانتان را باز کنید. می‌گویند این‌طوری به مغز فشار نمی‌آید.» خواهر‌ها و برادرهایم، زیر دستم می‌لرزیدند. به خاطر اینکه چیزی نبینند، دستم را روی سرشان کشیده بودم تا سرشان را بلند نکنند. مثل گوسفندی که گرگ دیده باشد، قلبشان تند می‌زد. #ادامه_دارد "مامان باید شهید پرور باشه" @madaranee96

🌸توی این شب زیبـا 🦋آرزو می کنم 🌸همه خوبی های دنیـا 🦋واسه تو باشـه 🌸دلت شـاد باشـه 🦋غمی توی دلت نشینه 🌸خنده از لب قشنگت پاک نشه 🦋و دنیـا بـه کامت باشـه 🌸شبت خـوش و سراسر آرامش خانومی "مامان باید شاد باشه" @madaranee96

مامان جون، فرصت با هم بودن رو باید قدر دونست... شبها زمان کنار هم بودن خانواده است.👨‍👩‍👧‍👦 به همین بهونه ی زیبا، شبها زودتر چراغ کانال رو خاموش می‌کنیم.💡 به امید روشن و پرفروغ بودن چراغ مهر و محبت خونه‌هامون.❤️ "مامان باید شاد باشه" @madaranee96

وعده ما تا جمعه ظهور🌼 هر روز بعد از نماز صبح صلوات خاصه حضرت مادر "مامان باید شاد باشه"

سلااااام به مامانای گلمون 😍👋 صبح قشنگتون بخیر🌸 @mamanogolpooneha☘

‌ 👨‍👩‍👧‍👦 نام‌گذاری فرزندان، مسئله مهمی که برخی به آن توجه ندارند. #فانوس آقا میگن: "نامگذاری موالید جزو مسائل مهمی است که فعلاً خیلی‌ها به آن توجه ندارند، اما یکی از مسائل مهم فرهنگی کشور هست که یک حرکت نادرستی در این زمینه وجود دارد." ‌➡️ ۹۹/۱۲/۲۵ @madaranee96☘

کارتون #مهارت_های_زندگی #کارتون @madaranee96☘

#بازی #تقویت_دست_ورزی با استفاده از نی های رنگی برای فرزندتون بازی های دست ورزی درست کنید، و دقت و تمرکز فرزندان شما با بیرون کشیدن نی ها افزایش پیدا میکند. و هم چنین تجربه جدیدی هست برای فرزندان یک ساله😍 @madaranee96☘

#لیوان_فوتی 🌳این بازی رو میتونین بر روی هر سطح صاف مثل مثل سرامیک، کاشی، موزاییک و... هم انجام بدین! #بازی @madaranee96☘